zondag 1 november 2020

 Demoniseren of er de strijdbijl begraven?  

De Alto de l’Angliru 

niet het Monster van de Asturias 

maar de schande van de koers!

 

Vandaag houdt het peloton van de Vuelta halt op de Alto de l’Angliru. De klim naar de verdoemenis is 12,5 km. lang met stijgende stroken van bijna 24%. Daarop is het niet klimmen maar kruipen. Stel u voor dat daar een favoriet lek rijdt. Het zou lang duren eer hij weer op gang is, laat staan weer in zijn ritme komt. Wat mag de relevantie daarvan wezen en tot meerdere eer en glorie van wie? Ik zou die vraag eens graag stellen aan de ziekelijke bedenker (naar verluidt Abraham Olano) om dit gedrocht in het parcours op te nemen? Ik denk dat niet dat het antwoord de vraag zou indekken.

Men begon er mee in 1999 met en José Maria Jimenez als winnend spook in de mist. Die was zelf zo gek als het overwonnen monster. Vier jaar later overleed hij, ten prooi aan alcohol en drugs, in een psychiatrisch centrum, hij moest nog 33 jaar worden. Je moet inderdaad goed maf zijn om zo’n onmogelijke opdracht tot een winnend einde  te brengen.

Vijf anderen deed het El Chaba na: Gilberto Simoni (2000), Roberto Heras (2002), Alberto Contador (2008 en 2017), Juan José Cobo in 2011 (dat jaar ook de inmiddels verbannen eindwinnaar) en Kenny Elissonde in 2013.

Allemaal gasten die onderhand - als renners van hun tijd - in opspraak kwamen. Enkel de Fransman ging vrijuit, het was er verder ook naar.

Benieuwd wat het huidige peloton er vandaag mee aanvangt. Ik verwacht mij zoals gisteren naar de Alto de la Farrapona van de hoofdrolspelers aan een onuitgesproken 'niet-aanvalsverdrag', waarbij Primoz Roglic en Richard Carapaz bijna hand in hand de finishlijn overschrijden op respectabele afstand van enkele mindere goden die een vrijgeleide kregen om deze bittere kelk als eersten te ledigen. Misschien wint er dan weer een soortement Kenny Elissonde, die dat zelf niet zal kunnen realiseren want hij stapte af tijdens de achtste rit? Zo'n ontwikkeling zou een krachtig signaal zijn richting de onverlaten die hen dit gelapt hebben. Net als de meeste protestacties zou dit te laat komen. Men moet dat op voorhand doen, anticiperen dus in plaats van het probleem aan te pakken wanneer het zich stelt. 

Indien men toch op extreme sensatie uit is: waarom het volgend jaar niet eens proberen op één of andere brede steile trap met vele treden? Dat zou nog meer negatief opzien baren en extra 'ramptoeristen' achter de tv-schermen scharen.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten