Zò kan het echt niet verder …

 

Het fel geteisterde jeugd-wielrennen kreeg er nog 

gitzwarte dagen bovenop

 

Geen ploegentijdrit in de West-Vlaanderen Cycling Tour vrijdag in Ooigem maar een gitzwarte dag voor het jeugdwielrennen. De toelating om over het grondgebied Hulste te passeren zou bij de politiezone Gavers te laat zijn aangevraagd. Kan gebeuren, helaas wel en wie niets onderneemt zal dat niet voorhebben.

Nòg erger onheil had zich al daags voordien voltrokken met de lock-out van Patrick Frydkjaer en  Theodor Strom, de Deense ‘huurlingen’ van Isorex die begin deze maand wel mochten starten in de Triptique Ardennais. In de West-Vlaanderen Tour werd hen dat geweigerd omwille van een administratieve onvolkomendheid, ontdekt door een spijkers op lager water zoekende commissaris na een niet al te stille wenk van twee ‘politiek correcte’ clubleiders. 

Ga er als ploegleider van Isorex maar eens voorstaan om dat te moeten meedelen aan twee koersgretige tieners vèr van huis. De aanstichters moesten zich schamen en er enkele slapeloze nachten aan overhouden maar hun olifantenhuid zal hen daar wel voor behoeden zeker?  

Jaloezie is een kwalijk beest dat in deze sans gêne afgerekend wordt op de kap van argeloze koersende tieners. 

 

Zoals in de politiek hebben de traditio’s moeite met nieuwe clubs die een platform bieden om jonge talenten optimaal te begeleiden naar de beroepscategorie. 

De meeste van die traditio’s doen krèk hetzelfde: uitblinkers wegkapen bij clubs met bescheiden middelen. Zelfs buitenlandse tieners worden erbijgehaald en nog anderen passen de truc met clusters toe.

Die clubs willen de exclusieve maat van die dingen zijn maar zouden vooral moeten beseffen dat zij er moeten zijn voor de coureurs en niet omgekeerd. Binnen dat gegeven is het begrip ‘J-club’ is een laakbare vorm van segregatie, die zou moeten aangeklaagd worden bij Unia, de openbare instelling die geacht wordt discriminatie te bestrijden.

De wielerbonden van hun kant zouden de clubs beter adviseren en aanmoedigen om zich te beperken tot maximaal twee categorieën zodat sponsoring en omkadering haalbaarder zijn.

Ook het groeperen van de beste elementen in een handvol clubs is nefast voor het niveau van de binnenlandse koersen. 

De interclubkoersen en inzonderheid de manches der Beker van België zijn passé en zijn niet meer dan de jamboree van de traditionele clubs, die met een glimmende volgwagen mogen opdraven. 

Amper vier nieuwelingen en zes junioren mogen eraan deelnemen zodat er nogal wat beteren er moeten wegblijven. De meeste regionale koersen halen een beduidend hoger niveau dan het leeglopend bekertje van dit landje.

Maak er verdorie interprovincies van, wat een interclubklassement niet hoeft uit te sluiten door optelling van plaatsen of tijden van de eerste drie van elke vertegenwoordigende club.

De ‘Keizer’ der nieuwelingen is een pertinent voorbeeld van hoe het niet moet. Davy Van Pamel is er al enkele jaren de organisator van. Zijn zoon Dimi kan er d’office niet aan deelnemen omdat hij deel uitmaakt van het gedecimeerde Canguru - QTS - Air College.

Met de goede wil van Walter Vergote (ook een Tieltenaar!) zal hij misschien asiel vinden in de West-Vlaamse selectie, die evenwel slechts twee renners van dezelfde club mag herbergen.

De tweede Canguru zal allicht Viggo Van Neste zijn, want de titelverdediger omdat het in 2019 door corona een individuele koers was.