Met Jonathan VERVENNE gaat het (opnieuw) uitstekend, dank u!

 

Plots stel je met een onbehaaglijk gevoel vast dat Jonathan Vervenne al maanden van de radar verdwenen is en vraag je je af wat er met hem aan de hand zou zijn, zo’n bijna ongenaakbaar geacht iemand. 

Gelukkig was het niet van moeten: Jonathan had de niet uitgesproken geruststelling dat het met hem ook op termijn helemaal zou goedkomen bij Soudal – Quick-Step, maar daarom moet je nog niet meemaken wat hem tijdens de lente van 2024 overkwam.

Schraalheid was troef, zelfs één enkele overwinning ontbrak en dat was vooral te wijten aan het nare feit dat hij van eind maart tot half juli out of competition was en ook daarna liep het nog eerder schoorvoetend. Klierkoorts was de grote boosdoener en niet bepaald in de mildste graad.

 

Het winnen van Limburgs snelste, een individuele tijdrit van 40 km. op het circuit van Zolder (Jari Verstraeten werd er lyrisch van), was het keerpunt ten goede die hem boordevol vertrouwen liet afreizen naar de de West Bohemia Tour, waarin hij met een tweede plaats in de korte klimproloog een volgende opsteker afdwong die hij kon verlengen in de negende eindplaats. 

Aansluitend werd hij aan bijna 50 km./u. na Robin Orins (-7”) tweede in de Memorial Igor Decraene. Dat deed hem beseffen dat hij anderhalve maand later meer dan iets zou te zoeken hebben in de Chrono des Nations rond Les Herbiers in de Vendée, waar hij (na ruim 50 km./u.) als derde op het podium werd geroepen met de winnende Zweed Jakob Söderqvist (de Europese en mondiale vice-wereldkampioen u23) en diens accessiet Luca Giami, die er amper drie tienden seconde minder over deed dan Jonathan.

Met dit aardig bijgewerkte portfolio kun je oneindig gerustgestelder het winterreces ingaan. Het pleit voor de mentale veerkracht van de 21-jarige Riemstenaar dat hij nimmer overwoog om de handdoek te gooien. Jonathan ging er liever onverkort aan staan én wist waarom: een lucratief profcontract voor drie seizoenen bij Soudal - Quick-Step, allesbehalve vanzelfsprekend na zo’n pokkenjaar maar Patrick Lefevere en zijn omkadering wisten al langer wat voor een potentieel ze met hem in huis hadden én wilden behouden.

Zijn bachelor voor burgerlijk ingenieur heeft hij al, nu is hij aan zijn academiejaren voor master begonnen die zowaar accumuleren met minstens drie campagnes in het professionele wielerpeloton. Ga er maar eens aan staan maar zijn jarenlange passie mocht niet helemaal ten koste gaan van z'n met meer zekerheid uitgestippelde algemene toekomst.

Overigens: koersen doe je tijdens je krachtigste jaren terwijl je ‘levenslang’ burgerlijk ingenieur kunt zijn. Wanneer je beide opties bundelt dan ben je (niet enkel materieel) een nog rijkere mens dan wanneer je kiest voor één van de twee. 

Jonathan kiest niet maar opteert voor een duale uitdaging: zijn studies kan hij spreiden over meer jaren, als contractrenner zal hij procontinentaal beginnen en geleidelijk doorgroeien in de World Tour.

Miel DEKIEN, de onderschatte junior die zo mooi opveerde en nu plots al niet meer bij ons is …

 



Met een derde plaats in Romsée-Stavelot-Romsée had Miel Dekien (Houthulst) halfweg juni ook bij mij eindelijk de aandacht gewekt die hij al langer verdiende. Zijn oom en mentor Laurens Versteele (die ook koerste) wees er mij op dat zijn neef aan een uitmuntend seizoen bezig was. We ain’t seen nothing yet!

 

Miel was een oorspronkelijke veldrijder die zich in de subtop nestelde maar gaandeweg meer voldoening haalde uit de koersen op de weg en al helemaal toen hij op 8 juli 2023 in Zillebeke die langverbeide eerste overwinning behaalde. Hij hield er schoon volk achter zich, onder anderen Gauthier Servranckx en Xander Scheldeman, die al meteen volgende stappen konden zetten. Miel daarentegen flaneerde in de grijze middenmoot met het nare gevoel dat het nationaal vooral rond het klimproject draaide.

