REMCO is aan 'n nieuwe stràffere reeks van 50 uci-overwinningen begonnen

 

 

 

Ik dacht dat hij gisteren de kaap van 50 uci-overwinningen gerond had maar dat deed hij al vijf maanden geleden in de Vuelta. Hij is dus aan een nieuwe reeks begonnen die nog veelomvattender zal zijn dan de vorige, waarop nochtans ook al ‘het één en het ander’ prijkt.

 

En wat die opener van gisteren betreft: het was inderdaad  “slechts’ de Figueira Champions Classic, alvast een manche van de ProSeries over 192,4 km., bezwangerd met 2245 hoogtemeters. Remco haspelde ruim het laatste én zwaarste kwart van dat traject in zijn eentje af en had dus een aanzienlijk aandeel in de moyenne van bijna 42 km./u.! 

Indien zijn criticasters het dus niet konden voorstellen als een veredelde kermiskoers dan hadden ze het maar over een latent gebrek aan valabele tegenstand.

Over de waarde van de tegenstand kun je àltijd discussiëren, zelfs al betreft het Eddy Merckx. Neem nu 1974. Dat jaar won hij onder (heel veel) meer de voornaamste grote ronde en de commercieel meest interessante ééndagskoers. Ook de tweede was telkens dezelfde: Raymond Poulidor, ‘geen slechte coureur’ maar één van de grootste kampioenen ooit. In dat 1974 was Poupou wel al ruim 38 jaar en toch kon hij tien jaar eerder Jacques Anquetil nooit in blijvende verlegenheid brengen maar tien jaar later was hij na Merckx ‘the best of the rest’. En wie was dat jaar de derde man op het podium in Paris en in Montréal: Vicente Lopez Carril respectievelijk Mariano Martinez, ze waren niet eens subtoppers. Anderhalve maand vòòr zijn vijfde Tour had Merckx ook al een vijfde keer de Giro gewonnen. Wie werd daar tweede op amper 12”? De 20-jarige neo-prof Gibi Baronchelli!

Haal ik die feiten aan om Merckx te blameren? Zeker niet, wel om aan te geven dat een winnaar er niet verantwoordelijk voor is indien hij een (vermeend) zwakke tegenstand overwonnen heeft.

Dit statement is trouwens ook van toepassing op Lucien Van Impe bij zijn Tourzege in 1976. Wie werd dat jaar derde? Juist, de steeds aanwezige Raymond Poulidor, intussen ruim véértig jaar. Poupou werd in de Tour trouwens vaker derde (5x) dan tweede (3x).

Het is hoegenaamd niet de bedoeling om Evenepoel met Merckx te vergelijken, wel om aan te geven dat het larie en apekool is om zich laagdunkend uit te laten over de tegenstand. Het is wel een feit dat de huidige subtop vijf keer breder is dan decennia geleden.

Aangaande Remco's 51 overwinningen, het was de 33ste keer dat hij een uitbraak tot een winnend einde bracht, in het voorkomend geval één van 55 km. met bijna twee minuten boni op de eerste achtervolgers. Daarbij komen ook nog een dozijn tijdritten, waaronder het WK gewonnen van onder anderen werelduurrecordhouder Filipp Ganna.

Het zou wel eens kunnen dat hij vanaf woen(Valentijn)sdag meesterlijk in herhaling valt in de uitstekend bezette Volta ao Algarve, waar de concurrentie wordt opgelijst met Bora-Hansgrohe (Daniel Felipe Martinez), Ineos (Filippo Ganna, Tom Pidcock, …) en bovenal Visma - Lease a Bike (met Sepp Kuss, Wout van Aert, …). Niet in het minst de tijdrit van ruim 22 km. met 322 hoogtemeters rond Albufeira op de voorlaatste dag kan wel eens heel interessant worden.

 

Laat ons bovenal hopen dat de nieuwe Remco gearriveerd is en zo blijft, gevisualiseerd door een kortere haarsnit waaronder een nog explicietere gelaatsuitdrukking. Bij mij zal het dubbele gevoel blijven hangen tot ranzige oprispingen, obsessies en mustwins duurzaam verdrongen zijn door gerechtvaardigde ambities om eerder waar het hoogste na te streven. 

Het Portugese da Foz was een schitterend begin. Achter zijn bizarre zegegebaar moeten alvast geen hard feelings gezocht worden, het zou een imitatie zijn van Ben Shelton op de US Open.