In de openingsrit der Volta a la Comunitat Valenciana

Alessandro TONELLI en Manuele TAROZZI 

trakteerden mekaar op dé koersdag van hun leven

 

Alessandro Tonelli (winnaar) en Manuele Tarozzi (tweede), wapen-broeders bij Bardiani CSF - Faizanè new look, zijn de verrassende gevierden van de pittige openingsrit in Valencia. Zij overleefden een vroege ontsnapping met eerst nog vier anderen die een vrijgeleide van ruim negen minuten kregen. Zo’n onderneming heeft normaal geen enkele kans op slagen maar Tarozzi en Tonelli verbaasden met een vermetele koppeltijdrit waarop de sterk uitgedunde groep achtervolgers te laat reageerde. Doe toch maar niet te denigrerend over de bescheiden Italianen want ze realiseerden hun exploot aan een uurgemiddelde van bijna 41 km.

31 januari 2024 zal allicht voor beiden de mooiste koersdag van hun leven blijven want hun enige overwinning tot dan toe (de 4de rit in de CRO Race 2018 respectievelijk de 7de rit in de Tour of Rwanda 2023) stelde minder voor.

De ontknoping van de Volta a Valenciana had meer dan iets van een anticlimax maar zoiets moet kunnen en zeker indien ze het verdienen.

Ook Alex Molenaar maakte deel uit van deze veronderstelde échappée bidon. Hij werd op de valreep door Oier Lazkano, vorig jaar in Dwars door Vlaanderen verrassend tweede na Christophe Laporte, van de derde plaats gehouden. 

Godbetert Alex Molenaar denk je dan maar als junior won hij toch maar de Driedaagse van Axel 2017 van onder anderen Tom Pidcock en Ilan Van Wilder. Klaas koerst in de continentale gewaden van het Spaanse Illes Balears Arabay CT.  

Søren Wærenskjold almaar dé speerpunt 

van het expansieve  Uno-X Mobility

 

Reeds als neo-belofte stak Søren Wærenskjold in 2019 een gretige hand uit naar een dagzege in de Tour de l’Avenir. Het jaar daarop won hij de Tour of Rhodes (Gr.). Vanaf 2021 zette hij enorme stappen: zowel in de Course de la Paix (Tsj.) als in de Tour de l’Avenir won hij de proloog en in die laatste ’s anderendaags ook de eerste rit. In het Noors kampioenschap werd hij (+1’19”) nog afgetekend geklopt door de bijna drie jaar oudere Tobias Foss, die twee jaar later Stefan Küng (+3”) en Remco Evenepoel (+9”) nipt van de wereldtitel tijdrijden hield bij de elite.

 

(perempic@rchief - foto Peter Remmerie)

Tobias Foss is inmiddels wat stilgevallen terwijl Søren Wærenskjold opveerde: vierde op het WK tijdrijden Knokke-Brugge en het jaar daarop in Wollongong de favorietenrol waargemaakt en er zelfs Alec Segaert (+16”) overtroffen. Vier dagen later werd Søren derde in de wegrit.

In 2023 legde Søren, behalve kwaliteit, ook almaar meer continuïteit in zijn prestaties met als highlights: winst in de tijdrit en na Mathieu van der Poel tweede in het eindklassement van de Belgium Tour, een zege in de openingsrit van zowel de Danmark Rundt als van de Tour Poitou-Charentes met in die laatste de eindzege daarbovenop. Ook de Tour werd behoedzaam verkend, iets waar men enkel op de Champs-Elysées (8ste) wat van merkte.

 

Op de eerste dag van februari 2023 had hij in de Saudi Tour ook al de lastige derde rit naar Abu Rakah gewonnen en bijna dag op dag een jaar later deed hij dat vandaag over in diezelfde rittenkoers, die nu AlUlaTour heet, over met een puike sprint op de oplopende aankomst naar het Sharaan Nature Reserve. Aangezien hij ook al vierde was in de openingsrit werd Søren in dezelfde tijd maar met een lager plaatsentotaal als Casper van Uden de nieuwe leider in de tussenstand.

Volta a la Comunitat Valenciana 

met een best aardige bezetting

onder wie Duarte Marivoet Scholiers

 

De Volta a la Comunitat Valenciana is de eerste rittenkoers van de ProSeries 2024 en een verre uitloper van de Vuelta a Levante (1929-1977). Daarna waren er wel wat onderbrekingen en naamsveranderingen maar sedert 2016 is er stabiliteit door solvabiliteit.

In de openingsrit van vandaag kunnen de kanshebbers op de eindzege uitgedund worden op de Desierto de las Palmas (8 km. à ruim 5%) op 17 km. van de finish in Castellon. De vluggerd die deze beproeving doorstaat, is de gesolliciteerde dagwinnaar. Ik denk vooral aan Michael Matthews en Matej Mohorič.

Voor het klassement wordt de vierde dag het meest bepalend met zo’n 3600 hoogtemeters en El Miserat als scherprechter, een joekel van vijf kilometer à 10,5% en in de laatste anderhalve kilometer zelfs à 13,5% gemiddeld stijgend.

Een mooie vijfdaagse helaas zonder individuele tijdrit die de waarden op een nòg exacter rijtje had kunnen plaatsen. Toch zal het eindpodium van hoge waarde zijn want samengesteld door drie namen uit deze opsomming: Santiago Buitrago, Pello Bilbao, Jai Hindley, Lennard Kämna, Brandon McNulty, Sam Oomen, Einer Rubio, Pavel Sivakov, Aleksandr Vlasov, ... Glipt er alsnog een andere naam tussen dan zal dat een absolute verrassing zijn.

Duarte MARIVOET SCHOLIERS debuteert twee dagen vòòr zijn 19de verjaardag met het UAE Team Emirates in Valencia,
negen maanden nadat hij in Waregem BK tijdrijden van de junioren werd. Wat goed is, komt meestal snel!

Benieuwd ook naar het wedervaren van Duarte Marivoet Scholiers die twee dagen vòòr zijn 19de verjaardag al aan zijn eerste grote afspraak toe is met het UAE Team Emirates. Resultaten zijn nog niet aan de orde, al weet je maar nooit met dit raspaardje. 

