Thymen ARENSMAN verdiende in 

Verona een Giro achievement award

 

Omwille van wat hij tijdens de voorgaande twintig dagen gepresteerd had, verdiende Thymen Arensman een Giro achievement award met een zege in de afsluitende tijdrit, waarin hij verrassend tweede werd na Matteo Sobrero (-23”). 

De slechts 22-jarige Nederlander werd ook al tweede in de zwaarste Alpenrit naar Aprica, waar Jan Hirt de slotklim iets beter ingedeeld had en zich tijdens de voorgaande dagen ook knusser had verscholen in de buik van het peloton. Daags vòòr de afsluitende tijdrit werd Thymen in de zwaarste Dolomietenrit naar Marmolada (Passo Fedaia) nog vijfde en waarin Alessandro Covi maximale vrijheid kreeg van het peloton.  

Ook in nogal wat andere ritten was Arensman een absolute smaakmaker. Een beter doserende Thymen had meer rendement kunnen halen uit zijn inspanningen. Toen zijn gunstig geklasseerde kopman Romain Bardet (4de in de tussenstand met nagenoeg dezelfde totaaltijd als Carapaz, Almeida en Hindley) tijdens de 13de rit ziek en in tranen uit de Giro moest stappen, was Arensman zijn oriëntatie kwijt, temeer hij in die rit zelf bijna elf minuten verloor en meteen ook een goed klassement. Hij was dus aan improvisatie toe en dat deed met zoveel bravoure dat hij best in aanmerking mocht komen voor de niet uitgereikte prijs van de superstrijdlust.

Quo vadis, Thymen Arensman? Stuurt men hem met de genezen Romain Bardet naar de Tour of mag hij zich heropladen voor de Vuelta? Zijn contract bij het schimmige Team DSM loopt af, hij wordt vanaf 2023 aangekondigd bij de Ineos Grenadiers, waar hij veel meer zal verdienen en ook veel beter ormingd structureler zal kunnen koersen. Het zou best kunnen dat hij daar in de pikorde hoger klimt dan nu wordt ingeschat.

Bij de Ineos Grenadiers is Richard Carapaz (terug naar Movistar?) einde contract. Wordt Egan Bernal opnieuw wie hij was en kan Daniel Felipe Martinez hem waardig vervangen? Geraint Thomas is gedateerd en Thomas Pidcock is (als die er al ooit komt) nog niet toe aan een hoofdrol als klassementsrenner. Op termijn kan voor Thymen Arensman een top vijf in een grote ronde een haalbare kaart zijn en wie weet?

 Matteo SOBRERO stand-in voor zijn zwager Filippo GANNA

Matteo Sobrero? Nooit van gehoord, zullen de meesten zich zondag-namiddag hebben laten ontvallen toen de 25-jarige Italiaan van BikeExchange zijn langdurige sit in op de hot seat tot het einde volhield. Hij haalde het zelfs nog vrij afgetekend van twee Nederlanders die de voorgaande 20 dagen niet uit het nieuws waren geweest, Thymen Arensman (+23”) en Mathieu van der Poel (+40”). Jai Hindley en Richard Carapaz hadden zelfs anderhalve minuut meer nodig om de 17,4 km. vol te maken. Zo won Matteo Sobrero als het ware in de plaats van de afwezige grootmeester Filippo Ganna.

Matteo ‘weinig of niet van gehoord’, dat gold al zeker voor zijn derde acte de présence in de Giro. Behalve in de korte tijdrit in Budapest (4de) haalde hij enkel in Treviso (16de) de top 20 van de daguitslag. Op de andere dagen stond hij allicht in onvoorwaardelijke dienst van kansrijkere maats als Lucas Hamilton en Simon Yates.

Een nitwit is Matteo Sobrero hoegenaamd niet. Als laatstejaarsbelofte werd hij (ook al tweede in 2018 na Edoardo Affini) kampioen van Italië tijdrijden maar de tegenstand was ondermaats en dat werd bevestigd op het WK in Harrogate, waar hij bleef steken op de 27ste plaats met 2’48” meer dan Mikkel Bjerg. Twee jaar later herhaalde hij dat bij de elite en zelfs Filippo Ganna (4de op bijna een minuut) was in Camaiore niet tegen hem opgewassen maar aan wie hij (pas 21ste) drie maanden later ruim drie minuten toegaf op het WK van Knokke-Heist naar Brugge.

Matteo Sobrero was er vorig jaar op de slotdag van de Giro ook al héél dicht bij. Hij zou in Milano zeker tweede zijn geworden indien hij in de laatste hectometers niet zo flagrant werd gehinderd door de volgwagen van Groupama-FDJ. Daardoor eindigden Rémi Cavagna en Edoardo Affini luttele seconden voor hem. Hij zou ook korter zijn geëindigd na Filippo Ganna (-14”), die weliswaar door een late bandbreuk werd opgehouden. Ganna en Sobrero zijn aanstaande familie want Matteo heeft een relatie met de zus van Filippo.

Ganna-Sobrero, wat een duo denk je dan maar zelfs met Edoardo Affini aan hen toegevoegd in de mixed relax van Knokke-Heist naar Brugge moesten ze na Duitsland (-38”) en Nederland (-25”) genoegen nemen met brons. Zou het aan de donna’s Maria Cavalli, Elena Cecchini en Elisa Longo Borghini gelegen hebben of toch niet?

 

Jai HINDLEY stootte 

Richard CARAPAZ 

alsnog van zijn sokkel

Dan toch nog Jai Hindley, die in de koninginnenrit op de ultieme col, de Passo Fedaia, de afsluitende tijdrit in Verona overbodig maakte. Het was moord met voorbedachten rade want Lennard Kämna, de veroveraar van de Etna, had zich uit de kopgroep laten terugzakken om zich voor de kar van Hindley te spannen en het tempo zo hoog mogelijk op te trekken met zijn kopman in het kielzog. Richard Carapaz moest de rol op 3 km. van de finish lossen en toen Hindley nog een tandje bijstak, kraakte de Costa Ricaan helemaal en boette anderhalve minuut in.

Jai Hindley wist waarvoor hij stond. Want tijdrijden en hem, dat matcht niet. Zo’n beproeving had hem in 2020 de eindzege gekost aan Tao Geoghegan Hart, die in de afsluitende tijdrit in Milano 39” beter deed. En wat de tijdrit in Verona betrof, was er het precedent uit 2019, maar minder schrijnend omdat er niets meer op het spel stond.  Carapaz begon eraan met zowat twee minuten boni en kon zich decompressie veroorloven maar dat hij pas 36ste werd met 1’12” op het Amerikaanse one hit wonder Chad Haga en dat zelfs Victor Campenaerts en Thomas De Gendt ruim een minuut beter deden, was al te ontluisterend voor een rozetruidrager. Jai Hindley deed het die keer nòg 6” minder goed.

Ook dat gaf aan hoe de tijdrit van morgen een dubbeltje op zijn kant had kunnen maar niet meer zal zijn. Dat Carapaz zeven van zijn acht tijdritten won van Hindley zal hem in Verona voor de eindzege niet kunnen helpen.

Bij minimale tijdsverschillen (de geringste in de Giro kwamen er in 1955 toen Fiorenzo Magni en Fausto Coppi en in 1974 toen Eddy Merckx en Gibi Baronchelli door amper twaalf tellen gescheiden werden) kunnen de imponderabilia (een valpartij of een lekke band) onomkeerbaar toeslaan. Zo’n calamiteit zal Hindley geen parten meer spelen, toch benieuwd of hij als laatste vertrekker in la maglia rosa zijn beste tijdrit ooit rijdt.

Whatever: Jai Hindley noch Richard Carapaz zouden, als ze er al aan deelnamen, in de Tour geen partij zijn voor de gekende Sloveense tweespan. Hindley’s debuut in de Tour zal niet voor dit jaar zijn, Carapaz’ derde deelname (13de in 2020 en 3de in 2021) al evenmin. 

Mikel Landa handhaafde zijn roestige vastigheid met een top zeven die hij zeven jaar later nog eens in een podium kon oplijsten. Revelérende klassementsrenners zijn er in de 105de Giro niet opgestaan of het zou Juan Pedro Lopez (10 dagen maglia rosa) of Santiago Buitrago (conquistador van Lavarone) moeten zijn. 

Bora-Hansgrohe had het dan toch bij het rechte eind om niet Aleksandr Vlasov maar wel Jai Hindley te laten opdraven als kopman. De 26-jarige Rus mag zich niet al te best omringd bewijzen in zijn eerste Tour, een top vijf zal daar wel zijn hoogste goed zijn zeker?

 In 20 dagen from zero to hero …

Koen BOUWMAN overtreft dé vorige koersdag van zijn léven

 

Twee weken na zijn vrijdag de 13de heeft Koen Bouwman opnieuw toegeslagen. Nadat hij eerst zijn blauwe trui van de bergprijs beveiligde, won hij ook de rit met hoge aankomst op de Santuario di Castelmonte. Die dagzege was een halfuur onder voorbehoud omdat Koen vanop de kop naar de haakse bocht ijlde en daarbij Schmid en Vendrame abrupt maar correct de zegepas afsneed. Hamvraag: waarom de finishlijn geen eind verder voorbij dergelijke bocht getrokken?  

Tijdens de voorgaande drie weken leverde Koen Bouwman meer inspanningen dan zijn vier medevluchters samen. Van Alessandro Tonelli (slechts tweemaal in de top 50 van de daguitslag) en Attila Valter (twee keer 15de) was amper geweten of zelfs helemaal niet dat ze meededen. Andrea Vendrame sprintte zich bijna vijfmaal in de top tien maar was minder in beeld dan Mauro Schmid, die vorig jaar al een rit won in de Giro.

Jà, Koen Bouwman: from zero te hero, het is niet eens overdreven. Wie kende hem begin mei meer dan een heel klein beetje? Zij die zich van hem die ene keer herinnerden dat hij in 2017 in Tullins de derde rit in het Critérium du Dauphiné won. Ook inzake ereplaatsen was Koen allesbehalve spraakmakend. In zijn vijfde Giro vorig jaar werd hij op kousenvoeten 12de op een halfuur van Egan Bernal. En in de tussenstand van deze Giro staat Doetinchemse Koen onbedoeld 20ste op bijna een uur van Richard Carapaz.

