Jasper CHRISTIAENS was dan toch géén one hit wonder

 

En op mooie een zomerdag in 2022 ben je … kampioen van België nadat je een koers met veel deelnemers in Brasschaat gewonnen hebt. Out of the blue werd je dat want je had het geluk de voorafgaande tijd niet aan jouw zijde: na een val met polsbreuk in de openingskoers van Staden pas in mei kunnen hervatten tot een niet al te milde corona hem opnieuw afserveerde. Goed voor zijn examens technische wetenschappen in het GO! Atheneum Geraardsbergen, dat wel!

 

Jasper CHRISTIAENS bezwoer de vloek van de driekleur.

Jasper was wel ready steady voor de zomervakantie die aanving met een derde plaats (na de Zuid-Afrikaan Gustav Roller en Siebe Bauwens) in Beernem die, gegeven de omstandigheden, de smaak van de overwinning mocht hebben. 

Vier weken later schrok hij zich een hoedje in Brasschaat, waar hij effectief won en zich even in de wangen kneep toen hij aansluitend op het podium werd geroepen en er een hagelwitte trui met zwart-geel-rode band over de schouders getrokken kreeg waarin hij de nationale hymne mocht aanhoren. 

 

Ha die Jasper Christiaens uit Overboelare, in een vèr verleden de locatie van een gerenommeerde veldrit en zelfs van het WK in 1964, gewonnen door de recentelijk op zijn 85ste overleden Renato Longo (It.).

 

Jasper in zijn ook fonkelende Alfasun-trui van SC Denderstreek Labiekes.

Die titel en trui deden wat met de jonge mens Jasper, die onder prestatiedruk geen (koers)leven meer had tot hij na een goed gesprek met papa Peter (die ook koerste en bij de nieuwelingen één keer won) de knop omdraaide en opnieuw gewoon deed wat een fraai fin de saison inleidde: vijfde in de BvB-manche van Glineur en de week daarop winnaar in Wolvertem om met een fijn gevoel aan het winterreces te beginnen.

 

In 2023 mocht hij de driekleur nog vijf maanden showen, wat hij met bravoure deed, in weerwil van een nieuwe valse start. Zelfs de openingszege half april in Burst luidde de ommekeer niet helemaal in, daarop was het nog eens anderhalve maand wachten, tot … 

... de idée fixe “papa, ik kan niet sprinten” eind mei van tafel werd geveegd wanneer Jasper de eerste rit van het Vermarc Project in een ... massasprint won van Arthur Van den Boer (die negen dagen eerder zijn Vlaamse titel in Elverdinge hernieuwde), Yoram Knaepen, Lowie Baeck, Toon De Zutter, Giel De Nul, Senne Brys, …

Jasper herhaalde dat hoogstandje drie maanden later in de Rekkemse slotrit der West-Vlaanderen Tour in een andere versie: hij achterhaalde Emil Siegers (zijn opvolger als kampioen der eerstejaars) en Mathias De Keersmaeker, won de tussensprint en ging vol door om voor de dagzege niet meer verontrust te worden. Indien hij daar iets vroeger aan was begonnen dan had hij Mauro Keppens voor de eindzege in verlegenheid kunnen brengen, hij naderde tot op zes tellen. Er volgde nog een dubbelslag in Gijzenzele en Zwevezele, een top vijf in de BvB-manche van Wellin en een bisnummer in Wolvertem. 

Eén en ander legde Jasper geen windeieren maar leverde wel een overstap op naar Cannibal B Victorious, waarvoor Francis Van Mechelen zelf contact had opgenomen. Jasper kneep zich opnieuw in de wangen dat hij met Leander De Gendt en Nolan Huysmans aan een overwacht avontuur kan beginnen.

Pluimgewicht Leander 

DE GENDT wordt kannibaal

 

Meer adept van het wielrennen dan de Denderleeuws familie De Gendt kun je moeilijk zijn.

Vader en kinesist Stefaan runt met Smart Cycling een zaak die 32 wielrenners traint en zo juist mogelijk op de fiets zet. Twee van die bofkonten zijn z’n zoon Leander (°2007) en z’n dochter Itta (°2009). 

Leander De Gendt in de bolletjestrui waarin we hem in de toekomst wel nog vaker zullen zien. Deze op de foto is die van de Topcompetitie die hij in Affligem die hij op de valreep nog moest afstaan aan de piepjonge allrounder Mauro Keppens.

Leander bmxt al vanaf zijn zesde met overwegend nipte maar leerzame nederlagen tegen kloekere leeftijdsgenoten. Ook in het veldrijden was (net) niet winnen meestal aan de orde. Het diende de opbouw van zijn mentale veerkracht. 

Tussendoor zette Leander ook op de weg niet evidente stappen met een onwaarschijnlijke BMI van amper 16,18 voor 49 kg. verdeeld over 1,74 meter. Twee kilo meer dan aan het begin van het seizoen maar dat scheelde een slok op de borrel om het als tweedejaars uitstekend te doen met in de eerste helft van april twee fraaie overwinningen onder de taalgrens. 

Eerst was er de regionale maar met hoogtemeters bezwangerde bloedmooie koers van Nandrin (waar Freddy Maertens in 1971 als neo-liefhebber meteen kampioen van België werd en Jurgen Vandewalle 24 jaar later bij de junioren), waar Leander dit puikje achter zich hield: Yoram Knaepen, Edouard Claisse, Michiel Nijst, Yasu Vervoort, Jinze Joris, … 

De zondag daarop deed hij dat vetjes over in de GP Francis Verborg van Vezin, de openingsmanche van de Topcompetitie, waarin Jinze Joris en Michiel Nijst zich als enigen in zijn heet spoor konden handhaven. Ook de andere voornoemden van Nandrin plus Mauro Keppens en Thibaut Van Damme moesten zich daar ootmoedig gewonnen geven. 

Niemand bleek op de hoogtemeters beter dan Leander De Gendt, dat in schrijnend contrast tot het tijdrijden waarin hij op vlakke en winderige wegen als het ware nog van zijn fiets waaide.

In het buitenland kreeg hij veel minder te maken met overbewaaide biljartvlakke wegen en dat weerspiegelde zich in zijn uitslagen in vier verschillende landen: 5de in de GP du Mont Noir - Saint Jans Cappel (Fr.) , 2de in de Kleeberg Challenge (Ned.), 5de in het Criterium Européen (Lux.), ook 5de opgelijst met een dagzege in de Vuelta al Bayo Aragon (Sp.). Ook het binnenlandse reliëf werd niet versmaad in de Triptique Ardennais (3de) en de Tour de la Basse Meuse (6de). 

Het was ook meer dan een voetnoot dat hij halfoogst ook eens op Vlaamse bodem kon winnen, meer bepaald in Heestert, dat kon Remco Evenepoel in 2018 niet toen hij in de Zwevegemse deelgemeente zijn enige koers in de regenboogtrui der junioren kwam rijden, Fabio Van den Bossche klopte hem toen. Vijf jaar later gaf Leander zowat honderd concurrenten het nakijken in de sprint, een vaardigheid die hij dankt aan explosiviteit die hij in het veldrijden opdeed. Op 15 januari was hij vierde geworden op het BK in Lokeren, waar hij zoals bij andere gelegenheden zijn straffe kopstart kon vasthouden.

Ook talentscout Francis Van Mechelen kreeg die waslijst van resultaten onder ogen en aarzelde geen seconde om Leander te engageren voor zijn Cannibal B Victorious.

Leander was vereerd maar ventileerde toch ook enige schroom naar zijn moederclub Onder Ons Parike toe want hij had daar best naar zijn zin maar dit was a challenge he couldn’t refuse.

De “onverlaat” van de Koppenberg tijdens de Ronde van 1977

Marc Reybrouck overleden

 

Hij werd ooit verdacht van betrokkenheid bij de … ontvoering van de Italiaanse premier Aldo Moro

Zes jaar geleden had ik de eer en het genoegen om voor KW over Marc een uitgebreid stuk te maken, 40 jaar na zijn memorabele verbale passage bij het podium der Ronde van Vlaanderen 1977. Mijn relaas van toen …

Marc Reybrouck (links) met twee van zijn beste koersvrienden: Hammenaar Luc Schuddinck en bovenal Robert Legein, zijn decennialange sidekick op de koers en daarbuiten.
(foto genomen net vòòr de start van Ruddervoorde Koers op 10 mei 2023)

Marc Reybrouck: een bijna 72-jarig vat vol (wieler)belévenissen en anekdoten, teveel om allemaal aan te halen. Veurnenaar Jan Huyghe wijdde aan hem zelfs een boekje met de veelbetekenende titel “De Hel(d) van het Noorden”.

De Reybroucks (geen familie van Guido) weken tijdens de Tweede Wereldoorlog uit. Papa Georges’ schoenenzaak in Woumen was tanend. Zijn neef, de politiecommissaris van Drongen, lokte hem naar Drongen, waar er veel meer werk was. Georges herschoolde tot metser en bouwde een mooi bestaan uit. Hij hielp onder meer mee aan de bouw van de Martini-toren in Brussel. 

Marc was inmiddels beginnen …koersen.

- “Mijn motor was evenwel te klein”, zucht hij, “en beroepsrenner worden was geen optie. Na mijn militaire dienstplicht in Duitsland stopte ik met koersen. Mijn supportersclub van 200 leden zag het met lede ogen aan. Vooral de voorzitter was er het hart van in. Hij was niet de eerste de beste maar wel Simon Parlevliet, de ceo van een groot visbedrijf in Scheveningen. Hij wilde niet dat ik opnieuw ging werken in de Opel-garage van Gent, waar ik bitter weinig verdiende maar stelde mij voor om voor hem een visronde te beginnen. Na gedurende drie jaar in loondienst te hebben gewerkt, moedigde hij mij aan om op zelfstandige basis verder te doen. Hij leende mij de helft van het bedrag voor de dure koelvrachtwagen maar ik heb het geleende bedrag nooit moeten terugbetalen. Mijn commerce nam zo’n hoge vlucht dat mijn papa Georges mij moest bijspringen om één en ander goed op te volgen. Onze samenwerking duurde veel te kort want in 1974 bezweek mijn papa al op zijn 59ste aan een hartstilstand. Ik stond er alleen voor tot Marleen en ik in 1980 een huis kochten in de Veurnse Ooststraat om er een vishandel op te starten en ruim twintig jaar uit te baten. Aan één en ander hield hij het koosnaampje “visboer” over, wat mij eerder vleide dan stoorde.”

KOERS, KOERS, KOERS,...

Het leven is evenwel veel meer dan vis alleen en dus stortte Marc zich onderwijl vol welbehagen op het wielrennen, dat hij van zijn papa in de genen meekreeg. Papa was behalve schoenhandelaar ook soigneur van de streekidolen Maurice Blomme, André Declerck, Arthur Mommerency, Albert Sercu,... Marc voelde zich meteen nauw betrokken en doorsnuffelde met zijn vader de kranten. Het was zijn core business die hem van school deed weglopen om naar de koers te gaan kijken. En die besmetting is werd almaar erger. Vol lef baande hij zich een weg in dat relatief kleine wereldje, tot op het podium. Dat zou vandaag de dag in een veel minder toegankelijk koerswereldje nog amper lukken. Marc heeft dus, wat dat betreft, in het juiste tijdvak geleefd.

DE VERMALEDIJDE KOPPENBERG

Eeuwige bekendheid verwierf hij op 3 april 1977, dag van de 61ste Ronde van Vlaanderen, die voor het eerst startte in Sint-Niklaas en voor de tweede keer de gevreesde Koppenberg in zijn parcours had opgenomen. Het was de cruciale potenbreker in het koersverloop.

- “Ik stond in het kamp van wereldkampioen Freddy Maertens”, opent Marc. “Eddy Merckx had een aanval geplaatst op de Oude Kwaremont en telde één minuut voorsprong. Ik stond aan de voet van de Koppenberg, waar Jef D’Hont mij een fiets gaf met meer gepaste versnellingen voor Freddy. Bovendien duwde ik  Freddy op de meeste hoogtemeters van de Koppenberg. En passant kreeg ik een klop van mijn vroegere dorpsgenoot Walter Godefroot, die mij toesnauwde: wat doe je nu? Mijn idool helpen natuurlijk, niets meer / niets minder! Binnen de kortste haalde Freddy de fel verzwakkende Merckx bij, waar naderhand ook Roger De Vlaeminck in slaagde. Het was een verboden fietswissel en dus werd Freddy door wedstrijdleider Jos Fabri uitgesloten en aangemaand om af te stappen. Freddy, in koers gehouden door Lomme Driessens die aan de publiciteit dacht, negeerde dit bevel en was de gedroomde gangmaker voor Roger, die amper overnam. Het was voor Roger dan ook een koud kunstje om Freddy bij de finish in Meerbeke voor te blijven. Ik kon het niet aanzien en tijdens de ceremonie protocolaire kon ik mij niet bedwingen. Ik schold De Vlaeminck de huid vol, niet wetende dat het gefilmd werd met klank en al. Roger stond er verlegen bij maar besefte in zijn binnenste al snel dat de Ronde van Vlaanderen alvast op zijn palmares stond én zou blijven.” 

De zeldzamen die het spraakmakende tafereel nog niet bekeken hebben kunnen dit alsnog op:

https://www.youtube.com/watch?v=vcdualvI4W8  

ONTVOERING ALDO MORO

Marc werd én bleef door het voorval een overbekende Vlaming. Toch is dit niet het strafste wat hij in zijn boeiende leven meemaakte. Het werd in 1978 ruim overstegen door een oponthoud bij zijn terugkeer uit de Tirreno-Adriateco toen hij met wijlen topmecanicien Roland Lybert met de Flandria-bus van San Benedetto del Tronto naar Milano reed voor de start van de Primavera.

- “Wij werden in Varedo tegengehouden door zeven tot op de tand gewapende carabinieri die ons manu militari uit de bus sleurden en op de grond duwden”, fronst Marc de wenkbrauwen. “Behalve veel spijkers zagen wij ook twee lijken op de weg liggen. De Flandria-bus werd helemaal uitgekamd. Na het langdurige oponthoud werden wij aangemaand de binnenwegen in plaats van de autostrade te nemen zodat wij met de fietsen en het materiaal amper op tijd waren voor de start van Milano-Sanremo. Het was een begrijpelijke gang van zaken. De Italiaanse premier Aldo Moro was op 16 maart ontvoerd door de Rode Brigades en zou anderhalve maand later dood worden teruggevonden. Iedereen die zich in die regio ophield, werd van betrokkenheid verdacht, wij ook dus. Ik was doodsbang maar Roland hield er de moed in: het is tijd voor een weesgegroetje, riep hij mij toe. De carabinieri dachten dat hij iets anders bedoelde.”

PETER POST, WALTER & EDDY PLANCKAERT

Dit zijn slechts de meest gekende en de strafste gebeurtenissen op het kerfstok van deze nu in Oostduinkerke wonende Tijl Uilenspiegel. Er waren er nog zoveel meer die mij verplichten er de grootste gemene delers uit te halen en zelfs dat zijn er nog wat.

- “De persoon die op mij het meest indruk gemaakt heeft, is wijlen Peter Post”, moet Marc niet lang nadenken. “Hij was streng maar rechtvaardig en naar Nederlandse normen gul voor zijn coureurs. Ik maakte een eerste keer kennis met hem toen ik hem met de fonkelnieuwe Mercedes van de Holiday Inn naar Andalusië moest brengen. Ik wist op slag met wat voor edel iemand ik te doen had. Hij paste mijn outfit aan, flatteerde de douaniers in Rekkem met enkele Pansonic-truien en maande mij aan spoorslags naar Spanje te rijden. De snelheidsovertredingen zou Peter voor zijn rekening nemen. Ongestraft plankgas geven (aan meer dan tweehonderd per uur) gaf mij wel een kick.”

- “Het zal geen toeval zijn dat ik Walter Planckaert, die door Post gekneed werd, de beste ploegleider vond die ik gekend heb. Aan zijn jongste broer Eddy heb ik nog het meest plezier beleefd.”

- “Ooit moest ik voor Panasonic de nachtwacht houden in Toulon. Er hing daar nogal wat louche volk rond, die alles stalen wat niet te zwaar of niet te heet was. Het enige wat de nachtelijke sereniteit doorbrak, was een vrijend koppeltje dat ik als bevoorrechte toeschouwer maar al te graag liet betijen. Bij het ochtendkrieken trokken Eddy Planckaert en Sean Kelly een venster open en begonnen “Gigi l'amoroso” te kwelen alsof ik het was die daar de liefde had bedreven.”

SLAGZIJ MAKENDE JOURNALIST

“De meest tegenvallende figuur uit mijn persoonlijke wielergeschiedenis was een niet nader genoemde journalist die inmiddels allang dood en geoordeeld is”, wil Marc ook nog kwijt. “Ik trok vaak met hem op. Hij was een krijger, ik een gever. Alles kwam van mijn kant, behalve die ene keer op een Hemelvaartdag toen ik met hem naar de Omloop der drie Provincies in Avelgem trok. Ik pikte hem ‘s morgens op aan het station van Tielt. Wij moesten eerst een ommetje maken naar bondsvoorzitter Hector Gallée in Tertre, waar de journalist in kwestie geïnviteerd was. Gallée was een brouwer die er een bourgondisch bestaan op nahield. De pure whisky smaakte en die vloeide overvloedig. Ik hield het als dienstdoende chauffeur binnen de perken, de journalist daarentegen overschreed zijn grenzen. Dat bleef niet zonder gevolgen. Veel te laat op weg naar Avelgem werd de scribent doodziek in mijn auto. Ik stopte. Tijdens het overgeven rolde hij in de (gelukkig droge) gracht, waarbij zijn bril in vele stukken brak. We zijn op de koers geraakt maar de journalist zal er zich niet veel van herinneren. Ik verzamelde de koersinfo en belde die ook in zijn plaats door naar de krant. Later op de avond kwam hij er wat door en uit dankbaarheid mocht ik op zijn kosten aan eender welk restaurant stoppen voor het avondmaal. Dat moest hij geen twee keer zeggen. Ik wist naar waar en bestelde de beste gerechten op de kaart. Hijzelf heeft er niet van genoten want binnen de kortste keren zat hij te snurken aan tafel dat de ruiten ervan daverden. Ik mocht het geld uit zijn portefeuille halen en gaf de bevallige dienster ook nog de fooi van haar leven. Het was een beetje mijn vergelding voor de voorafgaande beproevingen die mijn haren ten berge deden rijzen. Toen ik bij volgende gelegenheden dat verhaal nog eens anekdotisch doorstak, zei hij doodgemoedereerd: allemaal goed en wel maar mijn verslag is toch keurig en op tijd op de redactie gehaald. Je moet maar durven hé?!” 

 

Marc Reybrouck had (in april 2017) zijn wilde jaren gehad. Op de regionale koersen is hij nog frequent aanwezig maar Paris-Roubaix is de enige grote koers waar hij nog life naartoe trekt met Kristof Lefever, die zijn Diksmuidse Pannenkoeken over de hele wereld verdeelt. En op 4 mei gaat hij naar de vierdaagse Essor Breton (Fr.) om er vrienden te bezoeken en te supporteren voor zijn ultieme idool Jordi Warlop, die hij een mooie toekomst toedicht.

Op één of ander groot podium zul je hem niet meer zien opveren. Met het huidige protocol is er geen doorkomen aan zoals hij daar decennia geleden heel meestal in slaagde en dat vooral in Milano-Sanremo, torenhoog zijn favoriete koers die hij éénentwintig keer van heel nabij beleefde, waarvan vijftien keer tot op het podium: de zeven van Eddy Merckx, de drie van Roger De Vlaeminck, de twee van Sean Kelly, die van Felice Gimondi, Jan Raas, Giuseppe Saronni,...

 

Marc Reybroucks laatste levensjaren waren niet van de poes. Zijn echtgenote Marleen kreeg in februari 2022 een hersenbloeding en was onomkeerbaar aan het ziekbed gekluisterd. 

Marc was van dan af een wat ongeleid projectiel, maakte er toch het beste van en kreeg vooral steun van zijn boezemvriend Robert Legein, die hem privé hielp en geregeld meenam naar ‘de koers’. Marc herleefde maar zag af wanneer hij thuis alleen was. Zijn lijdensweg is zondagnamiddag in de kliniek van Veurne geëindigd. 

