In 2015 overleden aan de gevolgen van een aanrijding

Marcel SEYNAEVE kon zich bovenal opladen voor de Vuelta a España

Marcel Seynaeve (Bredene) zou gisteren, vier dagen na Rik Van Looy, op zijn beurt 90 jaar zijn geworden.

- “In 2014 had mijn papa nog 33.000 km. gefietst en nièt op een drafje”, steekt zijn zoon Peter de loftrompet over zijn illustere vader. “Het zouden er in 2015 nauwelijks minder zijn geweest want hij was ook dat jaar vrijwel elke dag op pad geweest voor minimum honderd kilometer. Tot hij op een zomerdag door een auto werd omvergereden. Hij leek er niet al te veel averij aan over te houden tot hij twee weken later ineenzeeg en met een zware hersenbloeding weggebracht. Hij was tot niet veel meer in staat maar vermande zich nog ruim twee jaar zodat hij in november 2015 met zijn echtgenote Jacqueline hun diamanten huwelijksjubileum kon vieren en als kerstekind zijn 82ste verjaardag. ‘s Anderendaags overleed hij, verlost van zijn helse pijnen. Hij, die als een asceet een ijzeren gezondheid intact hield, kreeg men enkel met een drama van buitenaf klein.”

 

Marcel Seynaeve was liever een volle helper dan een halve kopman en dus leverde hij zich maar al te graag uit aan kansrijkere maats als Tuur Decabooter, Noël Foré en vooral zijn boezemvriend Frans De Mulder. 

Marcel reed alle klassiekers minstens vijf keer (met een 9de plaats in de Ronde van Vlaanderen 1962 als beste resultaat) maar kon zich bovenal opladen voor de Vuelta a España. Daar wilde hij ook wel eens aan zichzelf denken maar enkel wanneer hij helemaal zeker was van zijn stuk. Zo won hij in 1960 in Barcelona de vierde rit na een monsterontsnapping met de Spanjaard José Luis Talamillo, met wie hij een voorsprong van ruim vijf minuten had uitgebouwd. Het jaar daarop deed hij dat ei zo na over in Valencia met als compagnon de route de aanstaande 21-jarige eindwinnaar Angelino Soler, aan wie hij de ritzege liet om zelf (voor vijf dagen) in het bezit van de leiderstrui te komen. In vrijwel alle bergritten klom Marcel met de besten mee. Eén enkele mindere dag verbande hem naar een niet onaardige twaalfde eindplaats.

- “In 1960 was papa een bevoorrechte getuige van de putsch van Berten De Kimpe, die zijn streekgenoot Frans De Mulder liever zag winnen dan Armand Desmet, die nochtans afgetekend aan de leiding stond. Papa zag die karaktermoord met een dubbel gevoel aan maar omdat zijn buddy Frans er de begunstigde van werd, was hij de laatste om er zich tegen te verzetten.”

 

- “In 1963 zette mijn vader voor Solo-Terrot een unieke keer aan in de Tour”, herinnert Peter zich ook nog. “In de 14de rit van Aurillac naar Saint-Etienne reed hij lek, legde zelf een andere tube maar reed opnieuw lek. De tweede volgwagen was niet in de buurt en papa kon niet anders dan er de brui aan geven. Hij ervoer het als een persoonlijke nederlaag waaraan hij nochtans geen enkele schuld had. Toch bleef dat hangen, wat hem de eer aan zichzelf deed houden en al op zijn 30ste te stoppen met koersen. Zelfs Rik Van Looy, die hem bezig had gezien in die vermaledijde Tour en mee wilde nemen naar Solo-Superia, kon hem niet op andere gedachten brengen. Mijn papa was koersmoe en had altijd al een ander plan-A.” 

 

Marcel had het toen onderbetaalde wielrennen niet nodig om vooruit te komen in de maatschappij. Tijdens de wintermaanden sprong hij zijn vader Maurice bij in diens florererende bouwonderneming, waarbij het mag gezegd dat de Seynaeve’s pioniers zijn van de hedendaagse Bredense skyline.

- “Mijn vader bouwde tijdens het korten van de dagen elke winter een huis in samenwerking met de aanstaande eigenaar”, verrast Gino. “Wanneer dat huis er stond, wist papa dat het tijd was om de trainingen te hervatten. Rijkelijk laat en het bracht met zich dat hij pas vanaf eind april in optima forma verkeerde voor inderdaad de Vuelta.”  

 

Marcel Seynaeve was een heel aimabele man, die erop stond de wielersport wat terug te geven. Zo werd medestichter van de Veloclub Duinensprinters Breduinia en steunde hij de diverse lokale wielerorganisaties. Hij had alles om een eeuweling te worden, hij zou er dezer dagen minstens even goed hebben uitgezien als Rik Van Looy.