Nòg stràffer doen wordt moeilijk ...

 

 Jarno WIDAR gaat onverkort   op zijn elan van 2022 door

 

Jarno Widar (Wellen) opende (Nokere Koerse) en sloot (tweede luik van La Philippe Gilbert) zijn seizoen 2022 af met een eclatante uci-overwinning en won tussendoor ook nog de nationale GP Ernest Beco - Jemeppe. Begin juli schitterde hij in het Luxemburgse tweeluik (winnaar van de GP Patton en 2de in de GP de Luxembourg) en in Herbeumont (2de). En vergeet zeker ook zijn vierde plaats in de Trofeo di Vertova (It., 1.1) van eind augustus niet.

Toch werd Jarno zelfs niet in overweging genomen voor het EK noch voor het WK.

“Meneer Bomans legde mij uit dat het parcours van het EK in Anadia (Port.) niet paste bij mijn mogelijkheden maar dat van het WK wel en dus beloofde hij mij dat ik er in Wollongong bij zou zijn maar ik hoorde niets meer van hem.”

 

Jarno stond daar niet langduriger bij stil dan nodig. Hij kijkt liever voorwaarts en wat dat precies inhoudt, dat hebben zijn 120 concurrenten van en naar Kuurne aan den lijve ondervonden. Jarno arriveerde op de Brugsesteenweg met zowat twee minuten op de eerste achtervolgers, onder wie Steffen De Schuyteneer (3de), die andere WK-banneling. 

Cijfermatig deed Jarno nòg béter dan de andere solisten op de erelijst die met een beduidend kleinere voorsprong werden afgevlagd: Ethan Hayter in 2016 (-47”), Remco Evenepoel in 2018 (-37”), Cian Uijtdebroeks in 2020 (-48”), Sente Sentjens in 2022 (-39”) en die gisteren pas 49ste werd op vijf minuten. 

 Viktor Vaneeckhoutte en Jarno Widar voeren samen de forcing.
De eerste zou de tweede perfect afzetten op Tiegemberg met het gekende gevolg.

De triomf van Jarno Widar kwam er niet out of the blue maar planmatig. Zelfvertrouwen oversteeg stress en de gedrongen Limburger werd op de Tiegemberg perfect afgezet door zijn kompaan Victor Vaneeckhoutte, die door een sputterende derailleur werd teruggeslagen maar niet versaagde met een hardbevochten 39ste plaats als karige opbrengst. Die actie reduceerde de favorietengroep meteen tot een vijftiental eenheden. Jarno versnelde eerst op de Trieu en daarna op de Kruisberg maar had de ultieme kasseistrook nodig om de laatste aanklampers van zich af te schudden. Over de restérende 35 km. reed hij bijna twee minuten van hen weg.

Voilà, de toon is gezet voor een seizoen dat nog beter lijkt te kunnen worden dan de grand cru 2022. Gemakkelijker gezegd dan gedaan. Merkwaardig dat Jarno het hele seizoen als 17-jarige zal doormaken want geboren op 13 november 2005. Hij is een pocketrennertje dat je eerder verwacht in de Ardennen dan in Vlaanderen maar daar profileerde hij zich reeds tijdens de vorige vroege lente toen hij als de kleinste en de jongste deelnemer de verrassende winnaar van Nokere Koerse. Daar wil hij op zaterdag 11 maart zijn titel waardig verdedigen, hij heeft er komend weekend zelfs een parcoursverkenning voor over, liever dat dan regionaal te koersen in Opwijk. Ook de tweedaagse Guido Reybrouck Classic slaat hij over omdat hij zich meer weggelegd acht in de Tour du Bocage et de l’Ernée 53, een Franse tweedaagse (in het departement Mayenne en région Pays de la Loire) met drie ritten waarin centraal een individuele tijdrit.

De prestaties van Jarno Widar zijn niet uitsluitend in blindemansogen maar bovenal in de klare kijkers beland van de scouts van een zestal World Tour Teams die dingen naar zijn gunsten. Jarno wenst die boot nog even af te houden. First things first = zoveel mogelijk uci-punten sprokkelen om het volste recht van spreken te hebben aan de onderhandelingstafel.

 

Jarno heeft geen boodschap aan langdurige schoolbanken, voor hem volstaat de Wielerschool van Zolder. Mijn opmerking dat studies een vereiste zijn om coureur te worden wimpelt hij af met “… dan zal ik één van de uitzonderingsfiguren zijn die het tegendeel bewijst”. Voor de rest laat hij het aan zijn mentor Danny Stevens over om het in goede banen te leiden.

Jarno is de zoon van Jean-Claude en de jongere broer van Wesley die ook koersten. 

Weinig wees erop dat het met Jarno zo’n hoge vlucht zou nemen. Hij kende als jonge tiener zware ademhalingsproblemen die hem in 2018 en 2019 zelfs deden stoppen met koersen. Hij hervatte als nieuweling en zette als tweedejaars mooie stappen met drie late overwinningen en de vierde plaats in Jemeppe-sur-Sambre, die hem stek opleverden bij Crabbé Toitures - CC Chevigny en zie waartoe dat leidde …

Bovenal werd zijn fragiele rug (aanvankelijk te zwak voor zijn sterke benen) met gerichte oefeningen op punt gesteld door 2Quratio, een jonge en dynamische groepspraktijk met kinesisten en osteopaten op Stayen in Sint-Truiden. 

