Jasper STUYVEN  
wist een rampzalig 2019 uit én 
overstijgt regelmaat van 2018

De 12de Omloop Het Nieuwsblad werd een beklijvend kijkstuk, vlekkeloos in woord en beeld gebracht én perfect omkaderd door de VRT. Twààlfde Omloop Het Nieuwsblad? Toch wel, want de 63 eerdere edities waren - ere wie ere toekomt -  die van de opgeslorpte stiefzusterkrant Het Volk, waarvan - mooi gebaar ! - de volgwagen van weleer nostalgisch in beeld werd gebracht.

Een absolute voltreffer deze koers maar toch niet (zoals Michel Wuyts stelde) de op één na belangrijkste Vlaamse voorjaarskoers want de E3 Harelbeke en Gent-Wevelgem gaan de Omloop daarin nog ruim vooraf, zo ook op de schaal van de World Tour.

Foto Gino COGHE

Het zal Jasper Stuyven worst wezen. Eindelijk nog eens een overwinning met hoge meerwaarde na zijn Belgische titel bij de nieuwelingen in Hooglede 2008, zijn wereldtitel bij de junioren in Moskou 2009, een dagzege in de Vuelta 2015, Kuurne-Brussel-Kuurne 2016, een dagzege in de BinckBank Tour 2017 en 2018 en de eindzege in de Deutschland Tour 2019. Het had allemaal kunnen overstegen worden door een dagzege in de Tour van 2018 (op de Mur de Mende of was het Mur de … Merde?!) en een triomf in één der vlakke voorjaarsklassiekers, waarin hij stuk voor stuk minstens één keer de top tien haalde. De Omloop, net daaronder, heeft die ban alvast gebroken, wat kan hem boosten voor een ophefmakende eind maart / begin april.

Tijdens het interview met de winnaar polste Ruben Van Gucht of dit zijn revanche was op zijn opmerkelijke regelmaat van het vorige seizoen, waarop Jasper met een strenge knipoog replikeerde:

“Dat is twee jaar geleden, jullie zijn dat al vergeten, 2019 was zonder meer rampzalig en eindigde, de Deutschland Tour ten spijt, zonder WK-selectie.”

Jasper Stuyven heeft aan zichzelf geschaafd of juist ... nièt. Hij staat minder scherp, is daardoor minder gestresseerd en zijn vriendin wilde het nog meer anders door hem … baardgroei aan te prijzen. Hoe meer baard, hoe meer vreugde.

Waar een winnaar is, zijn er per definitie verliezers. Mocht het bij Yves Lampaert en Sören Kragh Andersen (de veronachtzaamde Deen die nochtans Paris-Tours2018 won)zo aanvoelen? Ik dacht van niet, ze waren partners in crime om de geloste vluggerd Matteo Trentin (wiens limiet nu blijkbaar ook al ònder de 200 km. ligt) op afstand te houden. Wees er maar zeker van dat de drie onderling afgesproken hadden dat de winnaar (wie het ook weze) de verliezers zou belonen zodat er niet één maar drie lachende mensen op het podium stonden. 

Ook Tim Declercq dwong een oorkonde af. Als gebruikelijk was hij de tractor van de onderneming, die al op zeventig kilometer van de finish op gang kwam, waardoor niemand nog uit de achtergrond terugkeerde en de gelederen voorin werden uitgedund. Zelfs Mike Teunissen (dagwinnaar in de Tour van 2019) waaide ervan tussen. 

Tim kwam over de 200 km. uit op een gemiddeld vermogen van ruim 300 Watt. Er zijn er niet veel die dat kunnen ontwikkelen. Op zijn bijna 31ste wint hij nog steeds aan kracht en dat kan tot veel leiden: à la Johan Vansummeren 2011 Paris-Roubaix als Survivor van een langdurige ontsnapping. Dat zou wat geven en wie zou het helemaal durven uitsluiten? Ikke nièt en het zou mij zelfs verblijden. 

Adam YATES

bleef baas over Tadej POGACAR

Zoals verwacht heeft Tadej Pogacar op Adam Yates slechts een kleine revanche genomen op de Jebel Hafeet in herhaling, waar beide antagonisten een beklijvend duel uitvochten. De zelfzekere Brit kreeg zijn schaapjes definitief op het droge en kon geamuseerd toekijken hoe zijn geklopte belager met de te voortvarend juichende Alexey Lutsenko verbeten duelleerde voor de dagzege.

De Sloveen rijdt hierna Paris-Nice, Milano-Sanremo, Itzulia Basque Country (Baskenland), La Flèche Wallonne en Liège-Bastogne-Liège. Enkel in de Koers naar de Zon zullen de beide jeunes premiers niet met mekaar te maken hebben want Remco Evenepoel doet Tirreno-Adriateco. Ook in de grote ronden scheiden hun wegen met Remco in de Giro en Tadej in de Tour. De tweeling Yates past dezelfde split toe: Simon opteert voor de Giro (waarin hij vorig jaar achtste werd) en Adam (waarin hij al in 2016 vierde werd) voor de Tour.

Jammer dat Steff Cras, die goed bezig was, door een nogal zware val werd uitgeschakeld.

De zesde UAE Tour, de eerdere Abu Dhabi Tour, houdt nog twee vlakke etappes tegoed. De voorlaatste loopt morgen helemaal langs de kust en start al om 8u45 om even na de middag aan te komen en is reeds vanaf 10u30 te volgen op Eurosport 1 (Telenet-kanaal 65). Ook de korte slotrit op zaterdag zal met een aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid op een koninklijke spurt uitdraaien.

De UAE Tour werd op poten gezet door RCS Sport, een onderdeel van de Italiaanse gelijknamige mediagroep Media Group, die onder meer de sportkrant La Gazzetta dello Sport in de portefeuille heeft en in die hoedanigheid alle Italiaanse topkoersen organiseert. Ook van deze World Tour - manche, de derde na Tour Down Under en de Cadel Evans Race, maakten ze een absolute topper met de deelname van alle achttien WorldTour Teams, aangevuld met Gazprom-Rusvelo en B&B Hotels-Vital Concept. Zwaar ontbrekende factor was de publieke opkomst. Ik denk dat elke toeschouwer er bij naam genoemd werd.