Jasper VERBRUGGE 

maakte de aansluiting met de top

 

Jasper voetbalde voorafgaandelijk met de gewestelijke jeugd van FC Lichtervelde en koerste slechts viermaal met de 14-jarige aspiranten. Vorig jaar behoorde hij niettemin al tot de beteren van het bouwjaar 2007, weliswaar zonder overwinningen maar hij werd in Adinkerke wel de West-Vlaamse vice-kampioen en miste in Brasschaat slechts van een niet het Belgische podium.

Jasper stond er vanaf de lente. Vooral zijn primeurzege in Ichtegem was beklijvend en smaakte sowieso naar meer, al liet de volgende (in Veldegem) toch een kleine maand op zich wachten. Zijn regelmaat (tien top tienen) werd extra opgelijst met ereplaatsen in de Katjeskoers van Boezinge (4de), de Ronde de Mouscron (11de), de GP Francis Verborg - Vezin (7de) en vooral in de nationale tijdrit in Poperinge (3de), de generale repetitie van het BK in Waregem negen dagen later de enige afknapper van het seizoen. 

“Het beetje reliëf dat Jasper in Poperinge te beurt viel was in Waregem, op een brug over de snelweg na, niet voorhanden”, wist zijn papa Koen, die in het dagelijkse leven sales manager is bij Silo Construction & Engineering in zijn thuishaven Lichtervelde. 

Jasper reageerde de zaterdag daarop met de West-Vlaamse titel in Adinkerke, waar hij vorig jaar al tweede werd na Briek Plasman. In de kakelverse kampioenentrui was hij in de Herman Vanspringels Diamond in Vorselaar (16de), het VK in Elverdinge en de kleine Ronde van Vlaanderen in Oudenaarde (11de) minder aan zet.

Jasper behaalde een fraaie derde plaats in de nationale tijdrit van Poperinge.

Het had veel van reculer pour mieux sauter. Na een sinksense dubbelslag in Lauwe en Moorsele haalde hij het podium van de GP Houtsaeger in Koksijde, waar hij net als Senne Brys, Yoram Knaepen, Yasu Vervoort, … één van de provinciale kampioenen was die kansloos geklopt werden door Thibaut Van Damme.

Daarna verlegde Jasper de focus naar de examens aan het Sint-Jozefscollege Torhout, waar hij intussen de algemene richting Latijn inwisselde voor het meer specifieke economie.

... met in zijn spoor Thibaut Van Damme, de primus inter pares van deze lichting.

De zomervakantie verliep helemaal naar wens, al had hij misschien gehoopt in de Ardennenkoersen dichter te eindigen dan de elfde plaats die hij zowel in Herbeumont als in Couvin behaalde. Het werd opgelijst met een dubbelslag in Langemark en Maldegem plus nog meer dichte ereplaatsen, ook in het BK van Hoogstraten, waar hij te langdurig gegijzeld zat in het peloton dat de vroege vlucht van vier afdekte. Met een andere Jasper (Christiaens) kon hij zich alsnog uit de omknelling losmaken voor een zoetzure vijfde plaats. 

Jasper leek het winnen onderhands verleerd maar dat maakte hij anderhalve maand later dubbel en dik goed met een sant in eigen Lichtervelde, een genoegen waarvoor hij de TPC-manche in Jemeppe-sur-Sambre liet vallen. Dat moet kunnen op die leeftijd en Jasper rondde meteen de kaap van tien overwinningen. 

De week daarop kwam er nog ééntje bij in Tielt maar nog veel mooier was zijn slotakkoord in de Affligem Classic. Weer geklopt door Il Imbatido Thibaut Van Damme maar het verschil tot enkele decimeter verkleind en daarmee zijn aanzienlijke progressie perfect in kaart gebracht.

Het eindbilan oogt bijzonder fraai: elf overwinningen met de West-Vlaamse titel als highlight, podiumplaatsen in de Topcompetitie (4de) en de Beker van België. De essentie is dat hij in 2023 enorme stappen heeft gezet die hem ontegensprekelijk naar de fine fleur van het bouwjaar 2007 doen behoren. Om dat verder te finetunen zal hij zich ook aan enkele baanmeetings wagen. 

Welk type renner in Jasper schuilt, is nog niet aan de orde. Indien je er zijn actieradius op naslaat dan stel je vast dat hij een all seasons coureur is. 

Eén en ander heeft hij ook in aanzienlijke mate mede te danken aan zijn moederclub, de Jonge Renners Roeselare die hij niet zonder schroom inwisselt voor het meer bemiddelde en bijgevolg ambitieuzere Acrog-Tormans Balen, de onderste trap van de Soudal-Quick.Step - piramide.

 

“Op deze jongen zit oneindig veel rek op”, knipoogt zijn mentor Patrick Huyghe.

 Peter DRABBLE, a young Englishman in Flanders

 

Peter Drabble (CT Menen, waarvoor ook de illustere Joshua Tarling uitkwam) slaagde er tijdens het openingsweekeinde als enige junior in om een dubbelslag te versieren.

Peter DRABBLE, full speed op weg naar een hardbevochten vierde plaats
 in de felle interclub van Menen.

In Staden maakte hij zich wijselijk uit de voeten voor de gegarandeerd snellere Nolan Huysmans en arriveerde met driekwart minuut voorsprong. Dat hoogstandje herhaalde hij ’s anderendaags in Vlamertinge, waar hij met kleinere voorsprong door de finish reed.

Sant in West-Vlaanderen dus alhoewel hij in de 1.1 van Kuurne, waaraan CT Menen met mindere goden deelnam, meer op zijn plaats zou zijn geweest.

Deze dubbelslag was de aanzet van een hoeraseizoen dat in Vlaanderen nog zes andere successen zou opleveren en tussendoor ook de Gouden Garnaal Mosselronde (1.1) in Philipinne (Ned.).

Peter Drabble komt niet out of the blue. In 2022 kwam hij uit voor het WAC Team en behaalde in Ravels een late overwinning na een enkele dichte ereplaatsen.

Afkomstig uit Hampshire maakte Peter met onder anderen Matthew Brennan, Jed Smithson en Ben (zoon van Bradley) Wiggins deel uit van het opleidingstraject van British Cycling tot een knieblessure daar een streep doortik. Dan maar naar Vlaanderen om er voor de weg te kiezen en hoe dat lukte … Als snel ingeburgerde op het vasteland komt hij als neo-belofte vanaf 2024 goed terecht bij het Hubo-Remotive CT dat onder anderen ook Stan Dens en Milan Van den Haute en in de rangen sloot en een ideaal platform biedt voor de aangemeerde Brit.