Tiesj BENOOT wéét:

altruïsme binnen het team is 

de slimste vorm van egoïsme

 

 

Een retorische vraag: zou iemand het Tiesj Benoot misgund hebben wat hem gisteren in Kuurne te beurt viel, pakweg 200 dagen na wat hem overkwam op 11 augustus 2022 op stage in Livigno (It.): aangereden en met een gebroken nekwervel opgeraapt? 

Tiesj bracht die donkere maanden niet in ledigheid door maar benutte ze om zijn master toegepaste economische wetenschappen af te ronden. Tiesj is een rolmodel van de moderne coureur die zichzelf indekt tegen alle mogelijke rampenscenario’s. 

Een perfecte eerste seizoenshelft 2022 ging aan één en ander vooraf met vooral fraaie ereplaatsen in de E3 Harelbeke (9de), Dwars door Vlaanderen - Waregem (2de na Mathieu van der Poel), Ronde van Vlaanderen (13de), Amstel Gold Race (3de), La Flèche Wallonne (11de), de Clasica San Sebastian (3de),… Hij had geen overwinning nodig om te gewagen van een succesverhaal en er zou tijdens de nazomer/herfst ongetwijfeld nog meer dan wat bijgekomen zijn. 

 

De naar Munte uitgeweken Drongenaar wordt op 11 maart reeds 29 jaar. Op zijn 21ste debuteerde hij in de Ronde van Vlaanderen 2018 met een vijfde plaats waarna een uitstekende beurt in het Critérium du Dauphiné, de kleine Tour. In le grand bouclekwam hij, zonder daar initieel naar te streven, twee jaar later uit op de 20ste eindplaats.

Het kon niet op: hij leek zowel tot een klassieke coureur als tot een klassementsrenner te kunnen ontwikkelen. Indien alles in de juiste plooi zou vallen dan kon hij in de Tour misschien ooit aanmeren tussen de vijfde en de tiende eindplaats.

Eclatante winst in de Strade Bianche van 2018 toonden hem de kortere weg naar een opgedreven marktwaarde. Team DSM zag in hem het ideale profiel voor hun stringente aanpak maar Tiesj voelde er zich niet goed bij. Hij zou er ook niet rijk van worden zoals wel van zijn lucratief vierjarig contract vanaf 2022 bij Jumbo-Visma, waar het hem duidelijk werd dat altruïsme de slimste vorm van egoïsme is.

Tiesj Benoot vervelde tot een meester-helper van kansrijkere kompanen als Wout van Aert en Dylan van Baarle. Dat hoeft eigen succes niet uit te sluiten, zoals bleek op de zondag van het openingsweekend in Kuurne, waar Tiesj met Nathan Van Hooydonckde numerieke meerderheid had in de kopgroep van vijf. Het kwam erop aan om de sterke finishers Matej Mohoriç en Tim Wellens af te houden en op het juiste moment de beslissende demarrage te plaatsen. Nathan ging het eerst aan (waarbij hij ook Tiesj pijn deed) maar werd teruggepakt. Tiesj herzette zich even en pakte dan in de laatste kilometer uit met een Teirlinckske waarop de anderen geen antwoord meer hadden. Een schoolvoorbeeld van vincere insieme. Dit scenario kon zich wel eens herhalen in de Ronde van Vlaanderen, waarin Tiesj zesmaal tussen de vijfde en de dertiende plaats eindigde.

Kuurne 2023 levert Tiesj Benoot alvast geen extra punten op in mijn Naoorlogse Palmares Ranking die hem kennelijk aanspreekt en waarover hij zich liet ontvallen dat het al goed zou zijn indien hij tussen de eerste duizend zijn plaatsje had. Ik kon hem geruststellen, hij stààt in de top 1000 en niet kantje boordje maar wel op de 374ste plaats (komende van 447) met bij leven en welzijn perspectieven op de top 300 eind 2023.

Elfde gewonnen rittenkoers 

voor Remco EVENEPOEL

 

De lat ligt torenhoog voor Remco Evenepoel. Indien hij gisteren op Jebel Hafeet had gefaald en de UAE Tour zelfs bij afwezigheid van Tadej Pogaçar niet had gewonnen dan zou er wat gewaaid hebben want een tweede opeenvolgende nederlaag in een korte rittenkoers, dat had het grootste gedeelte van de veeleisende publieke opinie niet gepikt.

Eind januari kon hij de Vuelta a San Juan geen tweede keer winnen. Dat werd nog met de mantel van het (te) vroege tijdstip toegedekt maar dat was al niet meer van toepassing in de UAE Tour.

Remco heeft de UAE Tour wel degelijk gewonnenen meteen zijn eerste overwinning in de regenboogtrui behaald, die ban is alvast gebroken. Het brengt de globale zegeteller van Remco op 38, zowaar amper één minder dan Wout van Aert en waarmee Evenepoel nu al één van de 28 vaakst winnende Belgen ooit is. Daarmee vergeleken won Wout relatief weinig maar dat lijst hij de komende jaren nog wel op.

Nu gaat Remco er weer voor drie weken van tussen die ruimte schept voor een geplande hoogtestage waar hij kennelijk ook aan toe is. Daarvan moet hij vanaf 20 maart de vruchten plukken in de Volta a Catalunya, zijn zevendaagse aanloop naar Liège-Bastogne-Liège eind april. Enkel de Brabantse Pijl mag er op 12 april nog tussen.

Remco maakte in de UAE Tour het verschil met Adam Yates al tijdens een door waaiers bepaalde openingsrit. Pello Bilbao en Lukas Plapp waren de enige klassementsrenners die hem daar konden volgen. Adam Yates verloor daar 51” en moest op Jebel Hafeet alles op alles zetten om dat nog recht te zetten. Hij deed Remco pijn maar zoals gebruikelijk stortte de ket niet in, hij keerde zelfs tot op 10” terug en ook dat is een belangrijke vaststelling in de verre aanloop naar de Giro.

Op zijn 23ste heeft Evenepoel inmiddels reeds elf rittenkoersen op zijn palmares ingeschreven met uiteraard de Vuelta als vlaggenschip. De UAE Tour is zijn eerste eindoverwinning zonder dagzege, die liet hij liggen op Jebel Jais waar hij de jarige Einer Augusto Rubio teveel voorsprong liet nemen. Soudal-Quick.Step behaalde niettemin drie dagzeges: twee voor Tim Merlier en tussendoor de ploegentijdrit met Remco telkens als onvolprezen assistkoning. Zijn absolute vormpiek is nog lang niet in zicht en maar goed ook. Hij streeft naar dezelfde behoedzame conditieopbouw als vorig jaar toen hij na de gewonnen Clasica San Sebastian zes weken uit competitie bleef alvorens zich fris als een hoentje in Utrecht te melden. Ditmaal zal de competitiestop korter omdat hij zijn titel wil verdedigen in Liège-Bastogne-Liège, zijn eerste confrontatie in 2023 met een zekere Tadej Pogaçar.

Hij wordt alvast géén volgeling van de 

in 1945 nog jongere Jean BOGAERTS

 

Arnaudje, Arnaudje:

kijk toch maar uit voor overdaad

Dylan van Baarle was de enige die het volste recht had om Arnaud De Lie van de overwinning in de Vlaamse openingskoers te houden. Dylan versnelde op de Haaghoek van de kop der uitgedunde favorietengroep af om aan een solo van 40 km. te beginnen en niet meer in verlegenheid te worden gebracht en zich bovenal voor een Waals wonderkind uit de voeten te maken.

Dylan van Baarle, in 2014 als 22-jarige neoprof bij Garmin Sharp.

Dylan is bijna tien jaar ouder dan Arnaud. In de aanloop naar zijn 21ste verjaardag won hij voor het Rabobank Development Team de Ster van Zwolle (1.2), de Dorpenomloop van Rucphen (1.2), werd hij derde in de Tour de Normandie (2.2), 8ste in de Triotyque des Monts & Châteaux, dagwinnaar (tijdrit) en 4de in de Tour de Bretagne, … 

Dat was de perfecte sollicitatie om het jaar daarop door het World Tour Team Garmin Sharp in de rangen te worden opgenomen.

Arnaud De Lie haalde het, negen dagen voor zijn 21ste verjaardag, in zijn hoofd om zichzelf als topfavoriet te profileren van zijn eerste Omloop. Wie doet zoiets? Arnaud De Lie! En het was geen grootspraak want zoals het voor van Baarle (weliswaar met een kleine achterstand de Holleweg opgreden) meer meezat, zo zat het voor De Lie lelijk tegen. De harde Ardenner pareerde evenwel zijn beproevingen: een nerveuze val in een flauwe bocht op tien kilometer vòòr de cruciale Molenberg, waar hij toch tijdig in de voorwacht was teruggekeerd en één van de vier eerste achtervolgers op van Baarle. Ze werden in het zicht van het podium bijgebeend maar nog spurtte De Lie naar de dichtste ereplaats. 

Als dat de smaak van de overwinning niet mag hebben voor Arnaud, de koele bedwingervan de Molenberg, de Berendries, de Muur en de Bosberg …

 

De sterke Dylan van Baarle kon meer op Christophe Laporte terugvallen dan De Lie op Florian Vermeersch, die de rol moest lossen en ook de andere Lotto’s kwamen amper in het stuk voor.

Gelukkig was er Arnaud De Lie om Lotto-Dstny te redden, waar zal het met deze … derdejaarsbelofte eindigen? Eindigen liefst niet, op tijd en stond pauzeren liefst wel in plaats van uit te persen als een citroen. Arnaud rijdt vandaag van en naar Kuurne, vanaf volgend weekend Paris-Nice, daarna Milano-Sanremo, Gent-Wevelgem, Dwars door Vlaanderen, Paris-Roubaix en de Brabantse Pijl als laatste etappe naar drie weken competitierust. 

 

Let wel, niét alles wat vroeg komt is daarom ook duurzaam. Neem nu Jean Bogaerts, de erelijstopener van de Omloop Het Volk. Hij was 20 jaar en twee maanden toen hij op 25 maart 1945 een dozijn medevluchters over de knie legde. Dit was niet het intro van een overgeslaagde carrière want de altijd blijgezinde Vilvoordenaar zou nog slechts vier andere koersen van betekenis winnen: de Ronde van Limburg en in Blankenberge de openingsrit der Ronde van België in 1950, het eindklassement der Ronde van Nederland in 1951, de Sluitingsprijs van Putte-Kapellen in 1954, zijn zwanenzang want Jeanke stopte al op zijn 30ste na Liège-Bastogne-Liège 1955, waarin hij nog 29ste werd. 