Koen Bouwman zal geen vluchtige passant zijn maar een trage gestage bloeier van 28 jaar. Het kopmanschap zal hij wel niet meer claimen bij Jumbo-Visma, waar hij nog tot eind 2024 een contract heeft, en waar het vooral draait rond Primoz Roglic en Wout Van Aert, die er in deze Giro niet bij waren maar wel in de Tour, net als de jonge Jonas Vingegaard. 

Koen Bouwman mag zijn strooptocht hervatten in de Vuelta, die hij al driemaal anoniem uitreed waarbij hij zelfs geen enkele keer de eerste tien van de daguitslag haalde. Het is zijn vast voornemen om daar vanaf 19 augustus meer dan wat aan doen.

Sint-Martens-Bodegem, 

waar de bobo’s van de wielerbonden verstek gaven

 

Oh wat was het heerlijk vertoeven in het kleine Sint-Martens-Bodegem voor het Vlaams kampioenschap van de nieuwelingen. 

Radio Rand (de klank van het Pajottenland) zorgde voor een puike omlijsting en gunde mij de faciliteit om de good old onvolprezen Chris Baert, decennia geleden de sidekick van wijlen Julien Put op Radio 2, na vele jaren terug te zien. Daarvoor alleen al zakt een mens vanaf de kust graag diep af naar het Pajottenland, mijn favoriete koersstreek.

Bodegem-Kapelle Sportief serveerde een uitdagend parcours met enkele nijdige hellingen die verklaren waarom de afstand verrassend laag op 64 km. gehouden werd. En toch kwam er amper afscheiding en lagen de uurgemiddelden zelfs relatief laag: 36,24 km. respectievelijk 37,15 km. Het zijn nog altijd de coureurs die de koers maken en dat probeerden ze ook maar binnen de sterk genivelleerde pelotons bleek dat onbegonnen werk.

Arthur VAN DEN BOER is de snelste eerstejaars.

Het podium van de eerstejaars met van links naar rechts Thor FEYAERTS, Arthur VAN DEN BOER en Brend VAN AERSCHOT. Hugo SERIN neemt graag de honneurs waar met de heren van Bodegem-Kapelle Sportief.

Overigens is er niets fout aan een massaspurt die Arthur Van den Boer respectievelijk Louis Weyts naar het hoogste schavotje van het gigantische podium voerde.

De afwezigen hadden ongelijk en dat waren in de eerste plaats de (on)gestelde lichamen van het uitgeholde Cycling Vlaanderen en van WBV – Vlaams-Brabant (Hugo Serin was er wel!). Het bevestigt dat de koers niet hun voornaamste bekommernis is, wat dan wel? De harde werkers Robin Vanden Abeele en Massimo Van Lancker waren er gelukkig wel als ijzersterke ambassadeurs van het Vlaamse jeugdwielrennen.

Louis WEYTS wint en gooit er graag nog een lap van exposure bovenop.

Het podium van de tweedejaars met van links naar rechts Axel VAN DEN BROEK, Louis WEYTS en Thorben ALLAER. Ze hebben alle drie, net als Arthur VAN DEN BOER, affiniteit met het veldrijden.

Santiago BUITRAGO is misschien dé wissel op de Colombiaanse toekomst

 

De 22-jarige Santiago Buitrago, exquise dagwinnaar op Lavarone, werd begin februari in de Saudi Tour op zijn waarde geklopt door de twee maanden jongere Maxim Van Gils. De Spanjaard, die er in de Giro della Valle d’Aosta Mont Blanc duchtig (+12’43”) van langs kreeg van Mauri Vansevenant, mocht in de Volta a Catalunya  en de Tour of the Alps (8ste) behoedzaam roderen voor de Giro, waarin hij de afsluitende Alpenrit won, zes dagen nadat hij in Genova al een gretige hand uitstak naar de dagzege. 

Santiago Buitrago is de enige Colombiaan die in deze Giro in het stuk voorkomt. Hij werd geen enkele keer zoekgereden, kende enkel in de rit naar de Blockhaus een kwaaie dag waardoor hij ruim een kwartier na de topfavorieten arriveerde. Heeft hij daar een normale dag dan behoort een top 10, ja zelfs een top 5 in het eindklassement tot de mogelijkheden en steekt hij zijn vertwijfelde Spaanse kompanen Mikel Landa en Pello Bilbao naar de kroon in de pikorde van Bahrain-Victorius. Richting Cuneo liet hij het, wars van klassementsambities, lopen wat hem daar een kleine drie minuten kostte. Santiago Buitrago kan dé wissel op de Colombiaanse toekomst zijn, al verwacht ik van Daniel Felipe Martinez als stand-in van Egan Bernal veel in de Tour. Nairo Quintana heeft het beste gehad en Sergio Higuita is te wisselvallig.

Buitrago werd telkens uitgestuurd als een verkenner voor Mikel Landa en Pello Bilbao maar telkens geraakten ze niet meer bij hem, die in de tussenstand op kousenvoeten is opgeklommen naar de 14de plaats. En bezie maar hoe Juan Pedro Lopez (weer in de top 10 van de tussenstand) de gevolgen van tien dagen maglia rosameer dan goed doorkwam.

