woensdag 30 september 2020

 De redder van ‘zijn’ BinckBank Tour … 

Chapeau, Rob DISCART !

 

Gisteren vernam ik uit betrouwbare bron dat het niet al te best zou gaan met de gezondheid van Rob Discart, de in Blankenberge afwezige geestelijke vader van de BinckBank Tour, met wie ik nog meer ‘te doen’ had toen ik vernam dat de Nederlandse ritten werden geannuleerd omwille van de coronamaatregelen.

 

Toen Robs edele naam viel tijdens de uitzending van La Flèche Wallonne schrok ik mij een hoedje -> ‘het zal toch géén waar zijn?’.

Toch wel maar in de gunstige betekenis want Rob redde zowaar ‘zijn’ BinckBank Tour van de uitholling. De in Vlissingen geplande tijdrit kon vandaag niet meer gered worden maar wel vrijdag in Riemst naar de Slingerberg (600 meter lang met negen bochten en gemiddeld 6% stijgend). 

Chapeau ook voor burgemeester Mark Vos en zijn logistieke diensten.

 

Ook de vrijdagrit die normaal uit mosselcity Philippinne zou vertrekken is gered en verbogen tot een race op een lokaal circuit in Aalter.   

Het noodlot van de twee Nederlandse etappes van de BinckBank Tour zal ook de Amstel Gold Race op zaterdag 10 oktober. Dat is dan wel goed nieuws voor Gent-Wevelgem, dat ’s anderendaags in de startplaats ... Ieper nog meer toppers zal kunnen verwelkomen.

Tadej POGACAR

de winnende springvéér 

in 84. Flèche Wallonne?

 

Op de dag dat de BinckBank Tour helaas on hold wordt gezet (zo ook overmorgen) biedt de 84ste Flèche Wallonne aardig wat soelaas.

Het jongere broertje van Liège-Bastogne-Liège (°1892) is, samen met Paris-Tours, de klassieker waaraan de jongste decennia het meest gesleuteld werd. Nu blijkt hij gebeiteld op le Mur de Huy, die het aantal kanshebbers reduceert en de winnaar voorspelbaarder maakt: op de vierslager van Alejandro Valverde volgde de dubbelslag van Julian Alaphilippe.

Geen van beide giganten is er dit jaar bij en dat betekent er een opener koers, denk je dan, maar dat is zonder de waard Tadej Pogacar gerekend. Wie kan de 22-jarige Tourwinnaar in verlegenheid brengen? In theorie zijn dat (in alfabetische orde) vooral Warren Barguil, Tom Dumoulin, Enrico Gasparotto, Sergio Henao, Sergio Higuita, Marc Hirschi, Bob Jungels, Patrick Konrad, Roman Kreuziger, Sepp Kuss, Michal Kwiatkowski, Mikel Landa, Daniel Felipe Martinez, Wout Poels, Ivan Sosa, Dylan Teuns, Rigoberto Uran, Tim Wellens, Michael Woods, Adam Yates, … maar de conditie van meerderen onder hen laat evenwel wat te wensen over.

Uitkijken wordt het ook naar de debuterende jeune premiers Andrea Bagioli en Mauri Vansevenant (allebei van Deceuninck-Quick.Step) én naar de heroptredende Laurens De Plus, van wie men kennelijk al vergeten is dat hij in de derde Tourweek van 2019 voor Jumbo-Visma hetzelfde deed als Wout Van Aert dit jaar de hele Tour. Dat deed hij voor de podiumplaats van Steven Kruijswijk maar daarmee plaveide hij evenzeer het zegepad van Egan Bernal en de tweede plaats van Geraint Thomas zoals Wout Van Aert onbedoeld in september deed voor Tadej Pogacar.

 

La Flèche Wallonne is aan zijn verlate 84ste editie toe. Enkel in 1940 was er een onderbreking wegens de Tweede Wereldoorlog. Philemon De Meersman opende de erelijst in 1936 en werd opgevolgd door vrijwel alle grote van deze topsport.

La Flèche ontsnapte niet aan enkele dieptepunten. 

In 1968 mocht Rik Van Looy op zijn retour met José Samyn (Fr.) zomaar van de anderen wegrijden om na de vijf monumenten ook alle klassiekers daar  net onder te hebben gewonnen. 

In 1981 draaide de 45ste editie van Spa naar Mons zelfs uit op een massaspurt, gewonnen door Daniël Willems vòòr Adrie van der Poel, Guido Van Calster, Sean Kelly, …

In de jaren vijftig en zestig van vorige eeuw werden La Flèche Wallonne en Liège-Bastogne-Liège verenigd in Le Weekend Ardennais. Dat garandeerde een subliem deelnemersveld dat de daaropvolgende decennia wel eens afkalfde.


