zondag 26 augustus 2012

"Mijn memoires, onverbloemd"
... van Roger De Vlaeminck, een crème van een gast

Het boek met als bijtitel  "De koers is nooit gedaan" kreeg van auteur Carl Huybrechts 256 blz. mee en wordt uitgegeven door Borgerhoff & Lamberigts.
"In maart ben ik gestart met het werk", vertelde Huybrechts. "Ik kende Roger ook daarvoor al lang. Toen men een boek wou uitgeven naar aanleiding van zijn 65ste verjaardag, was ik wellicht de meest geschikte man om alles neer te pennen", vervolgde de Antwerpenaar. "Ik kon dingen lospeuteren bij hem waarin een ander nooit zou geslaagd zijn."
Straffe arrogante taal van Huybrechts, die zelfs Roger hem allicht niet in dank zal afnemen.
Roger De Vlaeminck zelf straalde bij de voorstelling van zijn zelfuitgeroepen onverbloemde memoires. De wielericoon heeft nog steeds een eigen, uitgesproken visie op het reilen en zeilen in de (wieler)wereld en gelukkig maar.
"Eigenlijk had ik geen goesting om mee te werken", voegde Roger er wel aan toe. "Carl bleef evenwel aandringen tot ik toegaf. Afspraak was wel dat hij alles zou neerpennen zoals ik het zei. Ik wilde zonder franjes mijn ongezouten mijn mening weergegeven zien. Ik sta ervan te kijken dat er zoveel belangstelling is voor mijn boekvoorstelling. Het moet zijn dat ik toch een beetje graag gezien ben", aldus die als coureur nog véél meer was dan monsieur Paris-Roubaix en die qua atletisch vermogen Eddy Merckx naar de kroon kon steken of zelfs overtreffen maar die het inzake vakidiotrie meestal moest afleggen.
"Graag gezien worden" is altijd een belangrijk gegeven geweest voor de van inborst immer lieve Roger, die er ook als piekeraar een eigen filosofie op nahoudt.
- "Hoe is het Roger?". Zijn antwoord "Goed, nù toch!"
- "Gelukkig zijn, hoe is dat? Kan iemand het mij zeggen?"
Maar we wijken af. Het boek loont zeker de moeite maar genereert toch ook irritante gevoelens. Het is onzorgvuldig samengesteld. Het is stuitend dat Herman Vanspringel er steevast wordt in vermeld als Herman Van Springel.
En dan is er de beschrijving van het verloop van het wereldkampioenschap 1973 in Barcelona.
Historisch fout want er staat letterlijk:
Op het einde waren Merckx, Gimondi en Ocana weg. Maertens sloot bij hen aan.
Nièt dus; Gimondi, Maertens, Merckx en Ocana reden samen de finale in. Merckx demarreerde en nam voorsprong. Maertens sprong hem, zonder Gimondi en Ocana in zijn kielzog, achterna. Eddy, die zich in de spurt geklopt wist door Freddy, weigerde nog door te rijden.

Toch loont het boek zeker de moeite omdat het ontegensprekelijk informatie bevat die je verbaasd zal doen opkijken. Over zijn frère-ennemis Jean-Pierre Monseré, Eddy Merckx, Freddy Maertens, Francesco Moser. Roger kon ze, de één al wat meer dan de ander, best hebben maar finaal won hij toch liever zelf.
Ook de heikele onderwerpen des levens gaat Roger niet uit de weg: de vrouwen die hij liefhad, zijn broer Eric, zijn angst voor de dood. En over zijn grote affiniteit met de koers, altijd weer koers, die dus nòòit gedaan is, de koers van het leven.

woensdag 22 augustus 2012

Logische Vlaamse selectie voor de WK's junioren
Tiesj Benoot (Avia-Fuji), Jenthe Biermans (Balen B.C.), Kevin Deltombe (Avia-Fuji), Dries Van Gestel (Balen B.C.), Nathan Van Hooydonck (Hoboken W.A.C.) en Joachim Vanreyten (Balen B.C.) zijn door bondscoach Carlo Bomans aangeduid voor het wereldkampioenschap op de weg in Valkenburg van zondag (start 08 u.) 23 september.
Nathan Van Hooydonck rijdt én de tijdrit én de wegrit. Een verrassing want het toekennen van een dubbele opdracht behoort niet tot het klassieke gedachtengoed van de immer consequente Bomans. Brent Luyckx (Team Ciclismo Mundial), ook al een eerstejaars, is de andere Vlaamse vertegenwoordiger in de tijdrit. Dat gaat ten koste van Aimé De Gendt, die aan de Lacs de l'Eau d'Heure nochtans op imponerende wijze kampioen van België werd. Toch kreeg hij de nakeur op Luyckx, die in de drie nationale tijdritten (vierde in Opoeteren, tweede in Borlo en primus in Angreau) uitmuntend uit de hoek kwam maar die op het BK door een val uitgeschakeld werd. De Gendt werd vijfde in Opoeteren en achtste in Angreau op 13" respectievelijk 1'14" van Luyckx.
Sommigen zullen misschien de selectie van eerstejaars Jenthe Biermans en van Joachim Vanreyten beknibbelen maar dat doen ze dan wel ten onrechte.
Jenthe zette uitstekende prestaties neer in de Course de la Paix en meer nog in de Oberösterreich Rundfahrt (7de). Hij behaalde ei zo na een dagzege in Liège - La Gleize, op een terrein dat sterk aanleunt bij dat van Valkenburg. Hij wordt bovendien geroemd als een uitmuntende ploegspeler. Joachim zag zijn zomer grotendeels de mist ingaan nadat hij zijn knie ernstig bezeerde op training. Voorafgaandelijk had hij zich evenwel al voldoende bewezen in de Tour of Istria (7de) en in de Trofeo Karlsberg (4de). Door in juli en in augustus vaak aan de kant te moeten blijven beschikt hij over een arsenaal aan reserves en ook dat heeft meegespeeld om hem te rehabiliteren.
De selecties van Tiesj Benoot, Kevin Deltombe en Dries Van Gestel (de volwaardige kampioen van België van het hèle seizoen) overstijgen elke discussie.

