De fraaie opgang van JENS 
(zoon van Rik) Verbrugghe

Rik Verbrugghe was een opgemerkte toeschouwer op meerdere ‘oefenkoersen’ voor nieuwelingen en junioren, nochtans niet zijn doelgroep als bondscoach. Hij kwam om Luca D’Hollander, zoon van zijn partner Claudia (zus van Greg) Van Avermaet, aan te moedigen. Inderdaad, maar hij was er ook voor ‘eigen vlees en bloed’: zijn zoon Jens (°23 april 2004) die na een bescheiden passage bij de 14-jarige aspiranten en de eerstejaarsnieuwelingen dit jaar fikse stappen zette. Jens won zijn openingskoers in Villers-le-Temple en werd de week daarop derde in Zepperen. Voor de in bloedvorm verkérende Verbrugghe junior kwam de lockdown dus hoogst ongelegen maar bij de hervatting vier maanden later stond hij er opnieuw. In Pollare deed hij er alles aan om uit de omknelling los te komen en daar slaagde hij ook in maar hij werd op de valreep nog overruled. Veertien dagen later was het in Moerzeke wel rààk, al werd het hem daar al evenmin op een schoteltje geserveerd. Hij werd er door een vroege val langdurig opgehouden en hij moest vrij diep gaan om in het peloton terug te keren. Nadat hij zich van die zware inspanning herzet had reed hij in de aanval met Ugo Deweerd en Maxence Place. Drie anderen maakten de oversteek maar het zestal werd finaal tot een kwartet herleid. Jens maakte een felle uitvalspoging van Kay De Bruyckere (een nieuwe waarde, die Aaron Dockx in Dikkebus het langst kon volgen) ongedaan en rekende in een krachtspurt ook af met Ugo Deweerd en de verbazende Quinten Provost. 

Jens VERBRUGGHE geeft plankgas in Pollare, waar hij op de valreep werd bijgehaald.

Het begrip tijdrijden komt voorlopig niet voor in Jens’ verhaal. In het kampioenschap van België, vorig jaar in Sint-Lievens Houtem, werd hij negende bij de eerstejaarsnieuwelingen. Vorige week in de nationale tijdrit van Ruddervoorde was hij er, met de familie op vakantie in de Vogezen, niet bij. Voor het tijdrijden haalt hij zeker de neus niet op maar er waren geen gelegenheden en die lijken er ook niet meer te komen nu het BK in Borlo is afgelast. 

“Met de hoogtemeters heeft Jens al wat meer affiniteit”, weet papa Rik. “Hij is zelfs ietsje explosiever als ik in mijn tijd.”

Eén en ander promoveert Jens Verbrugghe tot een rijzend sterretje aan het wielerfirmament. Om te beweren dat hij de sporen zal drukken van zijn illustere papa, daarvoor is het uiteraard nog veel te vroeg. Rik was contractrenner van 1996 tot 2008. Hij was een momentencoureur die er alles uithaalde wat erin zat. Een tweede plaats (na Francesco Casagrande) in San Sebastian 1999 en een Belgische titel in het tijdrijden in Sint-Niklaas 2000 lanceerden hem. 2001 werd zijn absoluut topjaar met opeenvolgende overwinningen in het Critérium International (na winst in de openingsrit en in de afsluitende tijdrit), La Flèche Wallonne (waarin hij het jaar voordien al tweede was geworden na zijn ‘zwart beest’ Francesco Casagrande), de proloog in de Giro en een ritzege (Lavur) in de Tour. In de Giro van 2002 (Lido di Camaiore) en van 2006 (Saltara) won hij telkens de zevende rit. La Flèche Wallonne was het. Mooiste moment uit dat fraaie rijtje.

Na zijn rennerscarrière handhaafde Rik zich in het wielrennen als ploegleider bij Quick.Step (2009 en 2010), bij BMC (2011-2013) en als sportief manager bij IAM Cycling. In 2018 volgde hij Kevin De Weert op als nationale bondscoach. En bovenal is hij de papa van Jens en de pluspapa van Luca D’Hollander, ze zullen er wel bij varen.