Willie Verhegghe, de poeët die lyrisch werd van Rik VAN LOOY, die vandaag overleed  twee dagen vòòr zijn 91ste geboortedag

Over Rik Van Looy werd nog steeds veel gesproken en geschreven want over hem was je nooit uitverteld en dat zal na vandaag niet anders zijn.

Eén van de meest treffende beschrijvingen komt volgens mij van Willie Verhegghe, de inmiddels 77-jarige Ninoofse wielerdichter die in het boek (september 2005) van Roger De Maertelaere “Rik Van Looy - Monument voor een Keizer”  de openingsbladzijde mocht inwijden …

RIK VAN LOOY …

 

Renners waren nog goden toen, in wollen trui

En nevelen van radio en krant gehuld

Rik - Romeins van neus en kin - zat op een troon

Als keizerlijk idool der golden sixties

En ik, grieks-latijnse puber op puistenwolken, 

dagdromend in zijn glanzend wiel.

 

Met tranen in de ogen zag ik

Ronse tot Verdun vergaan

De Tour getormenteerd door een motard

Die de regenboog met rouw omhulde.

Maar ik jubelde als Rik zich kroonde

Tot Herentalse heerser van de Sachsenring 

en de moordende kasseien van Parijs-Roubaix.

 

Van Gardameer tot Lombardije

lijfde ik mij in tot zijn Rode Garde

die als een pletwals over Europese wegen raasde;

samen met de Beatles was hij het voedsel

van de grote honger van mijn jeugd,

nu nog hoor ik van zijn stoute tong de paukenslag.

 

 

Willie Verhegghe