Verleden, Heden en Toekomst van

  Deceuninck-QUICK.STEP 

het àllerbèste moet allicht nòg komen

 

Deceuninck-Quick.Step bezet niet in alle teamrankings de pole position. Dat lag vooral aan de twee vlaggenschepen, van wie er één (Julian Alaphilippe) slagzij maakte terwijl de andere (Remco Evenepoel) zelfs kapseisde.

In de monumentale klassiekers was Deceuninck-Quick.Step enkel aan zet in Milano-Sanremo. Julian Alaphilippe verloor die met gering verschil van Wout Van Aert. In de Giro di Lombardia zou Remco Evenepoel er niet vèr van geweest zijn indien hij in de afdaling van de Muro di Sormano niet in het ravijn was gesukkeld.

In Liège-Bastogne-Liège leek Julian Alaphilippe onweerstaanbaar op weg naar de zege tot hij flagrant van zijn lijn afweek en vervolgens voortvarend het zegegebaar maakte. 

Ook in de Ronde van Vlaanderen schoot Julian zich onoplettend in de eigen voet door vol op de Jury 1 - motard te knallen. Hij was minstens de gelijke van Wout en Mathieu.

De afgelaste Paris-Roubaix was nog de grootste miscast voor Deceuninck-Quick.Step, waarin Yves Lampaert (blijkens de perfecte generale repetitie in Brugge - De Panne) moeilijk te kloppen zou zijn geweest.

Er was ook de Poolse aanslag op Fabio Jakobsen, die anders goed zou zijn geweest voor minstens één dagzege in de Giro. 

Last but certainly not least was er de opmars van Mauri Vansevenant in La Flèche Wallonne, die op vier kilometer van de finish nog 20” voorsprong telde op Rigoberto Uran en dubbel zoveel op de favorietengroep. Een top tien (of zelfs meer) was dus niet totaal uitgesloten. 

Eén en ander heeft een stapel punten gekost die Deceuninck-Quick.Step in enkele rankings weghaalde en -hield van de pole position.

 

De kwantitatieve zegeteller van Deceuninck-Quick.Step stopte bij véértig. Er leek een mooie 41ste bij te komen. Sam Bennett reed in Aguilar de Campoo als eerste door de finish maar hij werd (terecht zo leek het eerst) gedeclasseerd voor zijn reactie op Emils Liepins, die hem uit de lead-out van Deceuninck-Quick.Step probeerde te halen. Uitgesteld 100ste dagzege voor Quick.Step in een grote ronde.

Ook merkwaardig: de 40 overwinningen van 2020 werden behaald door 15 verschillende coureurs.

 

Dat soort calamiteiten kan de algehele voldoening van Deceuninck-Quick.Step geenszins temperen. En ook de blauw-witte toekomst oogt bijzonder fraai.

Naar analogie met Club Brugge NXT, wil ik het over Deceuninck-Quick.Step NXT hebben met Joao Almeida (°1998), Andrea Bagioli (°1999), Remco Evenepoel (°2000), Ian Garrison (°1998), Mikkel Frölich Honoré (°1997), Jannik Steimle (°1996) en Mauri Vansevenant (°1999). 

Er is evenwel (nòg) meer. The Wolfpack beschikt vooral dankzij hen ook almaar meer over een kern voor de klassementswedstrijden, waarin ook Julian Alaphilippe, James Knox en bovenal Fausto Masnada al hun deugdelijkheid bewezen. Indien Remco Evenepoel de verwachte hoofdrol zou weggelegd zijn in de grote ronden dan zal hij er niet alleen voor staan.

From oldskool houdt Deceuninck-Quick.Step verder ijzers in het vuur voor:

• de ééndagskoersen (Julian Alaphilippe, Kasper Asgreen, Yves Lampaert, Florian Sénéchal en Zdenek Stybar); 

• voor dagzeges (Davide Ballerini, Sam Bennett, Alvaro Hodeg, Fabio Jakobsen (gemend door Steve Archbold, inzonderheid Michael Morkov).

Zelfs het middenveld (Mattia Cattaneo, Rémi Cavagna, Stijn Steels en Bert Van Lerberghe) kan op het voorplan treden.   

Eén en ander wordt kloek opgelijst door modelhelpers als Tim Declercq, Dries Devenyns en Pieter Serry.

Last but very not least is er de nestor Iljo Keisse, die het in coronatijden niet voor mogelijk hield dat hij op zijn 38ste zou mogen blijven en toch gebeurde dat, waarvoor hij in de Giro prompt bedankte met hand- en spandiensten voor Joao Almeida én een eigen resultaat (vijfde) in de voorlaatste rit.

Slechts één discipel flopte: Bob Jungels, wiens beste uitslag een vierde plaats was in de voorlaatste rit van Paris-Nice. Toch claimde zijn vader drie maanden later een betere verloning. Daarvoor kon hij terecht bij Ag2R - Citroën. De Luxemburger werd al vanaf 17 augustus vervangen door de onvolprezen Fausto Masnada, die zijn naamkaartje meteen afgaf met een ijzersterke Giro, waarin hij de roze Joao Almeida escorteerde én voor zichzelf een negende eindplaats in de wacht sleepte.

 

Was allemaal van de signatuur The Wolfpack, een betere verhouding kostprijs -rendement kan een wielerteam zich niet wensen. AND: you ain’t seen nothing yet! Wacht maar tot ze meedoen voor de eindzege in een grote ronde. Het zou de perfecte gouden handdruk zijn voor de pensioengerechtigde maar tot nader order onvervangbare Patrick Lefevere. Hem de Merckx van de ploegleiding noemen is geenszins overdreven, zelfs al heeft hij nog geen grote ronde gewonnen maar wat nog niet is, kan nog komen. Dromen zijn mééstal maar nièt àltijd bedrog.