Mathieu van der Poel was gisteren tuk op een Van Aertje waartoe hij (nog) niet in staat is. Wel zal hij na deze Giro, de eerste grote rittenkoers die hij niet voortijdig verliet, enorm verbreed zijn als coureur en dat belooft voor zijn toekomst in de zwaarste ééndagskoersen. Wout Van Aert is, alle verhoudingen in acht genomen, een type-Merckx, Mathieu van der Poel meer een type - De Vlaeminck.

Gijs Leemreize realiseerde een copy past van zijn leeftijds- en landgenoot Thymen Arensman. Dichter bij een spraakmakende dagzege kun je niet komen en de eerstvolgende jaren moeten uitwijzen of zij ook voor een klassement in aanmerking (willen) komen.

Koen Bouwman wordt, indien hij Verona bereikt, de winnaar zijn van de bergprijs maar is, met een uur meer dan Richard Carapaz, hoegenaamd niet de bergkoning. Ik blijf erbij dat men via transponders de bergprijs zou moeten toekennen aan de laagste optelsom van de tijden die op de diverse cols en hellingen gechronometreerd werden.

De 17de rit was de 35-plussers ongenegen. Vincenzo Nibali kon het tijdsverlies tot twee minuten beperken maar krijgt het alsnog moeilijk om zijn top vijf te behouden. Alejandro Valverde en Domenico Pozzovivo gaven bijna negen minuten toe waardoor hun top tien in het gedrang is.

Voor de eindzege van de 105de Giro wordt het kennelijk een very close game tussen Richard Carapaz en Jai Hindley (+3”). In de korte tijdrit van Budapest werd de Australiër (+36”) pas 37ste, de Costa Ricaan (19de) deed over de 9,2 km. 8” minder. In Verona gaat het over de bijna dubbele afstand (17,4 km.), die Carapaz als allerlaatste met de stimulans van la maglia rosa mag aansnijden. Beiden boffen dat ze Joao Almeida in Lavarone 1’10” extra aansmeerden. De Portugees kan zich niet langer achter Remco Evenepoel verschuilen om het rateren van een podiumplaats uit te leggen. De jonge twintiger is weliswaar al een steevaste uitblinker in de rittenkoersen maar of hij ooit een grote ronde wint? Wat dat betreft gelijkt hij almaar sterker op Enric Mas die eveneens ontbolsterde bij Quick.Step.

Met vooral maar niet enkel Vlad VAN MECHELEN!

 

Juniorenlichting 2022 

is van 24 karaat goud!

 

Vlad Van Mechelen, de zoon van de flamboyante Francis, créateur-fondateur van het hyperinternationale Cannibal Team (25 renners uit 16 nationaliteiten), is de ontegensprekelijke aanvoerder van een potentieel gouden lichting die grensoverschrijdende knalprestaties neerzet.

Vlad nam daarin van meet af aan het voortouw: dagwinnaar en tweede na zijn Amerikaanse kompaan Artem Shmidt in de Manavgat Side (Turkije), 2de in de Giro di Primavera (It.), 9de in Paris-Roubaix (Fr.), 3de in de Gipuzkoa Klasika (Sp.), 7de in de Course de la Paix (Tsj.) en 12de en dagwinnaar in de Trophée Centre Morbihan (Fr.), stuk voor stuk koersen op de uci-kalender. Er restten Vlad weinig dagen om zich in eigen land te profileren maar één die weinige keren was het wel raak: nadat hij in zijn eentje de oversteek maakte naar de kopgroep won hij in Damme de Guido Reybrouck Classic. Tijdrijden is zijn dada niet: in het BK in Gavere werd hij pas 10de met anderhalve minuut meer dan Duarte Marivoet Scholiers maar wel op amper 25” van het podium. Hij heeft er kennelijk een werkpunt van gemaakt want in de korte tijdrit van de Trophée Centre Morbihan werd hij knap derde.

Er is véél méér dan enkel maar Vlad Van Mechelen. Jens Verbrugghe steekthem intrinsiek naar de kroon, nog niet met hetzelfde volume aan resultaten omdat hij in Kuurne een sleutelbeen brak, een volle maand out was en slechts aan één buitenlandse comptitie kon deelnemen, de Trophée Centre Morbihan die hij meteen won. De zoon van Rik onerscheidde zich des te meer in eigen land, inzonderheid in het tijdrijden waarin hij de beste werd na de ongenaakbare Duarte Marivoet Scholiers. Jens werd behalve in het tijdrijden ook de Oost-Vlaamse kampioen op de weg. 

Duarte Marivoet Scholiers, de naam is al gevallen. Hij maakt reeds als eerstejaars deel uit van Auto Eder, het opleidingsteam van Bora-Hansgrohe. Als begenadigd tijdrijder is hij (weliswaar ziek afwezig) onklopbaar in eigen land. Hij kan het evenwel ook in de andere koersen. Zo sloeg hij in Dissen toe op de slotdag van Cottbusser Etappenfahrt. Dat kon hij niet bvestigen in de Course de la Paix, waarin hij ziek diende af te stappen.

Steffen DE SCHUYTENEER, reeds als éérstejaars dé veropenbaring van deze juniorenlichting.

