zondag 19 juli 2020

Op ‘vier benen’ én op twee wielen …

Bart VANDECASTEELE houdt 
l’embarras du choix
nog (meer dan) even vol

Bart (Jay Junior) Vandecasteele wordt vandaag vijftien jaar. 
Wie zijn sportief verleden een beetje kent, zal hem een aardig stuk ouder schatten want enige anciënniteit is hem niet vreemd. Hij combineert met bravoure twee sporten, één op de vier benen van een paard en één op de twee wielen van een koersfiets.

Als winnaar van de openingsmanche van de Gouden Laars u25 1m40
met naast hem een glunderende Bart senior.
Vanuit beide werelden krijgt hij de herhaalde vraag met een soms vervélende bijklank: 
“Wat wordt het nu: koersen of jumping?”
“Wat doe je het liefst?” 
“Hoe lang nog zul je beide sporten blijven combineren?”
Ikzelf moet ootmoedig toegeven dat ik hem stilaan ‘verloren’ achtte voor het wielrennen, maar néén: hij wil “l’embarras du choix” nog (meer dan) even volhouden.

Bart liep aan het begin van de winter 2019-2020 op training een complexe sleutelbeenbreuk op. Tijdens het lopende veldritseizoen kwam dat niet meer in orde. De lockdown vanaf half maart leek hem nog verder te verdrijven van het wielrennen maar de jumping lag evenzeer stil. Op de ouderlijke manege kon hij zich evenwel uitleven en wanneer de competitie hervatte, stond hij op scherp. Hij haalde al meteen het podium van de G.P. Chevenez (Zwits.). Meteen kwam zijn merkwaardige progressie aan het licht zodat hij met het hoogste niveau der juniores (waartussen zelfs meerdere senioren) kon wedijveren. Met veel dank aan de Spaanse wintertoer die hij in februari nog had kunnen meepikken. Daar benutte hij de gelegenheid om de niet geringe lokale hoogtemeters te bedwingen. Variatie troef en hondstrouw aan zijn sportieve passies. Kort na zijn terugkeer in Veurne begon de lockdown. Wedstrijd na wedstrijd werd afgeblazen maar Bart zette vol in op de training van zijn beide sporten. Niet in het minst waren er ook nog zijn studies aan de KTA Topsportschool Spartac Brugge, die hij digitaal volgde met een vruchtbaar einde van zijn derde jaar ASO.

Nu is er de zomervakantie waarin de focus in de eerste plaats gericht op enkele topwedstrijden met de viervoeters. De toon is gezet met een overwinning en een tweede plaats in de openingsmanche van de Gouden Laars u25 1m40. De komende weken zijn er nog het BK, de Beker van België en de volgende Gouden manches. Vanaf half september, na een interland in Oostenrijk zijn de paarden (en hun ruiter) aan relatieve  rust toe.

Als getalenteerd veldrijder bij Tormans-Acrog.
Van dan af wenkt voor Jay Junior het stalen ros, dat hij nooit ongemoeid heeft gelaten. Hij wil als tweedejaarsnieuweling nog eens meetellen in het veld zoals hij reeds deed als aspirant. 
Ach, jumping qua fysieke inspanning een fluitje van een cent, zullen velen abusievelijk vermoeden. Bij nader inzien haalt Jay Junior tijdens een thuistraining een hartslag van 140 à 160. Na een hoge springproef wordt dat zelfs 190!
Marc Hemeryck, zijn sportarts en trainer, volgt het allemaal nauwlettend op en waakt over een correcte balans qua intensiteit van trainingen voor beide sporten waarbij niet vergeten wordt dat men in deze te maken heeft met een jonge tiener, wiens core stability niet veronachtzaamd mag worden. 

2 opmerkingen:

  1. Zeer juist Bernard, core stability is zeer belangrijk voor elke sporter.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Zeer mooi artikel . Aan in zet en klasse ontbreekt het zeker niet bij Junior.

    BeantwoordenVerwijderen