De ondraaglijke lichtheid 

van het WK veldrijden

 

Michael Vanthourenhout die begin november 2022 het kampioenschap van … Europa won in Namur waar Pidcock, van Aert en van der Poel niet opdaagden …

Wout van Aert die zijn driekleur niet verdedigde in Lokeren op zondag 15 januari …

Tom Pidcock die zijn regenboogtrui morgen al bij voorbaat afstaat in Hoogerheide …

Laurens Sweeck die zijn vierde plaats in de Superprestige niet verdedigde in de voorlaatste manche in Gullegem omdat hij ‘s anderendaags een meer opbrengende pole position in de Wereldbeker wilde consolideren in Zonhoven …

 

Dat allemaal krijg je toch niet zomaar uitgelegd aan een buitenstaander en zelfs een insider heeft het er moeilijk mee. Het veldrijden is een microwereld, een mozaïek in plaats van een noodzakelijk homogeen geheel.

Het actuele veldrijden telt amper vier notoire spelers, in alfabetische orde zijn dat: Eli Iserbyt, Laurens Sweeck, Lars van der Haar en Michael Vanthourenhout. Met de ad interims Tom Pidcock, Wout van Aert en Mathieu van der Poel erbij kom je aan zéven.

Wat doet men met hun kalender? Men splitst die op in drie verspreide competities: de Wereldbeker, de SuperPrestige en de X2O badkamers Trofee met een afzonderlijk klassement, waaraan Tom, Wout en Mathieu geen boodschap hebben.

Wat doet men nog? Men brengt Eli en Michael (en tot vorige winter ook Laurens) samen in Pauwels Sauzen - Bingoal.

Wat doet men zo nog? Men doet ze voor hun land (dat geen betaalheer is) samenspannen op het WK en waarvoor men het smalle puikje opdeelt in eliten en beloften (waarin zowaar Thibau Nys).

 

Ik zag in de loop van de week de schreeuwlelijke titel passeren: 

Wout van Aert krijgt acht helpers voor het WK veldrijden!

… en dat in een cross, waarin hooguit vijf deelnemers kanshebber zijn.

Wat kunnen/mogen die acht medestanders doen voor Wout? Mathieu voor de voeten rijden?! Die kan op slechts zes assistenten terugvallen van wie enkel Lars van der Haar een rol kan vertolken.

 

Ach, het in se bloedmooie veldrijden, dat ik onverkort als een topsport aanzie, krijgt morgen in Hoogerheide géén apotheose maar een farce die op één namiddag, zelfs in (ruim) één uur bepaalt wie twaalf maanden lang de regenboogtrui mag showen maar die dat in hooguit twaalf veldritten zal doen. 

Het begrip wereldkampioenschap godbetert, het kampioenschap van de wereld dat men beter als het open kampioenschap van de Lage Landen benoemen want op eventueel de Zwitser Kevin Kuhn na zal de top tien door een absolute meerderheid Vlamingen plus wat Nederlanders ingevuld worden.

Het kampioenschap van de wereld veldrijden is een farce waarvan de media een Topic maken. Goed dat we het foute begrip kunnen afkorten tot WK.

Voor alle duidelijkheid: ook ik adoreer Wout van Aert en Mathieu van der Poel als tyconen in het veld (én op de weg), net als Tom Pidcock. Jammer dat de ene morgen dé winnaar en de andere dé verliezer (maar wiens wereld toch niet zal instorten) zal zijn. Eli Iserbyt, Laurens Sweeck, Lars van der Haar en Michael Vanthourenhoutverdienen evenzeer op haden te worden gedragen omwille van hun fraaie voetafdruk op het veldrijden, een exacte topsport die helaas barslecht gestructureerd is.