Eigenlijk nog straffer want omnitegenwoordiger is Steffen De Schuyteneer. Dirk Krikilion, zelf een veelwinnende crack in de jaren 70 en 80 van vorige eeuw, is zijn mentor die al een jaar geleden niet kon zwijgen over hem. Ik dacht dat Dirk overdreef maar toch niet. Steffen moest het aanvankelijk met een rist dichte ereplaatsen stellen maar in Tombroek Koerse zette hij, na Klein-Sinaai, nog meer de puntjes op de i. En in de Vlaams-Brabantse Pijl was hij al aan zijn tweede zege in een interclub toe. Eén en ander werd tijdens het recente weekend nog ruim overtroffen in de Driedaagse van Axel, waar hij na twee podia in de daguitslag, uitkwam op de vierde eindplaats. Je mag Steffen stilaan aanzien als een jonge versie van Wout Van Aert.

Yarno VAN HERCK, één van de beste tijdrijders maar bovenal een allrounder.

Ziedaar het klavertje vier van de gouden juniorenlichting 2022, bij wie eerstejaars Yarno Van Herck kort aansluit. Als begenadigd tijdrijder haalde hij ook uit als winnaar van de Noord-Franse G.P. du Mont Noir - Saint Jans Cappel, de Ster van Zuid-Limburg (3de), de de. Challenge Montana Central de Asturias (6de). Ook Victor Hannes (winnaar Liège-Bastogne-Liège), Sente Sentjens (winnaar in Kuurne), Yorick Slaets (nog niet met bloemen beloond voor zijn regelmaat), Liam Poeske Van Bylen (dagwinnaar en zevende in de Challenge Montana Central de Asturias) lijken wissels op de toekomst.

Nog meer anderen hebben stappen gezet waartoe ze de vorige jaren niet in staat geacht werden: Bert Bolle (brute pech in de Strade Bianche), Tyson Borremans (dagzege in de Driedaagse van Axel), Senne Debucke (winnaar van Ar Bed - Pays d'Iroise), Miguel (kleinzoon van Armand) Desmet, Ibe Dhondt (dagzege in de Gipuzkoa Klasika), Milan Donie, Milan Feys, Jochen Smets, Sil Vandaele, Jori Van de Sompel, Jarno Widar (winnaar van Nokere Koerse), ….. 

Nog meer eerstejaars konden zich onderscheiden: Milan De Ceuster (kampioen van Vlaams-Brabant), Niels De Clerck, Stan Dens, Ibe Dhondt, Inias Leten, Gauthier Servranckx, Viktor Soenens, Viktor Vandenberghe (meer dan een notoire veldrijder), Milan Van den Haute, …..

Van onder anderen Jasper Bertels, Kenay De Moyer, Aaron Dockx (nochtans winnaar G.P. Steenbergen), Niels Driesen, Maxence Place, Yoran Van Gucht, … werd (nog) meer verwacht.

 

Alle voornoemden en zij die zich door een niet-vermelding geprikkeld zijn, staan volgende zondag garant voor een spetterend BK in Moorslede, grotendeels op het traject waarop Briek Schotte in 1950 wereldkampioen werd. Betreden paden die men al te graag zou drukken.

Jan HIRT verre van de minste 

outsider die een dagzege behaalt

 

Hij leek op Valentijnsdag of 14 dagen na zijn 31ste geboortedag zijn voornaamste succes te hebben behaald met de koninginnenrit van de Tour of Oman en ook de eindzege liet hij niet meer los. Het waren overwinningen die in de lijn lagen van de vorige: één dag- en de eindzege in de Österreich Rundfahrt van 2016.

Tsjechische Jan, toen uitkomend voor het Poolse procontinentale CCC, wekte in zijn eerste Giro in 2017 met een 12de eindplaats even de illusie een klassementsrenner te kunnen zijn maar hij wist zelf wel beter en koos eieren voor zijn geld met een overstap naar Astana. Toen CCC in 2020 een WorldTourTeam werd, keerde hij op het oude Poolse nest terug dat evenwel al na één seizoen abdiceerde. Intermarché-Wanty-Gobert was er als de kippen bij om hem over te nemen.

Zoals meer zogezegde afdankertjes bloeide hij herop. Meer en meer beter zal hem wel niet meer te beurt vallen dan winst in de koninginnenrit van zijn vijfde Giro die liep over de Mortirolo en de Passo di Santa Christina naar de iconische aankomstplaats Aprica, waar hij op kousenvoeten de top 10 van de tussenstand binnensloop. Indien zijn kompaan Domenico Pozzovivo teveel last zou hebben van zijn val dan kan Jan verder opschuiven.

Jan Hirt kwam in 2019 al dicht bij een dagzege in Ponte di Legno, waar zijn medevluchter Giulio Ciccone de spurt van de stervende zwanen won.

Jan Hirt heeft als contractrenner een pittig traject afgelegd. Als tiener was hij veelbelovend. Zo won hij als junior in 2008 (vòòr Sonny Colbrelli) de slotrit der Tour du Pays de Vaud (Zwits.) en in 2099 (vòòr Michael Valgren en Guillaume Van Keirsbulck) de Général Patton (Lux.). 

Giulio CICCONE

Il Salvator di ciclismo italiano

 

Op een terugkeer van Guillaume Martin naar de top 10 van de tussenstand na bracht de derde zondag geen enkele verschuiving teweeg. Daags na de slijtageslag naar Torino respecteerden de klassementsrenners, zoals verwacht, opnieuw een niet-aanvalspact als een voorafname op de derde rustdag in de aanloop naar de moordende derde week. 

