Daan STEVENS is fit  

 terug van weggeweest 

 

 

Op de dag dat ik mij afvroeg wat er met de compleet weggedeemsterde Daan aan de hand kon zijn, antwoordde hij ’s namiddags met de pedalen in Wevelgem (waar hij vorig jaar al derde werd), waar hij gisteren 174 concurrenten aan ruim 45 km./u. het nakijken gaf.

 Daan STEVENS haalde het in Wevelgem soeverein van zes medevluchters. 

Daan was een jaar geleden een onverwachte uitblinker tijdens de vroege lente. Hij won op de eerste zondag van maart in Zepperen en versierde het weekend daarop een West-Vlaamse dubbelslag in Meulebeke en Ichtegem.  

Daarna verliep het heel wat stroever en lieten de volgende overwinningen in Kotem (29 mei) en Schuiferskapelle (17 juli) langdurig op zich wachten.

“Ik sukkelde met de rug (beginnen van hernia) en moest er bij een specialist in Veurne zelfs drie infiltraties voor ondergaan”, zucht Daan die dus soelaas vond in de Westhoek, op een slordige 200 km. van zijn woonplaats Balen.

“Mijn vriendin is van Koksijde en zette mij op het juiste medische spoor. Die relatie verklaart ook hoe het komt dat ik vorig jaar vier van mijn vijf overwinningen in West-Vlaanderen won en gisteren ook in Wevelgem.”

Deze overwinning was géén aangekondigde kroniek. In Zepperen en Haringe was hij nog net bij de eerste honderd geëindigd, in Mol-Sluis werd hij 39ste. 

“Ik passeerde net als in 2021-2022 (toen een knie opspeelde) weer geen rimpelloze winter”, weet Daan. “Op tweede kerstdag 2022 ging ik met een hond nogal wild stoeien, kwam zwaar ten val, liep een complexe sleutelbeenbreuk op en kon gedurende een drietal weken geen fiets op zodat 2023 in mineur begon en mijn seizoenbegin compleet de mist inging maar niet mijn geloof in eigen kunnen. Dat hoop ik de eerstvolgende weken tebevestigen met vooral de interclub van Affligem op 23 april als doelwit.”

Daan vertoeft almaar minder in Balen, waarvan hij zich nog meer losmaakte aangezien hij er niet langer deel uitmaakt van Acrog-Tormans, dat zich nog aan uitsluitend tieners wijdt. Hij stapte over naar het Hubo CT, geen gigant onder de clubs waar niettemin alles perfect geregeld is en waar hij zich dus in een comfortzone koestert. 

Daan (°10 mei 2002) is inmiddels aan de tweede helft van zijn termijn als u23 begonnen.

“Mijn ambities zijn intact gebleven maar mijn realisme is toegenomen. Ik droom nog steeds van de beroepscategorie maar besef heel goed dat dit bijna een mission impossible is. Dromen is evenwel niet verboden. Ik werk halftijds in een labo in Tessenderlo en heb het daar best naar mijn zin.”