Bye bye Lance and see you never again
Meestal wordt de soep niet zo heet gegeten als opgediend. Daar ging ik ook van uit in the case - Lance Armstrong. Maar wat blijkt: the soup wordt allerheetst gedronken en elke wielerfan dreigt er zich onherstelbaar aan te verbranden. Brandende lava is het, zo'n 700 graden Celsius heet.
Voor de mens - Armstrong had ik nooit een warm gevoel wegens té Amerikaans: big, bigger, biggest. Bah, zou een gewezen hartsvriendin van mij daarvan ongetwijfeld zeggen.,Voor de atleet - Armstrong daarentegen: àlle adoratie! Wie zo'n zich hoge trapfrequentie eigen maakt en wie na afloop van zijn urenlange inspanningen nog zo lucide uitpakt, die moet wel zuiver zijn of ongeveer toch. Ik ging zelfs zo ver om bij boutade te declameren: als dàt doping is, dan moesten ze doping "verplichten"! Niet dus. Lance Armstrong is on-tegen-spre-ke-lijk één van de grootste, om niet te zeggen dé grootste charlatan die de algemene sportwereld en de wielrennerij meer in het bijzonder helaas heeft voortgebracht.
Wat doen we met de zeven overwinningen van Lance Armstrong in de Tour? Afpakken uiteraard maar zal betrokkene het aanvoelen als een straf? Hij heeft het orgasme van de triomf meermaals beleefd, gememoreerd en hij geniet er voor de rest van zijn dagen na van en is op wereldschaal in beeld gekomen én gebleven. Wie Armstrong denkt, roept niet Neil (de eerste man zogezegd op de maan) voor de geest maar wel Lance, de coureur. Dàt, vooral dàt kan men nooit herroepen worden en da's zijn meest onverdiende beloning, die hij onder meer omzette in zijn stichting Livestrong die miljarden dollars opleverde én oplevert. Witteboordencriminialteit, er is geen andere naam voor.
Wat doen we met de erelijst van de Tour van 1999 tot en met 2005? Armstrong eruit weghalen, sowieso, maar zijn verwijderde naam liever door een x vervangen dan de naam van de tweede als stand in opvoeren. Dit zouden immers van 1999 tot en met 2005 de opvolgers zijn: Alex Zülle (1999), Jan Ullrich (2000, 2001 en 2003), Joseba Beloki (2002), Andreas Klöden (2004) en Ivan Basso (2005). Stuk voor stuk (sic) brandschone jongens, inderdaad, "net wat u zegt"!
Eén en ander legt ook weer de ondraaglijke lichtheid van de dopingcontroles bloot. Eigenlijk zou men, zeker wat betreft de Tour, dagelijks een mobiel labo moeten installeren waarbij men de betrokken coureurs slechts op het podium loslaat op het moment dat hun sportieve integriteit is geconstateerd. Een utopie natuurlijk, bijna zo utopisch als het streven naar een zuivere wielersport.
VRT-wielercommentator Michel Wuyts denkt er het zijne van. Hij omschrijft het gedrag van Armstrong "potsierlijk, ridicuul en zelfs ergerlijk". Stuitend zal hij bedoelen. Lance houdt kennelijk nog steeds zijn onschuld staande terwijl bijna al zijn ploegmaats (onder het dreigement van zes maanden effectieve gevangenisstraf voor meineed) hebben bekend.
- "De grootste vedette die het wielrennen ooit creërde, blijkt een ordinaire valsspeler", zucht Wuyts.
Blijkbaar voelde Armstrong zich onaantastbaar en dat leidde uitdagend tot excessen van georganiseerd gebruik. Wat Wuyts nog het meest verbaasde, is dat dit zo kort na de Festina-affaire geschiedde.
Markant is wel dat het Amerikaans antidopingagentschap Usada stelt dat de Internationale Wielerunie UCI medeplichtig was. In 2001 zou een epotest van Armstrong uit de Tour de Suisse in de doofpot zijn beland, in ruil voor 100.000 dollar. Als dat waar is, dan moet de UCI evenzeer aan de schandpaal en moet huidig UCI-voorzitter Pat McQuaid expliciet afstand nemen van de toenmalige glibberige voorzitter Hein Verbruggen, die vandaag de dag zowaar deel uitmaakt van het Internationaal Olympisch Comité, voorgezeten door Jacques Rogge(enbrood en spelen).
Een voortgezet verblijf van Johan Bruyneel in de wielrennerij  is on-denk-baar. Het Amerikaans rapport stelt immers onomwonden dat Bruyneel jonge renners als Christian Vande Velde en David Zabriskie dopinggebruik aanleerde.
Remember dat his airness Johan Bruyneel een tijdlang ostentatief interviews weigerde aan Sporza omdat Michel Wuyts zich  in een column te kritisch had uitgelaten over de meest succesvolle ploegleider uit degeschiedenis van de Tour. Zoveel jaar later wordt Wuyts door de feiten vol in het gelijk gesteld.