Het beheerscomité competitie
de nieuwste dode letter van Wielerbond Vlaanderen
Met de goedkeuring van de nieuwe statuten van Wielerbond Vlaanderen tijdens de Algemene Vergadering van 17 maart 2012 werd het startsein gegeven voor een grondige herstructurering van de beleidsorganen binnen de vzw, die moet resulteren in een moderne en dynamische federatie met een aan de snel evoluerende maatschappij aangepaste beleidsstructuur.
Op 15 mei werd het beheerscomité voor de competitiesport boven de doopvont gehouden. Dit volledig nieuwe beslissingsorgaan zal vanaf heden alle beleidslijnen bepalen van de competitieve wielersport in Vlaanderen en over alle geledingen van het wielrennen de eindverantwoordelijkheid dragen. Naast het beheerscomité competitie ging op dezelfde datum het beheerscomité recreatieve sportbeoefening van start.
Het nieuwe beheerscomité competitie is gelijkmatig samengesteld uit vertegenwoordigers uit de vijf Vlaamse provincies en beheert en controleert de activiteiten van een commissie competitiesport die bestaat uit de voorzitter van het beheerscomité en de voorzitters van de verschillende sporttakcommissies.
Met het instellen van deze nieuwe organen wordt door de federatie bewust gekozen voor een nieuwe aanpak en een modern beleid waarvan de krachtlijnen gevormd worden door sociale omgevingsfactoren. Klantvriendelijkheid en het streven naar eenvoud binnen een open communicatiestructuur zijn de basisingrediënten die moeten resulteren in een flexibele probleemgerichte aanpak die aan duidelijkheid niets te wensen overlaat en die de wielersport in Vlaanderen toegankelijker maakt zonder aan het huidige succes schade te berokkenen.
Samenstelling Beheerscomité Competitie
Voorzitter Beheerscomité: Dirk Van Meulder
Voorzitter Wegcommissie:  Swa Eliaerts
Voorzitter Commissie Veldrijden: Eddy Lissens
Voorzitter Commissie MTB: André Coppers
Voorzitter Commissie BMX: Erwin Vervloet
Voorzitter Commissie Baanwielrennen: Marc Van Den Eynde
Voorzitter Jeugdcommissie: Koen Beeckman
Sporttechnisch Coördinator: Peter Verhoeven
Leden Beheerscomité: Frank Van Zitteren en Jan Vandael (voor Antwerpen); Roland Alenis en  Nico Van Dartel (voor Limburg); Luc Ronsse en Bart Van Nieuwenhove (voor Oost-Vlaanderen); André Vanlint en Patrick Demunter (voor Vlaams-Brabant); Eric Vanrobaeys en Walter Vergote (voor West-Vlaanderen).

"Een nieuwe stap op weg naar een moderne federatie"  ... staat in de titel; het heeft iets van een bekentenis dat er inderdaad veel moet veranderen. Toch tref ik meer vazallen van de bestaande cultuur aan dan nieuwe namen, het is eerder oude wijn in nieuwe zakken, al zitten er gelukkig enkele dynamische mensen tussen die zelf een organisatie behartigen en die dus het klappen van de zweep kennen. 
Hilarisch is bovendien de zin "... en die de wielersport in Vlaanderen toegankelijker maakt zonder aan het huidige succes schade te berokkenen". Wablief: het huidige succes? Indien dat er was dan moest dit comité niet eens in het leven geroepen wordt. Wat een stuitende contradictie! Die ene zin zet de geloofwaardigheid van de bestaansreden bij voorbaat op de helling. Het zal aan mijn bevattingsvermogen liggen zeker?! 
Ik was half mei zo naïef zijn om deze "stichting" een kans te geven en op zijn realisaties te beoordelen. Drie maanden later bereikte mij nog géén enkele melding van een doorgevoerde verbetering die inderdaad werden doorgevoerd. Het zal ongetwijfeld te maken hebben met de (sic) spetterende resultaten die op de Olympische Spelen in Londen en op de Europese kampioenschappen in Goes werden behaald. Never change a losing team, inderdaad!  
Ik word dus voorlopig opnieuw door de feiten in het gelijk gesteld : ze dronken nog een glas, ze maakten nog een plas en alles bleef zoals het was. 

