Rivaliserende 12-jarigen, 

godbetert nog aan toe

 

Lars Villers (Iddergem) en Lex Lambrecht (Lievegem) zijn met groot overwicht de best prestérende aspiranten van het bouwjaar 2011.

Lars won op drie na al zijn wegkoersen. Hij werd in Moere op 25 juni geklopt door Lex, die dat gisteren in Zerkegem overdeed. Lars was twee dagen eerder in Denderleeuw vice-kampioen geworden in de tijd- en kampioen in de wegrit, Lex werd daar vierde respectievelijk tweede. 

Achter de naam Villers staan (indien ik het allemaal juist bijgehouden heb) 19 zegestreepjes, achter die van Lambrecht staan er elf, hij werd evenveel keer tweede na Lars. Geen van beiden heeft dus iets tekort.

En toch hebben beide youngsters het, opgenaaid door hun entouarge, met mekaar in de koers o zo moeilijk. Ik had er al van gehoord, gisteren kwam het mij onder ogen in de Jabbeekse deelgemeente Zerkegem, een mooie organisatie van de familie Deschuytter.

Lex LAMBRECHT won gisteren in Zerkegem een bloedstollend duel van Lars VILLERS, de kakelverse kampioen van België. Het was mooier dan wat er aan voorafging en wat er op volgde. (foto Gino COGHE)

Van bij de start namen de beide jonge antagonisten afstand van de 41 overige deelnemers maar zij waren geen compagnons de route. Ze beloerden mekaar en stonden stijf van de schrik. De ontknoping was niettemin enig mooi. Zij stormden zij aan zij op de finish, waar Lex het zowaar nipt haalde van Lars. Er volgde geen al te fraai tafereeltje van beeld en wanklank. Op weg naar het podium namen ze geen sportief voorbeeld aan Mathieu van der Poel en Wout van Aert na hun recent WK.

Hoe dom kan ‘men’ (wie het ook weze) zijn om dat piepjonge renners aan te doen? Wie er met die demarche begon maakt niets uit zoals wel het er wel toe doet dat dit zo snel en zo goed mogelijk afgesloten wordt. Twaalfjarigen moeten zich amuseren, mekaar op sportieve (!) wijze triggeren en op die manier beter maken. Ze krijgen tijdens de eerstvolgende jaren nog vaker met mekaar te maken dan hen op dit moment lief is en worden dus maar beter ... compagnons de route. 

Waarom bij een volgende gelegenheid dat ze samen vooropgeraken het geweer niet van schouder veranderen en een soortement koppeltijdrit houden om op een zo hoog mogelijk wedstrijdgemiddelde uit te komen? Dat zou wat geven! Wie er dan als eerste de finishlijn overschrijdt, zou niet meer dan een prettige maar futiele bijkomstigheid zijn waaraan toch niets extra’s vastzit. Of moet de Oost-Vlaamse jeugdcoach Dirk Onghena hen eerst eens bij zich roepen om de violen gelijk te stemmen?