Tijdrijden is géén specialiteit maar 'n hoofdvak!
... we kunnen het niet genoeg herhalen want het is niet anders. De capaciteit van een koersende tiener kan vooral aan zijn prestaties in het tijdrijden worden afgemeten: het gevecht met zichzelf en met de pijngrens, de egale inspanning voor elke deelnemer. Meten is weten!
Toch wordt er met dit gegeven niet als dusdanig mee omgesprongen. De gevolgen laten zich raden. De jongste dagen werd Vlaanderen opnieuw pijnlijk met de neus op de feiten gedrukt. De Europese kampioenschappen tijdrijden in Goes werden een afknapper van formaat.
Enkel eerstejaarsjunior Nathan Van Hooydonck komt meer dan behoorlijk weg met een twaalfde plaats, die nog aan waarde wint bij de vaststelling dat hij de tweede eerstejaars is na de Deense winnaar Mathias Krigbaum. Diens landgenoot, regérend wereldkampioen Mads Würtz Schmidt, was er in Goes niet eens bij. Tweedejaars Michael Goolaerts (vorig jaar in Kopenhagen dertiende en vierde eerstejaars) stelde teleur met een 22ste plaats.
Bij de beloften was de afgang nog smadelijker. Kevin De Jonghe, tijdens de twee vorige Europese kampioenschappen negende respectievelijk achtste, zakte diep weg naar de 24ste plaats. Christoph Sleurs (28ste) en Victor Campenaerts (37ste) kwamen er nog minder aan te pas. Ook hier kreeg men te maken met een Deense winnaar met de welluidende naam Rasmus Christian Quaade, die er zowaar de Luxemburgse topfavoriet Bob Jungels (+23") onder hield.
Vier van de vijf Vlamingen keerden dus van een kale reis terug. Of ze zo onvermogend als deze resultaten insinueren, valt nog te bezien. Een belangrijke factor zal wel het verschil in voorbereiding zijn. Op het wereldkampioenschap in Valkenburg zullen onze jongens met nog meer gefinetunde concurrenten te maken krijgen.
Vorige donderdag was er, Europese kampioenschappen of niet, een nationale tijdrit in Angreau die gold als laatste generale repetitie voor het BK aan de Lacs de l'Eau d'Heure op 15 augustus.
Nicolas Vereecken haalde het verrassend bij de beloften en hield er zelfs Arthur Vanoverberghe +12") onder. Tijdrijden was totnogtoe zijn ding niet. Indien hij deze prestatie bevestigt aan de Lacs de l'Eau de l'Heure dan is hij een valabele kandidaat voor het wereldkampioenschap in Valkenburg.
Bij de junioren haalde Brent Luyckx het al even verrassend van Jan Logier, die eindelijk een pechseizoen aan het rechttrekken is, en van wegkampioen Dries Van Gestel, die eindelijk beseft dat tijdrijden wel degelijk aan hem besteed is. Brent werd al vierde in Opoeteren en tweede in Borlo maar leek aan een (bewust?) zuinige zomer bezig.
Jordi Warlop zette in Angreau een uitmuntende prestatie neer. Hij zette zijn Kortrijkse maats Emiel Planckaert (+37") en Wiebren Plovie (+41") op respectabele afstand. Wat het nòg straffer maakt, is dat hij daarbij, weliswaar over de halve afstand, een betere moyenne (45,17 km.) neerzette dan Brent Luyckx (45,03 km.). Een mooie revanche op zijn tweede plaatsen in Opoeteren en Borlo, waar hij telkens het hoofd moest buigen voor Senne Leysen, die (+48") in Angreau niet eens op het podium stond. Senne kan zich troosten met de gedachte dat een slechte generale repetitie wel eens een perfecte opvoering inluidt.
De neiging is groot om Nicolas Vereecken, Brent Luyckx en vooral Jordi Warlop als topfavorieten naar voor te schuiven als de eerste aanspraakmakers op de Belgische titel aan de Lacs de l'Eau d'Heure maar ook daar zal de vorm van de dag het laatste woord hebben.