donderdag 31 oktober 2019

Met Tom Van Damme en Timothy Dupont 
als bevoorrechte getuigen

Tour of Guangxi werd
een héérlijke belévenis


De meeste renners en de andere waarnemers waren het er roerend over eens: de derde Tour of Guangxi, de afsluitende manche van de World Tour, werd een voltreffer in China’s meest toeristische provincie. Wanda Sports zorgde voor een vlekkeloze organisatie. De omkadering (radio, koersdirectie, neutrale wagens,...) was een feilloze regie van het 25-koppige communicatieteam der Ronde van Zwitserland.
De medewerking van de overheid was aanzienlijk met de aanleg van een nieuwe baan (om een hellende aankomst te hebben) en van een nieuwe afdaling (om binnen de voorgeschreven afstand te blijven).
De publieke opkomst was overrompelend, maar het waren géén cyclofielen. Daar kan het Cycling for All - event”, dat zich in elke startplaats vooral richtte op de jeugd, op termijn verandering in brengen, maar daar zal men bovenal performante vertegenwoordigers in de World Tour voor nodig hebben. Was iemand als Peter Sagan maar eens een ... Chinees geweest, liet Tom Van Damme zich ooit ontvallen en bij nader inzien heeft hij gelijk. Het zou miljoenen freaks opgeleverd hebben en de jeugd tot navolging inspireren. Misschien moeten de World Tour Teams eens een auditie houden in China zelf. Dat zou gegarandeerd enkele coryfeeën opleveren die het wielrennen verder zouden mondialiseren én verrijken. Dat wordt evenwel een eindeloos lange weg want op de recente wereldkampioenschappen in Yorkshire telde China géén enkele vertegenwoordiger, zelfs niet bij de beloften. 

China, inzonderheid Guangxi, het beloofde wielerland? 
Het heeft er alvast het potentieel voor, zo bleek ook eind oktober.
De accomodaties: viersterrenhotels in de onmiddellijke buurt van de start en de aankomst. Er waren amper twee transfers, die men in konvooi deed, op volledig afgesloten autostrades. De zes ritten waren beveiligd door een volkomen verkeersvrij parcours.
Over al deze faciliteiten waren de teams en de renners onverdeeld tevreden, zo ook Tom Van Damme, de voorzitter van Belgian Cycling en van de UCI - wegcommissie.
Wat jammer toch dat deze parel zo’n ontieglijk slechte plaats op de kalender heeft en dat zal in 2020 (van 15 tot 20 oktober) nog niet anders zijn, zodat de bezetting opnieuw karig zal zijn. 
Guangxi is er tevreden mee”, weerlegt Tom Van Damme, “ ook al omwille van eindeseizoensgala daarbovenop. De teams en de renners deelden die voldoening.”

Toch vind ik dat de selectiviteit beter moet: vijf van de zes ritten draaiden uit op een massaspurt na een biljartvlakke rit. 
“Bijlange niet hoor”, weerlegt Timothy Dupont“want vergis u niet: enkel de tweede en de laatste rit was overwegend vlak. Elke andere etappe liep langs pittige klimmetjes die het peloton pijn deden.”
Toch werden enkel in de vierde rit geringe verschillen opgetekend met toch nog dertig renners eindigend binnen de anderhalve minuut. De uitslag van die koninginnenrit was een avant-première van het eindklassement.
Timothy kon zich over het algemeen goed vinden in Quangxi:
“Enkel het eten liet wel eens te wensen over en dat zeker op de slotdag”, laat hij zich nog ontvallen, “maar dat overkwam ons ook al in andere landen.”

Timothy werd zevende in de tweede en vijfde in de vijfde rit, waarmee hij in 2019 aan een dubbel dozijn top tien plaatsen komt. Dat leverde Wanty-Gobert een pak punten op én de tweede plaats in de Europe Tour - ranking, waardoor het automatisch startrecht heeft in àlle ééndagskoersenkoersen van de World Tour. In de betrouwbare Cycling Quotient Ranking, die àlle internationale koersen verhoudingsgewijs taxeert, komt Timothy uit op een bijzonder knappe zestigste plaats.


Gaspard Van Peteghem 
doet verder zonder Cibel

Gaspard Van Peteghem zal ook in 2020 met zowat een dozijn discipelen deel uitmaken van het wielerpeloton, zij het niet langer onder de banier van Cibel.
Gianni MARCHAND (foto Gino Coghe)


Die continuïteit moet dan vooral goed nieuws zijn voor Gianni Marchand en Lennert Teugels, die in 2019 de sterkhouders waren van het team en twee van die jongens die op jongere leeftijd meer recht hadden op maar minder privileges voor een aanwezigheid in Sport Vlaanderen - Baloise. Zelfs nu had men hen nòg kunnen inpassen als wegkapiteins in de opvolging van Preben Van Hecke.