 

Miel was op de hoogtemeters nochtans lang de minste niet, anders werd hij geen vijfde op de Mont del’Enclus in Orroir noch vierde in de Bob Jungels (Lux., 1.1). Zijn derde plaats in Romsée-Stavelot-Romsée (1.14) bevestigde dat. Ook in Herbeumont (17de) stelde hij niet teleur.

 

Tijdens de nazomer voegde Miel daar opstekers aan toe in de Omloop van Valkenswaard (5de) en in de Vlaams-Brabant Classic in Zemst-Laar (7de). Enkel een overwinning ontbrak maar die had hij niet eens nodig om door Rudy Vandenheede met overschot te worden opgenomen in Basso Team Flanders. 

 

Er was inderdaad al één en ander aan voorafgegaan. In Nokere had hij uitzicht op een mooie uitslag tot hij op 500 meter van de finish ten val kwam. In de Ster van Zuid-Limburg kostte een identiek oponthoud hem meerdere minuten. In de GP André Noyelle van en naar Ieper werd hij dertiende en in de E3 Harelbeke maakte hij deel uit van de ruime hoofdgroep maar parkeerde in de sprint op de 36ste plaats. In de Ronde van Vlaanderen maakte hij (uiteindelijk 26ste) gedurende 15 km. jacht op de koplopers. Het viel hem te beurt een week na het PK in Ingelmunster, waar hij zich op het podium wurmde tussen de snellere Wout Hemeryck en smaakmaker Jenthe Verstraete. Bijna dag op dag een maand later verwierf een volgende podiumplaats in Romsée nog meer betekenis. Hij glunderde in het Luikse naast Jasper Schoofs (’s lands beste) en de Brit Seth Jackson van Willebrord Wil Vooruit.

 

Ook op studievlak zat er een mooie evolutie aan te komen. Als afgestudeerde in de elektro-mechanica aan het VTI van Diksmuide startte Miel door in Vives Kortrijk. 

Het mocht helaas allemaal niet duren. Miel werd op 8 november rond 22 uur in Beerst het slachtoffer van een onverkwikkelijk verkeersongeval. Ook een leeftijdsgenoot overleefde het niet. Een derde kameraad geraakte zwaar onderkoeld weer op het droge maar zal er allicht een langdurig trauma aan overhouden. 

Belgen in de meerderheid

bij Soudal - Quick-Step u19

 

Het aantal Devo Teams u19 groeit zienderogen aan. 

Ook Soudal - Quick-Step kon daarop niet achterblijven, men houdt het vooralsnog bij negen effectieven, van wie ruim de helft Belgen zijn en uiteraard niet van de minste maar wel: Sune De Valck (Van Moer CT), René Messely (Gaverzicht - Be Okay), Valentin Petillon (Pierre & Sol - OG Cycles), Dylan Van den Berghe (Avia-Rudyco CT) en Thibaut Van Damme (Team Grenke - Auto Eder), de enige van het bouwjaar 2007 die na zijn pokkenjaar een herkansing verdient.

Dit van talent bulkend vijftal krijgt het gezelschap van de Fransen Simon Defrance en Maxence (zoon van Sylvain) Chavanel, Maks Matyasik (Pool) en Gal Stare (Sloveen).

Steven De Landtsheer (42), die ook een tijdje koerste, wordt de ploegleider van het illustere negental, meester-scout Johan Molly is supervisor (al wil hij dat zelf zeker niet gezegd hebben).

De kwaliteit is dik, de kwantiteit dun maar de mogelijkheid zou blijven bestaan om bij gelegenheid gastrenners toe te voegen, die zelfs uit de betere clubteams kunnen komen voor zover die niet aan diezelfde koersen deelnamen. 

Soudal - Quick-Step u19 zal ook in de mate van het mogelijke deelnemen aan de mooiere binnenlandse wedstrijden als daar zijn de nationale tijdritten en de klimkoersen van Herbeumont en Couvin. Ze zullen overal een extra meerwaarde zijn voor het deelnemersveld en het niveau van het koersverloop.

 

Hoe verging het Senne BRYS bij de 

JEGG - De Jonge Renner Academy?

 

Wat een snelle evolutie viel de toen 16-jarige Bazelnaar te beurt in 2023! Senne Brys begon aan het seizoen als een nobele onbekende die zelfs nog voetbalde bij Eendracht Bazel tot hij eind maart in Boezinge de verrassende winnaar werd van de Katjeskoers, de openingsmanche van de Beker van België.