Ilan VAN WILDER en Quinn SIMMONS nàvolgers van REMCO maar er is 

bovenal Marco BRENNER

In het overigens oerdegelijke Wielerkrant.be zit Simon Wauters om enige uitvergroting niet verlegen. Omdat het doet lezen zeker?

Remco Evenepoel is nog maar aan zijn veroveringstocht begonnen of Simon heeft het al over zijn … opvolgers: de vier maanden jongere Ilan Van Wilder en de twee jaar jongere Quinn Simmons. Beiden hebben het in zich maar dat ze Remco ooit naar de kroon steken, dat zal meer uitzondering dan regel zijn.

De slechts vier maanden jongere Ilan werd, hoewel ik zelf (persoonlijke mening) vond dat Florian Vermeersch daar (nòg) meer recht op had, in het najaar van 2019 zowel tot Jonge Flandrien als tot beste Jonge Kristallen Fiets uitgeroepen. Dat dankte hij vooral aan zijn verwezenlijkingen als klassementsrenner met vooral een podium in de Tour de l’Avenir.

De nòg één jaar jongere Quinn Simmons (de “Keizer” van Koksijde die in de lente ook de Ieperse Memorial André Noyelle won) werd op indrukwekkende wijze wereldkampioen in Harrogate en wordt nog vòòr zijn 19de verjaardag met een fysieke voorsprong opgevoerd als mogelijke deelnemer aan Paris-Roubaix. Als dat al zo zou zijn dan weet ik zeker dat zijn Trek-Segafredo - maats Jasper Stuyven en Edward Theuns daar niet onverdeeld achter staan. Ik wil het dus nog zien dat de robuuste Amerikaan op paaszondag over de Noord-Franse kasseien dokkert. Dat zal nog minder het geval zijn voor Remco en Ilan, aan wie de helleklassieker zelfs op latere leeftijd wellicht niet besteed zal zijn.

Ik haal er graag das Deutsche Wunderkind Marco Brenner bij, die als één der jongste éérstejaars (°27.8.2002) de junioresranking 2019 van ProCyclingStats aanvoerde dankzij vooral de eindzege in de Tour du Pays de Vaud (Zwits.) en de Oberösterreich Rundfahrt, winst in de G.P. Général Patton (Lux.), een dubbele dagzege in de Giro della Lunigiana (It.) en de derde plaats (net vòòr Quinn Simmons) in het WK tijdrijden. De Duitser is de volgende kandidaat om de beloftencategorie over te slaan en is nu al gegeerd wild voor de World Tour Teams, als hij al niet ergens getekend heeft. Allrounder dan der Marco kun je bezwaarlijk zijn want hij werd - net voor Jente Michels - zesde in het wereldkampioenschap veldrijden in Dübendorf. Niemand heeft Remco Evenepoel als tiener korter benaderd als Marco Brenner, die er komende zondag niet bij is in Kuurne-Brussel-Kuurne. Het deelnemersveld wordt er aangevoerd door Team Franco Ballerini met de Oekraïner Andrii Ponomar, regérend Europees kampioen, als eyecatcher. Benieuwd hoe hij zich verhoudt tot de Belgische 17- en 18-jarigen, aangevoerd door Cian Uijtdebroeks, Arnaud De Lie en Lars Van Ryckeghem, drie bezitters van een nationale driekleur die van en naar Kuurne enkel door Arnaud mag gedragen worden want Cian en Lars zijn de titelvoerders van de tijdrit. Pardon?! Blunder van mijnentwege: niet Cian Uijtdebroeks is kampioen tijdrijden maar wel Noah Detalle. Ere wie ere toekomt!

Zelfingenomenheid en bezitterigheid ten top

Na “de koers is van ons” is er nu ook “de kampioenen zijn van ons”

Koers is Beléving: ziedaar het credo van E3 BinckBank Classic. Het organiserende Hand in Hand vaart een eigenzinnige, onafhankelijke koers en draagt innovatie hoog in het vaandel. De mensen achter "E3" maken er een traditie van telkens opnieuw te verrassen met een spraakmakende banner en een attractief randprogramma. Dat steekt bepaalde instanties de ogen uit.

Dit jaar verdient Hand in Hand andermaal een Oscar voor de originaliteit van hun banner waarop vroegere winnaars zich vermomd hebben tot alter ego’s van de voornaamste figuren van F.C. de Kampioenen. Van hen is Patrick Lefevere de enige die de E3 nièt gewonnen heeft en dus mag hij zich als buitenbeentje hullen in de gewaden van Bathazar Boma.

Applaus op àlle banken of toch bijna want de staatsomroep is not amused. Tussen het opruimen van hun hierarchische puinen door mocht woordvoerder Hans Van Goethem laten weten dat ze eerst zijn diensten hadden moeten briefen over hun plannen. Dat ze dat veronachtzaamden vonden ze dat vooral ten opzichte van de zieke Johny Voners niet kunnen. Je moet er maar aan denken hé?! Zou Xavier zelf daarover gemopperd hebben?

Laten we het evenwel positief houden en ervan uitgaan dat het deel uitmaakt van de strategie om de E3 BinckBank Classic nog meer een spraakmakende uitstraling te geven dan het al had. Mission accomplie donc!

In dat verband is er het filosofisch statement van Izegemse bakker Jan Dierickx Visschers, die als vakman weinig gelijken zal hebben en die het internet geregeld streelt met de illustraties van zijn wonderbaarlijke creaties.

"Tegenwoordig wordt alles in vraag gesteld. De affiches van E3 Harelbeke heb ik altijd mooi en origineel gevonden. Een knappe dame die de mooie heuvelruggen in ons Vlaamse land met haar prachtig lichaam mocht accentueren, protest. Geen respect voor de vrouw. Hoezo, telt naakt alleen maar voor parfum of zeep? Een kleine verwijzing naar een hand die in een prachtig gevormde kont zou…, protest. Vrouwonvriendelijk. De kwajongen in de man wordt een serieverkrachter. Moest het een ferme schouderklop zijn? Nu maken ze een leuke affiche met als thema de kampioenen en zoals te verwachten, protest. Man man man toch. Je zou je broek er voor afsteken, protest. Want het zou kunnen verwijzen naar… … Zou dit een gevolg zijn van de opwarming van de aarde? Zure regens.
Zo lag het ook in de lijn der verwachtingen dat onze bekwame politiekers zich geroepen zouden voelen om zich te buigen over het fenomeen Carnaval. Als de heren en dames uit de Wetstraat, een klucht opvoeren waarmee meer dan de helft van de wereldbevolking zich een breuk lacht, dan mochten ze zeker het carnaval niet aan zich voorbij laten gaan. Zelfingenomen- en genoegzaamheid zijn vereisten om politieker te worden. Enkel tijdens de verkiezingsperiode komen ze in contact met het gepeupel om hun noodzakelijke stem binnen te rijven.
Bijna een jaar zitten we zonder regering. We zijn sterk op weg om het record te verbreken van een stuurloos democratisch land. Op naar de top. Met grote verwondering moeten onze politiekers tot het grote besef zijn gekomen dat ze nog geen administratieve rompslomp hebben gemaakt van het feest voor de vasten. Een braakliggend terrein waar nu gretig zal op gesprongen worden. Regelneverij en administratitis dringen zich op. Onder zware druk van buitenlandse mogendheden met een regering voelen onze bestuurslui zich genoodzaakt om de nodige ingrepen uitvoeren. Zou dit de lijm kunnen zijn om een regering te vormen? Het cordon sanitair overboord om het land te redden. Walen, Brusselaars en Vlamingen verbroederen omwille van een vreselijke tragedie genaamd, “Zien wat er niet is” in de kiem te smoren. Aalst carnaval zal ons land redden. Wat een pijpkrul en een hoed al niet vermag.....

Adam YATES

overtroeft Tadej Pogacar

Hij werd verwacht én was ook op de afspraak, Tadej Pogacar, het buitenlandse equivalent van Remco Evenepoel als de grootste belofte van het huidige peloton. De 21-jarige Sloveen zette de andere klassementsrenners op respectabele afstand en nam daarmee stevige optie op de dichtste ereplaats in het eindklassement want één deed op Jebel Hafeet nòg véél beter (-1’03”): Adam Yates, de 27-jarige Britse coryfee van Mitchelton-Scott, die een aardig palmares bijeensprokkelde zonder grote overwinning evenwel tenzij je de Clasica San Sebastian 2015 als zodanig beschouwt. Tussen zijn ereplaatsen spannen zijn vierde rangen in de Tour van 2016 en in Liège-Bastogne-Liège 2019 de kroon. In de World Tour behaalde hij ook een dagzege in Tirren-Adriateco 2018, het ritérium du Dauphiné 2018, in Catalonië en in het Baskenland in 2019. Hij is vooral tijdens de jongste twee seizoen ontbolsterd. Moeilijk in te schatten maar toch denk ik dat Adam Yates, die zich van de kop af van Tadej Pogar ontmaakte, in the Emirates misschien wel zijn strafste prestatie ooit uit de mouw schudde en dit kon wel eens de toon zetten voor nòg meer en beter want op zijn 27ste moet er nog aardig wat rek opzitten. 

Niettemin werd Adam tot nader order nog ruim overtroffen door zijn illustere tweelingbroer Simon, die drie dagzeges behaalde in de Giro van 2018, één in de Vuelta van 2018 (bovenal eindwinnaar) en twee in de Tour van 2019. Adam en Simon rijden meestal een apart programma, ook in deze UAE Tour zijn ze niet verenigd.

Donderdag volgt zowaar een copy paste op dezelfde Jebel Hafeet, waar Tadej Pogacar op revanche belust zal zijn en er misschien de dagzege behaalt maar de dikke minuut terugnemen op Adam Yates zal veel te hooggegrepen zijn.

De vierde rit, die met een aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid op een koninklijke spurt uitdraait, kan morgen vanaf 11u45 gevolgd worden op Eurosport 1 (Telenet-kanaal 65).

Caleb EWAN,

de véélzijdigste bolide

Wat een sprankelende finale, die tweede rit van de UAE Tour, en een dito ontknoping op de steile Hatta Dam, waar Caleb Ewan en Sam Bennett zich afzonderden en een rechtstreeks duel uitvochten voor de dagzege annex rode leiderstrui. Het had iets van een Milano-Sanremo die op een ingekorte Mur de Huy aankwam, alvast een kolfje naar de krachtige drijfstangen van de gedrongen Australiër, ongetwijfeld de véélzijdigste bolide van het huidige peloton die ik nu al durf opvoeren als de topfavoriet voor Milano-Sanremo over een kleine maand tenzij ook hij moet wijken voor de illusie dat Philippe Gilbert de Primavera kan winnen.

Caleb EWAN leidt vòòr Benjamin DECLERCQ en Edward PLANCKAERT tijdens de slotrit van de Keizer - Koksijde in 2012. Die slotrit werd (zie hieronder) gewonnen door de onbekend gebleven Robert-Jon McCARTHY, een landgenoot van de meejuichende Caleb EWAN, die zich in de Ter Duinenlaan onderscheidde als teamplayer.

Pure sprinters als Pascal Ackermann, Mark Cavendish, Fernando Gaviria en Dylan Groenewegen werden onderweg genadeloos overboord gekieperd, zo ook de heroptredende Chris Froome terwijl de niet fitte Laurens De Plus niet meer aanzette.