Peter Drabble droomt van een bestaan als flandrien met crosswinds & cobblestones als natuurlijke bondgenoten. Dat traject zal evenwel lang en hobbelig zijn. In de Ronde van Vlaanderen bleef hij evenwel steken op de 58ste plaats op grote afstand van de winnende Jarno Widar. 

Tijdens de zomervakantie won Peter, na een hardbevochten vierde plaats in de felle interclub van Menen, wel de Gouden Garnaal - Mosselronde (1.1) in Philipinne (Ned.) en de interclub van Ingelmunster (1.14), voorname steunpunten bij zijn moeilijke overstap naar de beloften.

Nolan HUYSMANS zal vanaf 2024 minder uit het oog verloren worden

 

Shame on me dat ik Nolan Huysmans (Opwijk) zo uit het oog verloren was. In de loop van het voorbije seizoen dacht ik plots aan hem en vermoedde dat hij misschien gestopt was met koersen. Nader inzien leerde mij welk een mondiale topper hij tijdens de zomer op de piste was geworden: half juli op het EK in Sangalhos (Port.) op de kilometer tweede na de Italiaan Davide Stella en eind augustus op het WK in Cali (Col.) tweede na de Australiër Tayte Ryan (Austr.), waarna nog brons in de teamsprint.

Nolan tijdens de tijdrit van de Guido Reybrouck Classic, waarin hij niet onaardig 19de werd. Tijdrijden wordt een werkpunt in 2024.

Het hele seizoen 2023 stond in functie van die zomerse internationale doelstellingen. Na een zoveelste fraaie passage aan de Blaarmeersen, bekroond met de titel in de individuele achtervolging, opteerde hij voor een kalme lente zonder één enkele overwinning die hij wel scheerde (2de na Liam Van Bylen) in de Beker van België - manche in Bonheiden. Na de Arend in Rekkem ging de riem eraf die zou er in 2023 niet meer opgelegd worden.

In 2024 wil Nolan op een omgekeerd scenario: meer de weg dan de baan, waarop hij op het EK en het WK meer te bevestigen dan nog te bewijzen heeft. Als belofte wil hij vanaf 2025 goed terechtkomen, al heeft hij daar met zijn overstap (samen met Jasper Christiaens en Leander De Gendt) naar Cannibal B Victorious al op geanticipeerd. 

In afwachting zullen we in 2024 de kans niet krijgen om Nolan Huysmans uit het oog te verliezen, hij zal een copieus uci-programma afwerken. Tussendoor krijgt hij zijn studies lichamelijke opvoeding en sport aan de Topsportschool voltooid.

 

En aangaande dat vermeend gestopt zijn, het had gekund hoor na zijn annus horribilis 2022. Na een best aardige winter  aan de Blaarmeersen (kampioen op de halve km. vòòr Thibaut Van Damme) kreeg hij van februari tot april bij doorgedreven inspanningen voortdurend te maken met zware hoestbuien een ''uitloper'' van een niet al te milde corona. Winst in de Katjeskoers van Boezinge bracht een tijdelijke heropflakkering. Hij zocht in het OLV Ziekenhuis van Aalst een longspecialist op, die hem opnieuw aan een performant lichaam hielp waarmee hij aan een duurzame opbouw kon beginnen, met opmonterende resultaten voor gevolg. 

De notoire Nolan keerde geleidelijk terug: na enkele fraaie ereplaatsen in interclubs won hij drie aardig bezette regionale koersen op een rij. De zomervakantie kondigde zich veelbelovend aan tot er op 10 juli in Frasnes-lez-Anvaing een nieuwe kink in zijn kabel sprong. In volle sprint werd hij door het bewust maneuver van (bij naam gekende) andere renner in de nadar gecatapulteerd. Het oogde verschrikkelijk. Men liet hem veiligheids-halve langdurig roerloos liggen waardoor er nog meer paniek ontstond. Nolan werd afgevoerd naar het ziekenhuis te Ronse, waar hij opgelapt werd aan de linkerhand en duim, een lip en vooral een schouder, die hem tot een langdurige revalidatie noopte. Hij trad eind augustus herop maar meer dan een viertal dichte ereplaatsen leverde dat niet meer op.

Frasnes-lez-Anvaing is voor Nolan een hellegat. Op 11 oktober 2020 mocht hij er als laatstejaarsaspirant en na een zes op zeven zijn Belgische titel verdedigen in het verlate BK in Frasnes-lez-Anvaing, waar hij evenwel met onder anderen Cedric Keppens zwaar ten val kwam en waarbij een dijspier geraakt werd zodat hij in de spurt geen volle kracht kon zetten en daardoor net naast het podium belandde.

Thor PEETERS: regelmatig uitblinken is waardevoller dan één keer winnen

 

Met het statement “winning isn't everything; it's the only thing” zul je niet welkom zijn bij Thor Peeters, de Bredense tweedejaarsnieuweling die afgelopen seizoen 35 uitslagen behaalde die ertoe deden maar waarvan er geen enkele de piek van de overwinning had. 

 “Liever dat dan een eenzame uitschieter“, reageert Thor wijselijk.

Thor trekt de kar met Briek Plasman in zijn spoor.

Toch kan die eerste triomf niet lang meer uitblijven, daarvoor heeft Thor teveel kwaliteiten. Indien hij mag kiezen dan opteert hij voluit voor de Belgische titel strandracen die tijdens de jaarwende in zijn thuishaven wordt uitgereikt en waarvan zijn papa de parcoursbouwer is. Meer sportieve inteelt kun je niet hebben voor een precieuze trofee en zie waartoe dat voor Jordi Warlop vorige winter geleid heeft: een onverhoopt meerjarencontract bij Soudal-Quick.Step!

Tijdrijden (b)lijkt voor Thor een werkpunt.

Zo vèr is Thor nog lang niet. Hij handhaaft zich als neo-junior bij Onder Ons Parike dat hem een attractief programma zal serveren.

Thor wil het daarbij ook van hoogtemeters hebben waarbij hij graag verwijst naar zijn top tienen in Herbeumont, in Couvin en in Basse Meuse, die hij op karakter afdwong. Ook in de Ronde van Vlaanderen vermande hij zich voor een 24ste plaats, die hij eveneens in het pittige Critérium Européen (Lux.) behaalde.

Thor haalde in Moorsele, Ingooigem, Langemark-Hagebos, Kooigem en Vichte het podium. De midweek in Kooigem was daarvan de fraaiste omdat die werd afgedwongen nadat hij er anderhalf uur in de aanval reed. 

Hij is alvast niet voor één koersgat gevangen. Tijdens de donkerste weken zal hij, net als vorige winter, aan enkele veldritten deelnemen in combinatie met strandraces, die hij dus eind 2023 hoopt te bekronen met een sant in eigen Bredene.

Na de jaarwende wenkt opnieuw de weg, waarop hij als neo-junior de fraaie lijn hoopt door te trekken met Onder Ons Parike, waar ook zijn klasgenoten (KTA Brugge) Fabrice Lefevre (VC ’t Meetjesland Eeklo) en Warre Willems (Shifting Gears Brugge) aanmeren.