Ook Duarte's 21-jarige kompaan Igor Arrieta geniet mijn belangstelling. Hij hield/hielp Lennert Van Eetvelt van/aan een mogelijke dubbelslag in de Challenge Mallorca. Igor achterhaalde Lennert maar schoof uit in een haakse bocht. Ook Van Eetvelt werd nog door de eerste achtervolgers bijgehaald. In Valencia zal Igor wel opnieuw ondernemend zijn. 

Hij is de zoon van José Luis, tot en met zijn 39ste een krijger van vele oorlogen die tussen 1993 en 2010 in nadrukkelijke dienst van anderen 21 van zijn 23 grote ronden (5x de Giro, 10x de Tour en 8x de Vuelta) uitreed met een dagzege in de Vuelta van 2006 als enig persoonlijk succes op 15 september zijn D-day in Ciudad Real, waar hij zijn Kazachse medevluchter Dimitriy Fofonov klopte. Arrieta maakte vanaf 1993 de hoogdagen van Banesto mee en voegde daar vanaf 2006 nog vijf campagnes voor AG2R La Mondiale aan toe. Het staat bij voorbaat dat de carrière van zijn zzon Igor in geen geval een copy past zal zijn van die van zijn vader José Luis. Béter? Slèchter? Néén, ànders én korter!

Potentiële allrounder wint massasprint in Al'Ula

 

Casper van UDEN

adept van gestage progressie

 

Ha die AlUla Tour, vierde editie met gesloten deuren maar de afwezigen hadden deze keer gelijk want geen bezienswaardigheid eerder een jaarlijkse dèjà vu langs kaarsrechte wegen sporadisch onderbroken door haarspeldbochten en verstoord door nogal wat bandbreuken en valpartijen en afgesloten met de obligate massasprint waarin Dylan Groenewegen en Tim Merlier werden verrast door de ongevierde Casper van Uden van DSM-Firmenich-PostNL.

Casper in de Nederlandse kampioenentrui aan de slag in Herman Vanspringels Diamond 2017.

Casper stond er meteen en werd een maand vòòr zijn 15de verjaardag kampioen van Nederland bij de nieuwelingen. Die titel en trui deed hij naderhand vooral eer aan met de derde eindplaats in de Asvö Jugendtour (Oostenrijk). Als tweedejaars triomfeerde hij in de Ardennenkoers van Vresse-sur-Semois.

Om de monotonie te doorbreken en de lange winter zinvol te besteden leefde hij zich tijdens de jaarwende van 2017 uit op de piste, waarop hij als de jongste deelnemer tweede werd in de achtervolging en twee dagen later de snelste kilometer liet afdrukken. In december 2018 was hij op het Apeldoornse ovaal onklopbaar met opeenvolgende titels in het omnium, de puntenrace, de scratch en de ploegkoers.

Casper in de kleuren van Acrog-Tormans Balen BC tijdens de Keizer van Pittem / Koksijde.

Casper leek als tiener eerder een allrounder dan een massasprinter. Zo won hij in 2019 in Kuurne, eindigde hij in de Course de la Paix slechts één keer buiten de eerste zes, werd hij derde in het Nederlands kampioenschap tijdrijden, stond hij op het podium van de Johan Museeuw Classic en werd hij zesde in de Keizer van Pittem / Koksijde nadat er in de Vuelta Ribera del Duero (Sp.) een bovenste beste thuisrenner Carlos Rodriguez (die vijfde zou worden in de Tour 2023) nodig was om Casper van de eindzege te houden.

In dat verblijdende 2019 won Casper in Gent het EK omnium en werd hij met Enzo Leijnse tweede in ploegkoers. 

Als neo-belofte in 2020, het eerste corona-seizoen, liep het niet van een leien dakje maar in 2021 was hij helemaal terug met twee dagzeges en de derde eindplaats in de Course de Solidarnosc (Polen). In de Tour de l’Avenir sterkte hij aan en won hij aansluitend de Ronde van de Achterhoek en bijna (2de na de Noor Jonas Iversby Hvideberg) ook Paris-Tours u23.

Zijn ultieme halfjaar als belofte bracht een recital met dagzeges in Tour de Normandie (2) en in de Tour de Bretagne. En oh wat hadden ze hem graag in Frankrijk gehouden waarop Iwan Spekenbrink anticipeerde door hem een vierjarig profcontract te laten naamtekenen. Tussendoor was Caper nog vierde geworden in de Scheldeprijs (1.Pro). Ook in de Giro u23 behaalde hij (2de in de openingsrit) ei zo na een dagzege maar zijn koershart lag vooral in Frankrijk en in de Tour de l’Avenir meer in het bijzonder. Hij hielp Nederland aan winst in de korte ploegentijdrit en won twee dagen later zelf in Civray. Tijdens de vijf eerste dagen eindigde hij steevast in de top zes en dat leverde hem de eindzege op punten op.   

In 2023 werkte hij een copieus programma van ruim zestig koersdagen af met een derde plaats in Milano-Torino, bijna een dagzege (2de na Olav Kooij in de vierde rit) in de Tour of Britain en een zesde plaats in Lichtervelde als uitschieters.

En toch verliest men zo'n iemand al te snel uit het oog waarop Casper gevat repliceerde met een eerste profzege in de openingsrit van de AlUla Tour.

Gerben THIJSSEN staat garant voor almaar mooiere overwinningen

 

Gerben Thijssen was in de Trofeo Palma, de slotmanche van de vijfdaagse Challenge Mallorca, met een van ver ingezette krachtsprint aan zijn elfde zege als contractrenner toe.

Dat is een best aardige tussenstand voor een 25-jarige die nog maar aan zijn vierde campagne als contractrenner begonnen is. 

 

Gerben, uit Limburg voor de liefde naar Stasegem overgekomen, lijkt mij een snellere maar vooralsnog minder sterke Niko Eeckhout, Het mooiste zou zijn dat Gerben in Brasschaat 2026 kampioen van België wordt en op het podium geflankeerd door Wout van Aert en Arnaud De Lie of Remco Evenepoel, zoals jet Niko Eeckhout 20 jaar geleden in Antwerpen te beurt viel met Tom Boonen en Philippe Gilbert als accessieten. 