Zes jaar later had Jeanke opnieuw de Omloop gewonnen en het was een mooiere dan de eerste want hij versloeg Lionel Van Brabant en … Raymond Impanis! Bogaerts werd ook nog zevende in Gent-Wevelgem en derde in Parijs-Brussel in 1948 en tweede in Liège-Bastogne-Liège in 1950. In het BK van 1945 in Brussel moest Rik Van Steenbergen serieus van zijn lijn afwijken om Bogaerts te kloppen. Jean diende klacht in maar die werd afgewezen omdat men liever Rik I huldigde dan de snotneus uit Vilvoorde, die enkele weken later Van Steenbergen over de knie legde in Heist-op-den-Berg.

Er werd nog veel meer verwacht van Jean Bogaerts, die evenwel de neus ophaalde voor training en verzorging. Hij was zoveel liever een levensgenieter en dat kon hij wel volhouden, tot zijn 90ste zelfs. Ik zag hem in die fiere gedaante jaarlijks terug op de dernykoers van Strombeek-Bever. 

Openingsmanche der Road Series u23

 

De rijke traditie van

 Brussel-Opwijk

 

Brussel-Opwijk is op zondag 26 februari aan de 73ste editie toe en fungeert opnieuw als de openingsmanche van de Road Series voor u23. De andere manches: de Wim Hendriks Trofee - Koewacht (Ned., 25 maart), het Beloftenweekend Terneuzen/Philipinne (Ned., 5 en 6 mei), de Kersenronde - Mierlo (Ned., 18 mei), de Omloop HNB (Zottegem, 28 mei), GP Color Code - Bassenge (1 juli), de Omloop der Zeven Heuvelen - Berg en Dal (Ned., 9 juli), de Hel van Voerendaal (Ned., 30 juli), de Memorial Danny Jonckheere (Oudenburg, 30 augustus) en de GP Angreau-Honnelles (9 september).

 

Basso Team Flanders, Circus - Rez UZ - Technord, EFC-L&R-AGS, Lotto Dstny Devo, Matériel-Velo.com, Mini Discar CT, Pauwels Sauces - WB Devo, RB Zelfbouw, Soudal-Quick.Step Devo, Urbano-Vulsteke, VDM-Trawobo en een selectie van Cycling Vlaanderen zullen het daarin opnemen tegen evenveel Nederlandse teams.

 

De Nederlander Lars LOOHUIS werd op 1 maart 2020 de laatste winnaar van Brussel-Opwijk.
Hij zal zijn titel op 28 mei niet verdedigen want inmiddels contractrenner bij het ABloc CT.

Brussel-Opwijk is de meest beslagen organisatie. Het vatte aan in 1951 en moest enkel in 1986 en 2013 (sneeuw) en in 2021 en 2022 (Covid-19) de figuurlijke handdoek gooien.

De erelijst van de 68 edities die wel doorgang vonden levert een bloemlezing van ronkende namen.

Rafaël Glorieux, van wie naderhand nog weinig vernomen werd, opende de fraaie lijst. Paul De Paepe, een adept van de piste die in 1957 wereldkampioen stayeren zou worden, won in 1952 en moest daarvoor Rik Van Looy als drager van de driekleur afhouden. Miel Van Cauter won in 1954, vijf maanden vòòr hij in Solingen wereldkampioen werd. Aimé (vader van Greg) Van Avermaet won in 1955. Robert De Middeleir deed dat in 1960 en zou twee jaar later de Omloop Het Volk winnen. Carmino Preziosi was aan de beurt in 1963 twee jaar vòòr hij Liège-Bastogne-Liège zou winnen. Eddy Merckx haalde het in 1964, een half jaar vòòr hij in Sallanches-Passy wereldkampioen zou worden. Herman Vanspringel werd derde. Pol Van de Vijverwurmde zich tussen de beide antagonisten en zou het jaar daarop tweede worden maar het rekenkundige rijtje niet afmaken in 1966. Ludo Vander Linden haalde het in 1970 vòòr zijn Lierse kompaan Frans Verhaegen. Fons De Wolf, die vier jaar later én Milano-Sanremo én de Giro di Lombardia had gewonnen, zegevierde in 1977. Etienne De Wilde was in 1978 en 1979 de enige die tweemaal won. De betreurde (2017) Serge Baguet, winnaar van een memorabele Tourrit in 2001 en de kampioen van België in 2005, triomfeerde in 1989. Ludo Giesberts, met 534 stuks de algemene recordwinnaar van het aantal overwinningen op de weg, kreeg het in Opwijk voor mekaar in 1995. ChristophRoodhooft, de sterke man van Alpecin-Deceuninck, won in 1998. Kevin Hulsmans, de ploegleider van Soudal-Quick.Step Devo, volgde hem op in 1999. Tim Meeusen, de talentscout van Bora-Hansgrohe, won in 2000 en Gert Steegmans in 2001. De Fin Jukka Vastaranta, één van de meest belovende tieners ooit maar totaal weggedeemsterd, won in 2003. Jan Bakelants haalde het in 2008, Fréderique Robert in 2009, Julien Vermote in 2010 en Florian Sénéchal in 2012.

Een meer gedetailleerde erelijst vind je terug op brusselopwijk.be

 

Brussel-Opwijk heeft zichzelf op een nieuwe dimensie getrakteerd. Op 26 februari 2023 is het een dubbele editie want behalve de jongens u23 zijn ook de vrouwen en de meisjes op de afspraak met de Opwijkse Evy Van Aken als debuterende koersdirectrice.

De verankering met de hoofdstad Brussel en de Heizel als startlocatie is een gehandhaafde meerwaarde.

Dat Brussel-Opwijk géén koersje van dertien in een dozijn is spreekt ook uit het budget van ruim 25.000 euro. Niet minder dan 208 seingevers moeten het dubbele gebeuren beveiligen.

Aan de streep op het Heiveld zal er een bestendige zindering zijn dankzij de omkadering met een koerskaffee, een creatie van en in de Gemeentelijke Basisschool (GBS) De Boot om de essentie van de koers een meerwaarde te geven en waarvoor men Kuurne-Brussel-Kuurne niet moet missen want die wordt ter plekke op een groot scherm gecapteerd, wat woordvoerder en ex-renner Igor Van den Berghe nog meer doet stralen. Zondag wordt mooi weer in uitzicht gesteld en dat zal de belangstelling in Opwijk nog wat extra oplijsten.

Niet alles wat goed is komt even snel …

 

Juan Sebastián MOLANO 

van lead-out tot afwerker ad interim

 

Tijdens zijn tweede campagne bij het procontinentale Manzana-Postobón had hij op zijn 22ste kennelijk nog niet genoeg de aandacht getrokken met twee dagzeges in de Volta ao Alentejo en een podiumplaats in de GP de Denain, waar hij enkel voor de Franse kemphanen Arnaud Démare en Nacer Bouhanni moest wijken.

perempic@rchief.be - foto UAE Team Emirates

In 2018 moest hij het na winst in het Pan-American Championship vooral zoeken in China, waar hij acht overwinningen behaalde.

Uitgesteld was niet verloren. In 2019 gebeurde waarop hij al langer had gerekend: een contract bij het UAE Team, voor zes (!) jaar nog wel als lead-out voor de gechevroneerde sprinters: zijn landgenoot Fernando Gaviria en Alexander Kristoff. Tijdens de eerste twee campagnes was het voltooien van de Vuelta en de Giro zijn hoogste goed met zeldzame top tienen in de daguitslag. Kristoff ging maar Pascal Ackermann kwam in de plaats zodat er voor Molano weinig veranderde, zelfs al had hij tijdens de nazomer van 2021 zowel in Burgos en Sicilia twee dagzeges behaald en er winnaar op punten geworden.

2022 leek, op een dagzege in de Boucles de la Mayenne na, een zegeloos jaar te worden tot hij op vermetele wijze zijn kans schoon zag. Ackermann was in de Vuelta op ereplaatsen blijven steken en moest dat op de slotdag in Madrid rechtzetten. Ook daar mocht hij op de lead-out van Molano rekenen. Juan Sebastián deed het evenwel zo fanatiek dat Pascal er niet over geraakte. Mads Pedersen kon zich nog tussen beiden wurmen voor de dichtste ereplaats.

Het UAE Team trok deze week naar zijn eigen ronde met Molano als enige vluggerd en dat kon Juan Sebastián niet laten liggen. Hij sloeg toe in de massasprint van de vierde rit en haalde het in Dubai Harbour van onder anderen Olav Kooij, Sam Welsford, Arvid de Kleijn, Dylan Groenewegen, Danny van Poppel, Marijn van den Berg, Sam Bennett, Tim Merlier, …

Juan Sebastián Molano zit gebeiteld om voor de volgende sprints meer faciliteiten te genieten.

Copieuze kalender is bijna des Guten zuviel …

 

De junioren worden als dé nieuwe groeidiamanten gekoesterd

 

Wat een kwikzilveren juniorenlichting leverde het werkjaar 2022 op, aangevoerd door (in alafabetische orde) Milan De Ceuster, Steffen De Schuyteneer, Niels Driesen, Victor Hannes, Duarte Marivoet Scholiers, Maxence Place, Sente Sentjens, Liam Van Bylen, Lars Vanden Heede, Yarno Van Herck, Vlad Van Mechelen, Jens Verbrugghe, Jarno Widar, …

Hannes, Place, Van Mechelen en Verbrugghe waren de enige tweedejaars in dat gezelschap. Blijven daarvan over Tien om te Zien, van wie er al meerdere zijn opgevorderd door een WorldTourTeam.

Zij worden aangevuld met de lichting van het bouwjaar 2006, waarvan (in alfabetische orde) Louïc Boussemaere, Aless De Bock, Nolan Huysmans, Tristan Jannes, Cedric Keppens, Senna Remijn (Nederlander bij Acrog-Tormans Balen BC), Xander Scheldeman, Jasper Schoofs, Axel Van den Broek, Lomme Van den Meerssche, Matijs Van Strijthem, Jenthe Verstraete, Louis Weyts, … in 2022 de sterkhouders waren en van wie de meesten zich naadloos in hun nieuwe omgeving zullen inpassen of zelfs al een rol van betekenis kunnen spelen.

Om hun doelstellingen na te streven krijgen ze vooral in eigen land een copieuze kalender voorgeschoteld, bijna des Guten zuviel.

Negen 1.1.- koersen: 

• Kuurne-Brussel-Kuurne (26 februari), 

• Nokere Koerse (11 maart),  

• Memorial André Noyelle (Ieper, 26 maart), 

• E3 Harelbeke (29 april), 

• Liège-Bastogne-Liège (6 mei), 

• Ronde van Vlaanderen (21 mei),

• Menen-Kemmel-Menen (9 juli), 

• Trofee van Vlaanderen (Reningelst, 26 juli), 

• La Route des Géants (Ieper, 27 augustus).

Zes 2.1-wedstrijden:

• Guido Reybrouck Classic (Damme, 20 maart), 

• Ster van Zuid-Limburg (7 - 10 april), 

• Sint-Martinusprijs (Kontich, 6 - 9 juli), 

• Aubel-Thimister-Stavelot (4 - 6 augustus),  

• Keizer - Pittem/Wulpen/Koksijde (16 en 17 september),

• La Philippe Gilbert (Remouchamps, 7 & 8 oktober).

NATIONALE KALENDER

De kampioenschappen van België: tijdrijden in Waregem op 1 mei en op de weg in Brasschaat op 28 mei.

De Beker van België dan, zonder Isorex (wegens één … miniem te weinig op de leden longlist):

• Vlaams-Brabantse Pijl (Korbeek-Lo, 7 mei)

• GP Bonheiden (3 juni)

• de Arend in Rekkem (4 juni)

• GP Eddy Schepers (Linter, 21 juli)

• GP Honnelles-Angreau (13 augustus)

• GP Ernest Beco (Jemeppe, 24 september)

• GP de Glineur (1 oktober).

De losse interclubs (1.14): Tombroek Koerse (Rollegem, 15 april), de Tour du Condroz (Rotheux-Rimière, 1 juli), Berg-Kampenhout (30 juli), de Limburgse Pijl (13 augustus), de GP van Ingelmunster (20 augustus), de Omloop der Vlaamse Gewesten (Wuustwezel, 3 september), de Vlaams-Brabant Classic (Zemst, 10 september);

… en de meerdaagsen (2.14): het Vermarc Project (14 - 16 juli) en de Triptyque Ardennais (24 - 27 augustus).

 De nationale tijdritten: Poperinge (22.4), Borlo (23 juli) en de Memorial Igor Decraene (Waregem, 3 september). Die laatste had men beter als apotheose van datum verwisseld met het BK in datzelfde Waregem op 1 mei. 

De Ardennenkoersen die men overdreven tot “klimkoersen” opklopt, wat ze hoegenaamd niet zijn: Herbeumont (4 juli) en Couvin (10 augustus).

De provinciale kampioenschappen (weg- en tijdrit) worden helaas niet meer in alle provincies georganiseerd en boeten aan waarde in. 

 

De (machts)blokken

 

Acrog-Tormans Balen BC: Aless De Bock, Milan De Ceuster, Niels Driesen, Tristan Jannes, Niel Meulemans, Cisse Pauwels, Senna Remijn (Ned.), Sente Sentjens, Jasper Schoofs, Liam Van Bylen, Axel Van den Broek,  

Avia-Rudyco CT: Mauro Cuylits, Nolan Huysmans, Cedric Keppens, Milan Van den Haute, Lomme Van den Meerssche,

Canguru-Latexco: Mauro Adyns, Yarno Van Herck,

Crabbé - CC Chevigny: Kamiel Eeman, Lars Vanden Heede, Nio Vandevorst, Jarne Van Dyck, Viktor Vaneeckhoutte, Jarno Widar,

EFC - L&R - Van Mossel: Matthé De Leyn, Arne Desimpelaere, Laurens Plancke, Gauthier Servranckx, Viggo Van Neste;

Heist CT: Gilles Dockx, 

Isorex CT: Siebe Bauwens, Nicolas D'Hooghe, Gaëtan Hellebuyck, Casper Vermeersch,

Jonge Renners Roeselare: Axel Vandamme, 

StarBikes - Bert Containers: Wies Nuyens, Victor Vandenberghe

Olympia Tienen: Stan Craps, Tuur Dens,

Van Moer CT: Matijs Van Strijthem, Jenthe Verstraete, Louis Weyts,

Buitenlandse uitvalsbasis: Louïc Boussemaere,  Steffen De Schuyteneer en Xander Scheldeman (AG2R Citroen), Duarte Marivoet Scholiers (Auto Eder).

Zij die hierboven niet staan vermeld en die vinden dat ze er ook in thuishoren die kunnen mij dubbel en dik verrassen.

Ongezien en ongekend

 

De Startlist Quality Score van 

procyclingstats.com berekent de kwaliteit van het deelnemersveld

 

procyclingstats.com = ’s werelds strafste en bijgevolg de meest geraadpleegde wielersite, maakt allertijds van elke koers op de uci-kalender een startlist quality score op waarmee het de kwaliteit van de respectieve deelnemersvelden taxeert op basis van een eigen, dagelijks aangepaste PCS ranking.

De top 10 staat voor een waarde van 50, 11 tot 25 = 35, 26 tot 50 = 20, 51 tot 100 = 10, 101 tot 200 = 5, 201 tot 500= 2, 501 tot 1000 = 1.

Op die manier bekomt men een betrouwbare inschatting van het deelnemersveld.

De Tour was in 2022 met 1550 eenheden afgetekend de best bezette koers vòòr Paris-Nice (1183), Liège-Bastogne-Liège (1101), Tirreno-Adriatico (1061), het WK in Wollongong (1053), de Giro di Lombardia (1019), La Flèche Wallonne (974), de Vuelta (970), Milano-Sanremo (936), … en verder wat betreft de World Tour onder meer: de Giro (816), de Ronde van Vlaanderen (759), Paris-Roubaix (752), de Omloop (749), Dwars door Vlaanderen - Waregem (647), de E3 Harelbeke (636), Brugge - De Panne (459), …..

Allertijds spant de Tour van 1959 de kroon met een waarde van 1959, gevolgd door het WK van 1991 met 1813, Milano-Sanremo 1992 met 1719, de Vuelta 1999 met 1422, Liège-Bastogne-Liège 2010 met 1346, de Giro d’Italia 1995 met 1312, de Giro di Lombardia 2013 met 1248, de Ronde van Vlaanderen 1967 met 1198, Paris-Roubaix 1961 met 1105, ….. 

Hou er daarbij rekening mee dat er in de 20ste eeuw aanzienlijk minder deelnemers waren wat ook een invloed had op de kwaliteit.

Inzake de bezetting der koersen van dit jaar leidt de Vuelta a Valencia voorlopig met 583 eenheden, gevolgd door de Volta ao Algarve (559), Tour Down Under (479), de Ruta del Sol (456), de Etoile de Bessèges (427), de Cadel Evans Race (338), de Clasica de Almeria (333), de Tour des Alpes Maritimes et du Var (287), de Vuelta a San Juan (285), …

Benieuwd waar de Omloop en Kuurne zich komend weekend zullen positioneren. 

Terwijl REMCO zich wijs gedeisd hield …

 

 Jarige Einer Augusto RUBIO Reyes 

beleeft zijn (unieke) moment de gloire 

 

Einer Augusto Rubio Reyes, een nieuwe topper voor Colombia denk je dan nadat hij er in slaagde om in de UAE Tour de rit met de meeste hoogtemeters te winnen op zijn 25ste verjaardag? Momentje! De favorieten voor de eindzege leken hem zijn delirium te gunnen want ze bestookten mekaar geenszins zodat de pocketrenner (56 kg. verdeeld over 1,64 m.) op de top van de Jebel Jais nog 14” overhield. 

perempic@rchief.be - foto MOVISTAR

Veel had Einer Augusto er tot voor vandaag nog niet van terechtgebracht. Zijn aflopend vierjarig contract bij Movistar dankte hij vooral aan zijn tweede eindplaats (na zijn landgenoot Andrés Camilo Ardila) in de Giro u23 van 2019. Hij reed de Giro tweemaal uit maar haalde daarin slechts één keer (6de in Sestrière) de top tien van de daguitslag. In de Vuelta a Burgos 2021 (7de na bijna een dagzege) en de Tour de Romandie (10de) boekte hij zijn beste klassementen. 

Remco Evenepoel werd op Jebel Jais zonder al teveel moeite tweede en meteen de nieuwe leider. Hij heeft zijn wijze lessen getrokken uit zijn miscast van drie weken geleden in de Vuelta a San Juan (Arg.), waar hij overmoedig van te ver voor de aanval koos en meteen zichzelf tegenkwam. Dit lijkt hij niet gauw meer te riskeren. In de tussenstand blijft het verschil met Luke Plapp (+7”) en Pello Bilbao (11”) gering en er volgt helaas geen tijdrit om het verschil uit te diepen en dus houdt hij liever een slag om de arm voor de volgende vier overwegend vlakke ritten met telkens 10 6 4 bonificatieseconden. 

Kévin VAUQUELIN, ook Frankrijk heeft één en ander in petto

 

Kévin Vauquelin, nog iemand die slechts kortstondig un célèbre inconnu zal geweest zijn. Hij is nòg ruim een halfjaar jonger dan Mattias Skjelmose en toch slaagde hij, hoewel bij Arkéa-Samsic minder goed omringd, er in om de Deen een dag- en de eindzege in de Tour des Alpes Maritimes et du Var afhandig te maken nadat hij in de Etoile de Bessèges (4de) al meedeed voor de vette prijzen.

Kévin behoorde reeds als junior tot de bovenlaag met een combinatie van hoogtemeters en tijden: vierde en zesde in de Classique des Alpes, kampioen van Frankrijk tijdrijden in 2018 en in de wegrit in 2019. 

De Normandiër, aangesloten bij VC Rouen 76, blonk als 17- en als 18-jarige ook uit op de baanwereldkampioenschappen: 2de in de ploegenachtervolging in Aigle 2018 en 2019, 2de (na de Rus Vlas Shichkin) in de puntenkoers en 3de (met Clément Petit) in de madison in Brandenburg 2019.

