De absolute sterren van het Wereldkampioenschap
Eddy Merckx ook hier de primus-inter-pares

Ranking op basis van 125 75 50 40 30 25 20 15 10 5 ptn. aan de respectieve eerste 10 van elk jaar:

• Eddy Merckx 515 p. 

(1. in 1967, 8. in 1968, 1. in 1971, 4. in 1972, 4. in 1973, 1. in 1974, 8. in 1975, 5. in 1976);
• Alfredo Binda 475 p.

(1. in 1927, 3. in 1929, 1. in 1930, 6. in 1931, 1. in 1932, 6. in 1933);

• Oscar Freire 470 p. 

(1. in 1999, 3. in 2000, 1. in 2001, 9. in 2003, 1. in 2004, 6. in 2010, 9. in 2011);

• Greg LeMond 460 p. 

(2. in 1982, 1. in 1983, 2. in 1985, 7. in 1986, 1. in 1989, 4. in 1990);

• Rik Van Looy 440 p. 

(2. in 1956, 4. in 1957, 1. in 1960, 1. in 1961, 2. in 1963);

• Rik Van Steenbergen 435 p. 

(3. in 1946, 1. in 1949, 9. in 1952, 1. in 1956, 1. in 1957);

• Paolo Bettini 375 p. 

(9. in 2000, 2. in 2001, 4. in 2003, 1. in 2006, 1. in 2007);

• Louison Bobet 350 p. 

(5. in 1950, 8. in 1952, 8. in 1953, 1. in 1954, 8. in 1956, 2. in 1957, 2. in 1958);

• André Darrigade 340 p. 

(3. in 1957, 3. in 1958, 1. in 1959, 2. in 1960, 4. in 1963);

• Freddy Maertens 325 p. 

(2. in 1973, 1. in 1976, 1. in 1981);

• Joop Zoetemelk 325 p. 

(5. in 1972, 5. in 1973, 5. in 1975, 4. in 1976, 6. in 1978, 4. in 1982, 10. in 1984, 1. in 1985);

• Francesco Moser 320 p. 

(7. in 1974, 2. in 1976, 1. in 1977, 2. in 1978, 6. in 1981);

• Gianni Bugno 470 p. 

(8. in 1989, 3. in 1990, 1. in 1991, 1. in 1992);

• Giuseppe Saronni 315 p. 

(9. in 1977, 4. in 1978, 8. in 1979, 2. in 1981, 1. in 1982, 3. in 1986);

• Learco Guerra 305 p. 

(2. in 1930, 1. in 1931, 5. in 1932, 2. in 1934);

• Raymond Poulidor 305 p. 

(5. in 1960, 3. in 1961, 5. in 1963, 3. in 1964, 3. in 1966, 7. in 1968, 2. in 1974);

• Felice Gimondi 300 p. 

(6. in 1968, 3. in 1970, 2. in 1971, 10. in 1972, 1. in 1973, 7. in 1976);

• Georges Ronsse 300 p. 

(1. in 1928, 1. in 1929, 3. in 1930);

• Ferdi Kübler 290 p. 

(7. in 1948, 2. in 1949, 3. in 1950, 1. in 1951, 7. in 1953);

• Briek Schotte 290 p. 

(1. in 1948, 4. in 1949, 1. in 1950);

• Moreno Argentin 250 p. 

(3. in 1985, 1. in 1986, 2. in 1987);

• Theo Middelkamp 250 p. 

(3. in 1936, 1. in 1947, 2. in 1950);

• Bernard Hinault 245 p. 

(6. in 1976, 8. in 1977, 5. in 1978, 1. in 1980, 3. in 1981);

• Juan Fernandez 235 p. 

(3. in 1980, 7. in 1982, 6. in 1985, 4. in 1986, 3. in 1987, 3. in 1988);

• Stan Ockers 235 p. 

(7. in 1950, 3. in 1953, 1. in 1955, 4. in 1956);

• Alejandro Valverde 235 p. 

(2. in 2003, 6. in 2004, 2. in 2005, 3. in 2006, 9. in 2009);

• Erik Zabel 230 p. 

(5. i 2001, 3. in 2002, 2. in 2004, 2. in 2006);

• Miguel Indurain 225 p. 

(3. in 1991, 6. in 1992, 2. in 1993, 2. in 1995);

• Jan Janssen 220 p. 

(7. in 1963, 1. in 1964, 2. in 1967); 

• Sean Kelly 470 p. 

(9. in 1979n 3. in 1982, 8. in 1983, 5. in 1986, 5. in 1987, 3. in 1989, 6. in 1990).

Overigens werd Eddy Merckx geen drie maar VIER keer wereldkampioen. Hij veroverde met ruim overwicht ook de regenboogtrui van de liefhebbers in Sallanches 1964. Ook Oscar Freire, met Alfredo Binda en Rik Van Steenbergen een andere mede-recordhouder met drie titels, kwam vervaarlijk dicht bij een vierde regenboogtrui. In 1997 te San Sebastian werd hij als belofte enkel voorafgegaan door Kurt Asle Arvesen.

Per land is dit de verdeelsleutel van de 78 uitgereikte regenboogtruien: België (25), Italië (19), Frankrijk (8), Nederland (7), Spanje (5), Verenigde Staten en Zwitserland (elk 3), Duitsland en Groot-Brittannië (elk 2); Australië, Ierland, Letland en Noorwegen (elk 1).