Iets helemaal anders wordt de derde rit (184 km.) van net buiten Dubai naar de Jebel Hafeet, de elf kilometer lange slotklim die met de nodige schommelingen gemiddeld bijna zeven procent stijgt en de opmars van de klassementsrenners moet inluiden: Emanuel Buchmann, Davide Formolo, David Gaudu, Wilco Kelderman, James Knox, Alexey Lutsenko, Rafal Majka, Daniel Navarro, Wout Poels, Domenico Pozzovivo, Diego Ulissi, Alejandro Valverde, Adam Yates, Ilnur Zakarin ,..... Het zou een verrassing van formaat zijn indien er nog iemand anders won en de tijdelijke of definitieve macht greep.

De derde rit van de UAE Tour kan vanaf 11u45 gevolgd worden op Eurosport 1 (Telenet-kanaal 65).

Vlaanderen helemaal klaar 

om ook in 2020 te knallen

Vlaanderen is tot ter tand gewapend voor een nieuwe hoofdrol op de bühne van het internationale wielrennen. 

Remco Evenepoel sloeg natuurlijk alles maar de overwinning van Dylan Teuns in de afsluitende tijdrit van de Ruta del Sol kan ook tellen.

Eind juli 2017 had hij, wel derde na Alejandro Valverde en Dan Martin in La Flèche Wallonne, als contractrenner nog geen enkele overwinning behaald. De Tour de Wallonie luidde de ommekeer in. Na de openingsrit won hij ook de derde en de vijfde etappe en werd hij eindwinnaar. Dat herhaalde hij in de Tour de Pologne en de Arctic Race of Norway. Eénsklaps stonden er acht zegestreepjes achter zijn naam. Hij bleek geen one year - wonder, al won hij in 2018 tijdens een nochtans uitstekend seizoen (afgesloten met een derde plaats in de Giro di Lombardia) weer niet. Dat werd in 2019 dubbel en dik goedgemaakt met een dagzege in het Critérium du Dauphiné en bovenal in de Tour op La Planche des Belles Filles, wat hij ei zo herhaalde in de Vuelta maar in Ares del Maestrat moest hij zich vergenoegen met de tijdelijke leiderstrui. Dit jaar was hij er allervroegst bij in Valencia en vooral in Andalucia, waar hij zichzelf verraste met een zege in de individuele tijdrit met de steile klim als natuurlijke bondgenoot en methet kiezen van de juiste lijn in de afdaling.

Het promoveert Dylan, meer nog dan hij al was, tot een allrounder die altijd en overal kan uitpakken. Verlies daarbij zeker niet uit het oog dat hij vorig jaar vijfde werd in de Omloop van "de koers is van ons".

Enkel een Vlaamse afwerker leek nog te ontbreken maar dat was zonder de waard - Tim Merlier gerekend. De regérende kampioen van België trok, na een best aardige winter in het veld, de aandacht met een dagzege in de Tour of Antalya (Turkije), wat zijn teamgenoot Gianni Vermeersch hem ei zo na voordeed in de tweede rit. Dit duo zou de komende weken en maanden wel eens kunnen uitpakken op de dagen dat hun forward Mathieu van der Poel hen een “go” toeschreeuwt.

Nog eerder waren er ook al Dries Devenyns (winnaar van de Cadel Evans, een manche van de World Tour) en Xandro Meurisse (winnaar van de ééndaagse Vuelta a Murcia).

Greg Van Avermaet en Tim Wellens wonnen nog niet maar neem dat ook zij al vèrgevorderd zijn voor de één- en de méérdaagse veldslagen van maart en april. Last but not least is er Thomas De Gendt die jaarlijks garant staat voor minstens één meesterwerk, waarvan hij een patent heeft.

Evenepoel, Fuglsang en … Quintana ge-won-nen, 

zo ook Pascal Ackermann

Pascal Ackermann bracht kort na de middag de prelude met een koninklijke spurtzege in de openingsrit van de UAE Tour in Dubai, waar hij het haalde van vooral Caleb Ewan en Dylan Groenewegen. Dat kan hij deze middag (te volgen vanaf 11u45 op Eurosport 1, Telenet-kanaal 65) misschien herhalen al is de tweede etappe bezwangerd met nogal wat hoogtemeters. Een kolfje naar de pedalen van punchers die dat ietsje meer in huis hebben dan explosiviteit. Vooral de korte, maar korte steile dam (met stroken tot 17%) zal als potenbreker gelden.

Dan was het in Andalucia de beurt aan Jakob Fuglsang om zijn beste tijdrit ooit af te haspelen als tweede in dezelfde seconde als de verbazende Dylan Teuns, die almaar allrounder uit de hoek komt daags nadat hij een nog beter eindklassement verkwanselde zoals hem, na een eclatante dagzege op La Planche des Belles Filles, helaas ook overkwam in zijn eerste Tour in 2019. Toch wil de perceptie dat we van dit Limburgse competitiebeest (84 koersdagen in 2019) nog lang niet alles gehad hebben. 

Eén en ander viel helemaal tussen de plooien van het volgende hoogstandje van Remco Evenepoel, die zijn eindzege veilig stelde met winst in de afsluitende tijdrit waarin hij na een zware vierdaagse zelfs een uitgeruste en gefocuste wereldkampioen Rohan Dennis wegzette. Remco verbeterde zelfs (-2”) Geraint Thomas’ wedstrijdrecord, hoewel volgens Yves Lampaert de zwaardere wind dit keer nadeliger blies dan in 2018. Daar valt weinig aan te voegen en zeker geen ongeremde voorspellingen. Dat Remco het potentieel heeft om voor het allerhoogste in aanmerking te komen, staat als een paal boven water. Toch wil hij het zelf liever stap voor stap / koers per koers bekijken. Over achttien dagen begint hij in de Tirreno-Adriateco aan zijn volgende opdracht op een met de Algarve vergelijkbaar traject met eveneens een afsluitende tijdrit, de clasico in San Benedetto del Tronto maar met een nog betere bezetting. Zelfs indien ook dat in een succes uitmondt (en/of aansluitend in Milano-Sanremo), dan nog zal het geen referentie zijn om ook een kleine twee maanden later ook van de Giro het hoogste te verwachten, als is het zeker niet uitgesloten dat hij ook daar verrast. Ter info: Fausto Coppi was tachtig jaar geleden 20 jaar en (bijna) negen maanden toen hij de jongste winnaar ooit van de Giro werd.

