Met een schaduwfavoriet en een absolute topper op het hoogste schavotje …

Aanval loonde in de BK's voor de geïnspireerde nieuwelingen

 

De afwezigen hadden (zoals héél mééstal) ongelijk, al hadden Mauro Keppens, Yoram Knaepen en Thibaut Van Damme (alsook de meisjes Auke De Buysser, Ilke Michielsen en Lobke Beenaerts) daar niet bewust voor gekozen, ze werden omwille van een slotceremonie annex vlaggengroet vastgehouden in Maribor (Slovenia), waar ze nochtans al de donderdag voordien hun wegrit hadden gereden. Stuitend dat het competitieve moet wijken voor het protocol ...

Ook Edouard Claisse, Wallonië’s trots bij de 16-jarigen, ontbrak maar kan die een betere reden hebben: hij zou vanaf vandaag deelnemen aan de driedaagse Tour de l’Ain en dat vind ik gepaster om aan het BK te verzaken.

De afwezigheid van die toppers doet evenwel niets af van de nieuwe overwaardige dragers van de driekleur.

 Emil SIEGERS tijdens zijn spraakmakende solo. 

De aanvallers hadden hun slag thuis in Hoogstraten. Emil Siegers, die na een moeilijke lente de hele maand juli ijzersterk uit de hoek kwam (met bovenal tussen de twéédejaars een 12de eindplaats in het Critérium Européen de Luxembourg), voerde in zijn eentje een subliem nummer op. Hij koos voor een gedurfde aanval, nam een mooie voorsprong tot hij aan het begin van de slotronde door het ijlende peloton leek overspoeld te worden. Emil vermande zich evenwel zonder omkijken en de meute was kennelijk zo onder de indruk dat ze aan het weifelen sloeg en de eenzame vluchter net niet te pakken kreeg. Voorwaar, voorwaar: deze Emil Siegers, een adept van Crabbé Toitures, zal géén ééndagsvlieg zijn. Overigens haalden de tieners van het bouwjaar 2008 een moyenne van ruim 40 km./u.

 Senne BRYS wint en dat mag al meteen gevierd worden.

Die van het bouwjaar 2007 reden nog 2,4 km./u. rapper dan hun jongere reeksgenoten. Daar was er niet één haas, maar waren het vier hazen die al in de aanvangsfase de vlucht vooruit namen voor een soortement ploegentijdrit. Fons Laureys en Matteo Vanden Wijngaert waren de aanstokers. Senne Brys en Mats Vanden Eynde sprongen hen bij. De aflossingen liepen gesmeerd en het peloton weifelde tot het 1’15” achterstand telde. Werd er door de sterke blokken afgestopt en barrage gemaakt op de smalle veldweg? Dat was volgens een stem uit het peloton niet eens nodig want er werd veel te laat en niet eens duurzaam gereageerd zodat ook de (door bepaalde kenners) onderschatte titelverdediger Jasper Christiaens en de kwikzilveren Jasper Verbrugge op hun beurt nog 40” van het peloton konden wegrijden. Dat de vier niet werden teruggepakt, dat had Kevin (vader van Noah) Coninckx al meteen voorspeld. Hij kreeg against all odds gelijk want Acrog-Tormans, het verondersteld sterke blok waarvan Noah deel uitmaakt, gaf niet thuis zodat het een eerlijke individueel kampioenschap werd en zo hoort het eigenlijk ook!

Bicycle Club Hoogstraten mag apetrots zijn op z’n organisaties. Er waren amper calamiteiten, al is elke valpartij er één teveel maar niet de schuld van de inrichtende club die hopelijk nog meewaardige organisaties opzet.

Het is niet evident om in een biljartvlakke residentiële omgeving een selectief traject op het getouw te zetten. De strakke wind bleek een natuurlijke bondgenoot om de aangekondigde kroniek van massaspurten te anticiperen. Het zijn de coureurs zelf die de koers maken of kraken. Enkele durvers zorgden voor het best mogelijke scenario dat twee overwaardige kampioenen opleverde van wie we het laatste nog lang niet gezien hebben.