Herman VANSPRINGEL

was oneindig méér dan 

monsieur Bordeaux-Paris

 

Het was een aangekondigde kroniek maar nog komt het hard binnen dat Herman Vanspringel vannacht, elf dagen na zijn 79ste verjaardag, overleed.

Herman VANSPRINGEL in betere tijden op zondag 14 april 2014.

Sommigen hebben het steevast over ‘monsieur Bordeaux-Paris’ wanneer ze het over Herman hebben en inderdaad, hij won de marathon van de weg zeven keer maar dat is nièt de vlag die zijn lading dekt maar waarmee men hem schromelijk tekort doet, zo ook met het jarenlang schrijven van zijn naam in twéé woorden.

In 1968 was hij de numero uno van de wereld. Behalve in de Tour, die hem in de afsluitende tijdrit faliekant ontglipte aan Jan Janssen, werd hij ook tweede in het WK in Imola, waar een monstercoalitie werd opgezet om Eddy Merckx uit en een Italiaan (in casu Vittorio Adorni) aan de regenboogtrui te helpen. Dat opgeklopt symbool kwam eerder toe aan Herman, die in de Giro di Lombardia (de zwaarste klassieker) de puntjes op de i zette. In de lente had hij ook de Omloop Het Volk gewonnen en was hij in Paris-Roubaix tweede geworden na Eddy Merckx, zijn ami-ennemi.

Herman was geen absolute veelwinnaar. ‘Slechts’ 60 internationale overwin-ningen (ruim dubbel zoveel in het algemeen) werden zijn deel waarin kwaliteit primeerde met ook Gent-Wevelgem 1966, Paris-Tours 1969, de GP des Nations 1969 & 1970, de Trofeo Baracchi 1969, de Zuri Metzgete 1971, het BK in Martelange 1971, de E3 Harelbeke 1974, … als highlights en niet te vergeten de groene trui van de Tour in 1973. 

Opmerkelijk dat Herman geen enkele rittenkoers won, hij die in elk van de drie grote ronden op het eindpodium stond: 3de (na Luis Ocana en Agustin Tamames) in de Vuelta 1970 en 2de (na Gösta Petterson) in de Giro 1971.

Ook op de voornaamste ééndagskoersen zette hij een zware voetafdruk: 3de in Milano-Sanremo 1966, nogmaals 2de in Paris-Roubaix (1971), 3de in Liège-Bastogne-Liège 1972, 3de in La Flèche Wallonne 1977 en in de al gewonnen Il Lombardia werd hij ook nog eens 2de (1969) en derde (1972).

De Ronde van Vlaanderen lag hem kennelijk het minst van al, hij eindigde er niet dichter dan op de zesde plaats (1978).

Eén en ander voert hem in mijn naoorlogse palmaresranking naar een fraaie 16de plaats als vierde Belg na Eddy Merckx, Roger De Vlaeminck, Rik Van Looy en Freddy Maertens.

 

Indien hij wat meer op zijn eigen strepen had gestaan en in zijn beste jaren minder archaïsch werd omringd dan had er nòg méér in gezeten. 

In de nadagen van zijn carrière maakte Jan Janssen het hem herhaaldelijk diets: “je waart geen kleine maar een gròte Kempenaar die mij in de Tour van 1968 had moeten omverblazen!”.

 

Herman Vanspringel consolideerde zijn affiniteit met het wielrennen en dat bezorgde hem de Herman Vanspringels Diamond, een topkoers voor nieuwelingen. 

Hij hield eraan om op zondag 15 mei en tot grote verbazing van zijn intimi aanwezig te zijn om Tieltenaar Lomme Van den Meerssche, die. … à la Vanspringel een solo van dertig km. succesvol, afrondde, te huldigen.

 BK voor ASPIRANTEN in Denderleeuw

Welke favorieten worden een hak gezet? 

 

Morgen dient zich het volgende BK aan, dat van de aspiranten in Denderleeuw. Over veertien dagen is er de afsluiter in Sint-Lievens-Houtem met de eliten 2 (voormiddag) en de beloften.