Gianni en Lennert (die in augustus op training een knie brak en out was voor de rest van het seizoen) deden ook in 2019 hun stinkende best maar het programma (met amper twee in plaats van acht rittenkoersen) was hen minder op het lijf geschreven waardoor zij zich vooral in eigen land moesten waarmaken en dat ook deden zonder overwinningen maar met een fraaie reeks (dichte) ereplaatsen die ze met ontieglijk hard labeur afdwongen.

Andere blijvers bij de opvolger van Cibel zijn onder anderen Tuur Deprez (die Gaspard hemels blij maakte met een dichtste ereplaats in de E3 Harelbeke), Jeroen Eyskens, Jacob Relaes, Wim Reynaerts, …
Dennis Coenen, Alexander Cools en Timothy Stevens koersen voor Acrog-Tormans Balen B.C., verder bij de eliten zonder contract.
Glenn Debruyne muteert naar Team Thielemans - De Hauwere, waar hij een sidekick wordt van Rutger Wouters. Jan Reynaerts stapte al in de loop van 2018 over naar United.



Sport Vlaanderen - Baloise 2020

Tijd voor méér doorstroming

Sport Vlaanderen (- Baloise) is in 2020 aan zijn 26ste campagne toe. Daar gingen nogal wat verschuivingen aan vooraf.
Moreno De Pauw, een notoir baanrenner, en Preben Van Hecke, een gedateerdewegkapitein, zetten er een punt achter.
Piet Allegaert (-> Cofidis), Benjamin Declercq en Christophe Noppe (-> Arkea-Samsic)en Dries Van Gestel (-> Total Direct Energie) zetten een veronderstelde stap voorwaarts.

Vijftien wisten zich in deze comfortzone te handhaven:
 Amaury Capiot (begint aan zijn zesde campagne en is in de Cycling Quotient Ranking de hoogst genoteerde van zijn team);
 Kenny De Ketele (als notoir baanrenner aan zijn … véértiende campagne toe);
• Kevin Deltombe (vierde en hopelijk blessurevrije campagne);
• Lindsay De Vylder (vierde campagne voor deze notoire baanrenner, die ook op de weg aardig uit de voeten kan);
• Robbe Ghys (derde campagne voor deze notoire baanrenner, die hopelijk na de Olympiade van Tokio 2020 voluit voor de weg kiest)
• Milan Menten (derde campagne);
• Edward (vierde campagne) en Emiel Planckaert (derde campagne);
• Thomas Sprengers (achtste campagne);
• Aaron Van Poucke (tweede campagne);
• Kenneth Van Rooy (vijfde campagne);
• Aaron Verwilst (derde campagne);
• Jordi Warlop (derde campagne);
• Sasha Weemaes (winnaar in Ruddervoorde 2019 en derde campagne);
• Thimo Willems (tweede campagne).
Enkelen onder hen boffen dat men bijna zijn vader en/of zijn moeder moet vermoord hebben om er de buitenwacht te krijgen. Die verdraagzaamheid is stuitend bij de vaststeling hoe sommige jongens, die evenzeer deze mooie kans verdienden en in minder standvastige omstandigheden harder hun best deden en nu toch op de keien staan.
Wie dit schoentje past, trekke het aan en moet zich meer dan een beetje opgejut voelen door deze vijf nieuwkomers: Cedric Beullens (EFC-L&R-Vulsteke), Sander De Pestel (Lotto-Soudal u23), Gilles De Wilde (Home Solution - Soenens), Julian Mertens (Lotto-Soudal u23) en Fabio Van den Bossche (EFC-L&R-Vulsteke).