dinsdag 21 augustus 2012

Pleidooi voor meer Lacs en Remouchamps
Na de striemende nederlagen in de Europese wegkampioenschappen in Goes hebben we het nationale wielrennen afgelopen week in al zijn facetten kunnen monsteren. Absoluut hoogtepunt was het kampioenschap van België tijdrijden aan de Lac de l'Eau d'Heure op een (althans voor de beteren) een parcours om "u" tegen te zeggen. Ik hoop voor het uitzicht van dit bloedmooie natuurgebied dat de vele afgevallen maskers intussen zijn opgeruimd. Behalve bij de nieuwelingen (Senne Leysen) werden er uitsluitend niet helemaal verwachte kampioenen gehuldigd: de van een aanslepende rugkwaal herstelde Laurent Vanden Bak (eliten zonder contract), belofte Yves Lampaert (die in 2011 nog de neus ophaalde voor het tijdrijden) en junior Aimé De Gendt (beter na dan vòòr zijn levensverachtende val tijdens het kampioenschap van Oost-Vlaanderen te Pollare, die hem vele weken aan de kant hield).
Remouchamps-Ferrière-Remouchamps moet inzake selectiviteit amper onderdoen voor de Lac, integendeel zelfs. Dries Van Gestel toonde daar dat hij niet de Belgische kampioen van één dag
maar van het hele seizoen is. Vier dagen nadat hij (+15" ten opzichte van Aimé De Gendt) vice-kampioen tijdrijden werd, veegde hij de vloer aan met de verzamelde tegenstand (?). Hij liet er amper zes binnen de minuut na hem eindigen. Op het podium mocht Dries op schoon volk neerkijken: het Nederlandse megatalent Mathieu (zoon van Adrie) van der Poel en de wel eens (onterecht) gecontesteerde Kevin Deltombe, die bewezen heeft een man van àlle terreinen en uiteenlopende disciplines te zijn want hij eindigde ook verdienstelijk achtste in het BK tijdrijden. Ook Seppe Vervoort (wat een zomervakantie!), Benjamin Declercq (heropgestaan na een lange reeks fysieke ongemakken) en de solide Michael Cools (wiens prestaties steevast zijn resultaten overtreffen) konden met een gerust gemoed aan onder meer La Redoute terugdenken. De meeste anderen die na hen eindigden, zullen door twijfels bevangen naar Vlaanderen zijn teruggekeerd; de negende eindigde al op bijna vijf minuten, op de negentiende diende al ruim tien minuten te worden gewacht. Slechts 46 ledigden de kelk tot op de bittere bodem, de hekkensluiter telde bijna achttien minuten achterstand. En dàt is slechts Belgisch niveau.
Voor de kwalitatieve expansie van het vaderlandse wielrennen zal het nodig zijn dat men veel vaker op dit soort omlopen als norm terugvalt voor een betrouwbare inventaris van het voorhanden zijnde potentieel, anders worden we op termijn nog meer uit de wielen gereden dan in Goes, op een nochtans biljartvlak parcours, al het geval was.
Ook een biljartvlak parcours werd zondag geserveerd in Ooigem. Gelukkig was er de broeierige hitte als natuurlijke bondgenoot voor de beteren die er alles aan deden om de beide koersen open te breken maar daar tenslotte slechts deels in slaagden. Dat werkte wel ultra hoge uurgemiddelden in de hand: 46,359 km. bij de eliten zonder contract en 45,903 km. bij de beloften.
Met alle respect voor de inrichters van Cycling Wielsbeke, die geen reliëf kunnen creëren, maar eigenlijk zou een kampioenschap van België in die omstandigheden niet mogen kunnen.
Van de gelegenheid dus nog eens gebruik maken om de even dringende en dwingende noodzaak van een afzonderlijke Topcompetitie voor beloften en voor junioren in het leven te roepen met een verscheidenheid aan parcoursprofielen. Dat zal evenwel zeker nog niet voor 2013 zijn want de inrichtingsvergunningen voor de bestaande vastgeroeste structuren worden nu reeds geclaimd want ook de volgende jaarrekening moet blinken als een spiegel. Ziedaar het leidmotief van de bobo's en de pipo's van de Globelaan.

dinsdag 14 augustus 2012

Is Luis Leon Sanchez zoveel geloofwaardiger 
als Alexandre Vinokourov?
Eén man toonde de anderen hoe het moest. De Spanjaard Luis Leon Sanchez gooide een bommetje op acht kilometer van de meet en reed met een minieme voorsprong naar de streep. In 2010 was de renner van Rabobank al de snelste in de Baskische klassieker.
De anderen kwamen te laat. De meervoudige ritwinnaar in de Tour mocht dus voor de tweede keer in drie jaar de platte Baskische hoed genaamd txaipela dragen. Jelle Vanendert trok de spurt aan voor de ereplaatsen. Zijn ploegmaat Gianni Meersman werd derde.

... ziedaar de slotalinea van het verslag van de Clasica San Sebastian op de site van Sportwereld. Geen enkele insinuatie over een geregelde overwinning zoals ten opzichte van Alexandre Vinokourov (wiens truitje met de olympische rangen niet aanvaard werd door de wedstrijdjury) wel deed naar aanleiding van de Olympische wegrit toen het er inderdaad ook vingerdikker oplag.
Sanchez' demarrage was nochtans allesbehalve verschroeiend en de niet eens plankgas gevende 26 achtervolgers zagen hem op het einde zelfs voor hen uitrijden maar bleven over de volledig breedte van de weg lanterfanten. Ook de spurt voor de twee lagere podiumplaatsen werd zolang mogelijk uitgesteld alsof men schrik had dat men Luis Leon alsnog zou overspoelen. De Spanjaard reed bijna freewheelend door de finish maar niemand die er zich vragen bij stelde.
Hiermee wil ik hoegenaamd niet gezegd hebben dat het een geregelde overwinning was maar dat men er geen enkel vraagteken bij stelde, heeft vooral te maken met de perceptie van de winnaar. Luis Leon Sanchez is toffe bink met aanzien bij de collega's en vooralsnog onbesproken op de dopingschaal. Dat in schril contrast met de ruim tien jaar oudere Vinokourov, die zich in de Tour van 2007 extreem zwaar te buiten ging aan dopingmisbruik.