Het BK der aspiranten onderscheidt zich van de andere in die zin dat het héél mééstal de favorieten zijn die hun slag thuishalen. Zal het morgen anders zijn? Ik denk van niet?

Bij de 12-jarigen hebben Brent Biesbroeck en de jarige Miel Heuninck het hoogst gescoord. Miel won al zijn koersen tot hij op het Vlaams kampioenschap in Arendonk door Brent geklopt werd.

Miel won zijn twee volgende koersen (in Kruishoutem respectievelijk Peizegem) opnieuw terwijl Brent op de ereplaatsen bleef steken in de Antwerp Tour (2de na een dagzege in Merksplas) en in Michelbeke (4de).

Aaron COUPE, outsider par excellence?

Er is evenwel een derde eend in de bijt, Aaron (de zoon van Geoffrey) Coupé, de dubbele FCWB-kampioen. Razend benieuwd hoeveel weerwerk hij de beide Oost-Vlamingen biedt. Aaron won vooral in Wallonië maar kwam geregeld in Vlaanderen piepen en won vorige zaterdag nog in Egem maar werd vooral tweede (tussen Miel en Brent) op de openingsdag in Boortmeerbeek. In Denderleeuw lijken derde plaatsen zijn hoogste goed te worden, al weet je maar nooit. Wannes Descan kan op zijn beurt verrassen indien het hem meer meezit dan in Arendonk.

Bij de 13-jarigen kondigt zich een duel aan tussen Sander Willems en de genaturaliseerde Tobias Flajs, die in Arendonk meteen kampioen van Vlaanderen werd ten koste van Sander, die de weekends daarop de Antwerp Tour monopoliseerde en ook in Michelbeke won na een uitgesponnen solotocht. Tobias boekte geen 2 op 2 want in Kruishoutem geklopt door Mats Deridder, de derde hoofdrolspeler voor de medailles. 

Alexander BASTIAENS, podiumkandidaat bij de 13-jarigen.

Hou toch ook maar (meer dan) wat rekening met Alexander Bastiaens, aan wie winnen (én tijdrijden) minder besteed is maar die meerdaagse inspanningen koestert want zowel in de Limburgse als de Antwerpse driedaagse tweede werd na Mats De Ridder respectievelijk Sander Willems. De titelstrijd van het bouwjaar 2009 lijkt een onderonsje te worden tussen de vier voornoemden, wat de anderen (inzonderheid Wout Veuchelen) evenwel niet verbiedt voor een coûp-de-théâtre te zorgen.  

Bij de 14-jarigen is de kroon al wat ontbloot. Ze hadden hun BK tijdrijden al op 1 mei in Dikkelvenne, waar Jinze Joris hoge ogen gooide en over de 11,6 km. om en bij de 70 seconden minder deed dan Matthias Bogaert én Mauro Keppens. In Denderleeuw is Jinze er niet bij want vrijwel de hele maand augustus met de familie in Thailand. Als smaakmaker zal hij morgen hard gemist worden maar voor topfavoriet Mauro is de concurrentie daarmee lang niet helemaal opgerold. 

Behalve Matthias Bogaert zijn er ook nog Kyano Cottignies, Siebe Oliviers en bovenal Yasu Vervoort, die Mauro vorige zaterdag in Michelbeke in verlegenheid bracht met een onverdroten achtervolging. Bij Matthias en Kyano is de trefkracht teruggelopen. Siebe heeft aanzienlijke progressie geboekt, al gaat winnen (enkel in Sint-Joris-Weert en Tongeren) hem nog steeds niet goed af. In zijn twee kampioenschappen werd het telkens een net niet: in het Vlaams-Brabantse (Arnaud Delimont) en in het Vlaamse (Mauro Keppens). Veronachtzaam vooral Siebe's vijfde plaats in het BK tijdrijden niet. 

Arnaud DELIMONT, wat een progressie!

Arnaud Delimont boekte nog het meest progressie. Vooral het tijdrijden (3de in het BK) en de meerdaagse inspanningen (2de in de Ronde van Limburg en 4de in de Antwerp Tour) blijken z’n dada.

