Yasu VERVOORT eyecatcher 

in het R.EV cycling team

 

Yasu (= kalm in het Japans en of hij dàt is!) behoorde reeds als eerstejaars tot de bovenlaag der nieuwelingen in 2023. Toen bekroonde hij een exquise lente met al een zesde zege die op 21 mei dubbel en dik kon tellen: de Ronde van Vlaanderen van en naar Oudenaarde, waarin hij de vlucht vooruit nam voor onder anderen Senne Brys, Mauro Keppens, Yoram Knaepen, Thibaut Van Damme, Arthur Van den Boer, Jasper Verbrugge, …

Er kwam dat seizoen nog slechts één zegestreepje bij: een meerwaardig succes in Orroir op de flanken van de Mont de l’Enclus. Yasu moest het al te vaak afleggen tegen een moeilijk te kloppen rivaal, drager van de naam ziektetoestand. Toch maakte hij er alsnog het beste van met een rist dichte binnenlandse ereplaatsen.

 

Yasu wilde het in de lente 2024 even efficiënt zijn als in die van 2023 maar dat lukte enkel in de nationale tijdritten. Jammer dat hij, de winnaar van Borlo en de tweede van Poperinge (en naderhand van Waregem), van het BK tijdrijden ziek moest wegblijven, hij zou ook in Geraardsbergen vast en zeker op het podium hebben gestaan.

Er werd gevreesd voor een dreun die hij evenwel in mentale veerkracht omboog met winst in het PK in Helchteren. Van dan af braken betere tijden aan met buitenlandse escapades waarnaar hij reikhalzend uitzag. 

Het begon met de driedaagse Course de la Paix (Tsj.) met vijf etappes en een tijdrit, waarbij de primeur van een specifieke fiets waarvoor hij dankte met puike dagwinst, annex een sprankelende derde eindplaats. 

De lente was in één klap opgelijst zodat hij zich een kabbelende examenmaand juni kon permitteren en die hij afsloot in het Critérium Européen (Lux.), waarin hij zoals voorzien weinig kon forceren.

Het was niettemin de voorbode van een schitterende zomervakantie die (ver)liep langs vier verschillende landen. In de Tour de l'Aisne (Fr.) won hij de tijdrit en eindigde hij tweede in het algemeen, net als in de Vuelta al Bajo Aragon (Sp.). In de Jugendtour (Oostenrijk) verging het hem (20ste) minder in tegenstelling tot de Youngclassics Hamburg (D.), waarin hij vierde werd in de tijdrit en vijfde in het algemeen.

Veel tijd om te koersen in eigen land restte er niet met toch een vierde plaats in Couvin en een 22ste op het BK in Liedekerke, waar hij hemel en aarde bewoog maar weinig kon forceren.

Vanaf september was Yasu weer vaker in de heimat, waarbij winnen zijn regel niet was: tweede in de Memorial Igor Decraene in Waregem (met 1” geklopt door de verbazende eerstejaars Vic De Smet), 5de in de GP Roger Baguet (Parike), 7de in de GP Ange-Raymond Gilles (Jemeppe) en 8ste in de Affligem Classic. 

Het slotakkoord was toch weer uitheems en niet van het minste: vierde in de Chrono des Nations, een prestigieuze Franse tijdrit in de Vendée.

 

Met deze gestoffeerde portfolio kon Fred Vandervennet, Yasu’s vaste begeleider, zich zonder schroom begeven richting Remco Evenepoel, van wie Fredje ook de trainer-coach was, om zijn poulain aan te bevélen bij het R.EV Cycling Team. Het werd als een formaliteit afgehandeld.

Yasu wil een kabinetstukje maken van deze exquise uitdaging. Intussen heeft hij de Latijnse doorlopen aan het Atheneum van Maaseik. Voortaan wordt het de middenjury want hij gaat veeltijds in Spanje wonen en doorgedreven trainen. Niet dat hij een aversie voor de schoolbanken heeft zoals wel voor de ziektekiemen waarmee hij na elke vakantieperiode opgezadeld zat. 

Een kerngezonde Yasu Vervoort zal in 2025 tot (nòg) méér in staat zijn!