maandag 13 augustus 2012

Gijs Van Hoecke wordt niet gesanctioneerd 
maar wel een psycholoog aanbevolen
In tegenstelling tot Philippe Gilbert zal Gijs Van Hoecke niet op het matje worden geroepen door de (sic) onvolprezen Tuchtcommissie van de Belgische Wielrijdersbond. Voorzitter Tom Van Damme vindt dat de sanctie van het BOIC "hem uit de olympische delegatie verwijderen op een moment dat hij toch niet meer aan de bak moest" gepast. Alsof Gijs iets anders vroeg dan zo snel mogelijk naar huis te mogen terugkeren. Hij zal het eerder als een faciliteit dan als een sanctie ervaren hebben.
Maar Tom laat hem niet hem vallen. Hij wil een ongedwongen persoonlijk gesprek hebben met Gijs waarbij hij hem de recent in dienst genomen psycholoog zou aanbevélen. Onder meer Jolien D'Hoore, die (wil men insinueren: daardoor?) vijfde werd in het omnium, deed er al een beroep op, voegde Van Damme er fijntjes aan toe. Jolien zal het ongetwijfeld leuk vinden dat Tom Van Damme deze vertrouwelijke informatie laat uitlekken. Van Damme betreurt dat Gijs Van Hoecke op zijn beurt nog niet voor deze weg heeft gekozen.
Na wat Gijs allemaal overkwam doordat hij na zijn teleurstellende prestatie aan zijn lot werd gelaten zal hij zelf wel weten op welke getrouwen hij echt kan terugvallen en die bevinden zich zeker niet aan de Globelaan in Vorst. Daar zou men beter enkele invloedrijke ingezetenen aan een psychologisch onderzoek onderwerpen.
Gilbert op het matje? Philippe bééft al!
Bondsvoorzitter Tom Van Damme wil een ernstig gesprek met Philippe Gilbert. Hij méént het! Omdat de afgetreden numero uno van de wereld in de Olympische wegrit te egoïstisch heeft gekoerst. Wat speelt de president toch (sic) kort op de bal. Het is nog maar de ... derde keer dat hij daar alle reden van de wereld toe heeft. Had hij die conversatie al niet moeten voeren na de twee meest recente wereldkampioenschappen? In Geelong 2010 haalde Gilbert eerst Greg Van Avermaet en vervolgens Björn Leukemans terug, irrelevante en onnodige inspanningen waarmee hij ook zichzelf de das omdeed. In Kopenhagen een jaar later was het weer van dat. In de massaspurt zou Jurgen Roelandts allicht geen partij geweest zijn voor Mark Cavendish maar de bronzen plak behoorde zeker tot de mogelijkheden... indien Philippe Gilbert voor hem de spurt had aangetrokken. Voor de neus van Gilbert zou Matthew Goss (wegens toprennes onder mekaar) de deur niet dichtgedaan hebben zoals hij wel deed voor Andre Greipel en waardoor ook voor Roelandts, die toch nog vijfde werd, buitenom moest. Ook in Londen stond Jurgen, ondanks een ideale uitgangspositie, in de spurt voor de derde plaats geïsoleerd. Indien Gilbert hem daar op sleeptouw neemt dan heeft België op de Olympische Spelen geen twee maar drie bronzen medailles behaald.
Het motto van Philippe Gilbert is altijd geweest: indien ikzelf niet kan winnen, dan vooral ook geen andere Belg in mijn plaats.
De stuitende egotripperij van de Waal is door ondergetekende al vaker aangeklaagd maar werd telkens schouderophalend en als overdreven afgewimpeld. Nu schieten ze plots wakker en wordt Phil tot de orde geroepen. Maar of Barbertje zal hangen? Dat wil ik nog wel eens zien. Wat kunnen ze hem tenslotte maken? Zou een niet-selectie voor het wereldkampioenschap in Valkenburg, waar Gilbert met zijn huidige conditie toch geen rol van betekenis kan spelen, hem raken? Zijn schip is toch al lang de haven van Monaco binnengevaren. Aan de Vuelta, waarin hij twee jaar geleden twee dagzeges behaalde, neemt hij alvast deel maar of hij daarin zal finetunen voor een spraakmakende herfst valt nog af te wachten.