Er is ook nog Augustin Maeck die vooral in zijn taalgebied won en er de dubbele FCWB-kampioen werd maar ook geregeld een graantje meepikte in Vlaanderen en in Tollembeek (op anderen Matthias Bogaert) een mooie overwinning behaalde.

Toch is Mauro Keppens de uitgesproken favoriet. Hij won op één na (in Sint-Pieters Brugge geklopt door … Yasu Vervoort, die daar zowaar 51” van hem wegreed) àl zijn koersen. En in Michelbeke hield Mauro er Yasu wèl onder maar het kostte moeite. Die twee komen (zoals meer anderen) bijzonder goed overeen en willen mekaar beter maken.

Het zal nòg jàren blijven zoals het al was:

kampioenen gekroond na één enkele namiddag ...

Voortgezette ‘open’ discussie aangaande ééndaagse BK’s    

  

Mijn statement aangaande de (on)zin van een ééndaags BK heeft nogal wat reacties losgeweekt en dat was ook de bedoeling!

Laat duidelijk zijn dat het mijn standpunt is en nièt mijn gelijk en dat de tegenovergestelde mening van de anderen er minstens evenzeer toe doet.

Toch volhard ik mijn standpunt dat een BK op één namiddag de sportieve logica niet respecteert. Je krijgt het aan een buitenstaander niet uitgelegd dat de beide kampioenen pas aan zijn alleréérste overwinning toe waren.

Ook nogmaals herhalen: ik gun de very outsiders Jasper Christiaens (Onze-Lieve-Vrouw-Lombeek) en Bern Zimmermann (Overboelare) hun titel en hun driekleur ten volle al zijn zij de kampioenen van zondag 31 juli in Brasschaat, niets meer / niets minder maar moge dit voor hen het begin zijn van nog véél meer!

 

En ja hoor, ook ik geniet (en zeker in het fascinerende Brasschaat) van de speciale charme van een BK, (zelfs bij afwezigheid van vooral Aless De Bock, Nolan Huysmans, Cedric Keppens, Jasper Schoofs, …) de best bezette nieuwelingenkoers van het jaar met de hoogste inzet: de … jackpot in de vorm van een titel en een tricolore die ze langdurig mogen showen: Jasper (bouwjaar 2005) tot eind juli 2023 en Bern (bouwjaar 2006) tot en met oktober 2022.

 

Een andere discussie betreft de selectiviteit van een titelparcours. Brasschaat rolde een biljartvlak traject uit, het kon ook niet anders: men kan niet zomaar artificiële hoogtemeters aanleggen. 

Voor de junioren zal het in mei 2023 niet anders zijn. Een streekkenner wees er op dat er een iets selectievere kasseienstrook voorhanden is, die de volgende kampioenschappen goed zou van pas komen.

Deze zomer zijn er nog twee kampioenschappen die op dezelfde leest geschoeid worden: dat van de aspiranten op zondag 14 augustus in Denderleeuw en op zondag 28 augustus in Sint-Lievens-Houtem.

Nolan HUYSMANS likt nog steeds zijn wonden van Frasnes-lez-Anvaing

 

Behalve Aless De Bock, Cedric Keppens en Jasper Schoofs was ook Nolan Huysmans een belangrijke afwezige op het BK in Brasschaat. In tegenstelling tot de drie anderen zit niet vast in het buitenland.

De Katjeskoers in Boezinge was voor Nolan HUYSMANS die éne mooie zwaluw die zijn lente nièt maakte. (Foto Joël DESODT)

