Tom TIMMERMANS  

is de gesolliciteerde kampioen

 

 

Tom Timmermans mag de komende twaalf maanden de nationale driekleur showen in ‘zijn’ koersen, tenzij hij door an offer he couldn’t refuse alsnog naar de beroepscategorie zou overstappen.

Tom houdt van de zekerheid van comfortzones: hij woont in Vollezele nog in bij zijn ouders en werkt al vanaf zijn stage bij het Boekhoudkantoor Van den Neste in Liedekerke. Never change a winning team! Dat laatste zal hij dus niet zomaar loslaten. Er kwamen overigens nog geen aanbiedingen op hem af en als dat nog zou gebeuren dan zal Tom op zijn strepen staan.

De 25-jarige Vollezelenaar stond in Bertem aangeschreven als een voornaam kanshebber die al vanaf de verlate opstart steevast uitblonk en nog meer in bloedvorm aan dit kampioenschap begon want hij won vorige dinsdag in Wervik de Omloop van de Grensstreek.

Tom heeft dezelfde geboortedag maar niet hetzelfde geboortejaar als onder anderen Eddy Merckx (°1945), Adrie van der Poel (°1959) en Sven Nys (°1976). Ook de genen zijn oké, zijn opa/peter Willy won in 1952 Brussel-Opwijk vòòr onder anderen Emile Van Cauter. Als beroepsrenner bakte hij er in 1956, 1957 en 1958 evenwel helemaal niets van. Willy overleed op 22 mei 2021, exact drie maanden vòòr Toms titelgreep vorige zondag.

 

Tom Timmermans was als tiener geen véélwinnaar. Hij zegevierde vier keer als (12-jarige) aspirant. Als neo-nieuweling won hij meteen in Lierde, zowaar zijn enige overwinning in 2011. Het jaar daarop werden het er drie, gelardeerd door zes tweede plaatsen en 42 keer top tien. Zijn passage bij de junioren lag in dezelfde lijn: zeven overwinningen waarvan die in Itterbeek (vrijwel de hele koers alleen op kop) de mooiste was. Hij was inmiddels in Aalst aan hogere studies accountancy-fiscaliteit begonnen. Als belofte werden zijn successen schaarser tot hij in 2019 out of the blue zeven overwinningen (waaronder de Scheldeprijs) en nog meer ereplaatsen behaalde, wat de vijfde eindplaats opleverde in de ranking van firstcycling.com. 2020 begon uitstekend met een zege op de openingsdag in Oud-Heverlee waarna de maandenlange onderbreking hem kennelijk parten speelde. De kwakkelzomer van 2021 ontkende dat Tom al op zijn retour was: 15 keer top tien en een conditie die almaar crescendo liep naar een apotheose tijdens de derde week van augustus. 

“Het heeft wel enkele dagen geduurd eer het tot mij doordrong dat ik een jaar lang in de nationale driekleur mag opdraven”, glundert Tom. "Mijn leven was al zo plezant en dit maakt het nòg mooier. Er zal al heel wat moeten gebeuren opdat ik er wat aan verander."