Giro di Lombardia 

pareert de concurrentie van het Critérium du Dauphiné 

De Giro di Lombardia is, wat mij betreft (maar wiè ben ik?), de mooiste van de vijf monumentale klassiekers die als geen ander héél mééstal de onderlinge waarden op een exacte rijtje plaatst.

De jongste jaren gaat men zich te buiten in het aantal hoogtemeters tot boven de vierduizend zodat deze topkoers (té) veel weg heeft van een klimkoers, die in 2016 door de notoire klimmer Jhoan Esteban Chaves gewonnen werd. Dat voelde alvast veel beter aan dan vijf jaar eerder toen men opgezadeld werd met het absolute Zwitsers one hit wonder Oliver Zaugg, die in Como zijn enige overwinning behaalde, waaraan enkel de elfde eindplaats in de Vuelta van 2008 was voorafgegaan en waarop vrijwel niets meer volgde.  

Vrijwel alle andere edities waren het appuntamento van de metronomen.

Fausto Coppi (5), Felice Gimondi (2) en Eddy Merckx (3), samen goed voor tien overwinningen, spannen de naoorlogse kroon maar het cuore matto (gekke hart) van Franco Bitossi wurmt er zich verrassend tussen als tweede duurzaamst prestérende: vijftiende in 1964, vierde in 1965, winnaar in 1967 en in 1970, tweede in 1968, derde in 1969, tweede in 1971, negende in 1972, tiende in 1973, achtste in 1974 en in 1976, derde in 1977.
Fausto Coppi is de ontegensprekelijke primus inter pares: vijfmaal winnaar (een loepzuivere vierslager vanaf 1946 en ook eerste in 1954), tweede in 1956 (na André Darrigade), derde in 1950 en in 1951, vijfde in 1941, zevende in 1942, elfde in 1955 en zestiende in 1940. 

Voor België maakten Philippe Thys (1917), Rik Van Looy (1959), Emile Daems (1960), Herman Vanspringel (1968), Roger De Vlaeminck (1974 en 1976), Fons De Wolf(1981) en Philippe Gilbert (2009 en 2010) het dozijn aan overwinningen vol. Die van Jean-Pierre Monseré in 1969 wens ik nièt mee te tellen, hoewel zijn afgedwongen tweede plaats meer de afdronk had van een zege dan van een (na het diskwalificeren van Gerben Karstens) ersatz-overwinning.

Van die Belgische winnaars wonnen Rik Van Looy, Emile Daems, Roger De Vlaemincken Philippe Gilbert ook de grondig verschillende Milano-Sanremo. Herman Vanspringel (derde in 1966) deed dat bijna, zo ook Philippe Gilbert (derde in 2008 en in 2011) koestert nog steeds de illusie om aan te sluiten bij de unieke trio Van Looy - Merckx - De Vlaeminck, dat alle vijf monumenten minstens één keer won. 

Fred De Bruyne bleef in 1955 (na Cleto Maule, géén prutser maar al evenmin een topper) steken op de tweede plaats, die hij in 1958 minstens zou geëvenaard hebben. Die qua weer nazomerse editie zou tevens de ontknoping zijn van de “Desgrange-Colombo”, het vigerende jaarklassement, waarin Fred De Bruyne (89 punten) leidde vòòr Rik Van Looy (77). Voor Rik II kon een dubbelslag enkel aan de orde zijn indien Fred niet bij de eerste vier eindigde; een vierde plaats kon voor Rik wel volstaan indien Fred niet bij de eerste vijftien eindigde. Die plot provoceerde een clash. Van Looy waagde zich na Monza aan een alles of niets offensief maar werd gecounterd door De Bruyne. De twee werkten aanvankelijk goed samen en telden op acht kilometer van de finish een kleine minuut voorsprong. In plaats van de buit netjes te verdelen (Rik de dagzege en Fred de Challenge) wilden beiden àlles en keken de twee mekaar het wit uit de ogen. Fred sleepte en Rik liet zich uitzakken zodat ze in het zicht van de finish door het uitgedunde peloton overruled werden en ex aequo (zoals dat toen geformuleerd werd) geplaatst op de 27ste plaats. Van Looy was die dag meer verliezer dan De Bruyne, die zich als de wereldkampioen op punten van 1958 mocht aanzien. Wat moet de 10-jarige Gilbert Vandromme die 19de oktober blij geweest zijn met die ontknoping en wellicht nog steeds heimelijk nagenietend zoals van Ronse 1963. 

