Spanning troef in Paris-Nice, spanning weg in T.-Adriatico 

 

Er wacht ons een ultraspannend weekend in Paris-Nice. Niemand heeft daar reeds gewonnen spel, zeker Remco Evenepoel (nog) niet die 'ootmoedig' bekende dat hij een tactische fout beging maar het kan onderdeel van een vermetel plan zijn, al reed het vluchterstrio wel beduidend verder (52”) weg dan de bedoeling was. Evenepoel hekelde 

het gebrek aan samenwerking in de groep der favorieten waardoor Brandon McNulty in de tussenstand ruim een minuut op hem uitliep. De bijna 26-jarige Amerikaan is evenwel geen gepatenteerde klassementsrenner die met een aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid reeds vandaag van zijn sokkel wordt gestoten. Zijn landgenoot Matteo Jorgenson zal taaier zijn. Luke Plapp zette fikse stappen maar is onervaren in deze materie. Jammer dat Santiago Buitrago er letterlijk van tussenschoof, waardoor hij enkel nog voor een dagzege kan meespelen.

Wint Remco of wint hij niet? Mijn inschatting is affirmatief, hij was de beste in de zes voorgaande ritten. De omgebouwde en ingekorte koninginnenrit zal voor heerlijke chaos zorgen. Remco zal op meerdere natuurlijke bondgenoten kunnen rekenen om finaal zijn slag te slaan. De herboren Egan Bernal is één van hen, al is niemand al klaar klaar met Primož Roglič die bovendien op de onvolprezen Aleksandr Vlasov kan terugvallen.

Na vandaag is het trouwens nog niet onomkeerbaar gedaan. Er wacht nog de heikele afsluitende rit rond Nice, geen eitje maar een tocht waarin je als lijstaanvoeder beter vrienden dan vijanden kunt hebben. Vraag het maar aan Primož Roglič zelf die in 2021 als zegezekere leider aan de slotrit begon maar die men na een dubbele val belette om terug aan te sluiten in de groep der favorieten omdat hij daags voordien als leider in de tussenstand de inmiddels betreurde Gino Mäder alsnog de verdiende dagzege afsnoepte. Niet Roglič maar wel de intussen totaal weggedeemsterde Duitser Maximilian Schachmann werd eindwinnaar.

 

Zoveel confuus de ontknoping van Paris-Nice wordt, zo transparant is die van Tirreno-Adriatico. Daar zit Jonas Vingegaard, zoals algemeen verwacht, gebeiteld. Hij kan bovendien terugvallen op de uitmuntende Cian Uijtdebroeks die tijdens het weekend nog enkele ereplaatsen dichterbij kan schuiven. Ook de nog een half jaar jongere Isaac Del Toro bleef knap overeind net als de Fransen Kévin Vauquelin en Romain Grégoire. Juan Ayuso is als the very best of the rest allerminst een verliezer.

De voorbije week heeft opnieuw uitgewezen dat Paris-Nice en Tirreno-Adriatico perfect naast mekaar kunnen leven. De Volta a Catalunya, de volgende 2.UWT, volgt al over minder dan tien dagen, krijgt niet met overlapping te maken en ziet toch weinig uitblinkers van P-N en T-A over de vloer komen, tegenstelling tot de Itzulia Basque Country van begin april waarin zelfs Tadej Pogačar zijn opwachting maakt. 

Ziedaar een logisch gevolg van het feit dat de Volta a Catalunya geen uitstaans heeft met de slag om Vlaanderen en Noord-Frankrijk zoals de Itzulia Basque Country des te meer met het triumviraat Amstel-Flèche-LBL.