 René MESSELY: een tijdrijder is sowieso een méérkunner!

René Messely manifesteerde zich als neo-nieuweling vooral in het tijdrijden, al werd hij ook knap zesde op de steile hoogtemeters van de Mont de l’Enclus in Orroir.

“René houdt zich constant op in de voorste gelederen en schuwt het kopwerk niet maar op het laatst ontglipt hem die goede positie”, legt zijn papa Nik uit. “Dat wil hij in 2024 veranderen.”

Het was géén aangekondigde kroniek dat René zou uitblinken in het tijdrijden. Bij de 14-jarige aspiranten werd hij in Ruddervoorde pas 9de in het PK en in Gavere 26ste op het BK.

Die resultaten heeft hij tijdens de lente van 2023 fel verbeterd: derde (en 2de eerstejaars na Kyano Cottignies) op het PK en tiende (en 3de eerstejaars) op het BK in Waregem, net als de week voordien in de nationale tijdrit van Poperinge ook al tiende werd.

Het waren al resultaten die konden tellen maar ze werden nog ruim overtroffen tijdens de nazomer en herfst. René kwam in de Memorial Igor Decraene uit op derde plaats met ruim 18” meer dan de ongenaakbare Thibaut Van Damme maar met slechts 113 duizendsten meer dan zijn leeftijdgenoot Yasu Vervoort.

René MESSELY wil meer zijn dan uitsluitend een tijdrijder, vandaar zijn energiek optreden in de andere koersen en ... voor hoogtemeters haalt hij zeker de neus niet op.

But we ain’t seen nothing yet ... Op zondag 15 oktober zette René de klap op de vuurpijl door in de Chrono des Nations in Les Herbiers (Vendée) derde te worden na de autochtonen Hugo Boucher en Jan Hernandez Reilhe (beiden van het bouwjaar 2007) die hem geen 20” konden wegzetten.

René was de enige Vlaamse nieuweling die daar zijn opwachting maakte. Hoe hij dat voor mekaar kreeg laat zich zo raden. Zijn illustere Lendeleedse dorpsgenoten Alec en Loïc Segaert hadden hem naar ginder meegetroond. 

 

René is een adept van het triatlon. Vader en vooral moeder gaven het voorbeeld. Katrien Decannière brak op training een rib en moest afhaken voor het WK in Hawai, dat kwam hard binnen. Gelukkig was er op diezelfde 14 oktober de Chrono des Nations en het resultaat van zoonlief daarbovenop maakte veel goed.

 

Ook in 2024 zal het tijdrijden een voornaam item zijn: West-Vlaams kampioen worden, het Belgische podium proberen te bestijgen en bevestigen in de Chrono des Nations en dan kan een eerste internationale triomf niet anders dan heel nabij zijn. 

De andere koersen werden nooit versmaad, wel integendeel René bracht die geregeld op smaak waardoor hij op het einde krachten tekortkwam. Met zijn mentor Loïc Segaert zal gezocht worden naar een evenwicht tussen prestatie en resultaat.

 

René blijft zijn moederclub Gaverzicht - Be Okay trouw. Hij werd nochtans druk gesolliciteerd door andere clubs maar de persoon van Luc Schietgat maakte het verschil.

Jenthe VERSTRAETE moeilijk begonnen en tòch half gewonnen

Jenthe Verstraete had als nieuweling een zekere status afgedwongen. Zijn eindzege in het Critérium Européen (Lux.), opgelost door ereplaatsen in andere rittenkoersen met als boventoon dat meerdaagse inspanningen z’n dada zijn.

Na een geslaagde ultieme passage aan de Blaarmeersen bleef hij de hele lente steken op verre ereplaatsen omdat Murphy zich constant tegen hem keerde en waarbij Jenthe zich toch optrok aan zijn rol van smaakmaker in de Ronde van Vlaanderen en die was ook bepaalde anderen niet ontgaan.

Het begin van de zomervakantie luidde de ommekeer in. Zijn openingszege in het verre Elewijt werd al meteen overruled door zijn hoogstandje in de Sportbreizh, een driedaagse in de buurt van Brest, waar hij een knappe voorsprongzege in de openingsgrit verlengde in de derde eindplaats. 

Die zette de toon voor een onverhoopt sterke zomer met een recital van ereplaatsen in de mooiste koersen, licht doorspekt met deugddoende regionale overwinningen in Wijnendale en Mesen.

Op die laatste overwinning volgden geen uitslagen meer die ertoe deden Was Jenthe koersmoe? Toch niet! In Jemeppe lapte hij zichzelf een hongerklop en in de (te) weinig selectieve La Gilbert parkeerde hij rond de 30ste plaats. Toch had het seizoen voor hem nog wat mogen voortduren, trainen en koersen is zijn onophoudende passie.

Tijdrijden (b)lijkt Jenthe's werkpunt. In die uitslagen doemde hij amper op.

Dat zal in 2024 enkel maar aanzwengelen. Kenny Desaever was not amused toen hij Jenthe’s overstap naar Dakwerken Crabbé vernam. De Diksmuidse ploegleider zag in zijn Ingelmunsterse poulain een spilfiguur om met Van Moer hoog te scoren op de uci-kalender maar wat hij niet apprecieerde begreep hij tenslotte wel. Jenthe kon onmogelijk neen zeggen tegen het aanbod van een gefintuned internationaal programma. 

Vooral de Ain Bugey Valromey Tour, ook wel eens de mini Tour genoemd, bekoort Jenthe. Daar wil hij zijn limieten op de hoogtemeters aftasten al vermoedt hij bij voorbaat dat de echte cols hem letterlijk te hooggegrepen zullen zijn. Er ligt evenwel nog genoeg reliëf daaronder om zich in de selectieve sector waar te maken.

Jenthe is een spraakwaterval die het over de koers heeft alsof hij er gepokt en gemazeld in is. Toch is hij van deze Verstraete-tak de eerste die koerst.

Koersen is één der heftigste vormen van het jonge leven. Velen zijn geroepen maar bitter weinig uitverkoren om er een lucratief bestaan mee op te bouwen. Ook Jenthe wil het zekere voor het onzekere nemen met een duurzaam plan A: de 2de graad  ASO sportwetenschappen, niet langer aan de Topsportschool van Gent maar aan het MSKA in Roeselare, dichter bij huis en zonder de concessie van het baanwielrennen.

Voor Jenthe mag het al eind februari in plaats van eind oktober zijn. Hij popelt om uit te blinken in een volgende interessante lichting van het bouwjaar 2006 met onder anderen Louic Boussemaere, Stan Craps, Aless De Bock, Nolan Huysmans, Cedric Keppens, Xander Scheldeman, Jasper Schoofs, Aldo Taillieu, Axel Van den Broek, Lomme Van den Meerssche, Corneel Vanslembrouck, Matijs Van Strijthem, Louis Weyts, … om nog maar te zwijgen van de aanmerende recolte van 2007 met vooral Senne Brys, Edouard Claisse, Leander De Gendt, Thor Feyaerts, Yoram Knaepen, Thor Michielsen, Thibaut Van Damme, Jasper Verbrugge, ...