Ook de eindzege van Nairo Quintana in de Tour des Alpes-Maritimes et du Var kwam in de slotrit (gewonnen door Julien – zoon van Jean-François - Bernard) niet meer in het gedrang. In Paris-Nice, waarin hij (+39”) in 2019 na Egan Bernal al tweede werd, zal hij opnieuw meedoen voor het podium. Eigenlijk heeft hij voor Team Arkea-Samsic nu reeds een aanzienlijk gedeelte van zijn lucratief contract terugbetaald.

Jack HAIG, huldiger van de geleidelijke progressie

Jack Haig: je moest een insider zijn om al van hem te hebben gehoord. In de Cycling Quotient Ranking schoof hij in 2019 op zijn sokken op naar de 69ste plaats maar beklijvende prestaties zaten daar niet tussen, wel dichte ereplaatsen in mooie korte rittenkoersen: derde in de Herald Sun Tour 2014, tweede in Tour Alsace 2014, tweede (na Marc Soler) in de Tour de l’Avenir 2015, tweede in de Tour de Slovénie 2016, derde in de Tour of Utah 2018,….. 

De toch al 26-jarige Australiër is oerdegelijk in de meerdaagse inspanning met bovenal een vierde plaats in Paris-Nice 2019. Of hij dat kan doortrekken in de drie grote ronden valt nog te bezien na zijn 21ste plaats in de Vuelta en zijn 38ste in de Tour van 2019.

Dit seizoen zette hij nog mooiere stappen: tweede (na Tadej Pogacar) in de Volta a la Comunitat Valenciana en deze namiddag begint hij, na dagwinnaar in Granada, als derde (+35”) in de tussenstand aan de afsluitende tijdrit van de Ruta del Sol. Jack Haig is - evenmin als Jakob Fuglsang – geen uitmuntende tijdrijder, integendeel. Zelfs wanneer het er toe deed, zoals in Paris-Nice van vorig jaar, bleef hij steken op de 24ste plaats op ruim een minuut van zijn illustere kompaan Simon Yates. En in de tijdrit van de Tour 2019 in Pau werd hij beschamend 137ste.

Benieuwd hoe hij zich vandaag in Mijas in de 13 km. tijdrit verhoudt tot de andere hooggeklasseerden van de Ruta del Sol. Deze prestatie kan significant zijn voor zijn toekomst als klassementsrenner in de grote ronden. Soms leiden omstandigheden tot … zelfontdekking. In dat verband herinner ik mij graag … Freddy Maertens, die er als neoprof n 1973 van uitging dat tijdrijden niet aan hem besteed was tot hij in de Quatre Jours de Dunkerque aan de afsluitende tijdrit begon als tweede stond in de tussenstand op zeven seconden van leider Frans Verbeeck. Freddy gaf het volle pond en oversteeg niet enkel Frans Verbeeck (+10”) maar ook Joop Zoetemelk (+5”) en Raymond Poulidor(+7”). De tijdrijder - Maertens was geboren. Iemand zou Jack Haig dat verhaal moeten vertellen, het zou hem misschien dicht(er) brengen bij het eindpodium van de 66ste Ruta del Sol.  

Evenepoel, Fuglsang en … Quintana op winnaarskoers

Remco Evenepoel en Jakob Fuglsang hebben, met een ijzersterke defense in de cruciale voorlaatste rit, hun uitgangspositie aan de vooravond van de beslissende tijdrit geconsolideerd. Voor de Deen is de marge (14” op Mikel Landa en 35” op Jack Haig) ruim, zodat hij vandaag als matige tijdrijder wel niet meer in verlegenheid zal worden gebracht. Anders ligt dat voor Remco die net genoeg fracties van een seconde overhield om met de stimulans van de gele leiderstrui aan de 20,3 km. tijdrit te beginnen. Dan Martin en Maximilian Schachmann staan in dezelfde seconde geklasseerd, Miguel Angel Lopez (dagwinnaar op Alto Malhão) volgt op één seconde, Rui Costa op drie tellen. Evenepoel start als vice-wereldkampioen tijdrijden, als de favoriet maar de vorm én de omstandigheden (die wel eens imponderabilia zijn) hebben het laatste woord. Remco lag, na het redden van zijn leiderstrui, compleet uitgeteld op de grond. Een even dierbaar als beklijvend beeld dat aangeeft dat zijn prestaties, die hij op eigen krachten realiseert, niet evident zijn. Overigens: zijn fysieke ontwikkeling is nog niet voltooid zoals die van zijn beduidend oudere concurrenten. 

De vijftien (!) jaar oudere Jakob Fuglsang moest in Granada (na de passage op de Alto del Purche) minder diep gaan om Mikel Landa en dagwinnaar Jack Haig bij te blijven. De stimulans van de leiderstrui zal ook hem als matige tijdrijder aardig van pas komen. Goed voor hem dat favoriet Brandon McNulty al op drie minuten geklasseerd staat. Fuglsang had dé renner van 2019 kunnen worden indien een dubbele valpartij hem in de Tour niet had uitgeteld.

In de schaduw van Remco Evenepoel en Jakob Fuglsang is er ook de verdere opmars van Nairo Quintana die, na Chalet Reynard in de Tour de la Provence, nu ook op de Col d’Eze in de Tour des Alpes-Maritimes et du Var een demonstratie weggaf waarmee hij de verzamelde tegenstand (waarin een verbazende Laurens Huys) op 40” zette. Jammer dat deze driedaagse ook niet afgesloten wordt door een individuele tijdrit. Die had kunnen aangeven in welke mate Quintana 2.0 op dit onderdeel al of niet verbeterd is.

In deze hebben we het zowaar over wat vroeger als voorbereidingskoersen stonden gecatalogeerd. Dit is nu al langer niet meer het geval. En toch moet het grote werk nog beginnen met, na het opgeklopte Vlaamse openingsweekend, vanaf de Strade Bianche, gevolgd door Pars-Nice en Tirreno-Adriateco. Dat zullen voor het brede wielerpubliek absolute trekpleisters worden.