zaterdag 11 augustus 2012

Tijdrijden is géén specialiteit maar 'n hoofdvak!
... we kunnen het niet genoeg herhalen want het is niet anders. De capaciteit van een koersende tiener kan vooral aan zijn prestaties in het tijdrijden worden afgemeten: het gevecht met zichzelf en met de pijngrens, de egale inspanning voor elke deelnemer. Meten is weten!
Toch wordt er met dit gegeven niet als dusdanig mee omgesprongen. De gevolgen laten zich raden. De jongste dagen werd Vlaanderen opnieuw pijnlijk met de neus op de feiten gedrukt. De Europese kampioenschappen tijdrijden in Goes werden een afknapper van formaat.
Enkel eerstejaarsjunior Nathan Van Hooydonck komt meer dan behoorlijk weg met een twaalfde plaats, die nog aan waarde wint bij de vaststelling dat hij de tweede eerstejaars is na de Deense winnaar Mathias Krigbaum. Diens landgenoot, regérend wereldkampioen Mads Würtz Schmidt, was er in Goes niet eens bij. Tweedejaars Michael Goolaerts (vorig jaar in Kopenhagen dertiende en vierde eerstejaars) stelde teleur met een 22ste plaats.
Bij de beloften was de afgang nog smadelijker. Kevin De Jonghe, tijdens de twee vorige Europese kampioenschappen negende respectievelijk achtste, zakte diep weg naar de 24ste plaats. Christoph Sleurs (28ste) en Victor Campenaerts (37ste) kwamen er nog minder aan te pas. Ook hier kreeg men te maken met een Deense winnaar met de welluidende naam Rasmus Christian Quaade, die er zowaar de Luxemburgse topfavoriet Bob Jungels (+23") onder hield.
Vier van de vijf Vlamingen keerden dus van een kale reis terug. Of ze zo onvermogend als deze resultaten insinueren, valt nog te bezien. Een belangrijke factor zal wel het verschil in voorbereiding zijn. Op het wereldkampioenschap in Valkenburg zullen onze jongens met nog meer gefinetunde concurrenten te maken krijgen.
Vorige donderdag was er, Europese kampioenschappen of niet, een nationale tijdrit in Angreau die gold als laatste generale repetitie voor het BK aan de Lacs de l'Eau d'Heure op 15 augustus.
Nicolas Vereecken haalde het verrassend bij de beloften en hield er zelfs Arthur Vanoverberghe +12") onder. Tijdrijden was totnogtoe zijn ding niet. Indien hij deze prestatie bevestigt aan de Lacs de l'Eau de l'Heure dan is hij een valabele kandidaat voor het wereldkampioenschap in Valkenburg.
Bij de junioren haalde Brent Luyckx het al even verrassend van Jan Logier, die eindelijk een pechseizoen aan het rechttrekken is, en van wegkampioen Dries Van Gestel, die eindelijk beseft dat tijdrijden wel degelijk aan hem besteed is. Brent werd al vierde in Opoeteren en tweede in Borlo maar leek aan een (bewust?) zuinige zomer bezig.
Jordi Warlop zette in Angreau een uitmuntende prestatie neer. Hij zette zijn Kortrijkse maats Emiel Planckaert (+37") en Wiebren Plovie (+41") op respectabele afstand. Wat het nòg straffer maakt, is dat hij daarbij, weliswaar over de halve afstand, een betere moyenne (45,17 km.) neerzette dan Brent Luyckx (45,03 km.). Een mooie revanche op zijn tweede plaatsen in Opoeteren en Borlo, waar hij telkens het hoofd moest buigen voor Senne Leysen, die (+48") in Angreau niet eens op het podium stond. Senne kan zich troosten met de gedachte dat een slechte generale repetitie wel eens een perfecte opvoering inluidt.
De neiging is groot om Nicolas Vereecken, Brent Luyckx en vooral Jordi Warlop als topfavorieten naar voor te schuiven als de eerste aanspraakmakers op de Belgische titel aan de Lacs de l'Eau d'Heure maar ook daar zal de vorm van de dag het laatste woord hebben.

donderdag 9 augustus 2012

Gijs Van Hoecke moet hiermee omgaan
zoals Michel Pollentier met zijn peer in 1978

De media hebben zich weer eens naar (sic) best vermogen gekweten van hun edele taak: een medemens, die - inderdaad - in de fout ging, aan het kruis genageld. Gijs Van Hoecke zal in de kleffe Londense nachtclub Mahiki niet veel moeten gedronken hebben om ladderzat te worden afgevoerd. Hij had, in functie van deze Olympische Spelen, twee jaar als een pater geleefd. Een gefinetuned lichaam gaat meteen overstag bij de geringste hoeveelheid alcohol. Dàt is het wat Gijs is overkomen. Niets meer / niets minder. Punt uit. 



Gijs Van Hoecke is dus hoegenaamd geen drinkebroer en wordt "dus" als een crimineel "bejegent". Hij leeft, in functie van zijn wielercarrière, reeds jaren als een asceet, in combinatie met (weliswaar gestopte) hogere studies (interieurvormgeving Hogeschool Gent). De Olympische Spelen moesten daarvan de bekroning worden. Het werd in Londen een dubbele flop, want zowel de ploegenachtervolging als het omnium werden absolute afknappers. Vooral een te korte en archaïsche voorbereiding (op rekening van de onbekwame wielerbond) is daar debet aan. De ontgoocheling werd verdrongen door compensatiedrang. En dan bega je stommiteiten. Tom Boonen kan je er ook meer over vertellen. Ook Gijs Van Hoecke liet zich gaan. Hij koos daarvoor de verkeerde plek uit, de Londense nachtclub Mahiki, waar de paparazzi een verdoken seat hebben om toe te slaan. Zelfs de voor hen simpele duif uit Zaffelare was voor deze cowards belangrijk genoeg om uitvergroot te worden. En de Belgische media waren natuurlijk als de kippen bij om het handeltje uit te dragen. Er is met kanonnen op een mug geschoten maar het verkoopt. En omwille van de verkoopcijfers gaat men over lijken. Gijs heeft brute pech gehad, wat hij deed was niet stichtend maar hij verdient in géén geval onze banbliksems. Ook medelijden komt hem niet toe, wel begrip.


Het BOIC heeft Gijs Van Hoecke meteen uit de olympische delegatie verwijderd en prompt naar huis gestuurd. Niet voor het vergrijp zelf maar omdat de holy British press uitpakte met aanstootgevende foto's onder de kop "België pakt goud in de discipline feesten". Komaan zeg, kan het nog hypocrieter? De Britten zijn natuurlijk goed geplaatst om dit soort akkefietjes aan te grijpen. Jaarlijks komen vele honderden van hun onderdanen zich bij ons bezatten en echte schade aanrichten. Echte schade, die overthere niet als imagoschade wordt ervaren. Dear poor England!
Welke averij heeft Gijs Van Hoecke opgelopen bij dit wedervaren? Heel veel, lijkt het op dit ogenblik, maar moet dit langdurig nazinderen? Néén toch en waarom zou het?! Natuurlijk weet hij het op dit moment niet hoe het nu verder moet. Gijs Van Hoecke is één van onze grootste talenten op de baan die ook op de weg aardig uit de voeten kan. Aan de zijde van Kenny De Ketele werd hij begin april in Melbourne wereldkampioen ploegkoers.

Wat er Gijs Van Hoecke nu verder te doen staat? De knop omdraaien en, zoals Michel Pollentier in 1978 met zijn peer, zelf met het voorval de draak steken. Op die manier maait hij het gras voor de voeten van zijn eventuele belagers. En verder: de trainings- en competitiedraad meteen heropnemen en de naweeën in adrenaline omzetten om tijdens de restérende drie maanden van het seizoen nog spraakmakende resultaten te boeken. Hij is trouwens een jongen die ook in het najaar nog meegaat. Vorig jaar werd hij tweede in Paris-Tours espoirs na de bijna drie jaar oudere Fransman Fabien Schmidt, die zich voor hem wijselijk uit de voeten had gemaakt.