De gouden editie in 1956 kreeg een verrassende ontknoping. De 37-jarige Fausto Coppi wilde aan het eind van een bleek seizoen zijn ultiem hoogstandje opvoeren maar kon zich, na een gecounterde aanval op de Madonna del Ghisallo, niet uit de voeten maken voor zijn zestien medevluchters en één van hen was hem bij invallende duisternis te vlug af: de nog relatief onbekende en onvermurwbare Fransman André Darrigade, die zich tot dan toe nog maar weinig had ingelaten met de klassiekers maar die wel al drie ritten in de Tour had gewonnen. 

Er waren ook de dubbelslag van de Zeeuw Jo de Roo in 1962 én in 1963, waaraan hij telkens een triomf in Paris-Tours liet voorafgaan. Jef Planckaert was in 1962 al dé coureur van het jaar na overwinningen in Paris-Nice, Duinkerken en in Liège-Bastogne-Liège, een tweede plaats in de Tour, de Belgische titel op de Citadelle de Namur maar in de nadagen van de Tour annex criteriumtournee incasseerde hij un coup de bambou en kon geen deuk in een pakje boter meer duwen, Jef was hoegenaamd géén najaarscoureur. De strijd voor de eindzege in de SuperPrestige kwam zo weer helemaal open te liggen en ook Jo de Roo voelde zich aangesproken en haalde met zijn dubbelslag van oktober een bijkomende voltreffer thuis, die hij - om de toevalligheid te  ontkrachten - het jaar daarop fijntjes overdeed. 

Herman Vanspringel was de Jef Planckaert van zes jaar later: de Omloop Het Volk gewonnen, tweede geworden in Paris-Roubaix, in de Tour en in het wereldkampioenschap en dat geheel opgelijst in de Giro di Lombardia en in één beweging ook de SuperPrestigenaar zich toegehaald waardoor hij zich onverkort de kampioen van de wereld van 1968 mocht voelen.

Zaterdag krijgt de 114de editie te maken met de zware concurrentie van het Critérium du Dauphiné, waaraan vrijwel alle klassementsrenners van de Tour deelnemen. Toch krijgt Il Lombardia, zoals ook al in 2019, een betere bezetting dan de voorbije jaren. Bauke Mollema is er als titelverdediger opnieuw bij maar geen topfavoriet. Die rol heeft Remco Evenepoel zo expliciet naar zich toegetrokken dat een nederlaag verrassender zou zijn dan een overwinning. Hij zal vooral te maken krijgen met George Bennett, Jakob Fuglsang, Daniel Navarro, Vincenzo Nibali, Maximilian Schachmann, Diego Ulissi, Mathieu van der Poel, … en in mindere mate met Fabio Aru, Richard Carapaz, Ion Izagirre, Rafal Majka, Gianni Moscon, Mikel Nieve, Tim Wellens, Michael Woods, ... Het zou een verrassing zijn indien er iemand anders dan voornoemden de top tien haalde.

Ook benieuwd hoe enkele youngsters het er van af brengen: João Almeida, Andrea Bagioli, Clément Champoussin, Steff Cras, Ivan Sosa, Robert Stannard, Attila Valter, Aleksandr Vlasov (!), …

Eén en ander leverde deze rankings op:

• die van 1905-2019 op basis van 150 105 75 54 42 30 24 18 12 6 punten;

• die van 1946-2019 op basis van 150 120 105 90 75 60 54 48 42 36 30 27 24 21 18 15 12 9 6 3 punten.