woensdag 30 oktober 2019

ZWEDEN is een 
vergane koersnatie

Zweden is de jongste jaren helemaal weggedeemsterd. Het telt nog amper één vertegenwoordiger (bij Groupama-FDJ) in de World Tour: de meervoudige Zweedse kampioen tijdrijden Tobias Ludvigsson die in het wereldkampioenschap niet eens de top dertig haalde. Hij had nogal wat illustere voorgangers.
Niet Niklas Axelsson die zowel in 2001 als in 2009 op epogebruik betrapt werd en levenslang geschorst. Rond de eeuwwisseling blonk hij vooral uit in de Giro (zesde eindplaats in 1999 en derde in de Giro di Lombardia 2000).
Magnus Bäckstedt beleefde zijn delirium in 2004. Vier dagen na zijn tweede plaats (na Tom Boonen) in Gent-Wevelgem haalde hij het in Paris-Roubaix van zijn medevluchters Tristan Hoffman, Roger Hammond en Fabian Cancellara.
Bernt Johansson werd in Montreal 1976 Olympisch wegkampioen en leek in de beroepscategorie meteen op de volle doorbraak af te gaan als tweede in de Giro di Lombardia 1978, als derde in La Flèche Wallonne en in de Giro (ook twee dagzeges) in 1979. Hij bleek evenwel een meteoor die er al op zijn zevenentwintigste de brui aan gaf.
Gustav Erik Larsson was een notoir tijdrijder die vanaf 2010 vijf Zweedse titels op een rij behaalde en die hij uitdroeg op het wereldkampioenschap: vierde in Verona 2004, vijfde in Varese 2008, tweede (op nog geen anderhalve minuut van Fabian Cancellara) in Mendrisio 2009, tiende in Geelong 2010, negende in Firenze 2013. Hij won ook de tijdrit van de Giro 2010 en van Paris-Nice 2012 (vòòr de aanstaande Tourwinnaar Bradley Wiggins!). Hij waagde zich in maart 2015 aan een aanval op het vijf weken jonge werelduurrecord van Rohan Dennis (52,491 km.) maar bleef steken op 50,016 kilometer.
Glenn Magnusson behaalde vanaf 1996 driemaal op een rij een dagzege in de Giro. In 1998 won hij de Giro di Puglia. 
Sven-Ake Nilsson beloofde meer dan hij, na winst in de Tour de l’Avenir 1976, waarmaakte. Hij haalde wel het podium van de Amstel (derde in 1979), La Flèche Wallonne (tweede na Giuseppe Saronni in 1980), derde (+ dagzege in de Vuelta 1982). In de Tour werd hij zevende in 1980 en achtste in 1981.
Tommy Prim was vooral een adept van de Giro, waarin hij in 1980 spraakmakend debuteerde met een dagzege en de vierde eindplaats. In de twee volgende edities werd hij telkens tweede. In 1981 telde hij (na winst in de Tour de Romandie) amper 38” mali op Giovanni Battaglin maar in 1982 kon hij Bernard Hinault niet in verlegenheid brengen. Dichter zou hij niet meer komen, wel nog eens vierde (in 1985). Bizar dat Tommy nooit aanzette in de Tour noch in de Vuelta. Hij behaalde wel dagzeges in Paris-Nice, Romandië en de eindzege in Tirreno-Adriateco 1984. In de klassiekers was hij enkel aan zet met top vijf plaatsen in Milano-Sanremo en in de Giro di Lombardia. Hij won in 1983 wel de gedevalueerde Paris-Brussel.

VIER STRAFFE BROERS PETTERSSON

De strafste Zweedse coureurs waren de vier (!) broers (Eric, Gösta, Sture en Tomas) Pettersson, die vanaf 1967 driemaal op een rij wereldkampioen 100 km. ploegentijdrit werden. In de Olympische 100 km. van Mexico 1968 moesten zij het verrassend maar wel duidelijk (+1’37”) afleggen tegen het Nederlandse kwartet (Fedor den Hertog - Jan Krekels - René Pijnen - Joop Zoetemelk), dat drie weken later forfait gaf op het WK in Romagna (It.), dat de Petterssons soeverein (-6’32” Zwitserland en -7’07” Italië) wonnen.
Gösta werd in 1970 op zijn negenentwintigste (rijkelijk laat voor die periode) contractrenner bij Ferretti. Hij debuteerde met de zesde eindplaats in de Giro en met een derde (na Eddy Merckx en Joop Zoetemelk) in de Tour. In 1971 stond hij (derde) in Milano-Sanremo op het podium, waarop men hem eerder verwachtte in de Giro di Lombardia. Dat jaar won hij wel soeverein de Giro van Herman Vanspringel (+2'04") en Ugo Colombo (+2'35").
Scandinavië was nooit een wielergrootmacht
Denemarken en Noorwegen handhaven zich

Scandinavië, in wezen een groot … schiereiland dat Denemarken, Noorwegen en Zweden groepeert, is op wielergebied géén grootmacht maar het telde altijd mee.

DENEMARKEN
In een bijdrage van 3 oktober (zie via de zoekmachine in de linkerbovenhoek) fileerde ik Denemarken met gewezen werelduurecordhouder Ole Ritter als pionier, met Rolf Sörensen als klassiekerskoning en Riis als aangeBjarn(d)Tourwinnaar. 
Danmark kan momenteel vooral terugvallen op Michael Valgren, die in 2018 de Omloop en Liège-Bastogne-Liège won, en op Mads Pedersen, tweede in de Ronde van Vlaanderen 2018, en van wie minder dan van Valgren verwacht werd dat hij (toch nog zesde) in Yorkshire wereldkampioen zou worden. Tot nader order zijn het allebei momentencoureurs die nòòit aan Sörensen zullen kunnen tippen. Inzake klassementen spant Riis de ontblote kroon. Hij werd meer gedoogd dan zijn navolger Michael Rasmussen, die door een (voor hem) ongelukkige samenloop van omstandigheden (Davide Cassani die hem in Italië ‘toevallig’ zag op training terwijl de Noor verondersteld werd in … Mexico te vertoeven) verraden werd. Riis mocht blijven waar Rasmussen (door toedoen zijn … eigen Rabobank) niet eens mocht komen. Van gebeten door eigen luizen of van twee maten en gewichten gesproken … Michael wilde naderhand uit het leven stappen maar dat hadden er, in diè situatie, toendertijd tientallen kunnen doen.

