Dé ééndagskeizer van 2023 …

 

Mathieu van der POEL: 

briljante momenten werden met almaar meer regelmaat opgelijst

 

 

Hoe dikwijls heb ik van Mathieu van der Poel al beweerd dat hij on-klop-baar is wanneer hem een superdag te beurt valt. Dan kunnen zelfs Filippo Ganna, Tadej Pogačar en Wout van Aert met hun samenspannende drietjes niet tegen hem op, zoals in Milano-Sanremo bleek, dag op dag 61 jaar na zijn papie Raymond Poulidor). In de Ronde van Vlaanderen schakelde Pogačar uit op de Oude Kwaremont. Van Aert had dat gedaan kunnen krijgen in Paris-Roubaix maar zelfs zonder brute pech had hij op Mathieu nog geen gewonnen spel.

 

Eddy Merckx is de enige die in 1969 en 1975 in de eerste drie monumentale klassiekers even goed deed als Mathieu: eerst Milano-Sanremo en vervolgens de Ronde van Vlaanderen winnen en daarna tweede worden in Paris-Roubaix. Eddy voegde daar telkens een zege in Liège-Bastogne-Liège aan toe. Mathieu kan La Doyenne eveneens aan want in 2020 werd hij er zesde en zelfs voor de Giro di Lombardia haalde hij dat jaar de neus niet op, hij werd daarin tiende. 

Hij is dus nòg allrounder dan eerst gedacht en zelfs met de Tour rekende hij op zijn manier af: geen eigen dagzege zoals in 2021 maar wel driemaal de assistkoning (in Tirreno-Adriatico en in de Scheldeprijs) voor een snellere kompaan die hem van groot nut was geweest op weg naar Roubaix.

Mathieu van der Poel, ook nog tweede in de E3 Harelbeke, was sowieso de keizer van de lente maar hij werd dat tenslotte van het héle jaar 2023 door in Glasgow ook het vervroegde WK naar zijn pedalen te zetten. Dat was nog het meest uitgesponnen hoogstandje. Hij vertrok van de kop af al op 22 km. van de finish en werd op geen enkel ogenblik nog verontrust om met zowat 100 seconden voorsprong op Wout van Aert, Tadej Pogačar, Mads Pedersen door de finish te rijden. Zelfs een serieuze uitschuiver kon hem niet stoppen om met een kapotte schoen zijn raid voort te zetten. Het viel hem te beurt exact een half kalenderjaar na zijn vijfde regenboogtrui in het veldrijden.

 

Mathieu van der Poel is de onbetwistbare keizer der ééndagswedstrijden van 2023. Wie hem in het algemeen op het hoogste schavotje hijst, overdrijft. Daarop hoort niemand anders dan Tadej Pogačar thuis: dichte ereplaatsen in Sanremo en in Harelbeke, de voor hem a-typische Ronde van Vlaanderen (de koers van zijn hart, die hij niet licht zal overslaan) gewonnen en op zijn terrein de Ruta del Sol, Paris-Nice, La Flèche Wallonne, in weerwil van een verstoorde voorbereiding door een val met complexe polsbreuk in Liège-Bastogne-Liège eervol tweede geworden in de Tour, podium op het WK en een loepzuivere hattrick gerond in de Giro di Lombardia. Tegen dàt geheel kan zelfs een kwikzilveren Mathieu niet op.

Mathieu van der Poel op 5 juni 2010 aan de slag in de GP Houtsaeger in Koksijde, waarin hij 8ste werd. De onbekend gebleven Brit Jonathan Dibben won, Mathieu werd die dag 8ste net vòòr zijn huidige ploegmaat Edward Planckaert. Winnen in Koksijde deed Mathieu naderhand zesmaal als veldrijder: bij de junioren in het seizoen 2011-2012 en 2012-2013, bij de beloften in 2013-2014 en als prof realiseerde hij vanaf het seizoen 2017-2018 een loepzuivere hattrick.