Limburg Fietsparadijs ?
Riskeer het niet dat te zeggen tegen een elite zonder contract of een belofte
De Belgische Wielrijdersbond, en in hun kielzog de volgzame - zeg maar - makke Wielerbond Vlaanderen heeft opnieuw negatief gescoord op de waardeladder.
Met het kampioenschap van België voor eliten zonder contract en voor beloften in Lommel werd drie maanden later de roetsjbaan van Vossem (junioren) "met succes" naar de kroon gestoken. Op een 32-bochten traject ontbraken slechts enkele rotondes om het nòg cynischer te maken. Niettemin werd er onwaarschijnlijk snel gereden: de eliten zonder contract haalden, in droge omstandigheden, een moyenne van 47,132 km., de beloften op een verregend wegdek toch nog 45,107 km. Cijfers die de non-selectiviteit van het titelparcours perfect in kaart brengen.
Jérôme Baugnies, de nieuwe kampioen bij de eliten zonder contract, liet zich na zijn huldiging meteen ongenuanceerd ontvallen: "... een totaal onverantwoord parcours. Indien het hierop regent...".
Dat deed het enkele uren later toen de beloften hun opwachting maakten en dat hebben sommigen geweten. Het regende bijgevolg ook lekke banden en vooral valpartijen, voor zover we weten allemaal met gelukkige afloop.
Dit parcours was een schande voor de veiligheid van zowat vierhonderd jonge mensen en een blamage voor de betekenis van het begrip "kampioenschap van België". Het werden twee oersaaie kampioenschappen met bij de beloften een ontsnapping in de eerste ronde, die standhield tot aan de finish.
Relevant was de quote van ex-burgemeester Louis Vanvelthoven die liet weten dat er aan de wielerbond(en) een veel selectiever parcours werd voorgelegd dat evenwel werd afgeschoten wegens te ... gevaarlijk. Wat mag hiervan de onderliggende gedachte zijn? Brood en spelen ?!
Het intrieste beeld van Lommel staat helaas het model voor de éénparige versnellende aftakeling die het nationale jeugdwielrennen de volgende jaren te wachten staat.  Maar zoals de vroede bewindvoerders luidop denken: het zal allemaal nog wel "hun tijd (en hun opbrengst" uitdoen. En daarna? Daarna trekt men de ladder op.
Het jeugdwielrennen is niet langer sexy. De basis wordt almaar smaller en ook bij de aspiranten is er vooral kommer en kwel te horen over de "bejegening" door de federatie. De andere sporten staan veel meer in de kijker en zijn magnetischer voor de jeugd. Daar is nu de hype van het sterk gemediatiseerde hockey bijgekomen. In de nationale dagbladen werden de nationale kampioenschappen van de wielerjeugd in enkele zuinige lijntjes vervat. Significant!