NOORWEGEN
... lijkt als wielernatie het beste te hebben gehad.
Knut Knudsen, een adept van de achtervolging (Olympisch kampioen in München 1972), was de pionier. Hij werd derde in Milano-Sanremo en behaalde zes dagzeges (waarvan drie in 1981) in de Giro.
Thor Hushovd werd vooral (met onmiskenbare dank aan partner in crime … Philippe Gilbertwereldkampioen in Geelong 2010, haalde (niet de bovenste trede) het podium van Milano-Sanremo en van de Ronde van Vlaanderen, won wel de Omloop & Gent-Wevelgem en behaalde een dozijn dagzeges in de Tour (ook drie in de Vuelta).
Alexander Kristoff had geen regenboogtrui (al had hij die ei zo na te pakken in eigen land in 2017) nodig om Hushovd te overtreffen dankzij winst in Milano-Sanremo 2014, de Ronde van Vlaaneren 2015 en Gent-Wevelgem 2019, gelardeerd door een recital van nòg méér ereplaatsen. Inzake dagzeges in de Tour (drie) moest Alexander het duidelijk afleggentegen Thor.
Geen enkele andere Noor komt in beider buurt, zèlfs Edvald Boasson Hagen niet, al wekte hij langdurig die illusie maar winst in Gent-Wevelgem 2009, vice-wereldkampioen in Valkenburg 2012, dagzeges in Giro en Tour (3) en in kortere rittenkoersen, … volstonden nièt.
Kurt-Asle Arvesen, de wereldkampioen beloften in San Sebastian 1997, werd viermaal dagwinnaar in de drie grote ronden maar in de klassiekers kwam hij er, behoudens een zevende plaats in de Ronde van Vlaanderen 2008, niet aan te pas. 
Er waren ook Jaanus suicide Kuum, Atle Kvalsvoll, Dag-Otto Lauritzen, Lars-Petter Nordhaug, Dag-Erik Pedersen (in 1986 derde in Liège-Bastogne-Liège en dagwinnaar in de Giro) en Jostein Wilmann (heftig maar kort in 1982 als tweede in La Flèche Wallonne en in Frankfurt, waarna winnaar van de Tour de Romandie) maar die konden de gestelde verwachtingen helemaal niet of niet helemaal inlossen.
Lezers die er niet vanaf het begin bij waren of er pas recentelijk bij kwamen, kunnen vroegere bijdragen opvragen. Heel wat van die bijdragen zijn inderdaad NIET TIJDGEBONDEN en hebben een blijvende informatieve waarde. U kunt deze opvragen door in de zoekmachine in de linkerbovenhoek een naam of een begrip in te tikken, waarna u kunt kiezen uit het aanbod.

dinsdag 29 oktober 2019

Nieuwelingenlichting 2020 wordt opgelijst door Rickies rookies
Yoran VAN GUCHT, kampioen van België tijd- en wegrit.


Matias De Meijts, Kenay De Moyer, Tyler Desmet, Aaron Dockx (die het veld en de weg combineert en vooral verbaasde met een tweede plaats in Herbeumont), Thibo Germonprez, Nicholas Goossens, Victor Hannes, Jarne Jonckheere (wat een slagvaardigheid!), Ilias Jordaens, Inias Leten, Joran Luyssen, Maxence Place, Sacha Prestianni, Yorick Slaets, Xander Verhagen en last but not least de tweevoudige kampioen Yoran Van Gucht waren in 2019, qua uitslagen, de beste éérstejaarsnieuwelingen. Zij worden in 2020 dan ook in een toonaangevende rol verwacht maar zullen aardig wat weerwerk ondervinden van de overkomende aspiranten, geboren in 2005.
Van hen worden (in alfabetische orde) Ryan Gal (Ned.), Henri Naessens, Sente Sentjenswegkampioen Liam Van Bylen, Victor Vaneeckhoutte, de immer punchende Viggo Van Neste, Stian Van Oudenhove en Dimi Van Pamel gegroepeerd in het innovatieve Team Canguru - QTS - Air College onder de bezielende leiding van Rik Devoogdt en Koen Feys (met dochter Malaika in zijn kielzog).
Corentin DELHAYE, puntenkoning vooral in Wallonië afgedwongen.