Weinig koersen die vaker van uitvalsbasis én van terminus veranderden als La Flèche Wallonne die vanaf 1983 steevast thuiskomt in Huy, met le Mur als absolute scherprechter, een beetje té dunkt mij. Ware het niet beter dat men, na enkele doortochten op de top, de finishlijn trok aan de voet van de 121 meter hoge kanjer met 10% als gemiddeld stijging en pieken tot 19%?


Alejandro Valverde is met zijn vierslager vanaf 2014, voorafgegaan door een eerste succes in 2006 (ook nog tweede in 2007 en 2018, zevende in 2009 en 2013, achtste in 2018), de absolute grootmeester. Zelfs Eddy Merckx scoorde met drie overwinningen (1967, 1970 en 1972), en als vijfde in 1969, tweede in 1973, derde in 1975 en vierde in 1976 minder goed. Misschien zou Alejandro op le Mur explosiever zijn geweest maar ik veronderstel dat Eddy zich voor hem onderweg wijselijk uit de voeten zou hebben gemaakt.


Eén en ander leverde deze rankings op:

• die van 1936-2019 op basis van 100 50 30 20 10 punten;

• die van 1946-2019 op basis van 100 70 50 40 30 25 20 15 10 5 punten.



 1936 - 2019   1946 - 2019
600VALVERDE AlejandroSp. 625VALVERDE AlejandroSp.
410Merckx EddyB. 505Merckx EddyB.
400Argentin MorenoIt. 460Rebellin DavideIt.
350Kint MarcelB. 455Argentin MorenoIt.
350Rebellin DavideIt. 395Criquielion ClaudeB.
330Criquielion ClaudeB. 395Verbeeck FransB.
300Alaphilippe JulianFr. 350Ockers StanB.
300Kübler FerdiZwits. 340Kübler FerdiZwits.
290Ockers StanB. 320Rodriguez JoaquimSp.
280Verbeeck FransB. 300Impanis RaymondB.
240Rodriguez JoaquimSp. 255Martin DanielIer
230Hinault BernardFr. 250Cerami PinoB.
230Jalabert LaurentFr. 250Hinault BernardFr.
200Dierickx AndréB. 250Jalabert LaurentFr.
200Leclercq Jean-ClaudeFr. 245Di Luca DaniloIt.
200Van Steenbergen RikB. 245Zoetemelk JoopNed.
190Impanis RaymondB. 240Alaphilippe JulianFr.
180Di Luca DaniloIt. 240Bartoli MicheleIt.
180Fondriest MaurizioIt. 240Leclercq Jean-ClaudeFr.
180Saronni GiuseppeIt. 240Saronni GiuseppeIt.
170Cerami PinoB. 235Dierickx AndréB.
160Bartoli MicheleIt. 230Janssen JanNed.
160Evans CadelAustr. 220Albasini MichaelZwits.
150De Vlaeminck RogerB. 220Fondriest MaurizioIt.
150Furlan GiorgioIt. 215Maertens FreddyB.
150Janssen JanNed. 210De Vlaeminck RogerB.
150Kirchen KimLux. 210Evans CadelAustr.
150Maertens FreddyB. 210Godefroot WalterB.
150Martin DanielIer 205Van Steenbergen RikB.
150Poulidor RaymondFr. 195Casagrande FrancescoIt.

 

dinsdag 29 september 2020

Jannik STEIMLE en Philippe GILBERT door andermans onoplettendheid 

reeds uitgeteld voor de eindzege

 

In de voor het klassement er weinig toe doende korte en biljartvlakke openingsrit van de BinckBank Tour voltrok de massale valpartij voltrok zich op ruim vier in plaats van de bufferende drie kilometer van de finish. Ik hoopte dat men het reglement naar de geest zou toepassen en alle gevallen renners in dezelfde tijd zou klasseren als hen die spurtten voor de dagzege, een sportieve rehabilitatie die de spankracht van de volgende dagen ten goede had gekomen.

Dat gebeurde evenwel hardvochtig niet, de tijdsverschillen werden effectief aangerekend alsof de flagrante onoplettendheid van de Canadees Guillaume Boivin (Israel Start-Up Nation) hun schuld was. Het zal je als noeste organisator maar overkomen maar hij boft dat de meeste kandidaten op de eindzege aan het tijdsverlies ontsnapten. Enkel Jannik Steimle (+52”) en Philippe Gilbert (+1’42”) verloren kostbare tijd die ze nog moeilijk zullen ophalen. Qua lichamelijk leed waren Oliver Naesen (knie) en Stijn Steels (pols) er het ergst aan toe. En Sören Kragh Andersen, de tweevoudige ritwinnaar in de Tour, is al helemaal uitgeschakeld. 

Openingsrit van de BinckBank Tour:

 

De massale valpartij voltrok zich verder dan DRIE kilometer 

van de finish. Hopelijk past men het reglement niet naar de letter maar naar de geest toe en plaatst men alle gevallen renners in dezelfde tijd als hen die spurtten voor de dagzege.