In afwachting is er vanaf deze middag (12u05) op Eurosport 1 (Telenet-kanaal 65) een copieus wielermenu met de de eerste rit van de UAE Tour (een zevendaagse manche van de World Tour) en vanaf 15 uur de ontknopingen van de Ruta del Sol en de Volta ao Algarve. U kijkt toch ook?! 

Cees BOL

hoegenaamd géén pipo hoor

Zoals, zij het met de onvrijwillige medewerking van de overgretige Dylan Teuns die de ultieme haakse bocht verkeerd inschatte, de tweede dagzege van Jakob Fuglsang een aangekondigde kroniek was, zoveel minder verwacht was de triomf van de 24-jarige Cees Bol met dank aan de puike lead-out van de oorspronkelijke pistier Casper Pedersen. Een verrassing, dat wel, maar je beledigt hem wanneer je hem als un célèbre inconnu catalogeert want hij maakte zich ook waar als pistier en werd in 2014 zelfs wereldkampioen omnium.

Op zijn 24ste zit er nog aardig wat rek op én aan gisteren ging er één en ander vooraf wat uitdrukt dat hij geen banale sprinter van het zevende knoopsgat is. Zo werd hij eindwinnaar in Olympia’s Tour Nederland 2016, behaalde hij een dagzege in de Tour de Bretagne 2018 en won hij La Flèche Ardennaise 2018.

Rasspurter Cees BOL won in 2019 met driekwart minuut voorsprong de Oost-Vlaamse Sluitingsprijs in Zele. 
Daar zullen ze almaar blijer zijn met zijn naam op hun erelijst.

2019 bracht, na zijn overstap van SEG Racing Academy naar Team Sunweb, alles in een stroomversnelling met winst in Nokere Koerse (op Pascal Ackermann) en een dagzege in zowel de Tour of California (op Peter Sagan) en in de Tour of Norway (op Alexander Kristoff) met als toetje zowaar een … voorsprongzege met driekwart minuut in de Oost-Vlaamse Sluitingsprijs van Zele.  

Met één en ander bewees Cees én meerdaagse inspanningen aan te kunnen én beperkte hoogtemeters te trotseren wat veelbelovend moet zijn voor zijn eventuele doorgroei, zelfs al was zijn debuut in de Tour van 2019 geen voltooide symfonie door een opgave op de zeventiende dag.

Alles werd gisteren dus naar de kroon gestoken in de derde rit van de Volta ao Algarve waar men een nieuw duel verwachtte tussen Fabio Jakobsen en Elia Viviani maar Cees was ze lengten vòòr en werd nog het meest in verlegenheid gebracht door Sacha Modolo, de wat afgestompte bolide van Fenix-Alpecin.

De Ruta del Sol en de Volta ao Algarve zijn vandaag vanaf 15 uur te volgen op Eurosport 2 (Telenet-kanaal 211).

Wie is de strafste: 

de renner-Remco 

of de mens-Remco?

De dagzege van Gonzalo Serrano in de Ruta del Sol werd terecht bejubeld. Het was een fraaie cartouche die hij in de straten van Iznajar afschoot en waarmee hij een weifelend peloton verraste. Toch zal de 25-jarige Madrileen, aan zijn vierde campagne bezig voor Caja Rural-Seguros RGA, allicht niet meer dan een vluchtige passant zijn. 20-02-20 bracht allicht zijn moment suprême, want in al zijn voorafgaande koersen eindigde hij niet dichter dan de vierde plaats.

Enkele uren later was het de beurt aan Remco aan wiens voornaam men almaar minder zijn familienaam zal toevoegen. Gisteren hield hij zich opvallend langdurig gedeisd maar zoals zijn ook al geweldige ploegmaat Joao Almeida (viert op 5 augustus zijn 22ste verjaardag) zich uitsloofde, was het een aangekondigde kroniek dat Evenepoel zou uitpakken. Tegen zijn explosie op vijfhonderd meter van de hoge finish op Alto da Foia was niemand bestand.

Hij verloor door zegezeker uit te bollen nog kostbare seconden waardoor Maximilian Schachmann nog vervaarlijk naderde. Het delirium van de dag?! Toch niet, want het godenkind groeide boven zichzelf uit als mens door zijn gedachten te verleggen naar Nikolas Maes, wiens zoontje Maurice vorige week doodgeboren werd en aan wie Remco zijn triomf opdroeg. Dat hij daar in volle euforie aan dacht, ventileert zijn maximale schoonmenselijkheid.

Overigens is zijn eindzege nog lang niet binnen want veertien anderen staan binnen de 33”. Vandaag is er de golvende langste (202 km.) rit naar Tavira en morgen een kortere (170 km.) naar de Alto do Malhão (2,5 kilometer lang met een gemiddelde stijging van 9,7%), die tweemaal bestormd wordt. Weer een kolfje naar de pedalen van Remco, al hebben de vorm en de omstandigheden van de dag het laatste woord. Op zondag kan Remco de puntjes op de i plaatsen in de afsluitende 20,3 km. tijdrit rond Lagoa, licht glooiend en weinig technisch. Benieuwd hoe Remco zich daarin verhoudt tot wereldkampioen Rohan Dennis, zijn overwinnaar (-1’09”) op het wereldkampioenschap in Harrogate. Remco begint zeventien dagen later in Tirreno-Adriateco gevolgd door Milano-Sanremo aan de World Tour. Het lijkt allemaal zo vanzelfsprekend maar dat is het niet. Zo lees ik in “de koers is van ons” de confidentie van Remo: “Afgelopen winter heb ik na mijn trainingen regelmatig kotsend over mijn stuur gehangen.”

Daar plukt hij nu dus de vruchten van en waarmee hij de kijkcijfers van Eurosport 1 (Telenet - kanaal 65 vanaf 15 uur) doet exploderen.

En dan is er ook nog dit “detail”: met zijn eclatante dagzege in de Algarve rondde Remco voor Deceuninck-Quick.Step de kaap van tien overwinningen.