Van datzelfde bouwjaar komen vooral ook Kenji Coenen, Mauro Cuylits, Milan De Ceuster, Corentin Delhaye (puntenkoning maar veel te weinig aan zet in Vlaanderen), Ronan De Lil, Steffen De Schuyteneer, Niels Driesen, Chepe Flussie, Brian Lambrechts, Jonas Leemans, Niel Meulemans (enorme progressie gemaakt), Axel Vandamme, Milan Van den Haute, Lars Vanden Heede en last but not least Yarno Van Herck (kampioen van België tijdrijden).
De mengeling van beide lichtingen kan boeiend wielerspektakel opleveren. 
De prominente Waalse aanwezigheid in het jeugdwielrennen

In 2019 had Wallonië in elke leeftijdscategorie één of meer toppers:
•  Jules Delcommune, Louis Lucas, Lucien Thomas,….. bij de twaalfjarigen;
• Tommy Delestrait, Florian Delier, Celian Deweerd, Juan Lemestrez,… bij de dertienjarigen;
• Corentin Delhaye is zelfs de primus-inter-pares bij de veertienjarigen;
• Cian Uijtdebroeks (in Hannut wonend maar evenzeer Vlaming en perfect twéétalig zoals Rik Verbrugghe) en Noah Detalle maakten het goede weer bij de nieuwelingen;
• Arnaud De Lie is de regérende kampioen van België bij de junioren en véél méér dan de kampioen van 2 juni in Vichte.
Arnaud DE LIE mène.

Eén en ander wordt geschraagd door een rijk gestoffeerde kalender. Het kampioenschap van België voor aspiranten in het hoogzomerse Fernelmont was weergaloos, zo ook dat van de eliten zonder contract & beloften een week eerder in het striemend flandrienweer van Habay-la-Neuve. Enkele jaren geleden waren ook de beurtelingse championats nationale (tijd- en wegritten) aan de wondermooie Lacs de l’Eau d’Heure voltreffers.

Wallonië heeft met Vezin een manche in de Topcompetitie voor nieuwelingen en met Frasnes-lez-Anvaing en Jemeppe-sur-Meuse twee manches in de Beker van België voor nieuwelingen en voor junioren zelfs (de laatste) drie: Angreau-Honnelles, de G.P. Glineur in Saint-Ghislain en de G.P. A.R. Gillis in Jemeppe-sur-Meuse. Ook in de Beker van België voor eliten zonder contract & beloften organiseert het drie van de zeven manches: de G.P. de Perwez, de Memorial Gilbert Letecheur in Erezée en de Memorial Francis Leners in Momignies. 
Ook in de nieuwe u23 Road Series telt Wallonië twee manches: de Color Code in Bassenge en de G.P. Albert Fauville in Wanfercée-Baulet. 
De internationale Triptyque des Monts & Châteaux en de vijfdaagse Tour de Liège et de Namur vervolledigen het plaatje.
Bovenal zijn er bij de junioren de internationale driedaagse Aubel-Thimister-Stavelot (2.1) en La Philippe Gilbert in Remouchamps (1.1) alsook de (niet clubgebonden) Ardennenkoersen in Herbeumont en in Vresse-sur-Semois, eveneens voor nieuwelingen die extra verwend worden met de meerdaagse Tour de la Basse Meuse en de Triptyque Ardennais.
Daarenboven hebben de regionale kampioenschappen een meer gerichte structuur: de drie manches duiden, behalve de algemene Waalse kampioen, ook de respectieve provinciale titelvoerders aan. Vlaanderen kan daar een voorbeeld aan nemen aangezien enkele provincies geen organisator meer vinden voor een officieel kampioenschap.

HET RIJKE WAALSE WIELERVERLEDEN

In verhouding tot zijn oppervlakte (16.844 km²) en zijn aantal inwoners (zowat 3,7 miljoen) is Wallonië na het nog kleinere (13.522 km²) maar drukker bewoonde Vlaanderen(zowat 6,6 miljoen inwoners) het tweede wielerland van de wereld. In de naoorlogse geschiedenis telde het aardig wat illustere vertegenwoordigers: Emile Bodart, Ferdinand Bracke (een Hamse inwijkeling), Jean Brankart, Joseph Bruyère, Pino Cerami (een geëmigreerde Italiaan), Alex Close, Claude Criquielion, Prosper Depredomme, Michel Dernies, Albert Dubuisson, Marcel Dupont, Jacques Geus, Emile Masson, Florent Mathieu, Maxime Monfort, Willy Monty, Georges Van Coningsloo, Richard Van Genechten, Frank en Jean-Luc Vandenbroucke, Jean Vliegen, …..   