De u23 was enkel in 2021 aan hem besteed, in die categorie werd hij toch nog kampioen van Frankrijk tijdrijden, een titel die al meteen gerelativeerd door een ontluisterende 25ste plaats op het WK (van Knokke-Heist naar Brugge) met bijna 100 seconden meer dan Johan Price-Pejtersen.
Zoveel beter verging het hem als neoprof in 2022 met een rist aanmoedigende resultaten: 6de in de Tour of Oman, 7de in de Ronde van Drenthe, 4de in La Route Adélie de Vitre, 7de in de Vuelta Asturias, 12de en beste jongere in de Ronde van België, 6de in de Arctic Race of Norway, 7de in het EK tijdrijden, 2de (na Stefan Küng) in de Tour Poitou-Charentes, 2de (na Mattias Skjelmose) in de Tour de Luxembourg, … 

Daarmee kun je als 21-jarige onder de mensen komen. Enkel een overwinning ontbrak nog maar in de Tour des Alpes Maritimes et du Var werd daar dit seizoen meteen aan tegemoetgekomen met een dagzege in de openingsrit die hij verlengde in de eindoverwinning, waarmee hij almaar hoger klimt in de diverse rankings.

Kévin Vauquelin vertoeft daarmee in een stroomversnelling die hij in Paris-Nice mag voortzetten. Benieuwd in welke koers hij op 26 april, na een hopelijk niet al te dolle lente, zijn 22ste verjaardag zal vieren. Hopelijk wordt hij in een minder sterk team als Arkéa-Samsic de komende weken en maanden niet al te vaak voor de leeuwen wordt gegooid in de World Tour. Hij blijkt best tegen een stootje te kunnen want in 2022 legde hij in 60 dagen competitie meer dan tienduizend kilometer af. Hij stapte geen enkele keer af maar zette (ziek) niet meer aan in de slotrit van de Boucles de la Mayenne. 

Kévin Vauquelin is een groeidiamant voor het Franse cyclisme.

Daarna meester-helper van Raymond POULIDOR …

 

Robert CAZALA dagwinnaar in

het Parc des Princes 1961 vòòr eindwinnaar Jacques ANQUETIL

 

Robert Cazala (Orthez, departement Pyrenées-Atlantiques) overleed anderhalve maand na zijn 89ste geboortedag.

Meer Fransman dan Robert was kun je moeilijk zijn. Hij was een adept van Mercier-BP-Hutchinson en bijgevolg van de Tour.

perempic@rchief.be - foto Peter REMMERIE

Net als de twee jaar oudere Raymond Poulidor was hij een late roeping die pas als ruim 24-jarige een eerste keer van zich liet horen in 1958. Hij won meteen de koninginnenrit van het Critérium du Dauphiné in Grenoble maar werd voor de Tour met landenploegen nog niet geselecteerd. 

Dat gebeurde pas het jaar daarop toen hij met de Franse nationalen gebouwd rond Jacques Anquetil en Roger Rivière die het in de Alpen duidelijk moesten afleggen tegen de beste klimmer, Federico Bahamontes, die bovendien een alliantie aanging met zijn soortgenoot Charly Gaul, de titelverdediger. Henry Anglade was de beste Fransman die evenwel deel uitmaakte van het regionale team Centre-Midi en daarom werd tegengewerkt door zijn landgenoten die liever dan un petit regional de Arend van Toledo zagen winnen. Cazala ging daar dankbaar in mee nadat hij in Roubaix een vroege dagzege had behaald met daarbovenop le maillot jaune, die hij zes dagen lang en tot aan de voet van de Pyreneeën behield. 

Cazala groeide uit tot een vaste waarde in le grand boucle. In 1961 droeg hij er aardig toe bij dat Jacques Anquetil vier jaar later zijn tweede Tour won. De Normandiër was Cazala daarin zo erkentelijk dat hij hem op de slotdag aan de dagzege hielp in het betoverende Parc des Princes.

Het was de voorlopig de ultieme Tour met landenplegen. Vanaf 1962 werd geschakeld naar merkenteams en Cazala schakelde van Anquetil naar Poulidor, zijn stalgenoot bij Mercier. Poupou maakte pas op zijn 26ste zijn debuut in de Tour en werd derde. Ook Cazala bleef met twee dagzeges niet onopgemerkt. De eerste behaalde hij in Brest op zijn jonge Vlaamse ploegmaat Willy Vanden Berghen, die twee dagen eerder al in Le Havre had gewonnen. Een tweede dagzege was Cazala weggelegd in de eerste Pyreneeënrit met terminus in Saint-Gaudens, waar Robert de snelste was van de sterk uitgedunde groep met alle favorieten. 

Cazala zou er ook de vier volgende edities niet in slagen om Poulidor aan de eindzege in de Tour te helpen. In de Vuelta lukte dat wel, in die van 1964 en bijna ook in 1965 maar zijn vermetele Duitse kompaan Rolf Wolfshohl sneed hem de zegepas af. Voor Cazala maakte het allemaal niet veel uit.

Tussen zijn dienstbetoon voor Poulidor door behaalde hij nog meer mooie persoonlijke successen: de eindzege in Tour de Champagne in 1959 en 1960, dagzeges in de Midi-Libre (5), het Criterium du Dauphiné (2).

Na zijn derde eindplaats in Paris-Nice 1960 leek hij klaar voor de lenteklassiekers maar die waren te hooggegrepen. Poulidor won out of the blue Milano-Sanremo en Cazala wist meteen wat hem ook in die sector te doen stond, al werd hij bij afwezigheid van Raymond, nog vierde in La Flèche Wallonne.