Eerst wacht hem evenwel nog een pijnlijk bezoekje aan de Globelaan, waar de tuchtcommissie hem de levieten zal lezen en (met een aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid) sanctioneren. Doen ze dat inderdaad dan handelen ze met twee maten en twee gewichten. Er zijn precedenten die ze ongemoeid hebben gelaten. Zogezegd wegens een (selectief) gebrek aan bewijzen. Dit keer zullen ze allicht krachtdadig optreden om zich te verantwoorden bij het BOIC, waar ze vragende partij zijn, en voor de schone schijn van "kijk eens hoe doortastend wij optreden".

(met heel veel dank aan Jochen Deweer dankzij wie ik deze verloren tekst kon recupereren)

woensdag 8 augustus 2012

Zo hoor je het ook eens van een ander ...
OPEN BRIEF AAN HET BOIC                                                                            

Beste BOIC
Als Belg, sportliefhebber en begeleider van jeugdrenners was ik gisteren zwaar teleurgesteld in jullie organisatie. Meermaals zie ik hoe jonge talenten ten onder gaan aan stress. Stress opgelegd door hun omgeving en hunzelf. Renners kunnen heel wat stress en spanningen op hun schouders krijgen. Jonge talenten komen hierdoor vaak in de problemen. Ze krijgen de stress van buitenaf net alsof ze een doorwinterde profrenner zijn maar hebben nog maar een beperkte ervaring.
Jonge renners, als Gijs Van Hoecke, zijn bijzonder broos voor, tijdens en na hun prestaties.
Net daarom was het voor mij schrikken dat een dergelijke organisatie als jullie hiermee niet kon omgaan. Als het BOIC jonge renners meeneemt naar een dergelijk groot evenement als de OS dan is het de plicht om hen een goede omkadering te bieden.
Gijs Van Hoecke, een jong talent dat dag in dag uit leeft als een pater om hogerop te geraken, kan je niet verwijten dat hij na twee jaar intensief trainen een decompressie beleeft na zijn prestaties.
Laat dit een oproep én een wijze les zijn en. Indien je als federatie jonge sporters wilt opleiden, doe het dan naar behoren. Jonge talenten hebben specifieke noden die jullie als sportfederatie moeten kennen.
Mental coaching, begeleiding voor en na de prestaties, goede gesprekken kunnen al veel voorkomen.
Mocht België, uw federatie of gelijk welke instantie een evaluatie maken van deze spelen, bekijk deze dan eerlijk en oprecht. Maak de evaluatie zoals in ieder bedrijf ‘wat is mijn ROI?’ Wat is er tegenover onze investering uitgekomen? Dan zou uw organisatie al moeten beseffen en besluiten dat de omkadering van jonge talenten niet genoeg ondersteuning biedt om deze sporters optimaal te doen presenten en begeleiden.
Conclusies vellen, evaluaties maken…het begint bij uzelf! Sporters dan zomaar naar huis sturen en enkel hen de schuld geven getuigt van weinig visie. Dit was een gedeelde verantwoordelijkheid die jullie niet durfden te nemen. Iets waarvoor jullie zijn gaan lopen. Pijnlijk.

Met vriendelijke groet
Olivier Van Baeveghem
www.trainingLab.info
wielercoach van jonge wielertalenten
Ons verder specialiseren in waarin we goed zijn
Ook de uitslagen van Liège - La Gleize onder ogen genomen? Niet bepaald om vrolijk van te worden. Franck Bonnamour (Fr.), de Franse selectie (ploegentijdrit), Ewan Caleb (de glimmende Australiër die eerder ook al Gent-Menen en de Omloop Het Nieuwsblad op zijn palmares bijschreef) en Quentin Jaurequi (Fr.) werden de dagwinnaars. Jenthe Biermans, tweede in Thimister, was de enige Vlaming die een dagpodium haalde. Het tijdklassement wordt aangevoerd door de Rus Ildar Arslanov. Tiesj Benoot en Kevin Deltombe halen nog net de top-tien.
Het is geen nieuw gegeven dat onze koersende tieners in hun thuisland geregeld worden geklopt. Het overkwam onze 17- en de 18-jarigen eerder al in onder meer de Beverbeek Classic (gewonnen door de Nederlander Rick Mensink), de Guido Reybrouck Classic (Nederlander Bas Tietema), de Ster van Zuid-Limburg (gewonnen door de Deen Emil Vinjebo Nygaard), de Ardennenkoers van Harzé-Aywaille (de Nederlander Mathieu van der Poel), de St. Martinusprijs - Kontich (de Deen Mads Pedersen), Gent - Menen en de Omloop Het Nieuwsblad (telkens de Australië Ewan Caleb), de Ronde van Vlaanderen (Ricardo van Dongen)...
Benieuwd of dat een vervolg of een ontkenning krijgt tijdens de Europese kampioenschappen nog deze week in Nederland. Morgen rijden Michael Goolaerts (de dertiende en de vierde eerstejaars op het wereldkampioenschap in Kopenhagen) en Nathan Van Hooydonck de individuele tijdrit. Zaterdag is er dan de wegrit met Piet Allegaert, Jenthe Biermans, Kevin Deltombe, Maxime Farazijn, Michael Goolaerts, Edward Planckaert en Dries Verstrepen als Vlaamse vertegenwoordigers. Opmerkelijk dat met de anciens Deltombe, Farazijn en Goolaerts vijf van de acht geselecteerden eerstejaars zijn.
Tiesj Benoot, Jasper Dult, Ruben Pols, kampioen Dries Van Gestel, Mathias Van Gompel, Joachim Vanreyten (voor het EK gekwetst uitgevallen), Seppe Verschuere,... werden voor Goes over het hoofd gezien maar zijn daarom nog niet uitgesloten van een selectie voor het wereldkampioenschap, die wel eens grondig pleegt te verschillen van die van het Europees kampioenschap. Het zal dit jaar niet anders zijn.
Het is op deze jongens dat wij onze pijlen moeten richten. Niet op een uitzichtloos prestigeproject op de baan, waarvoor men - door een nijpend tekort aan budget - op te weinig logistiek en te weinig knowhow kan terugvallen. Wie tellen in dit verhaal de coureurs of de zonnekoningen onder de begeleiders?
Er zijn ook nog de beloften die in het Belgische wielerlandschap totaal verloren rijden. Het in het leven roepen van een copieuze afzonderlijke competitie zou een eerste stap in de goede richting zijn.
Toch mag je er met een aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid van uitgaan dat dit, als het er ooit komt, het zeker nog niet voor 2013 zal zijn. Aan de Globelaan zijn ze immers al druk in de weer met de paperassen en het plat inhalen van de opbrengst van de inrichtingsvergunningen der bestaande wedstrijden voor volgend jaar. Als van oudsher: first things first. Een hardleers conservatisme waarvan onze jonge talenten het slachtoffer zijn. Dat heb je nu éénmaal met een sportbond die liever spaarbond is. Trek er de jongste jaarrekening maar eens op na. Stuitende lectuur!

