De late ontbolstering 

van Toms Skujiņš

 

Alle macht aan de jeugd? Fout gedacht! Twee Oost-Europeanen staken daar op fraaie wijze een stokje voor: de 34-jarige Sloveen Jan Tratnik en de bijna 33-jarige Let Toms Skujiņš.

In de Omloop vorige zaterdag etaleerde Toms Skujiņš op de Berendries zoveel onverschrokkenheid dat hij het vertwijfelde duo van Aert - Laporte tot een plan B dwong. Jan Tratnik mocht de vlucht vooruit nemen zodat Wout en Christophe er het blok konden op leggen zodat van Aerts eerste overwinning van 2024 tot ’s anderendaags in Kuurne moest uitgesteld worden.

Skujins dwarrelde af naar een anonieme 27ste plaats maar liet zich niet ontmoedigen. In de Strade Bianche was hij na de ongenaakbare Tadej Pogačar the very best of the rest nadat hij als enige nog naar de eveneens uitgebroken Maxim Van Gils toe kon en die hij op de extreem steile via Santa Caterina overmeesterde. Aangezien de Sloveense metronoom hors categorie meedeed mocht dit voor Toms de smaak van de overwinning hebben.

Bij de meeste modale wielerfans doet de naam Toms Skujiņš niet eens een belletje rinkelen. Geen pipo nochtans die 32-jarige Let, van wie ik zelf al vergeten was dat hij als laatstejaarsbelofte in 2013 de Course de la Paix won van onder anderen Jan Hirt en Julian Alaphilippe. Dat jaar werd hij onder meer ook 7de Ronde van Vlaanderen in Oudenaarde, 3de in het EK in Olomouc (Tsj.) en 6de in het WK in Firenze. 

Die prestatiestaat opende niet meteen de poort naar een topteam, Toms verwijlde eerst bij het Hincapie Devo Team en in 2015 bij het Hincapie Racing Team. Pas op zijn 25ste werd hij op zijn volle waarde getaxeerd bij Cannondale en vanaf 2018 bij Trek-Segafredo, waar hij genoegen nam met een dienende rol, wat hem niet belette om in 2015, 2016 en 2018 een dagzege te behalen in de Tour of California (World Tour!). In 2018 behaalde hij ook zijn mooiste overwinning, de Tre Valli Varesini (1.HC).

Toch werd er van Skujiņš niet meer verwacht dat hij als dertiger nog zo mooi zou opveren. Dat deed hij eigenlijk al in 2023, wanneer hij vijfmaal in aanmerking kwam voor een dagzege in de Giro. In Rivoli was hij er het dichtst bij maar de uitgekookte Duitser Nico Denz was hem daar te vlug af. Een dichtste ereplaats was hem drie jaar eerder ook al beschoren in de Tour. In Loudenvielle had Nans Peters zci voor hem wijselijk uit de voeten gemaakt.

En nu is er dus zijn spraakmakend seizoenbegin dat hij misschien in Tirreno-Adriatico zal voortzetten tenzij de kompanen Andrea Bagioli, Simone Consonni, Tao Geoghehan Hart, Jonathan Milan, … kansrijker zouden zijn om Lidl-Trek aan precieuze successen te helpen.