Kobe GOOSSENS:

analoge aanloop loonde

... en de revival van Harm VANHOUCKE

Wie drie jaar geleden voorspeld had waar hij nu zou staan die had het toen mogen vlaggen. Kobe Goossens was een adept van het terrein (eerst BMX, dan veldrijden). Zelfs een vijfde plaats op het WK voor junioren in Hoogerheide (twee rangen en 20” vòòr Eli Iserbyt) en een derde in de Wereldbeker hielden hem niet in het veld omdat hij als belofte de explosieve lijn niet kon doortrekken zoals hij dat voor ogen had. Zelfs zijn dorpsgenoot Sven Nys moedigde hem aan om voor de weg te kiezen. Kurt Van de Wouwer speelde daar vanaf 2018 op in en als belofte van Lotto-Soudal draalde Kobe niet om zich vooral als klimmer te onderscheiden. Een complexe enkelbreuk in Le Tour de Savoie Mont Blanc halveerde dat seizoen waarin hij eerder vooral tweede was geworden in de Tour du Jura, wat hij het jaar daarop oplijstte met een dag- en dé eindzege. In de Circuit des Ardennes (derde), de Tour du Loir & Cher (achtste) en de Vuelta a Navarra (tweede) waren hem dichte ereplaatsen weggelegd. Kobe liet het al evenmin na om zich te vervolmaken op het vlakke. Zo zag men hem zowaar in de aanval tijdens Gullegem Koerse om op de zestiende plaats uit te komen.

Kobe GOOSSENS in de aanval in Stadenin maart 2019. (foto Gino COGHE)

Eén en ander volstond voor de grote oversteek naar de beroepscategorie en weer stond Kobe er van meet af aan met een twaalfde plaats op zijn openingsdag in de Trofeo Serra de Tramuntana (Sp.) gevolgd door een aanwezigheid in de langdurige aanval van de zware openingsrit der Ruta del Sol, waarmee hij een eerste keer de sporen drukt van zijn trekkend voorbeeld Thomas De Gendt.

De openingsrit van de Ruta del Sol bracht ook de revival van Harm Vanhoucke, die een fraaie achtste plaats in de wacht sleepte. De introverte Aalbekenaar had dus niet gelogen over de oorzaak van zijn langdurige deemstering: kwakkelende bloedwaarden, waarop hij verkeerd reageerde door nòg intenser te trainen. Het ressorteerde een averechts effect en een quasi nuljaar 2019 tot hij afgelopen winter door een meer bedachtzame aanpak veel betere bloedwaarden hem verblijdden. In de Trofeo Mallorca reed hij zijn beste koersen sedert lang en dat werd nog ruim overstegen in Andalucia. Toegegeven: mijn geloof in Harm was grotendeels weggeëbd maar is nu helemaal terug. Beter zo dan omgekeerd.

Niet de oude(re) paarden maar wel de jonge veulens van Lotto-Soudal reden zich in de kijker.

Jakob FUGLSANG:
 titelverdediger met Mikel LANDA meteen aan zet in Ruta del Sol

Wat een openingsetappe in de Ruta del Sol, meteen de koninginnenrit waarin de bijna 35-jarige titelverdediger Jakob Fuglsang meteen het heft greep en geen aanstalten maakt om het nog uit handen te geven. Hij kreeg een dierbare bondgenoot mee, de inmiddels 30-jarige Spanjaard Mikel Landa die al voor de vierde keer in zes jaar tijd van team (Astana -> Sky -> Movistar -> Bahrain-McLaren) veranderde en dat keer op keer deed omdat hij als potentiële kopman te weinig vertrouwen kreeg en daar constant over mopperde. Om zich zo aan te stellen is Landa eigenlijk te weinig winnaar. Mikel beleefde zijn hoogtepunt in de Giro van 2015 met twee precieuze dagzeges op een rij (Madonna de Campiglio en Aprica) en de derde eindplaats. Twee jaar later hield hij het daar bij een dagzege en wonde bergprijs. Ook in de Tour kwam hij vanaf 2017 in aanmerking voor het voornaamste podium dat hij met een opeenvolgende vierde, zevende en zesde plaatsen net niet haalde. Een geboren winnaar kun je hem bezwaarlijk noemen want in 2018 en 2019 moest hij het stellen met een dagzege in Tirreno-Adriateco respectievelijk de Settimana Coppi & Bartali. Ook zijn dichte ereplaatsen gingen erop achteruit.

En ook de 66ste Ruta del Sol zal winst hem met een aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid niet weggelegd zijn want in een rechtstreeks duel moest hij, als de betere klimmer, ootmoedig het hoofd buigen voor allrounder Jakob Fuglsang, die zo zijn gram haalde op de al of niet terechte insinuaties (aangaande affiniteit met de verbannen dokter Ferrari) van de voorgaande weken. Neen, het was geen bergrit en de aankomst in het hoge Grazalema refereerde naar die van de Strade Bianche maar dan zonder voorafgaande verharde grindwegen. De daguitslag sprak boekdelen en schoof veel verwachte namen naar voor. Zowel Fuglsang als Landa waren aan hun eerste koers van 2020 toe maar daar viel weinig van te merken. Ze hebben een danige kloof geslagen dat de afsluitende tijdrit van zondag hem amper nog in verlegenheid zal kunnen brengen.

66ste Ruta del Sol

òòk met de herinnering aan wereldkampioen Monseré

De Ruta del Sol ofte Vuelta a Andalucia opende in 1925 met Ricardo Montero en wachtte daarna dertig jaar op de tweede editie. 