Uitgesteld zou voor Gerben niet verloren zijn want daarna volgen Putte 2027 en Waregem 2028 maar het mag ook al dit jaar in Herzele.

Gerben zal tegen dan nog wel een respectabel aantal andere koersen hebben gewonnen want hij is een kanshebber in de meeste koersen tot 200 km., zelfs zijn overwinning in de Bredene Koksijde Classic 2023, zit al in dat pakketje.

Niko Eeckhout globaal naar de kroon steken is geen noodzaak. Rambo behaalde 39 overwinningen op de uci-kalender en meerdere tientallen op de nationale kalender.

Dwars door Vlaanderen was zijn vlaggenschip: in Waregem won hij in 2001 en in 2005 (na een onwaarschijnlijke marathon-ontsnapping), werd hij tweemaal tweede, derde, vierde en tweemaal zesde. Gerben Thijssen nam aan deze midweek nog maar één keer deel, hij werd vorig jaar 125ste.

Opmerkelijk dat hij al tweemaal deelnam aan de Vuelta, in 2020 en 2022 en bij de eerste gelegenheid bijna een dagzege veroverde in Aguilar de Campo, waar hij enkel Pascal Ackermann hem voorbleef. Thijssen voltooide die Vuelta’s niet, misschien lukt hem dat dit jaar in de Giro, al of niet opgelijst met een dagzege.

 

Gerben heeft zeker nog groeimarge en dat bevestigden zijn tests die nòg beter waren dan die van vorig jaar. Dat werd in Palma meteen in praktijk omgezet waar hij (perfect afgezet door Laurenz Rex) vooral Alexander Kristoff, Marijn van den Berg, Arnaud Démare, Alberto Dainese, … met duidelijk verschil klopte. Zijn collectie van overwonnen sprinters dikt aan. De mooiste daarvan was de dagzege in de Tour de Pologne 2022. In Zamość legde hij vooral Pascal Ackermann, Jonathan Milan, Olav Kooij, Sam Bennett, Arnaud Démare, Elia Viviani, Mark Cavendish, … over de knie wat hij anderhalve maand later in de Gooikse Pijl ook Jasper Philipsen aandeed. 

In 2023 maakte hij nog meer ‘slachtoffers’:

Caleb Ewan, Sam Welsford, … in de GP Jean-Pierre Monseré;

Pascal Ackermann, Sam Welsford, … in de Bredene Koksijde Classic;

Caleb Ewan, Tim Merlier, … in de Ronde van Limburg;

Dylan Groenewegen, … in de Omloop van het Houtland.

Eén en ander brengt Gerben onder in het puikje van de sprinters.

 

Nog vroeger dan in 2023 heeft Gerben de nul weggeveegd en wanneer er één schaap over de dam is, …

Gerben mag over veertien dagen in Almeria op de ingeslagen weg verder, waarna de Algarve. Kuurne (waaraan hij vooralsnog niet de beste herinneringen heeft) zal zijn blijde terugkeer in Vlaanderen inluiden waarna Paris-Nice die bepalen hoe zijn niet al te overladen lente er verder uitziet. 

 

Zijn vroege openingszege 2024 stelt Gerben meteen op zijn gemak maar het blijft natuurlijk overschaduwd door de patsituatie van zijn vriendin Shari Bossuyt. 

 

Gerben als 14-jarige aspirant in de trui van Limburgs kampioen tijdens het BK in Deinze 2020.

Gerben begon als 14-jarige aspirant en opteerde vanaf de nieuwelingen voor de mooiste koersen, werd tot de Topsportschool toegelaten waardoor hij een uitstekende baanrenner werd die vooral de nationale titel in het omnium veroverde. Het maakte hem ook beter als wegrenner met al meteen een podiumplaats in het BK tijdrijden en een negende eindplaats in de Asvö Jugend Tour. Vaak winnen was niet nodig om tot de fine fleur van zijn generatie te behoren. Als neo-junior werd hij, aan de zijde van Robbe Ghys,  Europees vice-kampioen in de ploegkoers en hij behaalde brons in de puntenkoers van het WK in Astana (Kaz.) ondanks een zware val daags voordien in de finale van de scratch. 

Ook op de weg ging het zijn mooie gangetje met nooit meer dan drie overwinningen per seizoen. Als tweedejaarsjunior behaalde hij, na nationale titels in de puntenkoers en het omnium, negen overwinningen met de Omloop der Vlaamse Gewesten als kroonzege.

Als contractrenner mocht hij vanaf juli 2019 doorstarten bij Lotto-Soudal, zodat het verwondering wekte dat hij daar na 2021 mocht vertrekken naar Intermarché-Wanty, een duidelijke win-winsituatie voor beide partijen.

45ste La Marseillaise 

 

Kévin GENIETS en Alex BAUDIN

met uiteenlopende doelen

 

Kévin Geniets heeft op zijn 27ste ook eens in het buitenland gewonnen. In eigen Letzeburg werd hij landskampioen op de weg in 2020 en 2021, dat laatste jaar ook in het tijdrijden. In 2022 en 2023 kon hij geen enkele van die titels hernieuwen, misschien ziet Groupama-FDJ hem liever opdraven in de merkentrui dan in de futiele driekleur van zijn land.

In de almaar hoger gequoteerde GP La Marseillaise, de openingsmanche van de Coupe de France, haalde Géniets het van zijn Franse medevluchter Alex Baudin (22), die wat in zijn mars kan hebben, zelfs als klassementsrenner.

Geniets is een modelhelper, op wie kansrijkere kompanen als David Gaudu, Romain Grégoire, Stefan Küng, Laurent Madouas, Lenny Martinez, … blindelings kunnen rekenen. In Marseille greep Kévin met bravoure zijn zeldzame eigen kans, enkele uren nadat Laurence Pithie de Cavel Evans Race had gewonnen. Eén en ander bevestigt dat Groupama-FDJ een vaste waarde is tussen de tien beste WorldTourTeams.

