Pover begin van de Vuelta met Dylan Teuns als Vlaams lichtpunt
Wat mij betreft heeft de 74ste Vuelta zijn start gemist met een verstoorde ploegentijdrit en twee obligate massaspurten met Sam Bennett en Fabio Jakobsen als gedroomde winnaars. Goed dat Nairo Quintana op de eerste zondag met een sterk nummer uitpakte want de vijfde en de zesde rit, waarvan toch één en ander verwacht werd, werden maten voor niets en vervélende bedoeningen voor het slinkende aantal tv-kijkers.
Sluimeretappes (geen goed Nederlanders) heet dat met de familie Herrada als bindteken. Nadat Jose in de vijfde rit in de tang zat van het Burgos-BH - duo Angel Madrazo-Jetse Bol legde zijn vijf jaar jongere broer Jesus het ’s anderendaags slimmer maar niet bepaald nobel aan boord door zich ostentatief in het spoor te wurmen van de gretige Dylan Teuns, die hij in de laatste hectometer sans gêne passeerde. De Limburger werd wel gehonoreerd met de rode leiderstrui maar ik vemoed dat hij, zoals in de Tour (La Planche des Belles Filles), liever de dagzege op zijn naam had gebracht.
Jesus Herrada is geen figurant à la Angel Madrazo want hij behaalde dagzeges in onder meer Asturia, de Route du Sud, Poitou-Charentes, de Limousin, de Dauphiné. Bovenal werd hij kampioen van Spanje in 2013 en in 2017. Dit seizoen behaalde hij twee dagzeges en de eindoverwinning in de Tour de Luxembourg.
Het werd allemaal overschaduwd door enkele zware valpartijen met Hugh Carter (dagwinnaar en bergprijs Tour de Suisse), Victor De La Parte, Steven Kruijswijk, Nicolas Roche en last but bot least Rigoberto Uran. als uitgeschakelde slachtoffers. Tejay Van Garderen, stilaan dé antiheld van de valpartijen, bereikte Ares del Maestrat met 24’45” achterstand en zal morgen allicht niet meer aanzetten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten