Etienne DE BEULE zal als een rolmodel voortleven

 

Twee dagen na Renato Longo en Domingo Perurena heeft ook Etienne De Beule ons verlaten. Hij zou op 20 november nog maar zijn 70ste levensjaar zijn begonnen. Van Etienne wordt op vrijdag 16 juni om 14 uur afscheid genomen in het crematorium Heimolen te Sint-Niklaas.

Etienne behoorde als jeugdrenner tot de fine fleur; naar de normen en de héél véle koersen van zijn tijdvak was hij geen veelwinnaar. Als nieuweling en als junior telde hij amper mee maar als liefhebber werd dat vanaf 1974 dubbel en dik goedgemaakt met 35 overwinningen in drie seizoenen. Die kwantiteit werd hoog overstegen door kwaliteit.

In 1975 won hij Brussel-Opwijk, de openingsrit van de franco-belge, de Internatie in Reningelst en Gent-Wervik. 1976 moest niet onderdoen met Seraing-Aken-Seraing, de Sterfinale in Aartselaar, de Ronde van de Kempen en opnieuw Gent-Wervik.

Tienne kon op alle terreinen uit de voeten en dat ontging niet aan de hoogste kringen van de koers, die hem eind 1976 lieten debuteren in het roemruchte Molteni van Eddy Merckx, helaas een aflopend verhaal. Etienne bedankte, in weerwil van hand- en spandiensten aan de kansrijkere Frans Van Looy, meteen met een 20ste plaats in Paris-Tours (toen nog een topklassieker), een resultaat dat enkel nog door een 18de plaats in de Ronde van Vlaanderen 1985 zou overtroffen worden. Etienne handhaafde zich ook in 1977 (Fiat) en in 1978 (C&A) aan Merckx’ zijde. In 1979 kon hij terecht bij het grote Kas, waarin onder anderen Claude Criquielion, Francisco Galdos, Marc Renier, Walter Schoonjans, Willy Teirlinck, Lucien Van Impe, Frans Van Looy, …

Die topteams stelden Etienne in staat om een internationaal programma af te werken waarin persoonlijk gewin weliswaar uitbleef maar zijn maats zullen graag bevestigen dat Tienne een mooi aandeel had in hun opmars.

In Milano-Sanremo reed hij met de Italianen Tullio Bertacco en Angelo Tosoni 265 km. in de aanval tot hij op bevél van de ploegleiding zijn onderneming moest dimmen omdat men vreesde dat hij zijn kopman Fons De Wolf de zegepas zou afsnijden. Fons (geen verwijt) werd in de massaspurt slechts tiende. Etienne ledigde die zware kelk tot op de bodem voor een 77ste plaats in de tweede hoofdgroep nog geen drie minuten na winnaar Pierino Gavazzi. Was dit niet dé prestatie van zijn carrière?

Etienne vond meteen ook zijn toevlucht in de kermiskoersen in eigen regio met al in de herfst van 1976 eerst een derde plaats in Zele en drie dagen later een eerste profzege in Baasrode. In dat circuit zouden er nog een twintigtal volgen, waarbij tweemaal een sant in eigen Hamme.

Dat De Beule veel meer was dan een notoire kermiscoureur sprak ook uit het feit dat hij zowel de Giro (in 1983) als de Tour (in 1985) uitreed.

Etienne was niet enkel als coureur maar ook als mens een rolmodel, dat op zondag 10 april 2022 het Life Achievement Award van de Hamse Sport kreeg uitgereikt. 

Etienne was bovenal de trotse vader van onder anderen Davy, die geen coureur maar profvoetballer werd bij opeenvolgend SC Lokeren, AA Gent, KV Kortrijk, Roda JC en Beerschot-Wilrijk, dat hij vanuit de vierde klasse met drie opeenvolgende promoties weer naar de Belgische top hielp.