Alexander BASTIAENS: tijdrijden zowaar de vlag die zijn mindere lading afdekt

 

Op 1 mei kreeg ik in de vooravond het leuke berichtje (“Alexander heeft naar je geluisterd”) van Petra Vanhoof, de toffe mama van Alexander Bastiaens, die rond de middag in het druilerige Waregem tweede was geworden in het BK tijdrijden der 14-jarige aspiranten, weliswaar op een respectabele 27 seconden van Sander Willems maar vòòr de 22 anderen die hem op 14 augustus 2022 voorbleven in het kortere BK tijdrijden in het verzengende Denderleeuw. Die 24ste plaats met over de 2,8 km. 27” meer en 2,24 km. per uur trager dan Sander Willems was ondermaats voor één van de dat jaar vijf beste prestérende aspiranten van het bouwjaar 2009. 

Alexander BASTIAENS in Waregem aan het begin van zijn rush
naar een onverhoopte dichtste ereplaats in het BK tijdrijden.

Dat aanzienlijke verschil moest bij Alexander meer tussen de oren dan in de benen zitten: de neus ophalen voor het gevecht tegen zichzelf en het voor zich uitschuiven van de limieten, die je verbreden als coureur in het algemeen maar ook als sprinter. Alexander heeft de aanbevéling kennelijk ter harte genomen en zie waartoe dat in Waregem leidde.

Die dichtste ereplaats in het BK tijdrijden leidde geen hoeraseizoen in maar was slechts een zeldzaam lichtpunt tijdens een overwegend pechseizoen, die hem in mijn ranking deed tuimelen van de derde (289 punten) naar de zevende (208 punten) plaats.

Hoe kon het anders na zoveel brute pech? In het VK omnium van november kwam hij ten val in het afsluitende onderdeel terwijl hij in de tussenstand al meer punten telde dan de uiteindelijke tweede. Twee maanden later moest hij ziek wegblijven van het BK omnium. In het Limburgs weekend werd hij al in de openingstijdrit in Paal door een nogal zware val uitgeschakeld, waardoor hij de week daarop VK in Arendonk misliep. En op het BK in Denderleeuw reed Alexander al in de tweede ronde lek. 

Eén en ander heeft hem een pak punten gekost die hem in de ranking weer dicht bij de top drie zouden hebben gebracht.

De lente kondigde zich helemaal anders aan. Alexander won zijn eerste drie koersen en scheerde een dubbelslag van Antwerpse titels (in de wegrit geklopt door Rhune Heylen). Het tij keerde vanaf eind mei en de good vibes keerden pas eind juli terug met tweede plaatsen (na Sander Willems) in de tijdrit en de eindstand van het Antwerps weekend. 

Alexander won na de zomervakantie nog in Lommel-Heide, Budingen en (op zijn slotdag) in het verre Crisnée maar ook dat schonk hem geen algemene voldoening.

2024 kan bezwaarlijk nog pechvoller worden dan 2023 was. Bovendien wordt die sakkerse Sander Willems dan een spitsbroeder. Hopelijk benutten ze die beschikking meer om mekaar (nog) beter te maken dan om mekaar te ontzien.

Kruis(hout)emse parel aan de rijke Vlaamse wielerkroon aarzelt nog even om al op zijn 16de te ‘emigreren’

 

Thibaut VAN DAMME

de musthave van Auto Eder

 

Als 14-jarige eerstejaarsnieuweling veroverde hij ‘slechts’ vier titels, als tweedejaars werd dat ruim het dubbele: négen ofte allemaal, annex de twee manches der Beker van België als slotakkoorden.

We ain’t seen nothing yet … Ook op de weg sloeg Thibaut genster na genster en in eigen land bleef hij, een blunder van een seingever in Koksijde 2021 daargelaten, nog steeds onklopbaar in het tijdrijden. Dat bestendigde hij op 1 mei in Waregem, waar hij aan ruim 44 km./u. zijn concurrenten op respectabele afstand plaatste. 

De week voordien had hij al de nationale tijdrit in Poperinge gewonnen en vier maanden later keerde hij naar Waregem terug om in de daar veroverde tricolore ook de Memorial Igor Decraene naar zich toe te trekken. 

Enkel de tijdrit van het European Youth Olympic Festvival in Maribor (Slov.) kon hij niet aan zijn portfolio toevoegen omdat hij als enige van de top tien een ware zondvloed moest trotseren. Nog naderde hij tot op 1/3de seconde van het podium en tot op acht tellen van het hoogste schavotje. Dat mocht de smaak van een medaille hebben.

Thibaut behaalt in de GP Houtsaeger van Koksijde een betekenisvolle overwinning op andere Vlaamse coryfeeën als Senne Brys (de aanstaande BK), Jasper Verbrugge en Yoram Knaepen.

Thibaut is behalve een notoire tijdrijder bovenal een allrounder die op uiteenlopend terrein successen boekte: de Ronde de Mouscron (BvB), de Herman Vanspringels Diamond - Vorselaar (2de manche van de Topcompetitie, die hij dan al niet meer kon verliezen), de GP Houtsaeger - Koksijde (BvB), de Geo-Therm Calestienne Classic - Wellin (BvB, wars van een individueel klassement); GP Roger Baguet - Parike (vrije koers) en last but not least de Affligem Classic, de apotheose van de zogenaamde Topcompetitie waar hij - voor zover nog nodig - de puntjes op de i’s zette.

Ook de Ardense hoogtemeters konden Thibaut niet stoppen, al moest hij zowel in Herbeumont (in de spurt) als in Couvin (+1’10”) de kwikzilveren Edouard Claisse laten voorgaan. 

Thibaut in de gele leiderstrui van de Topcompetitie. 

Thibauts exceptionele kunnen, geschraagd door data, is niet uitsluitend in blindemansogen maar ook in de klare kijkers van de scouts van Bora-Hansgrohe beland en die willen via Auto Eder een voorafname van het Kruisemse goudhaantje. Thibaut aarzelt nog om al op zijn 16de te ‘emigreren’. Toch moet hij vòòr eind oktober beslissen, de kans is niet denkbeeldig dat hij toehapt. 

Voor Thibaut moet hoe dan ook alles in functie blijven van zichzelf beter maken en er toch ooknoh  fun aan beléven. Groot gelijk deze essentie van Thibaut, die ook 2024 als één van de jongsten (°18 september 2007) zal doormaken wat extra rek betekent. 

Core business blijven de studies (richting wetenschappen) aan de Gentse Topsportschool en Kristof De Baets als mentor.

