"Wie gelooft die ... directeurs nog?" 
Gans Vandeweghe's retorische vraag
Voor wie vond dat ik al te veel giftige pijlen richtte op VéDéWé heb ik ook nog dit in de aanbieding.
Tekenend voor zijn hieronder al aangehaalde afkeer van het competitiewielrennen is dat Gans Vandeweghe straks het elfendertigste boek over doping op de markt brengt. VéDéWé, de zelfverklaarde paus onder de notoire dopingkenners, voelt zich geroepen om die open deur in te trappen. VéDéWé stapt dagdagelijks door het leven als Directeur Wielerbond Vlaanderen. Weinigen die dat wisten en nog minder wat daar zijn meerwaarde is. Hij moet dus zijn dagen zien door te komen en waarom niet door de tak af te zagen waarop hij royaal gezeten is? Graag had hij, naar het nationale voorbeeld van zijn gewezen maatje Tom Van Damme, het directeurschap gecombineerd met het voorzitterschap. Misschien is het zoveelste overbodige boek over doping daarop zijn ultieme wraakoefening. Gansje maakte er een “goede” gewoonte van om met zoveel mogelijk outsiders lunchjes (op kosten van de Bond?) te organiseren en zoveel mogelijk info voor zijn boek te verzamelen. Ik ben wat dat betreft een ervaringsdeskundige. Op 31 juli 2012 hoorde hij mij meer dan een halve dag uit en hij beloofde een gauw volgend onderhoud, dat inmiddels gedateerd is. Bij een ongelukkige toevallige ontmoeting tijdens VeloFollies op zaterdag 26 januari 2013 meende hij dat alsnog te kunnen rechtzetten. Toen ik daar, vooral omwille van zijn alomgekende grijns, met veel misbaar nièt wenste op in te gaan mocht ik sec vernemen dat ik aan ... Alzheimer lijd. Wat was zijn vraag ook weer? Ik kan hem overigens geruststellen: ik weet veel meer dan hij denkt dat ik weet. En dat is goed om ... weten.
Gansje acht zich evenwel onaantastbaar in het wielermilieu. Op 26 maart komt hij in het hol van de leeuw zijn dopingboek propageren. In het Centrum Ronde van Vlaanderen barst zogezegd de bom.  Dan komt hij, sinds jaar en dag dé zelfuitgeroepen kritische pen in het Vlaamse sportlandschap, zijn splinternieuwe boek over de dopingperikelen in de wielersport voorstellen. Was hij in het eigen bastion aan de Blaarmeersen niet welkom of durfde hij daar niet?
In “Wie gelooft die coureurs nog?” monstert VéDéWé het huidige dopingklimaat vanuit de achteruitkijkspiegel. "Pakken ze allemaal? Moeten we vraagtekens plaatsen bij iedere topprestatie? En kan dat nog, topwielrennen zonder doping?".
Gansje (sic) wéét het kennelijk met absolute zekerheid want hij is naar eigen zeggen al meer dan dertig jaar gepokt en gemazeld in de wielersport. Hij kent de groeipijnen en kan als geen ander de vinger op de wonde leggen. De vinger in de wonde leggen? Oude en nog maar pas gedichte wonden heropenen, dat is wat hij doet. Om zichzelf interessant te maken en er nog aan te verdienen ook. Overigens: pakken sommige van de door hem zo geprezen en gekoesterde recreanten soms niet? Misschien stof voor een volgende bestseller.
Benieuwd of hij voor één en ander applaus dan wel awoertgeroep krijgt in het Centrum Ronde van Vlaanderen, één van de heiligdommen van het rijke Vlaamsche wielerleven?
Ik hou het bij “Wie gelooft die ... directeurs nog?” en staar recht voor mij uit: zijn sommigen niet beschaamd dat ze in eigen nest hun gevoeg doen?