Na veel kommer en kwel …

 

Ibe DHONDT: uitblinken 

is essentiëler dan winnen

 

Luc Dhondt (°1951), de opa van Siebe, was vanaf 1973 gedurende vijf seizoenen contractrenner in nadrukkelijke dienst van Frans Verbeeck. Hij won in Izenberge 1974 en in Zele 1977. Zijn mooiste uitslag behaalde hij in de ijskoude editie 1975 van de E3 Harelbeke met een zevende plaats na Jan Raas, die de spurt van de eerste achtervolgers won na vier vluchters.

Zo bescheiden als Luc was als coureur zo geslaagd hij vanaf 1978 werd in het zakenleven: fietsenmaker par exellence. Zijn slogan luidde destijds: “Geef mij een fietsbel en ik zet er een fiets aan”. De nu 72-jarige Luc is inmiddels opgevolgd door zijn zoon Ludovic, de nonkel van Ibe.

Ibe is een oorspronkelijke veldrijder die vanaf 2022 op de weg doorstartte, inzonderheid in het tijdrijden, waarin hij zich vanaf 2023 almaar meer onderscheidde: 5de in de nationale tijdrit te Poperinge, 9de in het BK te Waregem en 3de in de Memorial Igor Decraene.

Op die laatste afspraak nam hij een mooie revanche op het noodlot van het jaar voordien toen hij op 2 km. van de finish bij het oversteken van een ingehaalde renner zwaar ten val kwam onder de brug van de E17. Een zware hersenschudding en twee dagen intensieve zorgen kwamen in de plaats van een spraakmakende uitslag die hij met een jaartje uitstel alsnog behaalde zodat hij met Duarte Marivoet Scholiers en Lars Vanden Heede op het podium mocht, waarvan hij onder anderen Mauro Cuylits, Steffen De Schuyteneer en Cedric Keppens verdrong.

Tijdrijden is zijn ding omdat het zowat dezelfde intense inspanning vereist als het veldrijden, hetzij een halfuur ‘door de muur rijden’, volgens Ibe het mooiste van de koersis.

Vier maanden was hem dat in Waregem beduidend minder gelukt in het BK, waarin hij ‘slechts’ negende werd op respectabele afstand van het podium. Hij kampte nog met de naweeën van een niet al te milde coronabesmetting die zich herhaalde in een nog veel erger long-covid.

In 2022 was hij in het BK tijdrijden, toen in Dikkelvenne, als neo-junior magistraal vijfde geëindigd op amper 12” van het podium, waarop Duarte Marivoet Scholiers, Jens Verbrugghe en Yarno Van Herck glunderden. Ibe hield er onder anderen Niels Driesen, Steffen De Schuyteneer, Milan Van den Haute, Sente Sentjens, Vlad Van Mechelen, … achter zich. Van een referentie! 

Ibe Dhondt (Astene) is een traagbloeier. Winnen is zijn regel niet, behalve die ene keer in de veldrit van Ardooie in november 2022. Veldrijden zal hij blijven doen. In december begint hij eraan in Lichtervelde maar je voelt duidelijk aan dat hij almaar meer vervelt tot wegrenner. 

IBE in het spoor van Viktor Soenens, een absolute uitblinker in 2023.

Op de weg kwam hij begin augustus 2023 vervaarlijk dicht bij een eerste overwinning: in Dadizele had hij zich voor de vluggerds uit de voeten gemaakt behalve voor Gaëtan Warnier die hem te snel af was.

Je zou geredelijkerwijs kunnen verwachten dat een hardrijder als Ibe druk gesolliciteerd zou worden door de betere beloftenteams maar na Maes CT Glabbeek (waar hij goed terechtkwam dankzij Rudi Van de Sompel) neemt hij best genoegen met een stek binnen het heruitgevonden EFC van The Lead Out Company, met Jonathan Breyne (de ideale opvolger van Wim Feys) als roerganger waar hij onder anderen met Matthias Dejaeghere, Jasper Dekien, Arne Desimpelaere, Miguel Desmet, Seppe De Vos, Sander Inion, Viggo Van Neste, … wordt herenigd.

Ibe Dhondt zal er in alle rust en sereniteit kunnen uitgroeien tot de coureur die hij op duurzame wijze hoopt te worden. In combinatie met zijn studies computergestuurde werktuigmachines aan het VTI van Deinze en misschien al een parttime job bij L.E.T. Automotive, eveneens in het nabije Deinze, lacht het jonge leven hem helemaal toe. In de beide werelden wil hij zichzelf ontdekken en.. het één hoeft het ander niet uit te sluiten.