Ook de baancompetitie, die zich voortaan opsplitst tussen de Blaarmeersen en het expansieve Heusden-Zolder, wordt niet versmaad maar meedoen aan alle negen disciplines zal niet langer aan de orde zijn, maar wel de achtervolging waarin Thibaut te maken krijgt met de 20 maanden oudere Nolan Huysmans, die half juli op het EK in Sangalhos (Port.) op de kilometer tweede werd na de Italiaan Davide Stella en eind augustus op het WK in Cali (Col.) tweede na de Australiër Tayte Ryan (Austr.) alsook brons in de teamsprint. 

Razend benieuwd hoe dicht Thibaut Nolan kan benaderen.

RANKING TOP 100

777	VAN DAMME Thibaut	Avia-Rudyco
575	KNAEPEN Yoram	Acrog-Tormans Balen BC
512	KEPPENS Mauro	Isorex CT
464	CLAISSE Edouard	Wanty CT
370	JORIS Jinze	Acrog-Tormans Balen BC
351	FEYAERTS Thor	Young CT D&D
336	VERBRUGGE Jasper	Jonge Renners Roeselare
318	DE GENDT Leander	Onder Ons Parike
286	BRYS Senne	Van Moer CT
261	VERVOORT Yasu	Acrog-Tormans Balen BC
238	BOGAERT Matthias	Isorex CT
221	MICHIELSEN Thor	Team Kempen
214	VAN DEN BOER Arthur	AA Drink Young Lions
198	CHRISTIAENS Jasper	Alfasun CT
185	VANDEN EYNDE Mats	Young CT D&D
181	VAN DER VURST Kobe	Isorex CT
173	COTTIGNIES Kyano	Young CT Middelkerke
169	DE ZUTTER Toon	Van Moer CT
165	BAECK Lowie	Avia-Rudyco
147	SIEGERS Emil	Dakwerken Crabbé - CC Chevigny
145	PLASMAN Briek	Jonge Renners Roeselare
141	DOCKX Jort	Acrog-Tormans Balen BC
137	DE NAEYER Siebe	Avia-Rudyco
135	D'HOLLANDER Lars	Avia-Rudyco
134	CONINCKX Noah	Acrog-Tormans Balen BC
118	HéLIN Jul	Acrog-Tormans Balen BC
118	VAN AERSCHOT Brend	Maes CT Glabbeek
117	DE WACHTER Mattis	SCV Marchovelette
115	HANNES Kamiel	Acrog-Tormans Balen BC
115	VERBEECK Tuur	Dijlespurters Mechelen
110	KEMPENEERS Jarne	Dakwerken Crabbé - CC Chevigny
108	LEFEVRE Fabrice	VC 't Meetjesland Eeklo
106	VAN CANNEYT Siebe	Avia-Rudyco
105	BEKE Raynaud	Gaverzicht - Be Okay
104	VANDENBULCKE Bas	Young CT Middelkerke
103	BODEN Rune	WAC Team
103	HOORENS Maurice	Onder Ons Parike
103	WIJCKMANS Sebbe	RS-Bikes Racing Team Pulderbos
99	MAECK Augustin	SCV Marchovelette
97	DE VALCK Sune	Van Moer CT
94	BOSSAER Xander	Isorex CT
93	WILLEMS Warre	Shifting Gears
90	OLIVIERS Siebe	Acrog-Tormans Balen BC
89	PERCQUE Hugo	Cureghem Sportief
88	DURIE Zeno	Young CT Middelkerke
87	JACKSON Seth (Gr.-Br.)	Kirklees Cycling Academy
86	BERTELS Witse	Van Moer CT
86	MESSELY René	Gaverzicht - Be Okay
86	VAN DEN BERGHE Dylan	Avia-Rudyco
84	BOSMANS Wout	Acrog-Tormans Balen BC
84	DE NUL Giel	Avia-Rudyco
83	DE KEERSMAEKER Mathias	RS-Bikes Racing Team Pulderbos
82	LAUREYS Fons	Avia-Rudyco
81	NIJST Michiel	Olympia Tienen
81	RAUS Jérôme	Acrog-Tormans Balen BC
79	VANSTEENKISTE Maxime	Maes CT Glabbeek
75	PEETERS Thor	Onder Ons Parike
75	VAN HERCK Alec	Acrog-Tormans Balen BC
74	DEGREEF Kyan	Dakwerken Crabbé - CC Chevigny
73	MAESSEN Daan (Ned.)	TigeRR CT
67	ANDERSEN Noah (Deen)	Isorex CT
67	DE JONGHE Lucas	Isorex CT
66	MARX Louis	Dakwerken Crabbé - CC Chevigny
66	VANDEN WIJNGAERT Matteo	Dakwerken Crabbé - CC Chevigny
64	DE MEESTER Oskar	Onder Ons Parike
64	FAEMS Felix	SCV Marchovelette
63	GRYPDON Matteo	Isorex CT
63	VAN GOIDSENHOVEN Wannes	Maes CT Glabbeek
62	LUIJSMANS Tymo	Sport & Moedig Genk
60	DE CLERCQ Naud	Starbikes - Bert Containers
58	LOGNARD Zakary	Dakwerken Crabbé - CC Chevigny
55	LIPPENS Brent	Starbikes - Bert Containers
53	DE SMEYTER Cas	Isorex CT
53	VERLEYSEN Thor	Avia-Rudyco
51	DAYER Thor	individueel
51	VERDONCK Thomas	Team Kempen
51	WILMSEN Daan	Shifting Gears
49	HOLGATE Max (Gr.-Br.)	Cobram Barooga CC
49	MOORTGAT Senne	Isorex CT
48	HEYNS Jelle	Van Moer CT
48	OKSNES Hakon Eiksund (Noor)	Isorex CT
47	VANASSCHE Arthur	Wanty CT
46	HINDS Max	Evolution Racing Academy
46	RAYK Aviv (Isr.)	Tacc
45	COMMEENE Ferre	Molenspurters Meulebeke
45	ROLLER Gustav (Z.-Afr.)	WAC Team
45	VAN RIET Gerben	Sport & Moedig Genk
44	ARENTSEN Cas	Sport & Moedig Genk
44	VAN KERCKHOVE Seff	Montbike Montbrio CE
43	DANDOIT Lucien	SCV Marchovelette
42	BUELENS Tiemen	Onder Ons Parike
41	DE NEEF Klaas	Noord-West Brabant
39	BARRY Ashlin (Can.)	EF Education - Onto
36	BRUYNOOGHE Mathis	Isorex CT
36	MUYS Quinten	AA Drink Young Lions
35	DU BIN Jef	Dijlespurters Mechelen
35	EDMONDS Enzo (V.St.)	Hot Tubes Devo Cycling
33	DELCOMMUNE Jules	Dakwerken Crabbé - CC Chevigny
33	KAHN Stan	Acrog-Tormans Balen BC
32	LOY Oscar	Wanty CT