Ik zou liever Tadej Pogačar 

zijn dan Jonas Vingegaard

 

Hoewel de Tour hem opnieuw ontglipte nadat hij in Liège-Bastogne-Liège zwaar ten val kwam (tussen beide gebeurtenissen kan een oorzakelijk verband bestaan) reed de slechts 24-jarige Tadej Pogačar zijn beste van zijn vijf campagnes totnogtoe.

In mijn ranking van de respectieve five best years is hij inmiddels opgeklommen naar rang 13. Indien hij op dat Merckxiaanse elan doorgaat dan kan hij eind 2024 al in de top vijf zijn indien Tadej dan (hopelijk) trouw aan zichzelf is gebleven in plaats (helemaal) te verzaken aan de voorjaarskoersen, waarvan hij dit jaar vooral de Ronde van Vlaanderen won maar ook de Ruta del Sol, Paris-Nice, de Amstel Gold Race en La Flèche Wallonne won naast ereplaatsen in Sanremo (4de) en Harelbeke (3de). Deze campagne sloot hij luisterrijk af met een loepzuivere hattrick in de Giro di Lombardia.

De Tour is voor de Sloveense grootmeester geen obsessieve must-win meer. 

Hij heeft hem tenslotte al tweemaal op rij gewonnen en daar moet voor hem kennelijk niet te allen prijze een volgende bijkomen. Hij koerst zoveel liever met een vrij hoofd, een luxe die een specifieke klassementsrenner als Jonas Vingegaard niet is weggelegd. De schriele en onderkoelde Deen reed in 2023 geen enkele ééndagskoers maar won op Paris-Nice na (3de na Tadej Pogačar  en David Gaudu) als zijn klassementswedstrijden en bovenal de Tour. De Vuelta won hij toch ook niet?! Op papier toch niet, néén want die moest hij onder ... Amerikaanse druk (kandidaat sponsor -> amazon.com) aan zijn verdienstelijke kompaan Sepp Kuss die op L’Altu di Angliru nog amper acht tellen voorsprong behield maar die tijdens de resterende drie dagen niet meer in verlegenheid werd gebracht. Eén versnelling van Jonas had nochtans volstaan om met Sepp haasje over te doen, het werd een gigantische bonus om dat niet te doen. En toch kwam amazon.com er niet bij als megasponsor.