Van de vele vragen is dit de ‘stoutste’ ...

 

Is Cycling Vlaanderen een Spaanse herberg met een autocratische kastelein?

 

De meeste media pikten online het persbericht van Cycling Vlaanderen op waarin het einde van de samenwerkingsovereenkomst met Bruno Eulaerts als ceo wordt aangekondigd.

Kan dus gebeuren maar gelijk komt er maar geen einde aan de va-et-vient binnen Cycling Vlaanderen, dat de perceptie van een Spaanse herberg oproept. Men dacht twee jaar geleden dat er met de komst van een nieuwe kastelein peis en vree zou zijn, (nog) niet dus.

Inzake voorzitters is er wel enige bestendigheid, al waren er de voorbije 23 jaar ook meerdere (niet altijd verklaarbare) wissels. Geert Barbry, die als topscheidsrechter uit het voetbal overkwam maar via zijn papa Frans géén wielervreemde, zal nu wel langdurig zelfgebeiteld zitten maar op gebied van ceo’s is er voortgezette turbulentie.

 

Bruno Eulaerts, van 2001 tot en met 2012 burgemeester van Tervuren, is niet langer de ceo van Cycling Vlaanderen. Het bestuursorgaan van de Vlaamse wielerbond kwam maandagavond in een extra vergadering bijeen en besliste (volgens een interne bron) unaniem om op basis van opeenvolgende clashes (met de Vlaamse Wielerschool als voornaam thema) met zijn bestuur de samenwerking met Eulaerts te beëindigen luidens dit omstandige persbericht uit Het Nieuwsblad en andere persorganen.

“Als organisatie hebben we de verantwoordelijkheid om het welzijn van onze medewerkers te bewaken en onze leden steeds kwalitatieve dienstverlening te bieden”, zegt Geert Barbry, de voorzitter van Cycling Vlaanderen. “We stellen vast dat de samenwerking de afgelopen periode onder druk kwam te staan, wat aanleiding gaf tot bezorgdheden op meerdere niveaus binnen de organisatie. De wielersport verdient een sterke, stabiele organisatie en dat blijft ons kompas in de stappen die we nu zetten”, besluit voorzitter Barbry.

Cycling Vlaanderen start nu de zoektocht naar een nieuwe CEO en wil samen met een extern selectiebureau een “helder profiel” uittekenen. De Vlaamse wielerbond plant na de zomer een nieuwe leidinggevende aan te stellen die “met visie, draagvlak en verbindend leiderschap de volgende fase van de organisatie zal vormgeven”, klinkt het verder.

Dit mooi verwoord verbaal spierballen rollen ontlokt toch enkele pertinente vragen.

Door wie werd dhr. Eulaerts in maart-april 2023 als een wit konijn uit de hoed getoverd en op basis van welke hoedanigheden?

Waarom werd zijn tijdelijk contract zo snel omgezet in een definitief contract?

Heeft Cycling Vlaanderen, gezien zijn precaire financiële situatie, wel een ceo vandoen? Is er niet eerder hoge nood aan een gekwalificeerde sportfunctionaris (master lichamelijke opvoeding)? Het ontslaan van Eulaerts zal wel wat kosten en evenzeer het (via een extern selectiebureau) aanduiden van een opvolger.

 

Waarvoor is dat allemaal nodig en kan aan een zelfverklaard sterk voorzitterschap geen gezond boerenverstand met praktische kennis van zaken gekoppeld worden of houdt men toch liever vast aan een soortement politieke structuur voorzien van enkele marionetten aan een touwtje?