zaterdag 4 augustus 2012

Kampioenschap van België voor aspiranten 
Vandaag worden in Deinze de kampioenschappen van België voor aspiranten betwist. De tijdritten vangen reeds aan om 09u.45 en die lopen uit tot het middaguur. Vanaf 13u.30 zijn er de wegritten.
Het is absoluut geen chauvinisme van mijnentwege maar opnieuw is het West-Vlaanderen dat in de jongste categorieën de scepter zwaait. Mathias Declercq (12-jarigen) en Yentl Bekaert (13-jarigen) zijn de primus inter pares in hun categorie. Bij de 14-jarigen mag Lennert Tanghe in één adem vernoemd worden met Merten De WeverYarne DriesenArne Peeters en Jens Reynders.
Of het hen evenwel garandeert dat ze morgen één of twee keer op het hoogste schavotje van het podium staan is nog iets anders.
Deze Belgische kampioenschappen zijn een organisatie van V.C. Deinze naar aanleiding van het eeuwfeest van deze club. Kroon op het werk zou zijn dat één van de clubleden het podium haalt of beter nog een driekleur verovert. De kansen daartoe zijn reëel. Merten De Wever is de uittredende kampioen van het geboortejaar 1998 en wil zijn mandaat verlengen. Ruben Bordon wil bij de jongsten als kampioen intreden, zoals hij veertien dagen geleden al verrassend deed in het Vlaamse te Lierde, waar hij de maat nam van topfavoriet Luca (zoon van Hans) De Meester.
Woensdag was er de officiële verkenning van het parcours nadat velen er al eerder een kijkje waren komen nemen. De meesten kwamen met dezelfde conclusie op de proppen: de aankomstzone is heikel en zal dat nog zoveel meer zijn in het geval dat het regent. Men moet zich stilaan afvragen of men dit soort situaties niet beter kan anticiperen. Aan de Oost-Vlaamse verantwoordelijken ligt dat hoegenaamd niet. Bij hen werd geen advies ingewonnen. De angel situeert zich in een bijna haakse bocht naar de aankomst en na 180 meter een nieuwe haakse bocht om opnieuw op de omloop te komen. Bovendien is de aankomststrook bangelijk kort, beweren de insiders.
Het parcours is alvast veel minder selectief dan dat van Lierde. Het zijn evenwel vooral de coureurs die het koersverloop bepalen. In de Vlaamse Ardennen werd wel een selectief parcours geserveerd maar wat was de uitkomst: telkens een spurt van een aanzienlijke groep. Er werd meer af- dan aangevallen en dat zal in Deinze niet anders zijn met als uitkomst prangende eindspurten zonder slachtoffers.

