Het weekend van 4-5 mei …

 

Hoezo eindelijk gewonnen?!

Steffen DE SCHUYTENEER was hoegenaamd niet wanhopig hoor!

Het seizoen 2024 was 2,5 maanden gevorderd en de maand mei al aangebroken en nòg stond er géén zegestreepje achter de welluidende naam van Steffen De Schuyteneer. Zelfs op 1 mei trad daar geen verandering in: Steffen werd géén sant in eigen Geraardsbergen, dat het BK tijdrijden binnen zijn vesten had. Die waarheidsproef was geen mustwin, al wist je maar nooit met de pas 19 jaar geworden Giesbergenaar, die het tenslotte eervol moest afleggen tegen de meer doorknede beloften Robin Orins (bouwjaar 2002) en Ferre Geeraerts (2003). 

Op naar de volgende en dat was reeds twee dagen later in het Beloften Weekend (Ned.), de vierde manche van de Road Series, waarin voor de jonge Steffen opnieuw niets moest maar alles mocht. Hij voelde zich aangesproken en zette al meteen kracht bij in de vrijdagrit van Terneuzen, die hij aan ruim 48 km./u. naar zijn pedalen zette. Hij mocht meteen als drager van de paarse leiderstrui opdraven in de tijdrit van Sluiskil, waarin hij over de bijna 14 km. amper twee tellen meer deed dan Geeraerts en twee minder dan Orins. Steffen behield de leiding en vergenoegde er zich niet mee om die te verdedigen. Zoals het een notoir winnaar past, wilde hij in Philipinne een dubbelslag en hij bediende er zich van eigen wenken: dagzege én eindoverwinning! Voilà, de zegenul drievoudig van de tabellen geveegd en klaar om in de volste gemoedsrust van de eerste break te genieten.

 

 

Steffen werd halfweg februari al voor de leeuwen gegooid in de Zuid-Franse profkoersen Classic Var (1.1) en de Tour des Alpes-Maritimes (2.1), waarin de prestatie (àànvàllen!) en niet het resultaat vooropstond. Het was de inleiding van een recital dichte ereplaatsen bij zijn terugkeer naar het Noorden: 4de in Brussel-Opwijk, 2de in zowel Le Tour des 100 Communes als in de GP de Lillers. In de daguitslagen van Olympia’s Tour (Ned.) haalde hij de top 10 en in de Tour du Loir & Cher (Fr.) werd hij zowel met de tijd als met de punten tweede. Hij was helemaal klaar om zoals hierboven al aangehaald te scoren in de Lage Landen. Leuke bijsluiter: Steffen wordt een almaar minder koele minnaar van het tijdrijden, dat hem dienstig kan zijn voor een vette dagprijs of voor een goed klassement in een rittenkoers.

 

Zo vèr staat de jonge belofte van Lotto-Dstny dus na 23 koersdagen zonder één enkele DNF. Dat wil hij ook zo houden en dus bleef hij bewust weg van het Oost-Vlaamse PK in Merelbeke. Zijn volgende opdracht wordt per 19 mei de Antwerp Port Epic / Sels Trophy, een heuse profkoers (1.1). Met nog meer nieuwsgierig-heid blikt hij vooruit naar de Giro d’Italia Next Gen, vanaf 9 juni over bijna 1000 kilometer en met véél hoogtemeters bezwangerd. Een klimmer zal aan hem (73 kg. verdeeld over 1,83 m) wel niet verloren zijn gegaan, maar zaak is hoe vèr en hoe hoog hij als allrounder kan volgen en dat kan wel eens verbazen. Hoe zijn zomer verder wordt ingekleurd, zal pas daarna aan de orde zijn.

 

Steffen De Schuyteneer is een attractie, niet vanuit zijn stille zelf maar vanuit enkele flamboyante supporters: Patrick Van Staeyen (62) met zijn onafscheidelijke buddy Buggy (Marc Van Buggenhout) die hun idool vrijwel overal nareizen. Dirk Krikilion (64) volgt, als de wijze kastelein van Klein-Frankrijk in Viane, vooral vanop het thuisfront met onnavolgbare quotes over de koers van toen in vergelijking met nu waarbij hij zichzelf nooit ontziet. Ik zal het maar in zijn plaats zeggen: indien hij nu koerste dan zouden ze wat meemaken met hem, die in zijn tijd ook al 185 (niet van de minste) wedstrijden won. Daarna werd hij een gevierd duatleet, powerlifter en vooral bodybuilder, die veertien keer het BK, tweemaal het EK en één keer het WK won. 

Steffen De Schuyteneer kijkt met grote ogen naar Krike op.