Met Jonathan VERVENNE gaat het (opnieuw) uitstekend, dank u!

 

Plots stel je met een onbehaaglijk gevoel vast dat Jonathan Vervenne al maanden van de radar verdwenen is en vraag je je af wat er met hem aan de hand zou zijn, zo’n bijna ongenaakbaar geacht iemand. 

Gelukkig was het niet van moeten: Jonathan had de niet uitgesproken geruststelling dat het met hem ook op termijn helemaal zou goedkomen bij Soudal – Quick-Step, maar daarom moet je nog niet meemaken wat hem tijdens de lente van 2024 overkwam.

Schraalheid was troef, zelfs één enkele overwinning ontbrak en dat was vooral te wijten aan het nare feit dat hij van eind maart tot half juli out of competition was en ook daarna liep het nog eerder schoorvoetend. Klierkoorts was de grote boosdoener en niet bepaald in de mildste graad.

 

Het winnen van Limburgs snelste, een individuele tijdrit van 40 km. op het circuit van Zolder (Jari Verstraeten werd er lyrisch van), was het keerpunt ten goede die hem boordevol vertrouwen liet afreizen naar de de West Bohemia Tour, waarin hij met een tweede plaats in de korte klimproloog een volgende opsteker afdwong die hij kon verlengen in de negende eindplaats. 

Aansluitend werd hij aan bijna 50 km./u. na Robin Orins (-7”) tweede in de Memorial Igor Decraene. Dat deed hem beseffen dat hij anderhalve maand later meer dan iets zou te zoeken hebben in de Chrono des Nations rond Les Herbiers in de Vendée, waar hij (na ruim 50 km./u.) als derde op het podium werd geroepen met de winnende Zweed Jakob Söderqvist (de Europese en mondiale vice-wereldkampioen u23) en diens accessiet Luca Giami, die er amper drie tienden seconde minder over deed dan Jonathan.

Met dit aardig bijgewerkte portfolio kun je oneindig gerustgestelder het winterreces ingaan. Het pleit voor de mentale veerkracht van de 21-jarige Riemstenaar dat hij nimmer overwoog om de handdoek te gooien. Jonathan ging er liever onverkort aan staan én wist waarom: een lucratief profcontract voor drie seizoenen bij Soudal - Quick-Step, allesbehalve vanzelfsprekend na zo’n pokkenjaar maar Patrick Lefevere en zijn omkadering wisten al langer wat voor een potentieel ze met hem in huis hadden én wilden behouden.

Zijn bachelor voor burgerlijk ingenieur heeft hij al, nu is hij aan zijn academiejaren voor master begonnen die zowaar accumuleren met minstens drie campagnes in het professionele wielerpeloton. Ga er maar eens aan staan maar zijn jarenlange passie mocht niet helemaal ten koste gaan van z'n met meer zekerheid uitgestippelde algemene toekomst.

Overigens: koersen doe je tijdens je krachtigste jaren terwijl je ‘levenslang’ burgerlijk ingenieur kunt zijn. Wanneer je beide opties bundelt dan ben je (niet enkel materieel) een nog rijkere mens dan wanneer je kiest voor één van de twee. 

Jonathan kiest niet maar opteert voor een duale uitdaging: zijn studies kan hij spreiden over meer jaren, als contractrenner zal hij procontinentaal beginnen en geleidelijk doorgroeien in de World Tour.