Briek Schotte; 
we moeten hem al tien jaar missen ...
Op 4 april 2014 was het al tien jaar geleden dat Briek Schotte, zowaar in de late morgen (halftwaalf) van de 88ste Ronde van Vlaanderen, overleed. Voor mij voelde het aan alsof ik voor de tweede keer mijn vader verloor. Mijn koersvader was hij in ieder geval. Ik had het genoegen om tijdens zijn ultieme levensjaren, toen hij in Bredene woonde, geregeld met Briek op te trekken. De koerscirkel was rond.

Mijn eigen vader Albert had Briek altijd als boegbeeld opgevoerd om mij in te wijden in het alfabet van de koers. Over Ijzeren Briek kan ik tientallen anekdotes vertellen. Het is een hele opdracht om er de beste uit te halen. Ik doe een lovenswaardige poging.

Briek Schotte onderging in de vroege morgen van 24 maart 2001 een niertransplantatie. In de late namiddag kwam de dokter verifiëren of Briek al wakker was en alles oké met hem. De arts kreeg niet eens de kans om een vraag te stellen. Briek stelde ze zelf:

- “Meneer den doctoor, wie heeft er Milaan-Sanremo gewonnen?”. 

Meneer den doctoor bofte dat hij wist dat het Erik Zabel was, anders was hij in Brieks achting gedaald.

* * *

Briek werd in het najaar van 2003 in het H.Serruysziekenhuis opgenomen. Hij zou het helaas niet meer verlaten. Hij wisselde er goede en vooral minder goede dagen af. Tijdens een grauwe winterdag zag hij het helemaal niet meer zitten. Hij liep over van zelfbeklag.

- “Zie hem hier zitten, Briek Schotte de wielerkampioen. Wie denkt er nog aan hem?”.

Ik reageerde met:

- “Schotte, hier krijg je spijt van. Overmorgen kom ik weer langs en dan zul je anders piepen”.

Ik contacteerde Hugo Coorevits (“Het Nieuwsblad”) en Joeri De Knop (“Het Laatste Nieuws”) die in hun krant opriepen om de eenzame Briek Schotte een gele briefkaart te sturen. Twee dagen later zag ik hem op zijn nochtans ruime kamer niet zitten van de dozen. Eén voor één bekeek hij de zendingen. Ik vroeg hem:

- ”Awel, Schotte, is de facteur geweest?”.

Briek stoïcijns:

- “Ge peist gie toch nie zeker dat ik ze allemaal zal beantwoorden?”.

Briek deed niets liever dan je verbaal te overrulen, hij genoot ervan.

Ronde van Vlaanderen en Briek Schotte zijn onafscheidelijk met elkaar verbonden. Briek nam maar liefst twintig keer deel aan Vlaanderens zelfverklaarde mooiste, een indrukwekkend record. In 1940 was hij als 20-jarige de jongste deelnemer, die Ronde van Vlaanderen was immers zijn eerste koers als beroepsrenner, in 1959 was hij de oudste. Briek won in 1942 en 1948, werd ook twee keer tweede en vier keer derde. In 1958 - Briek was toen 39 jaar oud - maakte hij deel uit van een kleine kopgroep, hij werd zesde. 

Briek Schotte moet de Ronde van Vlaanderen zowat vijftig keer van dichtbij hebben beleefd. Na zijn rennerscarrière werd hij immers ploegleider. Voor Flandria won hij de Ronde vier keer met Noël Foré (1963), Walter Godefroot (1968), Eric Leman (1970) en Evert Dolman (1971). Niemand die meer en geanimeerder kon vertellen over de Ronde, de wedstrijd die hem extreem nauw aan het hart lag.