Het zou een sportieve rechtvaardigheid zijn

die de spankracht der volgende dagen ten goede komt.

 De BinckBank Tour

is 'n manche van de World Tour


De BinckBank Tour is een verre nazaat van de Ronde van België (1908-2012, daarna voortbestaand als de Baloise Belgium Tour) en de Ronde van Nederland (1948-2004). Vanaf 2005 fuseerden de twee tanende rittenkoersen in de Eneco Tour, die van meetaf aan deel uitmaakte van het hoogste UCI-label en zich vanaf 2017 verlengde in de BinckBank Tour, die vandaag in 'mijn' Blankenberge van wal steekt.

 

De BinckBank Tour positioneert zich, zij het niet qua lastigheidsgraad, op het niveau van Paris-Nice, Tirreno-Adriatico, de Volta a Catalunya, de Vuelta al Pais Vasco, de Tour de Romandie, het Critérium du Dauphiné en de Tour de Suisse.

Hij biedt een gevarieerd rittenschema (twee vlakke ritten waartussen een korte tijdrit, waarna een rit met de Cauberg en één met Vlaamse hoogtemeters) waarop een interessant deelnemersveld wordt losgelaten.


Behalve de gestelde lichamen Edvald Boasson Hagen, Mark Cavendish, John Degenkolb, Philippe Gilbert (raar dat hij verzaakt aan Liège-Bastogne-Liège), Sören Kragh Andersen (tweevoudig ritwinnaar in de tour!), Yves Lampaert, Sebastian Langeveld, Oliver Naesen, de net uitgetreden wereldkampioen Mads Pedersen, Jürgen Roelandts, Zdenek Stybar, Niki Terpstra, Mathieu van der Poel, Sep Vanmarcke, Jelle Wallays, … zijn er ook de youngsters Nils Eekhoff (de onmiskenbare beloften wereldkampioen van Harrogate 2019), Ethan Hayter, Johan Jacobs, Gerben Thijssen, Nathan Van Hooydonck, Florian Vermeersch, Sasha Weemaes, … 

Last but not least zijn er de bolides aangevoerd door Pascal Ackermann die vooral zal te maken krijgen met Tim Merlier, Jasper Philipsen, Mike Teunissen, Danny van Poppel en hopelijk ook Amaury Capiot en Tim Dupont, die door een kwakkelende gezondheid een moeilijk seizoen doormaakt. 


Er is ook het eerste aantreden van Dries De Bondt in zijn fonkelende driekleurige kampioenentrui. Benieuwd wat Jannik Steimle er vandaag van maakt in Ardooie. Voor hem is het daar, een jaar na het Kampioenschap van Vlaanderen in Koolskmap (Ardooise deelgemeente), een beetje thuiskomen.

Mathieu van der POEL 

duidelijk aan zet in BinckBank Tour

 

Stràf dat de BinckBank Tour de concurrentie van La Flèche Wallonne, de Giro en Liège-Bastogne-Liège pareert. Dat heeft uiteraard veel te maken met hun World Tour - statuut waardoor er een intressant deelnemersveld kan uitgerold worden.


Absolute eyecatcher is Mathieu van der Poel die de twee voorbije twee maanden helemaal in de schaduw kwam te staan van Wout Van Aert. Toch was het niet niets wat hij de voorbije twee maanden neerzette: 15de in de Strade Bianche, 13de in Milano-Torino en in Milano-Sanremo, derde in de Gran Piemonte, 10de in de Giro di Lombardia, vierde in het Europees kampioenschap, derde in de Druivenkoers - Overijse en een dagzege in Tirreno-Adriatico (zijn allereerste World Tour - rittenkoers). Hij rolde met groots vertoon het Jumbo-Visma collectief op in het kampioenschap van Nederland, waarin enkel de Nils Eekhoff (de ontegensprekelijke beloften-wereldkampioen van Harrogate 2019) hem eventjes partij kon geven, hij eindigde op anderhalve minuut. De anderen arriveerden op minstens ruim drie minuten.

Vooral de Italiaanse slag blijkt hem te liggenmet als moment suprême zijn doorzetting in de loodzware Il Lombardia voor een knappe tiende plaats die perspectieven opent voor de toekomst, waarin zelfs Liège-Bastogne-Liège niet te hoog zal gegrepen zijn.

Desalniettemin werd er nòg méér van hem verwacht en dat moet hij nu zien waar te maken tijdens de slotmaand met opeenvolgend de Brabantse Pijl, Amstel Gold Race, de Ronde van Vlaanderen en Parijs-Roubaix. Uitblinken moet door scoren gesublimeerd worden. Zeker in de BinckBank Tour wenken mooie kansen. In de 11 km. tijdrit morgen in Vlissingen kan hij een eerste keer het verschil maken en ook op weg naar Sittard-Geleen (vrijdag) en naar Geraardsbergen (zaterdag) wachten hem, zeker in barre weersomstandigheden, wenken er mooie kansen.