 

Alex Baudin, Geniets’ medevluchter richting Marseille, is de zoveelste groeidiamant du cyclisme français. Als neo-junior in 2018 behaalde hij een dagzege in de Tour du Pays de Vaud (Zwits.), twee opeenvolgende in de Ain Bugey Valromey (5de) en ei zo na ook één in de Giro del Nordest Italia, waarin hij logisch geklopt werd door Jonathan Milan. Als tweedejaars hernieuwde hij zijn dagzege in de Vaud en sloot Baudin die categorie af met een derde plaats in de Chrono des Nations. 

De door Covid-19 uitgeholde seizoenen 2020 en 2021 deden hem kennelijk geen goed maar in 2022 was hij terug met een dagzege in de koninginnenrit der Giro della Valle d’Aosta - Mont Blanc 2023, die volstond om op zijn 20ste door AG2R Citroën in de armen te worden gesloten. Hij werd voor een rist manches van de World Tour, inzonderheid voor de Giro die hij feilloos uitreed maar hij werd door de UCI uitgesloten wegens te hoge waarden van de pijnstiller Tramadol.

Baudin liet het daar niet bij en tekende beroep aan bij het Tribunal Arbitral du Sport. Hij werd nochtans niet geschorst want hij had geen antidopingregel maar wel een medische regel overtreden. Leg mij dat verschil eens uit. Het antwoord zal ook Toon Aerts en Shari Bossuyt benieuwen. Baudin mocht dus gewoon verder koersen maar ‘het’ kwam er in 2023 niet meer uit, maar wel de laatste zondag van januari 2024.

8ste Cadel Evans (Great Ocean Road) Race kreeg ...

‘de uitslag van de eeuw' ...

 

Laurence PITHIE

toch maar te niet onderschatten

 

De 8ste Cadel Evans Race kreeg een draak van een uitslag, wars van vertrouwde namen, het kon niet anders met zo’n armtierige bezetting. En toch is de Cadel Evans Race een manche van de World Tour, die evenveel punten krijgt toebedeeld als de vijf monumentale klassiekers. 

(perempic@rchief - foto Peter Remmerie)

Ziedaar het zoveelste bewijs dat de UCI niet het minste gevoel heeft voor de verhoudingen tussen de verschillende wedstrijden. Van die nood van onwetendheid maken ze een deugd door zoveel mogelijk peperdure World Tour - licenties te verkopen, zo ook voor de net daaronder irrelevante ProTour-koersen. Kassa kassa, geen enkel probleem indien kwaliteit daartegenover staat.

Sepp Blätter werd ooit de maffiabaas van het vermaldedijde voedbol genoemd maar zijn demarches hebben deze sport onomkeerbaar smoorrijk gemaakt. De wielrennerij moet het doen met David Lappartient, het schoothondje van ASO, RCS en ook almaar meer Flanders Classics. Na 2026 zal blijken hoe onwerkbaar deze serviceclubs zijn.

 

De 8ste Cadel Evans Race dus, gewonnen door Laurence Pithie, een 21-jarige Nieuw-Zeelander van Groupama-FDJ, die in 2023 aardig debuteerde in de beroepscategorie en vooral in de tweede helft van maart verbaasde: 8ste plaats in Nokere, 2de (na Axel Zingle) in Classic Loire Atlantique en een zege in de GP Cholet. Daarna werd hem een adempauze gegund zodat hij zich kon heropladen voor de tweede seizoenshelft: 5de in de Circuit de Wallonie, 4de Bemer Classic in Hamburg (manche in de World Tour), 7de in de openingsrit der Renewi Tour en 5de in de GP d’Isbergues.

Vandaag heeft hij daar, na driemaal top vijf in de daguitslagen van Tour Down Under, een triomf in de Cadel Evans Race aan toegevoegd. 

Laurence Pithie is (of wat had je gedacht?) een adept van de piste, waarop hij als junior in Brandenburg (D.) 2019 twee wereldtitels veroverde: in de madison (met Kiaan Watts) en in het omnium. 

In 2021 schakelde Laurence naar de weg, hij deed het meer dan goed in enkele Franse rittenkoersen, won de Baltic Chain Tour en werd tussendoor derde in de Circuit de Wallonie.

Na deze januari zal zijn (tot en met 2024) lopend contract bij Groupama-FDJ wel gauw verlengd worden. Hij is klaar voor de volgende stappen in Kuurne, Paris-Nice en de Giro.

 

Laurence Pithie kan uitgroeien tot de beste Nieuw-Zeelandse coureur ooit in overtreffende navolging van (in orde van prestaties) George Bennett, Gregory Henderson, Julian Dean, Patrick Bevin, Hayden Roulston, Paul Jesson, Nathan Dahlberg, Jesse Sergent,  Eric McKenzie, Christopher Jenner, Jack Bauer, Stephen Swart, Bruce Biddle, …

Aan zijn stamboom zal het alvast niet liggen …

 

Bogdan ZABELINSKIY

een volgende welp voor The Wolfpack

Doordat Pepijn Reinderink alsnog doorschoof naar het grote Soudal-Quick.Step kwam er bij het Devo Team een plaatsje vrij. 

Bogdan stijlvol op weg naar de zege in Herselt. (foto Erika & Francis Van Mechelen)

Het werd gauw maar niet overhaast ingenomen door de genaamde Bogdan Zabelinskiy, de zoon van Olga, de dochter van Sergei Soukhorout-chenkov, een coryfee van het Oost-Europese staatswielrennen, die vooral de Tour de l’Avenir won in 1978 en 1979, de Course de la Paix in 1979 en 1984 en de Olympische wegrit in Moskou 1980. 

 

Ook mama Olga onderscheidde zich op Olympiades: in Londen 2012 werd zij zowel in de tijd- als in de wegrit derde en in Rio de Janeiro 2016 tweede in de tijdrit. Op haar 43ste koerst zij nog steeds.

 

Bogdans papa is niemand minder dan Sergej Ivanov, een geweldige coureur van rond de eeuwwisseling die 26 uci- wedstrijden won en niet van de minste maar vooral: de E3 Harelbeke 2000, de Amstel Gold Race 2009, twee dagzeges in de Tour, ...  

