Pluimgewicht Leander 

DE GENDT wordt kannibaal

 

Meer adept van het wielrennen dan de Denderleeuws familie De Gendt kun je moeilijk zijn.

Vader en kinesist Stefaan runt met Smart Cycling een zaak die 32 wielrenners traint en zo juist mogelijk op de fiets zet. Twee van die bofkonten zijn z’n zoon Leander (°2007) en z’n dochter Itta (°2009). 

Leander De Gendt in de bolletjestrui waarin we hem in de toekomst wel nog vaker zullen zien. Deze op de foto is die van de Topcompetitie die hij in Affligem die hij op de valreep nog moest afstaan aan de piepjonge allrounder Mauro Keppens.

Leander bmxt al vanaf zijn zesde met overwegend nipte maar leerzame nederlagen tegen kloekere leeftijdsgenoten. Ook in het veldrijden was (net) niet winnen meestal aan de orde. Het diende de opbouw van zijn mentale veerkracht. 

Tussendoor zette Leander ook op de weg niet evidente stappen met een onwaarschijnlijke BMI van amper 16,18 voor 49 kg. verdeeld over 1,74 meter. Twee kilo meer dan aan het begin van het seizoen maar dat scheelde een slok op de borrel om het als tweedejaars uitstekend te doen met in de eerste helft van april twee fraaie overwinningen onder de taalgrens. 

Eerst was er de regionale maar met hoogtemeters bezwangerde bloedmooie koers van Nandrin (waar Freddy Maertens in 1971 als neo-liefhebber meteen kampioen van België werd en Jurgen Vandewalle 24 jaar later bij de junioren), waar Leander dit puikje achter zich hield: Yoram Knaepen, Edouard Claisse, Michiel Nijst, Yasu Vervoort, Jinze Joris, … 

De zondag daarop deed hij dat vetjes over in de GP Francis Verborg van Vezin, de openingsmanche van de Topcompetitie, waarin Jinze Joris en Michiel Nijst zich als enigen in zijn heet spoor konden handhaven. Ook de andere voornoemden van Nandrin plus Mauro Keppens en Thibaut Van Damme moesten zich daar ootmoedig gewonnen geven. 

Niemand bleek op de hoogtemeters beter dan Leander De Gendt, dat in schrijnend contrast tot het tijdrijden waarin hij op vlakke en winderige wegen als het ware nog van zijn fiets waaide.

In het buitenland kreeg hij veel minder te maken met overbewaaide biljartvlakke wegen en dat weerspiegelde zich in zijn uitslagen in vier verschillende landen: 5de in de GP du Mont Noir - Saint Jans Cappel (Fr.) , 2de in de Kleeberg Challenge (Ned.), 5de in het Criterium Européen (Lux.), ook 5de opgelijst met een dagzege in de Vuelta al Bayo Aragon (Sp.). Ook het binnenlandse reliëf werd niet versmaad in de Triptique Ardennais (3de) en de Tour de la Basse Meuse (6de). 

Het was ook meer dan een voetnoot dat hij halfoogst ook eens op Vlaamse bodem kon winnen, meer bepaald in Heestert, dat kon Remco Evenepoel in 2018 niet toen hij in de Zwevegemse deelgemeente zijn enige koers in de regenboogtrui der junioren kwam rijden, Fabio Van den Bossche klopte hem toen. Vijf jaar later gaf Leander zowat honderd concurrenten het nakijken in de sprint, een vaardigheid die hij dankt aan explosiviteit die hij in het veldrijden opdeed. Op 15 januari was hij vierde geworden op het BK in Lokeren, waar hij zoals bij andere gelegenheden zijn straffe kopstart kon vasthouden.

Ook talentscout Francis Van Mechelen kreeg die waslijst van resultaten onder ogen en aarzelde geen seconde om Leander te engageren voor zijn Cannibal B Victorious.

Leander was vereerd maar ventileerde toch ook enige schroom naar zijn moederclub Onder Ons Parike toe want hij had daar best naar zijn zin maar dit was a challenge he couldn’t refuse.