De barre Boezingse weersomstandigheden waren zijn natuurlijke bondgenoten, die hij anderhalve maand ook onder de arm nam in het PK van Munte. Zijn moment suprême viel hem evenwel in betere klimatologische omstandigheden te beurt op het BK in Hoogstraten, dat hij op magistrale wijze naar zijn pedalen zette én in een triomf omboog.

De hoogonderscheiden Senne Brys muteerde als neo-junior van zijn moederclub Van Moer naar de JEGG - De Jonge Renner, de onderste trap van de Visma - Lease a Bike - piramide.

Het werd géén onverdeeld succes. Senne werkte, zoals voorzien, vooral UCI-koersen af en niet van de minste maar enkele stevige valpartijen waren nefast voor de opbouw en de continuïteit van zijn vormpeil. Zich profileren zoals hij het zich had voorgenomen zat er dus niet in. Aanvankelijk was er niet veel ruimte om dat in de regionale koersen wat op te lijsten. Elke renner is gehouden aan een strakke planning. 

Pas tijdens de nazomer kwam hij daar een beetje van los en dat leverde meteen derde plaatsen op in Ruiselede en in Herselt en bovenal een overwinning in Klein-Sinaai, die aan een zijden draadje hing. Bij een premiesprint kwam een pedaal los van de trapas. Op de trappers lopen was er dus niet meer bij en zich handhaven in de kopgroep zou zijn hoogste goed zijn. Tot hij de durf en de vermetelheid opbracht om op een kleine kilometer van de finish te versnellen. Hij sloeg een kloofje waarvan hij voldoende meters overhield voor een niet meer verhoopte overwinning, dat was bijna letterlijk “winnen op één been” om in nog vollere gemoedsrust aan het winterreces te beginnen. 

Deze futiele momentopname mag dan nog een laag soortgelijk gewicht hebben, ze weegt toch zwaar genoeg als illustratie van het fysieke vermogen en de mentale veerkracht van de Bazelse student die in het Koninklijk Atheneum van Beveren-Waas aan zijn laatste jaar sportwetenschappen is begonnen. 2025 zou wel eens een tweevoudig hoerajaar kunnen worden.

Crabbé-Dstny 2.0

een heroriëntatie, géén reducering  

Dakwerken Crabbé-Dstny is bij de u17 alvast uitstekend gewapend met volledige BK-podium 2024 van de u15 en dan hebben we het over Stan Jammaer, Mathiz Tielens en Jelle Vanhove. Mathiz blinkt er extra mooi tussen als de BK tijdrijden. 

Dit zijn de 14 uitverkorenen: Lenn Daniels (GMS CT Glabbeek), Yorbe Deroye (KZLWC-Davo), Jens De Vocht, Stan Jammaer (Athletes for Hope), Giel Lambrecht (Sport & Steun Leopoldsburg), Robin Meijers (UCT Cycling Team), Kobe Muys (AA Drink Young Lions), Liam Teuchy, Mathiz Tielens (UCT Cycling Team), Jelle Vanhove (Sport & Moedig Genk), Louca Vanlommel (RK Cycling Team), Cas Van Looke (Athletes for Hope), Emiel Van Durme (Alfasun - AS Construct) en Ben Verhoeven  (KZLWC-Davo).

Het vlaggenschip blijft evenwel de u19. Er zal uiteraard wat gelobby aan te pas komen om maximaal deelnamerecht te verwerven maar de anciënniteit, de bestaande connectie met Lotto en de continue met Dstny kunnen ertoe helpen.

De 25 uitverkorenen u19: Xander Bossaer, Seppe Brion (Cycling Club 1785), Kyan Degreef, Xander Erasmus (kampioen van Zuid-Afrika), Thor Feyaerts, Jonas Gaens, Leander Guilliams, Jason & Joey Hertigers (Sport & Moedig Genk), Jarne Kempeneers, Rias Lorie, Jarno Luyten, Dani Maenen (Bike & Fun), Oliver Mertens, Quinten Muys, Siebe Oliviers, Jérôme Raus (Isorex CT), Gustav Roller (Z.-Afr. / Acrog-Tormans), Kobe Van der Vurst, Alec Vanherck, Kobe Vanhoudt (Bike & Fun), Seppe Vinken (Sport & Steun Leopoldsburg), Daan Wilmsen (Team Kempen), Jack Woods (Ier / Carlow RCC). 

