Hij woonde een tijdlang in Knokke ...

 

Louison BOBET zou vandaag een eeuweling zijn geworden

 

Hij en INDURAIN wonnen pas hun zesde respectievelijk zevende Tour

 

Vandaag is het al 42 jaar geleden dat Louison Bobet in Biarritz daags na zijn 58ste verjaardag aan kanker overleed. Hij was na Bernard Hinault, Jacques Anquetil en Raymond Poulidor le plus illustre champion de l’après-guerre.

Ik had het genoegen hem enkele keren mee te maken in Knokke, waar hij resideerde als ambassadeur van een thalassotherapie, die hij opzette nadat hij bij een kuur verrast werd door de heilzame eigenschappen van zeewater op zijn lichaam. De hoofdzetel was in Quiberon met bijkomende vestigingen, onder meer in Knokke-le-Zoute. 

 

Louison Bobet werd vooral coureur om na Jean Robic (1947) de volgende Bretoense eindwinnaar van de Tour te kunnen worden maar dat liep niet van een leien dakje zoals wel in de monumentale klassiekers, waarvan hij Milano-Sanremo en de Giro di Lombardia (beide in 1951), de Ronde van Vlaanderen (1955) en Paris-Roubaix (1956) won. In Liège-Bastogne-Liège parkeerde hij in 1954 op de vierde plaats. 

De Tour was evenwel een ander paar mouwen. Geduld is een schone deugd; ook Louison Bobet en Miguel Indurain mochten het toendertijd ondervinden.

Le Boulanger de Saint-Méen-le-Grans had vijf niet onverdeeld gunstig verlopen stijloefeningen nodig vooraleer hij het zegepad van de Tour betrad na opgaves in 1947 en 1949, een vierde plaats in 1948 en een terugval naar de 20ste in 1951, die er zo diep inhakte dat hij in 1952 abdiceerde.

Dat was niet de capitulatie maar het kennelijk noodzakelijke scharnier-moment. Louison Bobet won vanaf 1953 driemaal op een rij en realiseerde dat telkens met een aanzienlijke voorsprong (14’18”, 15’49” respectievelijk 4’53”), opgelijst met twee, drie respectievelijk twee dagzeges. In 1955 begon hij als titelverdediger niet in de regenboogtrui (die hij op 22 augustus 1954 in het Duitse Solingen had veroverd) maar in le maillot jaune die hij in Dieppe graag doorgaf aan de eerste dagwinnaar Miguel Poblet en die hij pas in Saint-Gaudens na de 17de rit definitief heroverde en waarmee hij een onverhoopte loepzuivere hattrick afrondde.