Ook Sander WILLEMS heeft de stoutste verwachtingen ruim overtroffen

 

Sander Willems (Assenede) was als aspirant de primus inter pares van het bouwjaar 2009. Drie campagnes vanaf 2021 leverden hem ruim 60 overwinningen op waarin centraal een loepzuivere hattrick aan nationale titels in het tijdrijden. Daar maakte hij op 1 mei in Geraardsbergen een vierslager van.

Sander was er de enige eerstejaars die over de selectieve 10,6 km. net als Jinze Joris, René Messely en Sune De Valck minder dan 14 minuten deed en daarmee een moyenne van net 41 km. haalde. Het viel hem te beurt een maand nadat hij in Steenhuize-Wijnhuize de Oost-Vlaamse titel met net geen seconde aan Vic De Smet had moeten laten.

 

Nadat Sander het seizoen opende met een zege in Ursel liet de volgende een maand op zich wachten maar in Zutendaal werd het er één met duidelijke meerwaarde: volle minuut weggereden van Giel De Nul en Floren Appeltantsen nog verder van de anderen. 

 

Winnen leek zijn regel niet meer, maar overwinningen waren geen topic om zich nadrukkelijk te profileren. De ereplaatsen waren hem minstens even dierbaar en die behaalde hij vooral in de nationale tijdritten van Borlo (5de) en Poperinge (7de), de Katjeskoers, de Course de la Paix (8ste), de Ronde van Vlaanderen (4de), de Vuelta al Bajo Aragon (7de), de Radjugendtour (8ste), … Tussendoor moest hij (5de) in het BK van Liedekerke zwichten voor de overmacht van Avia-Rudyco. 

 

Juli leek zijn sabbatmaand maar was het niet. Tijdens het BK ploegentijdrit in Montenaken konden hij en Kyano Cottignies een gevallen kompaan niet ontwijken, Sander hield er een lichte hersenschudding en diepe snijwonden aan schouder en heup aan over. Hij kon enkele dagen later niet naar Herbeumont en ook Couvin ging de mist in. Tussendoor kon hij wel fraai hervatten in de driedaagse Tour de l’Ain waarin hij twaalfde, tweede en dagwinnaar werd maar waarvan er helaas geen individueel klassement werd opgemaakt.

 

De niet geplande adempauze deed deugd en laadde hem herop voor een fraaie nazomer met een gewone overwinning in Waarloos en een kanjer in de GP Ange-Raymond Gilles van Jemeppe-sur-Meuse, waar Sander een hoogstandje hardfietsen uit het frêle lijf schudde. Op de steile klim reed hij weg van een puikje waarin onder onderen Simon Van der Voort, Vic De Smet, Jinze Joris, Sune De Valck, Mauro Keppens, Yasu Vervoort, Ian Kimpe, Bas Vandenbulcke, … om met succes aan een solo van 15 km. te beginnen.

 

In het tijdrijden bestendigde hij zijn prille status: na Borlo en Poperinge deed hij het (5de) ook in de Memorial Igor Decraene in Waregem keurig in het bijzijn der tweedejaars. Zelfs in de chrono's van zijn buitenlandse meerdaagsen trad hij aardig naar voor. Als een aërokogel kun je hem nochtans nog niet opvoeren want zoals hij (té) rechtop veel wind vangt betekent het dat er nog véél rek op zit.

Wat brengt 2025 voor de kwikzilveren Sander Willems, steeds met Acrog-Tormans als uitvalsbasis? Het lijkt evident dat het, net als voor Vic De Smet, héél véél zal zijn maar beiden kennende zullen ze vooral willen dat de resultaten opgelijst worden door prestaties die hen klaarstomen voor de u19.

Zie (mét illustraties) ook: Bernard Callens Facebook ...