Edouard Claisse en Emil Siegers zijn tot verrassing van velen nièt meegekomen. Jo Van Gossum verheelt het niet dat dit een fikse aderlating betekent, maar de obligate overstap van de tweedejaars is dat elk jaar ook en werd keer op keer accuraat opgevangen.

Het aantal aspiranten is vooralsnog beperkt maar met onder anderen Martijn Brams (KZLWC-Davo), Robbe De Winter (Sport & Moedig Genk), Thomas Ilsbroux (individueel), Tijl (broer van Stan) Jammaer (Athletes for Hope), Kobe Reumers (Bike & Fun), Jasper Vanhees (KZLWC-Davo), Nick Verhoeven (KZLWC-Davo), … mag er toch van meer dan wat kwaliteit gewag gemaakt worden.

Er zijn ook enkele curiosa in de gedaante van zonen van bekende vaders. Stan en Tijl (zonen van de begenadigde triatleet Bert) Jammaer,  Jens (zoon van Wim en kleinzoon van Ludo) De Vocht, Oliver (zoon van Pieter) Mertens en Jules (zoon van Dries) Hollanders.

Hun schisma was een donderslag bij heldere hemel

Jo VAN GOSSUM en Laurent MARS 

blijven er ook apart het beste van maken

Wie hield het voor mogelijk dat de sportieve wegen van Laurent Mars (CC Chevigny) en Jo Van Gossum (Dakwerken Crabbé – Dstny) zouden uiteengaan na een seizoen van absolute hoogconjunctuur waarin met Edouard Claisse, Matisse Van Kerckhove en Jenthe Verstraete drie van de vijf Belgische WK-junioren door de megaclub werden aangeleverd maar dan was de entente zowaar al gebruskeerd. 

Maar oef: drie maanden later blijkt dat ook deze soep niet zo heet zal worden gedronken als opgediend. Beide sterkhouders gaan met de situatie niet van harte maar van hoofde om want zoals ene Johan Cruijff ooit stelde: elk nadeel hep z’n voordeel!

Ook bij Van Gossum drong het gaandeweg door dat de werking van de u19 voor Mars uit de voegen barstte wat diens draconisch besluit uitlokte, al vond Jo dat het anders had gekund, mais sans rancune, daarvoor was het voorbije decennium te mooi geweest en waren de mindere momenten te ondergeschikt. Extra jammer vond Jo het wel dat door de splitsing de renners moesten kiezen, iets hen moeilijk viel want wat zij niet zelf hadden gewild.

Jo Van Gossum moest snel bezinnen en herbeginnen. Binnen de kortste keren opteerden 25 renners voor zijn visie en kon hij vanuit een stevige basis heropstarten. Toch was hij behoorlijk geschrokken, waarbij hij hemels blij was met de volle steun van zijn gezin: Yuna voor de administratie, Myla voor de sociale media en de foto’s.

Dat Dstny hem blindelings geloofde in het Project was een opsteker van jewelste. Ga er maar eens aan staan om dergelijke sponsors te vinden. Jo ondervond het bij het vastleggen van APK.

Buiten het terrein was de klus voor Jo dus relatief vlot geklaard temeer hij al over een vzw en een BTW-nummer beschikte. Dakwerken Crabbé - Dstny vaart voortaan onder de vlag van Cycling Vlaanderen - afdeling Limburg. Behalve een respectabel aantal renners stappen ook een tiental medewerkers, onder wie ex-renner Joseph Boulton die met Danny Vanderaerden de junioren onder zijn hoede zal nemen terwijl Raf (papa van Jelle) Vanhove zich over de nieuwelingen zal ontfermen.

Jo Van Gossum is dus meteen terug van nooit weggeweest. Voor deelname aan de Beker van België vanaf 2026 moet Dakwerken Crabbé - Dstny drie miniemen, vijf aspiranten en tien nieuwelingen in de rangen hebben. Daar is inmiddels al aan voldaan en dus hoopt Jo dat ze hem al toelaten tot de editie van 2025, dat zou gerechtigheid zijn voor iemand met dergelijke staat van verdienste in deze materie.  

Algemene conclusie mag dus onverkort zijn: na 25 jaar hyperactief te hebben meegedraaid in het circuit van de jeugdwielrennen is Jo’s honger nog lang niet gestild! Hij wil er onverdroten mee doorgaan zolang hij kan terugvallen op deze pijlers: zijn gezin, de omkaderende stafleden, de sponsors en de welwillende ouders van de renners. 

Last but (very) not least gaat bijzondere dank naar zijn unieke poulain, Jarno Widar, die in de moeilijke momenten hartverwarmend aan zijn zijde sprong en die een extra motivatie was om blijven te investeren in het wielrennen. Jo Van Gossum promoveert Jarno Widar meteen tot de Ambassadeur van zijn Project.

Geen club weggevallen, maar één 'bijgekomen'!

 

Laurent MARS met CC CHEVIGNY terug naar de oorspronkelijke filosofie

 

Soms gebeurt er ook in de koers iets wat je totaal niet verwacht: wie hield het voor mogelijk dat de sportieve wegen van Laurent Mars (CC Chevigny) en van Jo Van Gossum (Dakwerken Crabbé - Dstny) vanaf 2025 zouden uiteenlopen?

Laurent wilde het zo, wenst er weinig aan toe te voegen en verwijst beleefd naar zijn omstandige website van waarop men afleest dat er 90 jeunes zijn onder wie de uitblinkende Julia Boulton (meisje dat meerdere fraaie uitslagen behaalde tussen de jongens), Tristan Delaere, Timeo Jonckheere, Neo Pillot, Eliot Siegers, … en bij wie Jules Mathieux (van Geo-Therm Carbonbike Marchovelette) aansluit.

Bij de 19 nieuwelingen is er, volgens de uitslagen, vooral Hugo Beckers. 

De 35 junioren herbergen op papier de meeste kwaliteit met Edouard Claisse, Jules Delcommune, Victor Falise, Zakary Lognard, Louis Marx, Emil Siegers, Thibaut Warrant, … en bij wie onder anderen Lucien Dandoit (SCV Marchovelette), Samuel Graff (Vélo Club Ardennes), Oscar Loy (Pierre & Sol - OG Cycles), … aansluiten.

De eliten 2 en de u23 zijn met z'n 20 onder wie Tommy Delestrait, Aurélien Lejeune, Ilian Louis, Jens Vanden Heede, … en aan wie Raphaël Cawez (Sprint 2000 Charleroi), Axel (broer van Arnaud) De Lie (Lotto-Dstny Devo), Florian Delier (Sprint 2000 Charleroi), Sander De Vet (Basso Team Flanders), Johan Vincent (Echappée Athoise), … worden toegevoegd.

 

25 masters, 36 cyclosportieven, 6 triatleten, 4 MTB’ers, 3 vrouwen en 1 Handisport maken het bonte plaatje compleet. 

 

CC Chevigny (°1980) handhaaft zich als een uit de kluiten gewassen traditieclub die de breedte even belangrijk wil achten acht als de hoogte, al hoeft het één het ander niet helemaal uit te sluiten. Deze club is, nadat het zijn accenten herschikte, meer dan ooit springlevend.

Chevigny is een deelgemeente (ruim 11.000 inwoners) van Libramont, waar Eddy Merckx op 15 juli 1962 in de plenzende regen kampioen van België bij de nieuwelingen werd op de dag dat Jacques Anquetil in de Tour zijn derde eindzege vastlegde.

Mats VANDEN EYNDE 

verdient méér aandacht  

 

Mats Vanden Eynde’s derde plaats op het EK in Pontevedra (Sp.) geraakte vrijwel helemaal ondergesneeuwd bij de triomfen van Thibau Nys en Jente Michels.

De ranke Begijnendijkenaar had als neo-junior een geslaagde winter 2023-2024 achter de rug: 6de op het BK in Meulebeke, 12de in de WB en 14de (en 5de eerstejaars) op het WK in Tabor. Als Mats op dezelfde manier ontwikkelt dan komt hij op 26 januari 2025 in aanmerking voor het WK-podium in het Noord-Franse Liévin. 

Gisteren hield Mats alvast een mooie stijloefening op het EK in het Spaanse Pontevedra, waar enkel Mattia Agostinacchio (It.) en Valentin Hofer (Oost.) hem nipt voorbleven. 