 

Een oldskool huldiging van de winnaar in Herselt ging gepaard met een aangrijpende familiereünie: links papa Sergej en rechts mama Olga naast haar Erika Van Mechelen, die Bogdan lanceerde als wegrenner. (foto Erika & Francis Van Mechelen)

Bogdan werd als Rus geboren maar is intussen een Oezbeek die zich onderscheidde in een Gran Fondo in Cyprus en zo werd opgemerkt door Francis Van Mechelen. Die kon hem overhalen om het ultralaat op het seizoen als wegrenner te proberen. Het werd een schot in de roos. In Donk - Herk-de-Stad maakte Bogdan deel uit van de goede ontsnapping tot zijn stuur loskwam en bij het vastzetten moedwillig werd opgehouden zodat hij in de grote groep terugviel om twaalfde te worden. Hij zette die beproeving in adrenaline om en haalde het ’s anderendaags in Herselt van zijn medevluchters Arne De Maere en Sam Dara, niet de eersten de besten dus. Het leverde hem bij Cannibal B Victorious een selectie op voor La Philippe Gilbert. Ook daar werd hij niet weggereden maar keurig 17de en 19de. 

Niet veel later bevestigden fysieke tests zijn niet gering potentieel zodat Patrick Lefevere niet uitsluitend rekening moest houden met Bogdans stamboom om hem blij in de Wolfpack-rangen te sluiten. Wees er maar zeker van dat Bogdan deze buitenkans ten volle zal benutten.

 

Bij deze is andermaal bewezen wat voor verbindende personen de mooie mensen Erika en Francis Van Mechelen wel zijn.

Rudi ALTIG was hoegenaamd nièt 

de enige ‘apotheek op wielen’

In de sterk aanbevolen Knack - Wielergids 2024 (zij het niet op blz. 105 maar op blz. 91) krijgt Rudi Altig een rememberance van zijn merkwaardige overwinning in de Ronde van Vlaanderen 1964: hij arriveerde na een solo van 60 km. (vanaf de Valkenberg, de vierde van de in die tijd slechts zes hellingen) met ruim vier minuten voorsprong in Gentbrugge. Ondanks in een snijdende oostenwind haalde hij een gemiddelde van 41,7 km./u., de snelste editie tot dan toe. De groep met de favorieten kreunde onder de rivaliteit tussen de pro - en de anti - Van Looys. Het was toch wel Benoni Beheyt zeker die in de regenboogtrui de spurt voor de tweede plaats won. Toch was de Mannheimer op die zonovergoten maar ijzige zondag 5 april 1964 de beste, hij zou bij een normaal koersverloop met kleinere voorsprong hebben gewonnen.

Jacques Sys vindt het in Wielergids 2024 nodig om daar als titel “De rijdende apotheek” boven te plaatsen als een vlag die de lading dekt. Rudi heeft weliswaar nooit ontkend dat er extra farmaceutica aan te pas kwam en hij voegde er knipogend aan toe dat het middeltjes waren die geen sporen nalieten in de urine. 

Onder anderen Vittorio Adorni, Jacques Anquetil, Emile Daems, André Darrigade, Arthur Decabooter, Jo de Roo, Noël Foré, Jan Janssen, Raymond Poulidor, Guido Reybrouck, Ward Sels, Rik Van Looy, … waren andere toppers uit de jaren zestig van wie enkel Anquetil er eveneens voor uitkwam dat hij zich ‘op zijn manier verzorgde’. Het is het goede recht van de anderen om zich daar niet over uit te laten, ze werden dan ook niet met de vinger gewezen zoals Altig en Anquetil wel.

Het is gepaster om Rudi Altig met respect te bejegenen. Hij werd behalve een sant in eigen land (met zowaar Anquetil als buddy) op de Nürburgring in 1966 nog twee andere keren ‘kampioen van de wereld’: in de individuele achtervolging in 1960 en 1961.

Een notoir klassementsrenner was hij niet. En toch bestond hij het om in 1962 zijn theoretische kopman Anquetil de Vuelta te ontfutselen. Maître Jacques kon het niet hebben, zette niet meer aan in de slotrit zodat hij als de tweede niet de slotceremonie ontliep.

In de aansluitende Tour was de taakverdeling voor de hand liggend. Altig kwam voor het tijdklassement niet in aanmerking en mocht zich ongeremd focussen op dagzeges en de groene trui van de puntenstand.

Toch was tussen beide alfamannetjes niet alles vergeven en zeker niet vergeten. Op 1 november 1962 kon Jacques Anquetil in de Trofeo Baracchi (een koppeltijdrit van … 111 km.!) zijn frère-ennemi Rudi Altig amper bijhouden. De Fransman beleefde un jour sans die de Duitser benutte om hard feelings te botvieren. Hij keek geregeld treiterend om, zich afvragend waar zijn aanklamper bleef en die hij nu en dan een letterlijk duwtje in de rug moest geven om het Italiaanse duo Ercole Baldini - Arnaldo Pambianco af te houden. Voor Jacques was het creperen zonder doodgaan. Hij moest met zuurstof bijgewerkt worden en geraakte niet eens tot aan het podium. 

Het was de tweede uppercut die Altig toediende aan Anquetil, bijna een halfjaar nadat die in de loodzware 82 km. lange Vuelta-tijdrit van Bayonne naar San Sebastian met één seconde geklopt werd door Altig, die daardoor de 17de Vuelta definitief op zak had.

 

Toch kwam het alsnog goed tussen de twee antagonisten, die in 1966 geen ploegmaten en zeker geen landgenoten maar wel bondgenoten op het WK van 1966. De overlevering vertelt dat Anquetil tijdens de aanloopweek bij de Altigs logeerde ‘om de Nürburgring te verkennen’.

 

Der Rudi won, vier jaar na Vlaanderen en een jaar nadat hij (na Jan Janssen) tweede was geworden in Roubaix, op zijn 31ste verjaardag Milano-Sanremo, zijn dierbaarste overwinning. Na een ook al uitstekende Tirreno-Adriatico (dagzege en derde eindplaats) was het nog maar zijn tweede koers in de hemelsblauwe Salvarani-trui. Hij had zijn precieus contract in één week meervoudig terugbetaald. 