	1905 - 2019				1946 - 2019
1050	COPPI Fausto	It.		1080	COPPI Fausto	It.
1032	Bartali Gino	It.		1017	Bitossi Franco	It.
843	Merckx Eddy	B.		999	Merckx Eddy	B.
795	Belloni Gaetano	It.		768	Gimondi Felice	It.
759	Binda Alfredo	It.		735	Bartoli Michele	It.
747	Bitossi Franco	It.		648	Moser Francesco	It.
603	Girardengo Costante	It.		618	Kelly Sean	Ier
597	Pélissier Henri	Fr.		615	Rebellin Davide	It.
576	Gimondi Felice	It.		600	Sanchez Samuel	Sp.
567	Bartoli Michele	It.		582	Conterno Angelo	It.
567	Brunero Giovanni	It.		579	De Vlaeminck Roger	B.
564	Bini Aldo	It.		570	Baronchelli Gibi	It.
561	Kelly Sean	Ier		567	Valverde Alejandro	Sp.
471	Moser Francesco	It.		537	Panizza Wladimiro	It.
462	Sanchez Samuel	Sp.		528	Boogerd Michael	Ned.
450	Cunego Damiano	It.		528	Richard Pascal	Zwits.
447	De Vlaeminck Roger	B.		495	Cunego Damiano	It.
447	Nibali Vincenzo	It.		495	Mottet Charly	Fr.
435	Ganna Luigi	It.		495	Nibali Vincenzo	It.
420	Baronchelli Gibi	It.		483	Poulidor Raymond	Fr.
414	Piemontesi Domenico	It.		480	Vanspringel Herman	B.
399	Valverde Alejandro	Sp.		474	Martin Daniel	Ier
393	Rodriguez Joaquim	Sp.		456	Rodriguez Joaquim	Sp.
390	Richard Pascal	Zwits.		450	Chiappucci Claudio	It.
384	Cinelli Cino	It.		441	Dancelli Michele	It.
375	Hinault Bernard	Fr.		438	Uran Rigoberto	Col.
375	Torricelli Leopoldo	It.		420	Magni Fiorenzo	It.
354	Mottet Charly	Fr.		417	Hinault Bernard	Fr.
348	Leoni Adolfo	It.		414	Motta Gianni	It.
345	Boogerd Michael	Ned.		408	Kuiper Hennie	Ned.
345	Pozzato Filippo	It.		405	Gilbert Philippe	B.
345	Van Looy Rik	B.		393	Casagrande Francesco	It.
339	Galetti Carlo	It.		393	Rominger Tony	Zwits.
330	Olmo Giuseppe	It.		390	Verbeeck Frans	B.
327	Van Steenbergen Rik	B.		384	de Roo Jo	Ned.
321	Poulidor Raymond	Fr.		381	Bettini Paolo	It.
309	Agostoni Ugo	It.		381	Camenzind Oscar	Zwits.
309	Gimondi Felice	It.		378	Pinot Thibaut	Fr.
300	Azzini Giuseppe	It.		357	Ronchini Diego	It.
300	Fignon Laurent	Fr.		354	Vandenbroucke Jean-Luc	B.
291	Mara Michele	It.		348	Zilioli Italo	It.
285	De Bruyne Fred	B.		342	Criquielion Claude	B.
285	Pélissier Henri	Fr.		342	Vandi Alfio	It.
261	Nibali Vincenzo	It.		333	Albani Giorgio	It.
255	Démare Arnaud	Fr.		324	Defilippis Nino	It.
252	Boonen Tom	B.		318	Minardi Giuseppe	It.
246	Motta Gianni	It.		315	Delion Gilles	Fr.
243	Linari Pietro	It.		315	Di Luca Danilo	It.
240	Bestetti Pietro	It.		315	Nardello Daniele	It.
240	Bini Aldo	It.		315	van der Poel Adrie	Ned.