En wat doen we met de “randgevallen” Willy Bocklant, Emile Daems, Désiré Keteleer, Henri Van Kerckhove,…? Last but not least zij er Axel en Eddy Merckx. Wens ik niet uit te maken. Brusselaars, Vlaamse of Franstalige? Riskeer het niet om het hen te vragen want ze willen het niet weten en waarom zouden ze?
Jan-Willem van Schip, 
wààr zal dié aanmeren?
Foto Gino COGHE

Jan-Willem van Schip is, na de abdicatie van Roompot-Charles, dan toch nòg “van straat geraakt”. Beat Cycling Club spande voor hem een vangnet. Dat het zo lang duurde, insinueert het geringe inzicht van nogal wat ploegen. Jan-Willem is een kraan én op de weg én op de baan (wereldkampioen puntenkoers in Pruszków). Je zou haast denken dat hij een onmogelijke jongen is aangezien de grote(re) ploegen de neus ophalen voor hem. Zou hij niets geweest zijn voor het “niet bepaald in weelde badende” CCC?. Néén dus! 

Hij wordt omschreven als “een té eigenzinnige cultheld voor de wielerwereld”. Zo titelde toch Marijn de Vries (kan dat meisje schrijven zeg!) haar column in de Nederlandse krant Trouw over hem en ze putte zich uit in poëtische quotes over hem.

“Laat je niet foppen. Achter zijn hilarische uitspraken gaat een hyperintelligente kerel schuil. Eentje die misschien wel veel te intelligent is voor de wielerwereld.”
“Gek toch, dat zo’n rasechte hardrijder zichzelf moet aanbieden. Je zou denken dat hij meteen opgepikt wordt als hij om een contract verlegen zit. Want hij is niet eens per se op zoek naar eigen succes: liefst wil hij kopsleurder zijn. Megaknecht om vooral sterker te worden voor zijn koersen op de baan. Jumbo-Visma, Sunweb: kom op, contracteer die jongen”.

Ze pasten en Beat mag blij tenzij ze met dit curiosum gelijk hem het Paard van Troje in huis haalden. Beat godbetert, niet eens het procontinentale maar het continentale Beat tout court. Een (te geringe troostprijs) voor Jan-Willem van Schip maar hij zal zelf vinden van niet, anders had hij die stap niet gezet.

Herinner u alvast vooral zijn exploot (eerst met vier gezèllen) in het barslechte weer van de openingsrit der Belgium Tour, in Duinbergen een bejubelde solo afrondend, het ijlende peloton op afstand houdend: een tractor à la Tim Declercq maar op het einde zonder aanhangsel maar mèt een overwinning, annex de leiderstrui. “Even de brommer aangezet”, omschreef hij het cool.

De Nederlander uit Schalkwijk (Utrecht) memoreert een beetje Fedor den Hertog van een halve eeuw geleden, ook een vogelvrij verklaarde en “Iwan de verschrikkelijke” genoemd die men met een scheef oog bekeek maar die men zeven seizoenen contractrenner liet zijn want die nòg meer intrinsiek talent huisvestte dan Jan-Willem, van wie ik hoop dat hij in de loop van 2020 Duinbergen minstens één keer overdoet en waarna hij in Tokio een Olympische medaille verovert. En dat hij lànger leeft want Fedor, die na een vreselijk accident, minder goed zag en al in 2011 nog vòòr zijn pensioengerechtigde leeftijd aan prostaatkanker overleed. Jan-Willem van Schip moet langer “meegaan” nadat hij zijn sportieve en andere doelstellingen haalde en er nog langdurig van nageniet.

maandag 28 oktober 2019

Juniorenlichting 2020 
wordt een clash tussen 
de bouwjaren 2002 en 2003
Ramses DEBRUYNE en Milan PAULUS, de twee beste Belgen op het WK in Yorkshire.

Néén, de juniorenlichting van 2019 was hoegenaamd géén grand cru. In de landenrangschikking van de Nations Cup vindt men België pas terug op de elfde plaats. In de betrouwbare individuele ranking van Pro Cycling Stats halen vier Belgen nog net terug in de top veertig: Jago Willems (31.), Ramses Debruyne (35.), Milan Paulus en Lennert Van Eetvelt (39.).
Wàt een verschil met 2018, toen de tweevoudige wereldkampioen Remco Evenepoel de lijst superieur aanvoerde terwijl ook Ilan Van Wilder (derde) en Xandres Vervloesem de top tien haalden.

Het leverde Milan Paulus (SEG), Lennert Van Eetvelt (Lotto-Soudal u23) en Jago Willems (EFC-L&R-Vulsteke) toch een comfortabel zitje op als neo-belofte.
Eérstejaars Ramses Debruyne was dé revelatie van 2019 want hij reed nagenoeg het hele seizoen als 16-jarige wat hem niet belette om zesde te worden in de Guido Reybrouck Classic, vijfde in de Ronde van Vlaanderen, negende in de Course de la Paix (Tsj.), tweede in Aubel-Thimister-Stavelot en twintigste (en zesde eerstejaars) in het wereldkampioenschap in Yorkshire.
Van het bouwjaar 2002 is Ramses alvast de Belg die het meest internationale ervaring heeft opgedaan. Hij voert een fraaie sliert leeftijdsgenoten aan: Arnaud De Lie (regérend kampioen van België), Dries De Pooter, Siebe Deweirdt, Miguel Ladang, Daan Martens, Robin Orins, Lars Van Ryckeghem (regérend kampioen van België tijdrijden), ….. 