Op 1 mei in zijn afscheidsjaar 1970 won hij op zijn 33ste de toen nog hoog aangeschreven Rund um den Henninger Turm Frankfurt waaraan hij bijna evenveel waarde hechtte als aan Vlaanderen en Sanremo.

Dat in combinatie met 18 dagzeges in de grote ronden (6 in de Vuelta, 8 in de Giro en 4 in de Tour) promoveren hem tot na Erik Zabel en Jan Ullrich tot de derde Duitser.

Altig beperkte zijn carrière tot tien seizoenen. Hij koerste evenwel ook tijdens de winter, reed 81 zesdaagsen waarvan hij er 23 won.

Der Rudi kwam in februari 2014 naar Oudenaarde als gast in het Wielermuseum, 50 jaar na zijn triomf in de Ronde van Vlaanderen. Het had veel van een afscheid want ruim twee jaar later overleed hij op 79-jarige leeftijd in Remagen (Rheinland-Pfalz).

‘De rijdende apotheek’: misschien was het medische begeleiding, avant la lettre, waarmee hij zijn beproefd lichaam meer goed dan kwaad deed. Met de combinatie piste-weg was hij één van de grootverdieners van vorige eeuw.

Lennert VAN EETVELT

met de grote ronden als langetermijnplanning

Een jaar geleden werd hij derde in de Trofeo Andratx en ’s anderendaags (na Kobe Goossens) tweede in de Trofeo Serra de Tramuntana, waarin hij vandaag revanche nam na een opwindende sprint tegen niemand minder dan Aleksandr Vlasov, de eerste Vlaamse overwinning van 2024 en nog wel op de dag dat hij in Sportwereld een volle bladzijde kreeg toebedeeld.

Lennert Van Eetvelt werd tot dan toe vooral herinnerd van het EK en het WK van 2021, waarin hij Thibau Nys’ assistkoning was, die in Trento (Lennert werd daar zelf nog 5de) won en in Leuven het podium rateerde omdat Lennert door een val werd uitgeschakeld.

In 2022 kreeg men de ware Lennert nog vaker te zien met behalve eclatante overwinningen in La Get UP Cup - Aywaille en bovenal in de Course de la Paix (ook een dagzege) een recital van dichte ereplaatsen: 6de in de Tour de Normandie, 2de (na het Franse toptalent Romain Grégoire) in Liège-Bastogne-Liège, 2de (na Leo broer van Ethan Hayter) in de Giro u23, 2de (na andermaal Grégoire) in La Flèche Ardennaise, 2de (na Thimo Willems) in de GP Vermarc, … 

Zijn Belgische titel in het tijdrijden (in Koksijde op zijn 19de verjaardag!) kon hij niet verlengen maar door Alec Segaert (-15”) en Jonathan Vervenne (-14”) nipt geklopt worden was meer dan eervol. 

Op een sprankelende lente volgde een tragische zomer. Na de Course de la Paix en de Giro wilde hij ook op het podium van de Tour de l’Avenir maar die moest hij (als 4de in de tussenstand) na zes dagen met een keelontsteking verlaten. Dat was hem in juli in de Giro della Valle d’Aosta - Mont Blanc ook al overkomen na de eerste dag. Hij vermande zich nog in Tour Alsace (2de na de Brit Finlay Pickering) maar dat kon zijn zomer niet vergoelijken. De Tour of South Bohemia (13de) in september kwam hij goed door maar die voerde hem niet in optima forma naar het WK in Australië met matige 14de (tijdrit) en 17de (wegrit) plaatsen voor gevolg.

Zijn sterk begin 2023 werd abrupt afgebroken. Bij zijn terugkeer van een hoogtestage mocht hij het komen uitleggen bij de Franse dopingautoriteit die in zijn urine een verdachte substantie had gevonden bij een controle tijdens de Tour des Alpes Maritimes et du Var. Lennert kon feilloos aantonen dat het door een toegelaten neusspray kwam, zoals hij op zijn dopingformulier vermeld had. Incident gesloten maar Lotto-Dstny had hem dan al verplicht een maand op non-actief gezet. 

Het pleit voor zijn mentale veerkracht dat hij hier sterker uitkwam en extra geladen om zijn beroep te hervatten maar Liège-Bastigne-Liège zat er intussen op. Dat manco werd dubbel en dik goedgemaakt met een demonstratie in de Alpes Isère Tour, die hij (2de na Mark Donovan) ei zo na overdeed in de Sibiu Tour. In de Tour de Suisse moest hij op de voorlaatste dag ziek opgeven. 

Ook zijn kennismaking met een grote ronde verliep in de Vuelta naar wens met 8ste, 4de en 3de plaatsen in de daguitslag. Voor het klassement hield hij zich bewust afzijdig en dat zal ook dit seizoen nog niet anders zijn, maar daarna mag het hek ook van die dam. 

In afwachting zal het overige al mogen met centraal daarin Liège-Bastogne-Liège, waarvan hij al nipte als belofte in 2022 en toen enkel door het Franse megatalent Romain Grégoire werd voorafgegaan.

Zijn aangevatte universitaire toegepaste informatica aan de UC Leuven-Limburg zijn begrijpelijk voor meer dan even on hold gezet. 

 

Knacks Wielergids 2024 serieus ontluisterd door de nefaste inbreng van Zonneveld en zijn trawant Naesen

 

 

Thijs Zonneveld en zijn trawant Benji Naesen worden in Knacks (globaal gezien toch exquise) Wielergids 2024 als rocksterren opgevoerd en krijgen acht (!) pagina’s om hun schaduw te werpen over het wielerseizoen 2024, een nieuwe buitenkans om Patrick Lefevere en zijn team te schofferen. 

Die nare bezigheid is een bestaansreden geworden ten opzichte van iemand die net even oud is als zijn belagers samen en die al decennialang vele tientallen mensen aan een droomjob helpt én houdt. Wat stelt Zondervel daartegenover?

De tendentieuze kop en twee navenante tussentitels liegen er niet om:

 

“Soudal-Quick.Step is opgehangen aan een renner die liever voor een andere ploeg zou rijden”

Opgehangen aan één renner? Soudal-Quick.Step behaalde vorig jaar 60 overwinningen met meer dan 20 verschillende winnaars. En ... élke renner wil liever voor een team rijden dat meer budget heeft om hem (nog) meer te betalen dan tijdens zijn lopend contract!

