Mathieu van der POEL:

briljante momenten zullen regelmaat àltijd overstijgen

 

 

Hoe dikwijls heb ik al van Mathieu van der Poel beweerd dat hij on-klop-baar is wanneer hij zijn dag(je) heeft? Zelfs Filippo Ganna, Tadej Pogačar en Wout van Aert kunnen dan met hun drietjes niet tegen hem op, maar waarbij Mathieu toch ‘dankjewel’ mag zeggen tegen Wout, die het gaatje dichtte dat Filippo en Tadej geslagen hadden, waardoor ze alsnog met hun vieren naar de kruin van de Poggio raasden en waar Mathieu in de ultieme meters kon versnellen en een beslissende kloof slaan. Wout had dat zelf niet gekund, gaf hij na afloop ootmoedig toe en zelfs de tweede plaats ontglipte hem maar die kon hem worst wezen.

Wout van Aert en Mathieu van der Poel zijn friends for benefits geworden. Het was ooit anders. In Gent-Wevelgem 2020 gebeurde het tegenovergestelde. Mathieu, met Wout in zijn kielzog, vertikte het toen om een kloofje te dichten. Het was de ultieme keer dat Mathieu en Wout in de koers ‘op voet van oorlog’ leefden. Sla ze in Harelbeke, Wevelgem, Vlaanderen en Roubaix maar eens gade. De één zal de ander eerder helpen dan te doen verliezen, tenzij van mekaar.

Kan Filippo Ganna nog dichter bij een triomf in Milano-Sanremo komen dan hij in de 114de editie deed? Ik dacht van niet. De werelduurrecordhouder wordt over drie weken wel dé luis in de pels van van Aert in Paris-Roubaix zoals Pogačar in de Ronde van Vlaanderen, net als tien dagen eerder in de E3 Harelbeke.

Het zal voor Wout dus niet van een leien dakje lopen om na Milano-Sanremo 2020 een tweede monumentale klassieker binnen te halen temeer hij aan Liège-Bastogne-Liège verzaakt. Vorig jaar werd hij, na Covid-19 niet in bloedvorm verkérend, toch (na Remco Evenepoel en Quinten Hermans) puik derde. Pogačar ontbrak toen weliswaar (wegens het overlijden van zijn schoonmoeder). Dit jaar is de Sloveen er wel bij en misschien is het dat wat Wout doet anticiperen voor een eervolle nederlaag.

Wout moet er wel voor uitkijken dat hij in Roubaix niet met (te) lege handen uit het voorjaar stapt. Wie van de zeevruchtenschotel enkel de kreeften lust, kon wel eens met honger van tafel gaan, al zou het in een ideaal scenario even goed kunnen dat hij én de Ronde van Vlaanderen én Paris-Roubaix wint zoals Peter Van Petegem in 2003 als voorlopig laatste deed.

Wie gisteren ook een eresaluut verdiende, is Tim Wellens. Zoals hij het zegepad voor Tadej probeerde te effenen, was hij misschien de enige geweest die Mathieu had kunnen volgen. Praat achteraf, inderdaad maar besef dat een optimale Wellens is tot veel meer in staat dan wordt ingeschat.

Nog over Mathieu, het was op verre na niet zijn eerste hoogstandje. Het WK veldrijden op zijn roots in Hoogerheide was zijn voorlaatste. Eerder waren er de Amstel in 2019, Ronde van Vlaanderen 2020, de Strade Bianche in 2021, een dagzege in de Tour 2021, Ronde van Vlaanderen 2020 en 2022, ... Vergeet ook niet hoe hij in Tirreno-Adriatico tweemaal de assistkoning was voor Jasper Philipsen.

Zijn fatale val in het Olympisch kampioenschap mountainbike in Tokyo sloeg een zware kink in de kabel maar die lijkt nu eindelijk bezworen. Deze Milano-Sanremo is zijn mooiste overwinning ook al omdat die hem te beurt viel op een 18de maart, de identieke dagtekening als zijn papie Raymond Poulidor 61 jaar geleden. Die was toen géén aangekondigde kroniek want buiten Frankrijk waren er weinigen die de bijna 25-jarige Limousin al kenden.

Toch hou ik vol dat Wout nòg allrounder is dan Mathieu want duidelijk beter op de hoogtemeters en in de tijdritten. Om die reden zou hij een copieuzer programma moeten afwerken met meer mogelijkheden tot scoren.