Nogal wat outsiders achten zich geroepen om het voortouw over te nemen. Enkel Giulio Ciccone slaagde in dat opzet door op een kleine 20 km. van de Cogne de jonge Colombiaan Santiago Buitrago (dagwinnaar en na Maxim Van Gils 2de in de Saudi Tour) en de Australiër Hugh Carthy, zijn laatste aanklampers, achter te laten en (na 2016 en 2019, om de drie jaar dus) zijn derde dagzege in de Giro te behalen. Het was zijn persoonlijke revanche op zijn mislopen afspraak met de Blockhaus, waarop hij vorige zondag pas als 28ste bijna tien minuten na de eersten arriveerde.

Arrivare il nuovo Ciccone! Giulio zette zo een punt achter een langdurige periode van kommer en kwel, van vallen en opstaan, ziek worden en vanuit het quasi niets herbeginnen; variaties zonder thema die hem evenwel niet klein krijgen. Op zijn 27ste is hij begonnen aan de (nog) betere tweede helft van zijn carrière. 

Meer dan wie ook is hij de Salvator van het ciclismo italiano. Hij heeft alvast meer te bieden dan de one hit wonders Alberto Dainese en Stefano Oldani. Vincenzo Nibali en Domenico Pozzovivo zijn gedateerd.

Giulio won ook de bergprijs van de Giro 2019, werd anderhalve maand later in de Tour 2019 (na Dylan Teuns) tweede op La Planche des Belles Filles en kwam er voor twee dagen in het bezit van le maillot jaune. Niet te veronachtzamen dat hij ook vijfde werd in Il Lombardia 2020. Met één en ander mag je als een allrounder aanzien, misschien ontpopt hij zich alsnog tot een klassementsrenner. In de Giro 2019 eindigde hij op de 16de plaats die hij nu bezet in de tussenstand, al is de kloof met de top tien te aanzienlijk om daar nog een doel van te maken. Hij zal eerder tuk zijn op een tweede dagzege en daarna wil hij, net als in 2019, ook de Tour rijden. 

Cycling Vlaanderen én Sportwereld mismeesteren het jeugdwielrennen

 

Zaterdag 23 april: het kampioenschap van Limburg tijdrijden een afwijkende datum toestaan, hetzij op dezelfde dag als de nationale tijdrit in Poperinge …

… wie verzint zoiets?

 

Zondag 22 mei: het open het kampioenschap van Limburg op de weg toelaten op dezelfde dag als de Ronde van Vlaanderen voor nieuwelingen en junioren …

… wie verzint zoiets?

 

Zondag 22 mei: de Ronde van Vlaanderen voor junioren (1.14) in Oudenaarde toestaan op dezelfde dag als de finale van de Driedaagse van Axel (uci 2.1) in Velzeke, amper 15 km. daarvandaan

… wie verzint zoiets?

 

Ook Nieuwsblad-Sportwereld, (zelfverklaard) dé sportkrant van Vlaanderen, 'koestert' het jeugdwielrennen als een wegwerpproduct. Van de uitslagen van het weekend wordt vandaag enkel de top 3 gepubliceerd.   

GIRO 2022:

Simon YATES’ knie wéér oké,

CARAPAZ vòòr het Bora-blok 

van Jai HINDLEY

 

De tweede week van de Giro 2022 is dan toch anders gelopen dan ik had ingeschat. Aanvankelijk vierde de voorspelbaarheid hoogtij met een derde dagzege voor Arnaud Démare, verrassend voorafgegaan door de allereerste Afrikaanse -> Biniam Girmay, die na een WK (beloften in Leuven 2021) en een grote klassieker (Gent-Wevelgem) ook de eerste zwarte Afrikaanse renner werd die een dagzege behaalde in een grote ronde. Jammer dat een proseccokurk een herhaling alsook een mogelijke eindzege op punten in de weg stond. Minder ophefmakend waren de gloriemomenten van de bescheiden Italianen Alberto Dainese en Stefano Oldani.

En toen brak het derde weekend aan met op zaterdag een niet eens notoire berg- maar een loodzware heuvelrit, zoals die naar Potenza, waarin de klassementsrenners zich nog afzijdig hielden. Gisteren deden ze dat niet. 

Bora-Hansgrohe met Wilco Kelderman (na brute pech op de Blockhaus in de tussenstand nochtans teruggekeerd naar de 12de plaats) als aanjager trok alle registers open voor Jai Hindley. Die leek na de Blockhaus ook in Torino winnaar van de dag te zullen worden maar Simon Yates, de van een weerbarstige knie verloste Brit behaalde (na de korte tijdrit in Budapest) op overtuigende wijze een tweede dagzege en ga er maar vanuit dat hij er in de slotweek nog een derde aan toevoegt, zoals in 2018 toen hij ook voor een goed klassement was uitgeteld.

Richard Carapaz, de titelverdediger van 2019, werd de nieuwe drager van la maglia rosa maar zou tijdens de slotweek wel eens geïsoleerd kunnen staan. Zijn demarrage naar de dagzege in Torino droeg niet vèr genoeg en zal hem door zijn medevluchters niet in dank zijn afgenomen. In de pole position zal hij het niet onder de markt hebben want zijn kompanen waren richting Torino in geen velden te bekennen en tijdens de restérende ritten zal dat allicht niet anders zijn.