“Bij Soudal-Quick.Step willen ze Evenepoel alleen aan de start van een grote ronde als hij in topvorm is. Terwijl ze druk willen vermijden, zetten ze zo juist extra veel druk”

Voor de Vuelta 2023 verkeerde Remco nièt in bloedvorm, wegens een atypische voorbereiding. Extra veel druk bij Remco? Daar zorgt hij wel zelf voor.

 

“De Tour zal gewonnen worden door de beste klimmer en dat is Evenepoel niet”

Uiteraard zal Remco de Tour niet winnen. Moet dat? Ik hoop dat Primož Roglič de Tour 2024 wint. Zonder hem had Jonas Vingegaard de Tour in 2022 niet gewonnen en Sepp Kuss al evenmin de Vuelta in 2023.

 

Aangaande de transfer van Cian Uijtdebroeks vindt Zonneveld (citaat) dat 'sommige andere ploegleiders' (wie - sic - zou hij daarmee viseren?) ‘zomaar iets roepen zonder te weten waarover het gaat. Ze trappen gewoon graag tegen de nieuwe grote … mammoet in het wielrennen’.

En waarover het gaat: over contractbreuk zoals vijf jaar geleden met Wout van Aert!

En het scheelde maar weinig of ze deden hetzelfde met Remco en wees er maar zeker van dat ze het dit jaar opnieuw zullen proberen!

Zonneveld ontziet ook Plugge’s dubbele identiteit: én algemeen manager van Visma - Lease a Bike én voorzitter van de (overigens palliatieve) AIGCP.

 

Visma - Lease a Bike is nièt de referentie maar wel de ondergraver van het professionele wielrennen. Wie is na van Aert en Uijtdebroeks de volgende topper die ze illegitiem zullen weghalen bij het team waar hij nog een lopend contract heeft? 

 

Plugge (en dus ook zijn schoothondje Zondervel) staat ook pal achter de denktank One Cycling die (als die er al komt) meer zal vernietigen dan creëren voor het uiterst kwetsbare wielrennen, waarin je beter afblijft van het weinige dat er een beetje goed aan is.

 

Niet slecht voor een team dat volgens Zonneveld ‘opgehangen is aan één coureur’ …

 

Met Paul MAGNIER haalde The Wolfpack 

een zoveelste gouden welp in huis

 

Paul Magnier heeft 80 dagen vòòr zijn 20ste verjaardag op zijn eerste dag in de beroepscategorie meteen zijn eerste overwinning behaald in de Trofeo Ses Salines - Felanitx, de tweede manche der vijfdaagse Challenge Mallorca, zoals Johan Molly het feilloos had aangekondigd. Het was ‘maar’ een spurt met weinig schoon volk aan boord, denk je dan, tot je vaststelt wie tweede werd: Alberto Dainese, die én in 2022 én in 2023 een dagzege behaalde in de Giro.

De kop is er dus ook al meteen af voor Soudal-Quick.Step, je weet wel dat team dat volgens Thijs Zonneveld ‘opgehangen is aan één coureur”. 

Paul Magnier dus uit Grenoble, die zich eerst met mountainbiken amuseerde en er als tweedejaarsjunior de weg bijnam met zowel in de Tour du Pays de Vaud (12de) als in de Ain-Bugey Valromey Tour (8ste) een dagzege. Tussendoor werd hij derde in de Classique des Alpes. De midzomer stond een laatste keer in het teken van het mountainbiken wat hem toeliet om in Les Gets (Fr.) brons te veroveren in het WK u19. De week daarop excelleerde hij in de Giro della Lunigiana met twee opeenvolgende dagzeges en de tweede eindplaats op 8” van de hoog ingeschatte Portugees Antonio Morgado, die vorige zaterdag al 20 jaar werd. Magnier sloot zijn seizoen in schoonheid af op het WK in Wollongong, waar hij  de spurt voor de derde plaats verloor van Vlad Van Mechelen.

Als neo-belofte voor Trinty Racing kwam Magnier er niet meteen uit tot hij in de slotrit van de Tour du Limousin na Hugo Page tweede werd en aansluitend derde in het EK op de Drenthse VAM-berg. Hij was terug in beeld en bovenal in het blikveld van scout Johan Molly die wist waar hij dat goudhaantje het best kon onderbrengen. 

In die juiste nederzetting zal men Paul, hoewel hij deel uitmaakt van het WorldTourTeam, niet met roofbouw opzadelen maar voorbehouden voor de Tour de Bretagne en de Giro Next Gen, voor dagzeges al weet je maar nooit dat hij ook daar bevestigd als klassementsrenner.

Acrog viert zijn robijnen jubileum met Jef ROBERT, de helft van die tijd als de roerganger van Balen BC

 

… alias de Patrick Lefevere van het jeugdwielrennen

Jef Robert is al 40 jaar de créateur-fondateur van Acrog Accountany dat de boekhouding verzorgt van ruim 1200 kmo’s. Acrog is de helft van die tijd de hoofdsponsor van Balen BC, van ’s lands belangrijkste wielerclubs. Naast het afleveren van een respectabel aantal profwaardige jongeren houden Jef en zijn bestuur houden evenzeer de focus op de jeugd vanaf 8 tot en met 18 jaar. Voor nòg méér slagkracht is daar vanaf 2020 het Geelse studie- en ingenieursbureau Tormans als precieuze medesponsor bijgekomen zodat Balen BC aan zijn 75ste werkingsjaar begint met een budget van 350.000 euro.

Jef Robert, die op de koersfiets de daad bij het woord voegt met verbazende waarden, is als voorzitter een trekkend voorbeeld is voor zijn talrijke discipelen.

Jef Robert, die op 18 juni ‘tot zijn grote spijt’ al 66 jaar wordt, is als voorzitter ook de absolute sterkhouder van Acrog-Tormans Balen BC. Hij rolde er kort na de eeuwwisseling in omdat zijn zoon Fréderique (°1989) bij deze club koerste en er nogal wat successen boekte in de jeugdcategorieën, wat Fréniet kon doorzetten in de beroepscategorie met als gelukkig gevolg dat hij nu de troonsopvolger is van Acrog Accountancy.

En zeggen dat sommigen dachten dat Jef als voorzitter een vluchtige passant zou zijn voor de tijd dat zijn zoon koerste, al had Jef ook niet gedacht dat het impact van zijn voorzitterschap zo gigantisch zou zijn. Het werd hem niet in de schoot geworpen, hij dwong het af met permanente opvolging en het inpassen van de juiste mensen.

“Het impact van wielrennen met onze truien als eyecatcher wordt wel eens onderschat. Toen ik met wielersponsoring begon, was Acrog een streekproduct. Nu zijn we een begrip in alle uithoeken van het land en dat heeft best wat nieuwe klanten opgeleverd.”

 

Het wielrennen heeft Jef dus veel gegeven en hij wilde daar graag nog wat meer dan wat tegenoverstellen.

“We hebben zelfs enkele G-sporters, die evenzeer worden gerespecteerd als de andere coureures. Aan de basis hechten we het vereiste belang aan een goede opvoeding die we proberen mee te geven naar de scholen toe. Een toffe club blijven en een baken voor de jeugd staat voorop.”

Remco en Cian …

Bij Acrog-Tormans Balen BC was de voorbije decennia een continue begankenis van jonge wielertalenten waarvan er een respectabel aantal doorgroeiden naar de beroepscategorie en niet van de minsten: Remco Evenepoel, Jasper Philipsen en Jordi Meeus om het bij de meest recente drie te houden. Ook Cian Uijtdebroekspasseerde kort de revue bij Acrog. Allen werden voorafgegaan door onder anderen Jan Bakelants, Tom Boonen, Stijn Steels, Jelle Vanendert, …

Bij de World- & ProTeams is Acrog-Tormans Balen BC indrukwekkend vertegenwoordigd, zo mag blijken uit bijgaande tabel.

Om stil van te worden want het leidt tot de pertinente vaststelling dat ruim 20% van de Belgische renners in de World- & ProTeams ooit in de Balense kleuren reden, een rolmodel voor de andere clubs.

In deze is het verhaal van Jordi Meeus pertinent. Na een pechseizoen als tweedejaarsjunior dreigde hij op een dood spoor te belanden. Om dat te anticiperenwerd een u23-team opgericht en zie waar dat vooral naar leidde: naar een eclatante triomf op de Champs-Elysées! 

Stef LOOS

Jef Robert weet al langer dan vandaag dat ook in het wielrennen niet alles rozengeur en maneschijn is. Zo ligt hij nog wel eens wakker van het smartelijk verongelukken van de 19-jarige renner Stef Loos tijdens een koers in maart 2019. Zoiets hakt er zo diep in dat het er niet meer uitgaat. Vandaar dat hij zijn discipelen en hun begeleiders herhaaldelijk op het hart drukt dat veiligheid àltijd moet vooropstaan.

Gelukkig zijn er megaveel meer positieve herinneringen, die overspannen worden door de continuïteit van een solvabel budget om seizoen na seizoen met kansrijke selecties uit te pakken. Niet alle gegadigden groeien door naar de beroepscategorie maar zelfs bij die afvallers is er recuperatie wanneer ze in de koersfamilie verlengen als mecanicien of verzorger. Ook zij zijn belangrijke schakels in een goedgesmeerde ketting. 

Patrick Lefevere

Sedert 2023 is er de belangrijke meerwaarde door de nauwe samenwerking met Patrick Lefevere, de meervoudige Merckx van het wielermanagement en de ceo van Soudal-Quick.Step, die voor extra middelen zorgt en er menselijke opslagruimte voor buitenlandse ontdekkingen in de plaats krijgt, in 2024 zijn dat: de Deen Carl Emil Just Pedersen, de Zuid-Afrikaan Gustav Roller, de Sloveen Erazem (zoon van Tadej) Valjavec alsook de Nederlanders Joeri Schaper en Lars van Oord.

Acrog en Tormans blijven ook de vijf komende jaren de krachten bundelen om Balen BC zo mogelijk nog verder op te lijsten. Daartoe wordt een globaal budget van 350.000 euro (wagenpark inbegrepen) uitgetrokken. 70% daarvan komt van Acrog zodat men zonder voorbehoud Jef Robert mag opvoeren als de Patrick Lefevere van het jeugdwielrennen. 

Last but not least is er de net opgestarte samenwerking met het De Ceuster - Bonache CX Team, waarmee Acrog-Tormans Balen BC zich voortaan ook engageert in de cyclocross  een buitenkans voor jonge veldrijdsters om zich te ontwikkelen. Ziedaar een interessant project dat nog in de kinderschoenen staat, maar een toegewijde uitwerking zal krijgen.

Acrog-Tormans Balen BC	World- of ProTeam
BEULLENS Cedric	Lotto-Dstny
BIERMANS Jenthe	Arkéa-Samsic
CAPIOT Amaury	Arkéa-Samsic
DE POOTER Dries	Intermarché-Wanty
EENKHOORN Pascal	Lotto-Dstny
FRISON Frederik	Q36.5 Pro CT
LEYSEN Senne	Alpecin-Deceuninck
LIVYNS Arjen	Lotto-Dstny
MEEUS Jordi	Bora-Hansgrohe
PEYSKENS Dimitri	Bingoal-WB
PHILIPSEN Jasper	Alpecin-Deceuninck
POLLEFLIET Gianluca	AG2R - La Mondiale
REINDERINK Pepijn	Soudal-Quick.Step
RICKAERT Jonas	Alpecin-Deceuninck
THIJSSEN Gerben	Intermarché-Wanty
UIJTDEBROEKS Cian	Visa - Lease a Bike
VAN DE PAAR Jarne	Lotto-Dstny
VAN GESTEL Dries	TotalEnergies
VAN LERBERGHE Bert	Soudal-Quick.Step
van UDEN Casper	DSM-Firmenich-PostNL
VANDENBRANDEN Noah	Flanders-Baloise
VANHOOF Ward	Flanders-Baloise
VERGAERDE Otto	Lidl-Trek
VERMEERSCH Florian	Lotto-Dstny