Blij met de reactie van de mama van één van de twee ‘geviseerde’ 12-jarigen

 

Ik ontving een heel interessante reactie van de mama van Lex Lambrecht in verband met de bijdrage op mijn blog over ‘zwaar’ rivaliserende 12-jarigen.

Het bloedstollende sprintduel in Zerkegem tussen Lars VILLERS en Lex LAMBRECHT,
die mekaar binnen een goede verstandhouding nog beter zullen maken dan ze al zijn.

Wat ik in Zerkegem hoorde en zag, strookt niet met wat je hieronder poneert. Toch ben ik blij met haar reactie, die wijst op een veel betere situatie dan het de algemene perceptie voorkomt.

Fijn dat jullie wekelijks met plezier naar de koers gaan, waar jullie Lars (uiteraard) én zijn entourage ontmoeten. Indien dat nog niet zo was dan zal dat voortaan zeker zo zijn en dat verblijdt mij.

Dat Lex en Lars tijdens de week nog via een andere ontspanning met elkaar contact hebben en dus goed overeenkomen, maakt het nog beter. 

Beiden serveren, als de besten van het bouwjaar 2011, inderdaad mooie koersen en werken volgens jou wel degelijk samen. Maar in Zerkegem verliep dat alvast stroef met weinig stichtende commentaren en gebaren van langs de kant van de weg of verbeeld ik mij dat, zoals nogal wat anderen? 

Het is inderdaad geen punt dat Lex meestal na Lars eindigt. Nederlagen zijn vaak leerzamer dan gemakkelijke overwinningen, waarmee ik Lars niet viseer. Er is volgens mama Inge geen sprake van ongezonde rivaliteit, noch van opnaaierij door hun entourage. Hoe durf ik in dat verband ‘domheid’ te insinueren. Er staat niet ‘dom zijn’ maar ‘hoe dom kunnen zijn?’. Ik hoorde wat ik hoorde en zag wat ik zag. Maar ik weet zeker dat dit zich hierna nog amper zal herhalen en dat zal het voor velen nog leuker maken dan het al was. Blij!