Tijdens de derde week doet Jai Hindley er goed aan om een kloof te slaan want in het tijdrijden is allesbehalve een kraan: in de 9,2 km. tijdrit van Budapest bleef hij steken op de 32ste plaats met 34” meer dan Simon Yates. De afsluitende tijdrit in Verona is bijna dubbel zo lang.

Juan Pedro Lopez nam na negen dagen afscheid van la maglia rosa en alle daaraan verbonden plichtplegingen. Hij zakte wel weg maar stortte niet helemaal in zodat een eindtop tien een realistische ambitie mag zijn. De derde week zal uitwijzen of hij op termijn een top vijf mag ambiëren.

Mauri Vansevenant deed er opnieuw alles aan om van de juiste ontsnapping deel uit te maken, maar tevergeefs. Mauri is nòg twee jaar jonger dan Juan Pedro en heeft dus extra groeimarge. Zich schromen hoeft dus niet want zelfs Mathieu van der Poel kon zich op een parcours, dat zich niet uitsluitend tot klimmers maar ook tot allrounders richtte, niet kon doorzetten. Deze rit zou Wout Van Aert op de buik geschreven zijn.

João Almeida, ook nog maar 23 jaar, is na zijn 4de plaats in 2020 en zijn 6de in 2021 op weg naar een derde hoge notering op rij in de Giro. Het is alvast niet de schuld van Remco Evenepoel dat hij vorig jaar de Giro niet won en dat zal hij ook dit jaar, zonder (zogezegd) blok aan zijn been, niet gebeuren want richting Torino was aanklampen bij de andere favorieten zijn hoogste goed.

Italia posteerde zowaar twéé vertegenwoordigers in de top vijf van de daguitslag én in de top acht van de tussenstand. Het betreft evenwel de 37-jarige Vincenzo Nibali en de 39-jarige Domenico Pozzovivo. Afgemeten aan de 42-jarige Alejandro Valverde (10de in de tussenstand) zou je cynisch kunnen stellen dat ze nog toekomst hebben. 

Lorenzo Fortunato (dagwinnaar en 16de in 2021) was een beetje de Italiaanse hoop in bange dagen maar in Torino bleek dat hij (17de in de daguitslag en 16de in de tussenstand) geen progressie heeft geboekt. 

Andere Azzuri waren in geen velden te bekennen. Filippo Zana werd in Torino niet onaardig 15de maar is op anderhalf uur 62ste in de tussenstand. Ook Alessandro Covi stelde mateloos teleur: 46ste op een vol uur in de tussenstand en geen enkele keer in de top 30 van de daguitslag.

De zinderende tocht van Santena naar Torino, een afgeleide van de Giro di Lombardia, heeft bewezen dat een koers geen wolkenkrabbers noch andere trapachtige cols behoeft om sprànkelend te zijn. Het zijn de coureurs die voor spektakel zorgen, niet het opgelegde parcours. Indien context verwacht ik mij vandaag eerder aan een status quo dan aan een tweede opeenvolgende dag vuurwerk, een voorafname op de derde rustdag als het ware. 

De slotweek begint immers moordend. Een parcours over de Mortirolo en de Passo di Santa Christina leidt bergaf naar de iconische aankomstplaats Aprica. ’s Anderendaags is er de terminus op de Monte Rovere, een klim van acht kilometer à 10%. Donderdag en vrijdag zijn dagen van respijt in de aanloop naar de koninginnenrit op de voorlaatste dag met opeenvolgend de Passo di San Pellegrino, de Passo Pordoi alvorens te finishen op de Passo Fedaia. Daar kunnen de verschillen gemaakt worden die de afsluitende (17,4 km.) tijdrit rond Verona overbodig maken.  

Richard Carapaz (4de in 2018 en winnaar in 2019), Jai Hindley (2de in 2020), João Almeida (4de in 2020 en 6de in 2021), Mikel Landa (3de in 2015 en 4de in 2019) en Domenico Pozzovivo (5de in 2014 en 2018, 6de in 2017) staan binnen de minuut en blijken één voor één ervaringsdeskundigen. Het zou een absolute wending zijn indien er alsnog een zesde kaper zijn opwachting zou maken.

Jai Hindley is, met Emanuel Buchmann (de vergeten 4de van de Tour 2019) en Wilco Kelderman als sidekicks, het best omringd. Hij zal hen hard nodig hebben om op de slotdag een coup de théâtre (met het one hit wonder Tao Geoghehan Hart als bevoorrechte) als twee jaar geleden te anticiperen.

Tijdrijden junioren 2022

 

Jammer dat er in Borlo geen derde confrontatie was tussen DUARTE en JENS

 

Duarte MARIVOET SCHOLIERS

Duarte Marivoet Scholiers, een eerstejaars nog wel, overwon Jens Verbrugghe in de nationale tijdrit in Poperinge nog met slechts 4” maar de zondag daarop in het BK, op een meer gevarieerd traject in Dikkelvenne, vertienvoudigde hij dat verschil. 

