Ook Stan JAMMAER kiest voluit maar niet uitsluitend voor de weg

 

Stan Jammaer (Boom) wordt hoe langer hoe minder een aardje naar zijn vaartje en zo heeft de papa het graag. 

Die papa is niemand minder dan Bert, een beslagen triatleet (in 2008 en 2009 winnaar van Ironman Lanzarote, Belgisch kampioen op de lange afstand in 2014), wiens sporen zoonlief is beginnen drukken met vooral de Belgische titel in 2022 en 2023. 

Stan fietst evenwel liever dan hij loopt en zwemt en dus lag het voor de hand dat hij het gauw als wegrenner zou proberen, iets wat zijn papa tot zijn grote spijt nooit deed. 

Stan JAMMAER, in Arendonk majestueus spurtwinnaar voor de Vlaamse titel.
(foto Marc Van Hecke)

Voor de dan 12-jarige Stan was niet enkel de smaak maar ook het resultaat meteen raak. Behalve in zijn eerste koers in Tongerlo (6de) stond hij na al zijn koersen op het podium, in die van Michelbeke en Destelbergen zelfs op de hoogste trede. In het VK in Arendonk bleef hij, een week na het BK triatlon, steken op de elfde plaats maar dat zou hij het jaar daarop dubbel en dik goedmaken.

Afgelopen seizoen met de 13-jarigen reed Stan al vaker op de weg maar alsnog in beperkte mate. Het belette hem niet om ei zo na de drie wegkampioenschappen te winnen. Enkel het BK ontglipte hem aan Miel Heuninck, over het hele seizoen de beste en in Liedekerke afgetekend de snelste voor een tweede opeenvolgende sant in eigen dorp. 

Stan won vrijwel al zijn andere wedstrijden. Heuninck klopte hem ook in Glabbeek. Brent Biesbroeck en Robbe Staelgraeve deden dat in Ramsel respectievelijk Westkerke. 

 

De voetafdruk van Stan als wegrenner zal er in 2024 niet lichter op worden, al wordt de triatlon allesbehalve afgezworen, hij blijft bij Athletes For Hope want jonge coureurs moeten andere disciplines zo lang mogelijk volhouden omdat het hun algemene ontwikkeling ten goede komt en voor saaiheid behoedt, zijn mentor Marc Herremans zal wel de allerlaatste zijn om dat tegen te spreken. 

Ook veldrijden is dus voor Stan Jammaer aan de orde, die andere uitdaging waarin hij op 11 november al meteen scoorde met de beste ereplaats in het VK van Michelbeke, gewonnen door Lars Peers, de Europese kampioen mountainbike, die zondag zijn nationale titel in het veldrijden verdedigt in het (volgens de huidige stand van zaken ideaal liggende) Park van Maldegem, waar hij in 2021 en 2022 Vlaams kampioen werd. Ook vice-kampioen Mathiz Tielens maakt daar zijn opwachting, hij werd eveneens derde in het BK mountainbike en won bovenal BK tijdrijden met over de korte afstand relatief vrij aanzienlijke tijdsverschillen.

 

Net als 2005 (b)lijkt ook 2010 een magisch bouwjaar. Behalve de al genoemden Miel Heuninck, Stan Jammaer en Mathiz Tielens zijn er in elke provincie nog meer overwaardige challengers: de Antwerpenaar Loïs Geerts, de Limburger Jelle Vanhove, de Vlaams-Brabander Gust Van Welde, de West-Vlaming Wannes Descan, het pittige Waaltje Aaron (zoon van Geoffrey) Coupé. En hopelijk komt ook Lars Peers al eens piepen in de wegkoersen.

Fun beléven en mekaar beter maken luidt hun eerste imperatief in plaats van mekaar de zegepas afsnijden voor futiele overwinningen.