Vraag is wie van hen internationaal zal kunnen doorstoten en in het verlengde daarvan een kostbaar plaatsje veroveren in een ambitieus beloftenteam vanaf 2021. Zij krijgen alvast stevige concurrentie van een fabuleuze lichting neo-junioren, (in alfabetische orde) aangevoerd door Noah Detalle, Sander Inion, Michiel Lambrecht, Alec Segaert, Cian Uijtdebroeks, Cédric Van Raemdonck, Dries Verstappen, …..

Het is bij voorbaat duidelijk dat Acrog - Tormans Balen B.C. over het sterkste collectiefzal beschikken met onder anderen Ramses Debruyne, Dries De Pooter, Dirk Harteel, Michiel Lambrecht, Robin Orins, nieuwkomer Cian Uijtdebroeks,…..
Die rijke beschikking zal hen aardig van pas komen in de vele internationale binnen- en buitenlandse landse koersen 1.1 en 2.1. Hopelijk wenden ze hun kwalitatief overwicht om in 1.14 en 2.14 - koersen in eigen land open te breken in plaats van te blokkeren.

zondag 27 oktober 2019

Als dàt géén blamage is…
Greg Van Avermaet
flandrien for life … mààr nièt 
genomineerd voor editie 2020

Foto Gino COGHE

Greg Van Avermaet zal op dinsdag 5 november in het Kursaal van Oostende geen zevende keer als “Flandrien” geïnaugureerd worden. Hij behoort zelfs niet tot de vijf genomineerden en dat is een regelrechte blamage want Greg is in 2020 vierde in de algemene UCI-wereldranglijst en eerste in die van de ééndagskoersen. Men schat de kandidatuur van Victor Campenaerts, Remco Evenepoel, Philippe Gilbert en Wout Van Aert dus hoger in. Misschien is de jury over de volle lengte van het seizoen geen foute keuze opgedrongen maar in dat geval moet de lading een andere vlag krijgen en dan is Van Avermaet er nòg méér in-con-tour-na-ble!
De créateurs-fondateurs van deze verkiezing moeten er eens dringend de definitie van het epitheton “flandrien” (volgens Van Dale) aandachtig op nalezen: 
“Een Flandrien is een wielrenner die behalve door een grote fysieke kracht, gekenmerkt wordt door het vermogen om in ongunstige (weers)omstandigheden zijn strijdlust te behouden en daardoor uitermate geschikt is voor het rijden van de Vlaamse voorjaarsklassiekers” (einde citaat).

Daarop toegepast hou je van de vier genomineerden enkel Gilbert en Van Aert over en moet je er in één adem Van Avermaet bijhalen én Yves Lampaert, al zullen beiden het wel niet erg vinden dat ze avond gezellig thuis mogen blijven.

Wat is er in godsnaam “flandrien” aan Victor Campenaerts? Eigenlijk overstijgt hij dat jaarlijks terugkerend fenomeen als zeldzame werelduurrecordhouder, waarvoor hij dus een speciale passende in plaats van een misleidende prijs verdient.
Greg Van Avermaet zal er niet om malen. Hij vindt het ook spijtig dat zijn dertiende campagne als contractrenner weinig uitschieters opleverde. Zeker in de Ronde van Vlaanderen (toch nog tiende) en in Paris-Roubaix (twaalfde) bleef hij ook onderweg onder zijn gebruikelijke niveau maar zelfs in dat geval vergaat winnen hem moeilijk. In Valencia behaalde hij nochtans al begin februari de eerste zege van het seizoen, drie maanden later volgde in Yorkshire de tweede en op de derde was het wachten tot half september in Montréal. Die laatste overwinning zette hem op zen voor een eerste regenboogtrui maar ook op 29 september viel hem geen superdag te beurt.
Die piekmomenten werden verbonden door fraaie ereplaatsen (ook zes keer top tien in de daguitslag van de Tour), anders top je niet alle mogelijke rankings van 2019. Greg is een extreem consistente renner, voor wie winnen helaas héél mééstal de regel nièt is.
Dat zal in 2020 nièt ànders zijn. Ook dan zal hij zijn stinkende best doen om eindelijk de Ronde van Vlaanderen te winnen en eindelijk wereldkampioen te worden. Tussendoor is hij ook titelverdediger in de Olympische wegrit in Tokio. Opnieuw is de kans groter dat het niet lukt dan wel maar hoe het afloopt: Greg zal ook in november 2020 een prominentekandidaat zijn voor de titel van authentieke Flandrien. Liever het origineel dan de fletse copie.