Nolan is aan een annus horribilis bezig. Na een aardige winter aan de Blaarmeersen kreeg hij van februari tot april kreeg hij bij doorgedreven inspanningen te maken met zware hoestbuien een souvenir van een niet al te milde Covid-19. Winst in de Katjeskoers van Boezinge bracht een éénmalige heropflakkering maar ook in dit geval maakte één zwaluw zijn lente niet. Het voerde hem naar een longspecialist in het OLV Ziekenhuis van Aalst, die hem aan een performant lichaam hielp waardoor hij aan een duurzame opbouw kon beginnen, met aanmoedigende resultaten voor gevolg. De vertrouwde Nolan keerde geleidelijk terug: na enkele fraaie ereplaatsen in interclubs won hij drie aardig bezette regeionale koersen op rij. De zomervakantie kondigde zich veelbelovend aan tot er op 10 juli in Frasnes-lez-Anvaing een nieuwe kink in zijn kabel sloop. In volle sprint werd hij door een (bij naam gekende) andere renner in de nadar gecatapulteerd. De averij was niet min. Men liet hem veiligheidshalve langdurig roerloos liggen waardoor er enige paniek ontstond die tot in Menen doorsijpelde. Hij werd tenslotte afgevoerd naar het ziekenhuis te Ronse, waar hij opgelapt werd aan de linkerhand en duim, een lip en vooral aan een schouder, die hem tot een langdurige revalidatie noopte. Hij heeft nog maar net de training hervat met een ondersteunende bandage aan de linkerhand. 

Frasnes-lez-Anvaing is voor Nolan stilaan een hellegat. Op 11 oktober 2020 mocht hij er zijn Belgische titel bij de aspiranten verdedigen in het verlate BK, waar hij evenwel met onder anderen Cedric Keppens zwaar ten val kwam en waarbij een dijspier geraakt werd zodat hij in de spurt geen volle kracht kon zetten en net naast het podium belandde.

Pas midden augustus zal hij aan een heroptreden toe zijn en dan nog moet hij ondervinden hoe zijn beproefde lichaamsdelen reageren. Tijdens de nazomer en de herfst wenken nog mooie kansen zoals de Memorial Igor Decraene, de interclub in Parike, de manches van de Topcompetitie in Jemeppe & Affligem, de slotmanche van de Beker van België in Glineur of de vrije Keizer in Tielt. 

Het is Jasper CHRISTIAENS en Bern ZIMMERMANN 

van harte gegund, maar … 

De onzin van een ééndaags BK werd zelden beter aangetoond  

Laat dit meteen overduidelijk zijn: ik gun Jasper Christiaens (Onze-Lieve-Vrouw-Lombeek) en Bern Zimmermann (Overboelare) hun titel en hun driekleur evenzeer als een topfavoriet.

Stan CRAPS (zelf 4de) lijkt Bern ZIMMERMANN te moeten overtuigen dat hij zonet kampioen van België was geworden. Lomme VAN DEN MEERSSCHE (2de) en Matthé DE LEYN (3de) worden er niet bepaald vrolijk van maar toonden zich sportieve geklopten.

Toch hebben zij ongewild de onzin van een kampioenschap van België van één namiddag aangetoond. Zij zijn de kampioen van zondagnamiddag 31 juli tussen 13u30 en respectievelijk 16u15 en iets na 18u., niet ervoor maar hopelijk wel erna -> moge dit de aanzet zijn naar nòg veel meer!

Een buitenstaander zal amper kunnen begrijpen dat het voor beiden de alleréérste overwinning was. Beiden schrokken zich dan ook zelf een hoedje.

Jaspers beste uitslagen tot dan toe waren een 4de plaats in Ninove en een 3de in Walhain in mei plus een 3de plaats begin juli in Beernem. Bern, een notoire veldrijder (12de in het BK), doet het nog bescheidener: 8ste in Boortmeerbeek (PK), 6de in Neerwinden en in Bogaarden.

Jasper en Bern moesten daarvoor, net als hun leeftijdsgenoten, constant en met een beperkt verzet (maximaal 7,01 meter per omwenteling) de pedalen martelen. De eerstejaars haalden desalniettemin een uurgemiddelde van bijna 42 km./u., de tweedejaars bijna 45 km./u. Het zijn geen pannenkoeken die dat aankunnen.

Tenslotte nog dit: niet dat ik zo’n patriot ben (integendeel) maar waarom laat men Jasper Christiaens in 2023 aub niet met een volle Belgische driekleur koersen en de aanstaande (Denderleeuw, 14 augustus) kampioen der 14-jarige aspiranten in de witte trui met tricolore band?