 

Mats Vanden Eynde is bovendien een uitstekend wegrenner, ook daar (nog) géén tafelspringer maar een vat vol veelzijdigheid. Het is een voetnoot dat hij in Werchter op 20 augustus 2023 zijn totnogtoe enige overwinning op de weg behaalde. Hij doet des te meer van zich spreken als smaakmaker van de koers en wordt daar vooral toe geïnspireerd in de kampioenschappen. 

Op het BK 2023 voor nieuwelingen in Hoogstraten hield hij vrijwel de ganse koers het voortouw met Senne Brys, Fons Laureys en Matteo Vanden Wijngaert. Aan de finish was hij evenwel niet opgewassen tegen de kwikzilveren Brys. Begin mei 2023 werd hij ook al tweede (na zijn toenmalige kompaan Thor Feyaerts) in het Vlaams-Brabantse PK, zo ook in het PK tijdrijden. Twééde, de slechtst denkbare plaats?! Niet voor Mats, voor wie fun mee moet vooropstaan.

    

En dus probeerde hij het tien maanden later op beproefde wijze in het BK voor junioren in Koksijde, waar hij én de aanstoker én de drijfkracht van de beslissende uitval was en maar net naast het podium viel.

 

“Hoe lastiger, hoe liever!”, benadrukt Mats maar dat was het in Pontevedra kennelijk net niet genoeg. 

Hij is een allrounder die ook voor hoogtemeters noch tijdritten de neus niet ophaalt, dat blijven voorname werkpunten. Afronden is al evenmin zijn issue, al zal hij daarin meer tot zijn recht komen na een lastig traject met een uitgedunde kopgroep.

 

Een absolute topper zal in Mats allicht niet schuilgaan maar dat hij over afzienbare tijd deel uitmaakt van het internationale peloton, dat zie ik wel gebeuren maar dan eerder als breedte- dan als hoogtewerker.

 

Voor Mats is 2024 sowieso al helemaal geslaagd. Het veld heeft de weg opgelijst want vòòr het EK was hij al niet weg te slaan uit de top vijf van de gekwoteerde veldritten, waarvan hij die in Bad Salzdetfurt (D.) en in Beringen won en in de Druivencross van Overijse tweede werd na Arthur Van den Boer, z’n 18 dagen jongere compagnon de route.

 

Mats heeft een twee jaar jonger broertje Bas, die koersen (zoals Mats tot voor kort) combineerde met voetballen. Hij was tussen de 14-jarige aspiranten nog onopvallend, als neo-nieuweling liet hij zich al meer opmerken, vooral in Herbeumont en Couvin. 

Aangemoedigd door de derde plaats (na Cas Van Looke en Maxime Smits) op het BK in Meulebeke lag zijn focus dit jaar meer op het veld. Met die instelling rateerde hij tijdens deze herfst nog geen podium, in Ruddervoorde en Herenthout besteeg hij zelfs de hoogste trede. 

Ook de Acrog Tormans u17 waarborgen de continuïteit van hun bloeiende club

 

Ploegleider Dirk Faes krijgt een ruime kern (namen in alfabetische orde) ter zijner bekwame beschikking die overwegend uit elementen van het bouwjaar 2010 bestaat.

 

Alexander Bastiaens, Tibo Bylois, Senne Cami, Cas Delaet, Tristan Depoorter, Liam Deprez, Lenne Geudens, Maurits Geysen, Guillaume Goubert, Daan Hufkens (individueel), Jerre Jansen, Stan Janssens, Tygo Knaepen, Milan Leukemans, Rune Mannaerts (PMC Cycling), Tibe Meynen, Ilias Nijs, Jonas Pauwels, Ollie Peelman, Joppe Pipeleers, Alessio Roelandt, Maxime Smits, Jestin Starinieri, Cristiano Surinx, Lex Torfs (Antwerp CT Kontich), Bas Vanden Eynde (Young CT Demer & Dijle), Boyan Vandenbroucke (Jonge Renners Roeselare), Jeff Van Meel (Willebrord Wil Vooruit), Gust Van Welde (GMS CT Glabbeek) en Sander Willems.

Last but (very) not least is er éne Delano Heeren (Willebrord Wil Vooruit), een Nederlandse ster want ook uitstekend veldrijder (NK) die sporadisch naar Vlaanderen kwam om eind april te winnen in Herenthout (van Daan Wilmsen, Seppe Sprangers en bijna 100 anderen) en een maand later in Arendonk (waar hij het haalde van Alexander Bastiaens, Ryan Klander en Wies Vervoort), twee zeges gelardeerd met een zestal dichte ereplaatsen. 