Lotto-Soudal 2020
Spaanse herberg boordevol potentieel


Lotto-Soudal zal er in 2020 totaal anders uitzien met zeven gaanders en zowat dubbel zoveel komers.

Tiesj Benoot (-> Sunweb), Adam Blythe (?), Victor Campenaerts (Team NTT = ex - Dimension Data), Jens Keukeleire (Education First), Bjorg Lambrecht (helaas overleden), Lawrence Naesen (AG2R La Mondiale), Jelle Vanendert (Wallonie Bruxelles) en Enzo Wouters (Tarteletto-Isorex) verdwijnen, zo ook Maxime Monfort om (de vijfde) ploegleider te worden naast Mario Aerts, Herman Frison, Kurt Van de Wouwer en Marc Wauters. Mijn gevoel is dat er de komende zes maanden nog minstens één van tussen moet. Bart Leysen hield eind augustus al de eer aan zichzelf, in tegenstelling tot performance manager Kevin De Weert, die terecht gerehabiliteerd werd.

John Lelangue kwam als algemeen manager in de plaats van Paul De Geyter en zal er ook wel voor veel tussen gezeten hebben dat de 37-jarige Philippe Gilbert een drie(!)jarig contract mocht naamtekenen, waarbij ik mij blijf afvragen of de Ardenees komt voor een gouden handdruk als uitbollende wegkapitein of moet hij, zoals voor Patrick Lefevere, waar bieden voor zijn vele geld? In dat laatste geval is er nog meer dan wat mogelijk.

Johan Degenkolb (<- Trek-Segafredo) is de tweede gevestigde waarde die aansluit, samen Steff Cras (Team Katusha) en Kobe Goossens (“eigen kweek”).
Wat men in Jonathan Dibben (Madison Genes), Stefano nooit van gehoord Oldani (Kometa) of in Matthew Holmes (Madison Genes) ziet, is mij niet duidelijk zoals dat mij een jaar geleden evenmin was met de Deen Rasmus Byriel Iversen, wiens beste resultaat in 2019 een zeventiende plaats was in de Ster ZLM Tour.

De eigen beloften Gerben Thijssen en Brent Van Moer groeiden in de loop van 2019 door zoals Sander De Pestel, Arne Marit en Florian Vermeersch te beurt zou vallen in de loop van 2020. 

Lotto-Soudal 2020 beschikt over een collectief met aanzienlijke mogelijkheden. Behalve Gilbert en Degenkolb en blijft ook Tim Wellens een potentiële hoofdrolspeler voor de meeste ééndagswedstrijden en voor dagzeges in rittenkoersen.
Met Ewan Caleb heeft de Nationale Loterij, na Robbie McEwen en André Greipel, opnieuw de Lotto van de spurt gewonnen.
De weliswaar reeds 28-jarige Noor Carl Fredrik Hagen (achtste in de Vuelta, zijn eerste grote ronde), kan als klassementsrenner de langverbeide opvolger van Jurgen Van den Broeck worden.
Met Thomas De Gendt beschikt het over de wereldkampioen mission impossible, bij wie Jelle Wallays almaar korter aansluit.
Stan Dewulf kon wel eens de rookie van 2020 worden. Als een onverdroten aanvaller hield hij in 2019 al meerdere stijloefeningen. In hem schuilt ook een type-De Gendt en -Wallays. 

Lotto-Soudal kan in 2020 ook verder terugvallen op een batterij precieuze routiniers: de 34-jarige Sander Armée, de dan 38-jarige Adam Hansen (recordhouder met het volmaken van dertien grote ronden op een rij) en de 36-jarige Pool Tomasz Marczynski en last but not least de dan 34-jarige Nikolas Maes. Kennelijk zijn het ... oldies but goldies.

Voor mij was het terugzetten van Marc Sergeant van teammanager naar adviseur tout court pijnlijke informatie. De Dworpse gentleman verdiende een mooier afscheid van het wielrennen, waarin hij én als coureur, én als ploegleider, én als bondscoach én zeker ook als manager ontegensprekelijk een sieraad was én blijft.  

Er is ook nog de bejubelde "eigen kwéék", dat naar zestien eenheden reduceert: Ruben Apers, Loran Cassaert, Gilles De Wilde (<- Home Solution - Soenens), Sébastien Grignard, ArneMarit, Steven Pattyn, Thibaut Ponsaerts, de Australiër Harry Sweeny (EvoPro Racing), Henri Vandenabeele, Jarne Van de Paar, Lennert Van Eetvelt (Olympia Tienen),Maxim Van Gils, Ward Vanhoof, kampioen Florian Vermeersch, Viktor Verschaeve en Xandres Vervloesem (Team Sunweb) zijn de happy few(er).