vrijdag 3 augustus 2012

Ons baanwielrennen: geen doel maar een middel
Dominique CornuKenny De KeteleJonathan Dufrasne en Gijs Van Hoecke hebben in de series van de Olympische achtervolging bij de mannen zwaar teleurgesteld. Ze eindigden negende en voorlaatste. Vooral een slechte start was daar debet aan en dat kon niet meer rechtgezet worden zodat ze uitkwamen op 4'04"53, ruim twee seconden boven het Belgische record (4:02.317), dat ze eerder dit jaar neerzetten. Enkel Zuid-Korea deed het nòg slechter.
De zelfverklaarde Directeur Sport - hoe heet ie ook weer? - had op de top acht gerekend, allez gij. Toch weigert hij vanuit zijn zelfverheerlijkende koppigheid zijn conclusie te trekken. Hij wijt het debacle zowaar aan stress, alsof dat element voor de andere kwartetten niet meespeelde.
En dan begint hij zijn strenge analyse met zowaar een sneer aan Kenny De Ketele, die volgens hem te traag startte en waardoor de rest het tempo niet meer kon optrekken. Doodjammer, maar toch gaan we door met dit project, liet hij aan zijn omstaanders in London weten. Zegt hij dat gratuit of beslist hij daar in zijn eentje over? Kan hij dat zomaar, is hij soms de Joseph Stalin van ons wielrennen? The Plan, ziedaar het overdonderende begrip achter het succes van het Australische en het Britse wielrennen. Ook Team Belgium heeft, naar eigen zeggen, een plan(netje) want de middelen en de basis zijn niet zo groot. Alles zou begonnen zijn na een bezoek van de zelfverklaarde Directeur Sport  aan het Australian Institute of Sports in Canberra in 2004, waar hij met lede ogen aanzag dat ons land twintig jaar achterop lag. Hoeveel maanden van die achterstand is inmiddels overbrugd?
De koe werd vanaf 2005, na de Spelen van Athene, bij de horens gevat, praat de zelfverklaarde Directeur Sport zich verder moed in of is hij zo dwaas het zichzelf wijs te maken. Hij pocht vooral met het driestappenplan (nu, dan en nooit?) dat onder de Nederlandse coach Peter Pieters werd uitgestippeld. Peking 2008 kwam te vroeg maar London 2012 mocht wel al een doel zijn. De harde feiten wilden het helemaal anders.
Natuurlijk ziet Pieters, vanuit zijn eigenbelang, nog een grote progressiemarge. Indien hij het anders zegt dan is hij zijn job kwijt.
Er moet een tweede overdekte wielerbaan bijkomen in Zolder. Larie en apekool!
Wat er essentieel moet veranderen is onze wielercultuur. De meeste tieners, die als coureur door hun club verkeerd opgevoed zijn, halen hun neus op voor de piste. Ik doe ze van vandaag op morgen allemaal op de piste rijden. Door haalbare kwalificatietijden op te leggen voor deelname aan interclubs en kampioenschappen. Sommige jongeren zullen bij die gelegenheden ontdekken dat ze het graag doen en het goed kunnen. Het zal evenwel niet gebeuren want de in de bondsstructuren verenigde traditionele clubs zullen hun veto stellen.
En och ja er wordt op onze buitenpistes wel degelijk gekoerst. Deze week waren er zowaar vier meetings: Hulshout (20 aspiranten voor de drie leeftijdscategorieën) en Wilrijk (26 aspiranten) op dinsdag; Elewijt en Oostende (23 aspiranten en 11 nieuwelingen) op donderdag. Niet de helft van de deelnemers oversteeg het recreatieve niveau. Die meetings bieden dus geen enkele meerwaarde. Per week mag er slechts aan één meeting worden deelgenomen. Beter zou zijn één meeting per kalenderdag of twee per week waaraan telkens mag deelgenomen worden. Er wordt liever gedoogd dat Hulshout en Wilrijk mekaar kapot concurreren door steevast op dezelfde kalenderdag te organiseren en de reeds dunne bezetting nogmaals te halveren. Wanneer wordt daarop ingegrepen?
Maar zelfs bij een optimale pistewerking zal ons landje qua budget nooit kunnen optornen tegen de rijke landen. Ons baanwielrennen zal enkel dienstig kunnen zijn om onze wegrenners te finetunen en dat zou al heel wat zijn.

donderdag 2 augustus 2012

Bradley Wiggins is de nieuwe metronoom
Bradley Wiggins heeft na eindwinst in de Tour ook de Olympische titel tijdrijden op zijn palmares bijgeschreven en meteen zijn voornaamste desiderata van 2012 compleet waargemaakt. Bovendien is hij met zeven medailles voortaan de meest gelauwerde Britse sporter.
Er mag geen enkele twijfel over bestaan: Wiggo is dé metronoom van het huidige internationale wielrennen en dat wordt bekrachtigd door zijn afgetekende pole position in de erg betrouwbare Cycling Quotient Ranking met ruim 700 punten meer dan de Spanjaard Joaquin Rodriguez en ruim duizend eenheden meer dan de absolute runner up Peter Sagan.
Wiggo werd als een rockster begroet door tienduizenden extatische Britten, die de vorige dagen op "hun" Spelen en ondanks de ruimste delegatie meer dan een beetje op hun honger waren blijven zitten. Nog geen enkele gouden medaille werd hun deel tot de roeisters Heather Stanning en Helen Glover Bradley Wiggins nog net de pas afsneden. Het motiveerde Bradley om meteen aan te sluiten. Philippe Gilbert, de renner van het jaar de jongste drie jaren die pas zeventiende werd, moest ruim vier (!) minuten toegeven. Hij had naar eigen zeggen afgezien op de lange rechte stroken tegen de wind in. De anderen (sic) niet dus.
Zelfs titelverdediger Fabian Cancellara bracht Bardley Wiggins nooit in verlegenheid, zelfs de rest van het podium niet aangezien hij pas zevende werd. Het had zeker te maken met zijn late val in de wegrit maar toch is het onwaarschijnlijk dat indien hij over al zijn middelen had beschikt een vuist zou hebben gemaakt richting Wiggo.
Na het mislopen van goud door Mark Cavendish in de olympische wegrit lag er nog meer druk druk op de schouders van Wiggins, die onderwijl wel wat kan hebben.  Met vier gouden, één zilveren en twee bronzen medailles is zijn collectie eremetaal uitgebreid tot zeven stuks. Daarmee passeert hij de legendarische roeier Steve Redgrave, die weliswaar vijf keer goud won.
Benieuwd wat Bradley Wiggins er verder in 2012 nog van bakt. Olympisch kampioen worden op eigen bodem, is het hoogst haalbare voor een atleet. Hierna zou wel eens decompressie kunnen volgen. Bradley gaf toe dat hij tijdens de slotkilometer vooral aan wodka tonic dacht. Zijn entourage herinnert zich hoe Wiggins zich na de Spelen van Peking 2008 te pletter dronk. Maandenlang, voegden enkelen er vertrouwelijk aan toe. Bradley Wiggins terugzien op het WK tijdrijden in Nederland? Hoogst twijfelachtig!