Mathis VANDENHEEDE 

ook sant in 't buitenland

Het was een aangekondigde kroniek dat Mathis Vandenheede (Waar-maarde, deelgemeente van Avelgem) na zijn opmerkelijke passage bij de aspiranten met weliswaar slechts één (late) overwinning (in Bury) maar met vijftien keer top 5 (tot in Noord-Frankrijk toe) en onder meer podium in de beide PK’s zich ook als nieuweling meteen zou profileren. 

Het viel in de overtreffende trap zo uit met als bijsluiter dat winnen nog steeds niet ruim aan hem besteed was maar de twee keren dat het toch lukte dan was het dubbel en dik, zoals bovenal in de voornaamste rit der Tour de Himmelfart (Den.), voorlopig dé koersdag bij uitstek uit zijn tienertijd. Dat hij in het eindklassement op de 17de plaats parkeerde had vooral te maken met zijn matige tijdrit waarin hij pas 22ste werd omdat het doorgang vond op een route waarop sluipverkeer werd gedoogd. Behoedzaamheid was dus meer aan de orde dan roekeloosheid. 

Het tijdrijden is niettemin een werkpunt want in het PK werd hij als beste éérstejaars door negen twéédejaars overtroffen. Hij deed beter op het BK in Geraardsbergen: zestiende en vijfde éérstejaars.

Eén en ander verging evenwel in het niets bij wat hij tijdens het verlengde weekend van Hemelvaart voor het voetlicht bracht. 

Het was geen zachtgekookt eitje dat hij daar te pellen kreeg maar een joekel van 97 km. (anderhalf keer zoveel als de meeste binnenlandse koersen) met 1200 hoogtemeters die hij in de sprint won nadat hij nochtans tweemaal door een sputterende ketting werd opgehouden.

De Tour de Himmelfart was Mathis' eerste hemelvaart als jonge coureur: een driedaagse die telkens op een dezelfde pittige helling arriveerde die hem als gegoten zat en waarnaar graag naar zou terugkeren.

Anderhalve maand later won hij na de examens (electro-mechanica) in Zwevegem de koers van het Vitori Metal & Sportcenter van zijn mentor Michiel Stockman en ook deze had een meerwaarde en werd bovendien behaald op onder anderen Yasu Vervoort, Giel De Nul, Wolf Van Steenlandt, … Ook één om in te lijsten dus. Aansluitend werd hij vijfde in Herbeumont, zodat hij meer dan voldaan met de familie op vakantie kon.

Iets te kort na zijn terugkeer van die vakantie zat hij in Aragon tegen zijn limieten aan en ook van de Triptyque Ardennais en van de Tour de la Basse-Goulaine had hij misschien meer verwacht maar dat ietsje minder kon hij zich freewheelend veroorloven.

Indien 2024 al zo goed was, hoe uitmuntend zal 2025 dan worden? Momentje, want het kan ook averechts uitvallen zoals al meer anderen overkwam maar Mathis zal onbevangen zijn weg voortzetten, niet om te zien waar het schip strandt maar waar het comfortabel aanmeert. 

En als het niet op langere termijn niet met de benen op twee wielen lukt dan heeft hij nog altijd vaardige handen.