Jens (zoon van Rik) VERBRUGGHE

Duarte keerde oliefijn gerodeerd terug uit de Cottbuser Etappenfahrt terwijl Jens zijn conditie aan het heropbouwen was was na zijn val op de openingsdag in Kuurne waarbij hij een sleutelbeen brak. In Borlo bleek overduidelijk dat de zoon van Rik niet had stilgezeten maar zijn conditie een upgrade had toegediend. Toch hield Yarno Van Herck het verschil rond de 20”, in Poperinge op 28”. Yarno was in 2021 de vice-kampioen tijdrijden bij de nieuwelingen in Koksijde, waar hij zich tussen de verbazende eerstejaars Milan Van den Haute én Duarte Marivoet Scholiers wurmde. 

Yarno VAN HERCK

Senne Debucke (die in Frankrijk de Ar Bed - Pays d'Iroise won), Ibe Dhondt en Milan Donie zijn de aangename verrassingen.

Allrounder Steffen De Schuyteneer loopt niet warm voor het tijdrijden maar toch vermande hij zich voor drie eervolle performances: 4de in Poperinge, 7de op het BK in Dikkelvenne en 5de in Borlo.

Meer anderen houden er dezelfde gedachtengang op na en maakten enkel op het BK hun opwachting: Aaron Dockx (4de), Niels Driesen (6de) en Vlad Van Mechelen(10de).

Maxence Place herpakte zich in Borlo (4de) na zijn desastreus BK (23ste met 2’26” meer dan Duarte Marivoet Scholiers).

Tijdrijden nieuwelingen 2022

 

Jasper SCHOOFS is de

absolute grootmeester

 

Loïc BOUSSEMAERE dé revelatie,

Cisse PAUWELS dé ontdekking

Jasper Schoofs heeft de nationale tijdritten van Poperinge en van Borlo gewonnen en bovenal het BK in Gavere-Dikkelvenne cum laude gewonnen. Over de 37,3 km. deed hij net geen 50 minuten, wat staat voor een algemeen gemiddelde van 45,03 km./u. 

Jasper SCHOOFS in Damme op pad met Xander SCHELDEMAN.

Met Jasper hebben we het over een 16-jarige, die op de openingsdag van 2021 in het verre Zedelgem, zijn allereerste koers van zowat 70 km., de monden deden openvallen met een solo van 55 km. aan bijna 40 km./u., de passende stijloefening voor vijf weken later, het BK tijdrijden in Koksijde, waarin hij na Milan Van den Haute (-19”), Yarno Van Herck (-14”) en Duarte Marivoet Scholiers (-2”) de vierde tijd neerzette en soeverein de beste eerstejaars (43,23 km./u.) was.

Tussen Zedelgem en Koksijde door had hij op de eerste dag van de zomervakantie al de Ardennenkoers van Herbeumont overtuigend gewonnen. Op Tristan Jannes, Célian Deweerd en Matthijs De Clercq na reed hij al zijn leeftijdsgenoten op minstens drie minuten. 

Dit seizoen onderscheidde Jasper zich eveneens in de gewone wegkoersen met een spurtzege in Damme op Xander Scheldeman en Louis Weyts, met een massaspurt in Temse-Velle en met 2’43” voorsprong in Varsenare. In de manches van de Beker van België en van de Topcompetitie kon hij zich in de uitslag minder doorzetten, maar in Vezin (enkel voorafgegaan door zijn medevluchter Cedric Keppens) ook dicht bij.

Jasper Schoofs (dagzege en 4de in het eindklassement) reed ook een uitstekende Course de la Paix, waarin hij weliswaar door Aless De Bock (eindwinnaar) en Xander Scheldeman (3de) verrassend voorafgegaan werd. Aless (3de in het BK en 2de in Borlo) en Xander waren ook Jaspers voornaamste concurrenten in de tijdritten. Aless was er niet bij in Poperinge omdat hij dezelfde dag in Leopoldsburg het Limburgs PK tijdrijden moest winnen. Wie verzint het om zoiets te laten samenvallen? Xander werd gemist in Borlo, net als onder anderen Cedric Keppens en Axel Van den Broek. Louis Weyts, ook een prominent, liet zich enkel zien op het BK in Gavere-Dikkelvenne, waar hij 13de werd.

Revelatie Loïc BOUSSEMAERE.

De revelatie van de drie voorbije tijdritten is ontegensprekelijk Loïc Boussemaere die in Poperinge 5de, in het BK 8ste en in Borlo vierde werd. De Diksmuideling, wiens ouders het toprestaurant ‘Notarishuys’ uitbaten, telde als aspirant en als eerstejaarsnieuweling amper mee maar zijn 16de plaats in de Memorial Igor Decraene 2021 moet een belletje hebben doen rinkelen. Loïc zette ook in de wegkoersen mooie stappen met verre ereplaatsen in Heestert, Saint Jans Cappel (Fr.), Molenstede en bovenal in de Course de la Paix.

Ontdekking Cisse PAUWELS.

Nòg meer out of the blue is Cisse Pauwels die in Borlo vanuit het niets derde werd zij het op respectabele afstand van Jasper Schoofs (-1’28”) en van Aless De Bock (-53”). Als één van de jongste tweedejaars hield hij (als vicekampioen van Limburg) meer anderen achter zich en dit kan het begin van nog meer geloof in eigen kunnen dat niet in twijfel mag worden getrokken door het feit dat winnen hem voorlopig moeilijk afgaat.