De ditmaal afwezige Alejandro Valverde (loepzuivere hattrick vanaf 2012 en ook winnaar in 2016 & 2017) won het vaakst. Ook Rudi Altig (1964), Tony Houbrechts (1968 vòòr de nog volslagen onbekende Luis Ocana), Georges Pintens (1973), Freddy Maertens (1974 & 1975), Gerrie Knetemann (1976), Didi Thurau (1977 & 1979), Daniël Willems (1980), Marc Sergeant (1982), Rolf Gölz (1985 & 1987), Steven Rooks (1986), Edwig Van Hooydonck (1988), Erik Zabel (1997), Erik Dekker (2001), Oscar Freire (2007), Michael Rogers (2010), Chris Froome (2015), Tim Wellens (2018), Jakob Fuglsang (2019), ….. toppen de erelijst.

Meest beklijvend is voor velen de herinnering aan Jean-Pierre Monseré, die er in 1971 met twee dagzeges en de eindoverwinning zijn enige successen in de regenboogtrui behaalde, een demonstratie die in eigen kamp de ogen uitstak. Hij was helemaal klaar voor het Vlaamse voorjaar maar werd meer tegengewerkt dan gesteund. Dat zou op weg naar de Jaarmarktprijs van Retie uitgepraat zijn maar of dat effectief ook zo was, bleef ongeweten want Jempi verongelukte diezelfde dag smartelijk.

De Ruta del Sol blijft ondergeschikt aan de Volta a Catalunya en de Vuelta Al Pais Vasco, manches van de World Tour. Andalucia neemt genoegen met de Pro Series maar verwelkomt een fraai deelnemersveld in weerwil van de concurrentie van de Volta ao Algarve, de Tour du Haut Var en de UAE Tour. 

De 66ste editie is geen loodzware bedoening, al gaat men er toch van uit dat enkel de openingsrit aan sprinters zal besteed zijn zodat onder anderen Bryan Coquard, Jens Debusschere, Christophe Noppe, Andrea Pasqualon, Jürgen Roelandts, ..... zich extra aangesproken zullen voelen. De Ruta del Sol wordt op zondag, net als de Volta ao Algarve, afgesloten met een (iets kortere) individuele tijdrit, wat een kwaliteitsvolle eindlaureaat garandeert.

Sonny Colbrelli, Oliver Naesen, Niki Terpstra, Antwan Tolhoek (gelegenheidskopman bij Jumbo-Visma), ..... komen in aanmerking voor de andere ritten met niet al te veel hoogtemeters. 

Het overdegelijke deelnemersveld aangevoerd door titelverdediger Jakob Fuglsang, die recentelijk in opspraak was als een vermeende patiënt van de gedemoniseerde dottore Michele Ferrari. Zijn sidekick Alexey Lutsenko werd in één adem met hem genoemd en nu weer als kandidaat eindwinnaar. Er is ook Ion Izagirre.

Movistar is er dus zonder Alejandro Valverde maar met Enric Mas en Marc Soler, die na het vertrek van Mikel Landa en Nairo Quintana meer voor eigen glorie zullen mogen ijveren.

Derde collectief is Mitchelton-Scott aangevoerd door de inmiddels 26-jarige Jack Haig, tweede (na Tadej Pogacar) in Valencia, en met good old Mikel Nieve in steun.

Van Vlaamse kant is er voor het klassement Dylan Teuns, die in Valencia op zijn beurt bewees al op scherp te staan. Mag hij, binnen Bahrain-McLaren, Mikel Landa ontzien of moet hij zich houden aan de pikorde met ook nog Pello Bilbao en Matej Mohoric. Misschien moppert de nukkige Spanjaard na één koers al opnieuw over een gebrek aan bescherming.

De Ruta del Sol én de Volta ao Algarve kunnen dagelijks vanaf 15 uur gevolgd worden op Eurosport 1 (Telenet-kanaal 65).

Volta ao Algarve wordt

hyperinteressant !

De 46ste editie van de Volta ao Algarve, die overmorgen aanvangt en zondag eindigt, krijgt een bezetting die veel andere koersen hen kunnen benijden, waarmee het - zoals de Tour Colombia - aanspraak mag maken op de World Tour, meer zelfs dan Tour Down Under (Austr.), de UAE Tour (Verenigde Arabische Emiraten), de Tour de Pologne en de Tour of Guangxi (China). De UAE Tour begint op de dag dat de Volta ao Algarve eindigt maar moet het met linder kwaliteit beredderen.

Algarve kan vanaf de eeuwwisseling bogen op een fabuleus palmares waarop Alex Zülle (2000), Stijn Devolder (2008), Alberto Contador (2009 en 2010), Tony Martin (2011 en 2013), Richie Porte (2012), Michal Kwiatkowski (2014 en 2018), Geraint Thomas (2015 en 2016), Primoz Roglic (2018) en last but not least Tadej Pogacar voorkomen.  

Voor de Lage Landen maken dit keer Remco Evenepoel en Mathieu van der Poel hun opwachting. Indien zij, zoals verwacht, in aanmerking komen voor de eindzege dan zal de slotdag met een individuele tijdrit van ruim twintig kilometer cruciaal zijn. Voor Mathieu is het tijdrijden een werkpunt, voor Remco wordt het interessant om weten hoe hij zich, vijf maanden na het WK in Harrogate, verhoudt tot de ook aanwezige grootmeester Rohan Dennis. 

Titelverdediger Tadej Pogacar is er, evenmin als Kragh Andersen (tweede in 2019), niet bij. Er komt evenwel genoeg ander schoon volk (in alfabetische orde) op af: Rui Costa, Thomas Geraint, Philippe Gilbert, Felix Grossschartner Stefan Küng, Michal Kwiatkowski, Yves Lampaert, Miguel Angel Lopez, Dan Martin, Bauke Mollema, Vincenzo Nibali, Luis Leon Sanchez, Maximilian Schachmann, Jasper Stuyven, Matteo Trentin, Greg Van Avermaet, Dylan van Baarle, Jelle Wallays, Tim Wellens,..... 

Jumbo-Visma en Education First zijn de grote afwezigen. 

Ook de bolides zijn op de afspraak: Jon Aberasturi, Niklas Arndt, John Degenkolb, Fabio Jakobsen, Danny van Poppel, Elia Viviani, ..... 

Ilan Van Wilder start als de absolute benjamin, hij zal vanuit de luwte kunnen opereren.