 

Sander Willems, die afgelopen seizoen als éérstejaars reeds tot ’s lands vijf besten behoorde, is het vanzelfsprekende vlaggenschip. Van onder anderen Alexander Bastiaens, Tristan Depoorter, Jestin Starinieri, … wordt ook een rol van betekenis in uitzicht gesteld. 

Ook de youngsters Tibo Bylois, Senne Cami, Ollie Peelman, Gust Van Welde, … zullen zich wel vlotjes aanpassen.

 

Dirk Faes zal in een optimaal kader en dito omstandigheden ook in 2025 mooie tijden beléven met zijn 15- en 16-jarige bofkonten en zij met hem.

Acrog-Tormans u19 zal in 2025 een mooie voetafdruk hebben

 

 

Acrog-Tormans u19 is klaar met zijn personeelsbezetting 2025.

Ploegleider Patrick Laenen stelt met genoegen vast dat de ruime kern (namen in alfabetische orde) voor twee derde van het bouwjaar 2008 is (die van 2007 hebben een * achter hun naam).

Emile Beertens, Wout Bosmans*, Aksel Decaestecker (komt van Noordzeemeeuw), Kyano Cottignies, Jort Dockx*, Tibe Grijp, Jul Hélin*, Kamiel Hannes*, Ferre Hulsmans, Tuur Huveneers, Joris Jinze, Stan Kahn, Yoram Knaepen*, Cedric Lambert, Ruben Melsens, Arne Onghena, Matice Ooms, Seppe Sprangers, Bas Vandenbulcke, Mats Vanden Eynde*, Simon Van der Voort (Team Kempen), Wolf Vansteenlandt (van CT Houtland-Westkust Leke), Jasper Verbrugge*, Thomas Verdonck, Mike Wouters*, … alsook deze drie buitenlanders:

Finn Bastiaanssen (Ned.) komt over van Willebrord Wil Vooruit. Hij werd half juni op de VAM-berg in Drenthe NK bij de nieuwelingen maar moest die titel en trui meteen weer inleveren omdat hij bij het overschrijden van de finish zijn stuur helemaal losliet, evenwel zonder een andere renner in gevaar te brengen. De hardvochtige jury paste het gedateerde reglement toch toe, hoewel er precedenten waren die dit door de vingers zagen. Wat men Finn (die het hele seizoen als 15-jarige doormaakte) lapte, aanzie ik als een mishandeling. Overkwam dit mijn kleinzoon dan had ik niet voor mijn daden ingestaan. In Finns plaats was ik meteen van nationaliteit veranderd en misschien deed hij dat virtueel ook met zijn riante overstap naar Acrog-Tormans.

 

Minder calamiteit rond de Griek Antonis Papadopoulos die op Sinksen in Lauwe de eerste zege behaalde en de maand daarop de tweede in Huise. Het is zijn vèrre ambitie om als éérste Griek de Tour rijden. 

De Brit Edward John Home is de mystery youngster, die enkel kan verrassen als de surprise van de chef.  

 

Met de komst van Decaestecker en Vansteenlandt (twee poulains van Patrick Huyghe) die aansluiten bij de reeds aanwezige Cottignies, Vandenbulcke en Verbrugge vormt er zich opnieuw een West-Vlaamse enclave. Van laatstgenoemde, die als eerstejaars bewust de knip op de pedalen hield, mag behoorlijk wat verwacht worden.

 

In de squadra van Patrick Laenen is Jinze Joris is het evidente kroonjuweel dat een resem ‘niet te versmaden’ aanbiedingen beleefd afwimpelde om zijn moederclub en zijn makkers trouw te blijven. Hij is een teamplayer die weliswaar het liefst zèlf wint. Binnen een ruim aanbod in eigen land en meer nog daarbuiten zullen er afdoende kansen zijn voor de anderen weggelegd zijn.

Laenen gaat er ook prat op dat geen enkele van zijn discipelen naar een Devo Team overstapte, zelfs niet naar Soudal - Quick-Step, waarmee de connectie wordt voortzet tenzij de UCI dit soort wisselwerkingen afvoert, wat bijzonder jammer zou zijn voor de doorstroming van de talenten uit teams met minder internationale deelnamekansen.