Acrog-Tormans u19 zal in 2025 een mooie voetafdruk hebben

 

 

Acrog-Tormans u19 is klaar met zijn personeelsbezetting 2025.

Ploegleider Patrick Laenen stelt met genoegen vast dat de ruime kern (namen in alfabetische orde) voor twee derde van het bouwjaar 2008 is (die van 2007 hebben een * achter hun naam).

Emile Beertens, Wout Bosmans*, Aksel Decaestecker (komt van Noordzeemeeuw), Kyano Cottignies, Jort Dockx*, Tibe Grijp, Jul Hélin*, Kamiel Hannes*, Ferre Hulsmans, Tuur Huveneers, Joris Jinze, Stan Kahn, Yoram Knaepen*, Cedric Lambert, Ruben Melsens, Arne Onghena, Matice Ooms, Seppe Sprangers, Bas Vandenbulcke, Mats Vanden Eynde*, Simon Van der Voort (Team Kempen), Wolf Vansteenlandt (van CT Houtland-Westkust Leke), Jasper Verbrugge*, Thomas Verdonck, Mike Wouters*, … alsook deze drie buitenlanders:

Finn Bastiaanssen (Ned.) komt over van Willebrord Wil Vooruit. Hij werd half juni op de VAM-berg in Drenthe NK bij de nieuwelingen maar moest die titel en trui meteen weer inleveren omdat hij bij het overschrijden van de finish zijn stuur helemaal losliet, evenwel zonder een andere renner in gevaar te brengen. De hardvochtige jury paste het gedateerde reglement toch toe, hoewel er precedenten waren die dit door de vingers zagen. Wat men Finn (die het hele seizoen als 15-jarige doormaakte) lapte, aanzie ik als een mishandeling. Overkwam dit mijn kleinzoon dan had ik niet voor mijn daden ingestaan. In Finns plaats was ik meteen van nationaliteit veranderd en misschien deed hij dat virtueel ook met zijn riante overstap naar Acrog-Tormans.

 

Minder calamiteit rond de Griek Antonis Papadopoulos die op Sinksen in Lauwe de eerste zege behaalde en de maand daarop de tweede in Huise. Het is zijn vèrre ambitie om als éérste Griek de Tour rijden. 

De Brit Edward John Home is de mystery youngster, die enkel kan verrassen als de surprise van de chef.  

 

Met de komst van Decaestecker en Vansteenlandt (twee poulains van Patrick Huyghe) die aansluiten bij de reeds aanwezige Cottignies, Vandenbulcke en Verbrugge vormt er zich opnieuw een West-Vlaamse enclave. Van laatstgenoemde, die als eerstejaars bewust de knip op de pedalen hield, mag behoorlijk wat verwacht worden.

 

In de squadra van Patrick Laenen is Jinze Joris is het evidente kroonjuweel dat een resem ‘niet te versmaden’ aanbiedingen beleefd afwimpelde om zijn moederclub en zijn makkers trouw te blijven. Hij is een teamplayer die weliswaar het liefst zèlf wint. Binnen een ruim aanbod in eigen land en meer nog daarbuiten zullen er afdoende kansen zijn voor de anderen weggelegd zijn.

Laenen gaat er ook prat op dat geen enkele van zijn discipelen naar een Devo Team overstapte, zelfs niet naar Soudal - Quick-Step, waarmee de connectie wordt voortzet tenzij de UCI dit soort wisselwerkingen afvoert, wat bijzonder jammer zou zijn voor de doorstroming van de talenten uit teams met minder internationale deelnamekansen.