Rik VAN LOOY

liet niemand onberoerd

 

Wij wisten dat hij ooit zou komen, de dag waarop Rik Van Looy overleed en op 17 december 2024 was het zover, drie dagen vòòr zijn 91ste geboortedag.

Je kunt niet omvallen van verbazing dat het iemand van die gezegende leeftijd overkomt maar toch doet het je meer dan iets, zijn verwijlen, het raakt mij en zoveel anderen die als het ware ons hele leven met hem hebben gedeeld.

 

Zijn jaren vijftig vond ik de mooiste: tweemaal op een rij (Brussel 1952 en Deerlijk 1953) kampioen van België bij de liefhebbers als 18- respectievelijk 19-jarige.

In de beroepscategorie liep het toch niet van een leien dakje wegens ee gebrek aan beroepsernst tot hij op 2 februari 1955 met Nini Mariën huwde. 1955 was nog een overgangsjaar maar vanaf 1956 kreeg men te maken met de wàre Van Looy die Rik Van Steenbergen gaandeweg verdrong maar nog niet in het WK in Kopenhagen 1956 en Waregem 1957, waar Rik I vanuit zijn status meer invloeden kon aanwenden om Rik II af te houden. 

Van Looy zette een beeldenstorm op in 1956 en 1957 die getemperd werd door een uitslaande clash met de taaie klassiekerskoning Fred De Bruyne tot Rik dé absolute coureur van 1959 werd met zelfs dichte ereplaatsen in de Vuelta (3de) en in de Giro (4de), telkens opgelijst met vier dagzeges.

Meer dan ooit leefde de illusie op dat hij ook in de Tour een rol van betekenis kon spelen, wat hij ook deed hij met vier dagzeges en de groene trui in 1963 maar in het tijdklassement parkeerde hij op de tiende plaats. 

Van Looy had het niet voor tijdklassementen. Voor hem was winning not everything but the only thing. Een klassement interesseerde hem enkel indien hij erin aan de leiding kwam na het winnen van de openingsrit zoals in de Vuelta 1959 & 1965, de Giro in 1959 en bovenal de Tour in 1965.

Van ereplaatsen in het algemeen liep hij niet bepaald warm. Zo verweet hij Tiesj Benoot dat hij als helper van Wout van Aert alsnog zelf een uitslag wilde afdwingen. Met die visie van Rik had ik het moeilijk want met het decimeren van ereplaatsen ontluister je gelijk de laureaat.

Het hoogste winnen viel Rik te beurt in de lente van 1962 toen hij als drager van de regenboogtrui het triumviraat Vlaanderen - Wevelgem - Roubaix op zijn portfolio mocht bijschrijven. 

Ook zijn triomfen in Milano-Sanremo 1958 (in de sprint tegen Miguel Poblet en André Darrigade) en in de Giro di Lombardia 1959 (in de sprint tegen Willy Vannitsen en Miguel Poblet), zijn eerste Paris-Roubaix en zijn enige Liège-Bastogne-Liège (beide in 1961) werden in de regenboogtrui behaald en hadden de volle meéérwaarde.

Het ontlokte een dubbel gevoel hoe Rik zich als sneeuw tegen de zon verzette tegen de machtsgreep van Eddy Merckx vanaf 1966. Dat zijn completere troonsopvolger er nerveus van werd, was al een verdienste op zich. De manier waarop was misschien niet altijd even stichtend maar met Rik Van Steenbergen had hij hetzelfde meegemaakt en Freddy Maertens zou het op zijn beurt voorhebben met Eddy Merckx.

Rik Van Looy liet niemand onberoerd, zeker niet een kind als ik met een papa die mij via de krant en de radio dagelijks briefte over zijn idool. Hij kreeg de indoctrinatie helemaal rond toen hij mij als 9-jarige loodste naar de kermiskoers van Gistel, die niet ver van mijn Oudenburgse deur passeerde. Elke ronde zag ik Rik Van Looy paraderen in zijn knalrode trui met brede witte band waarop in zwarte letters het ook al magische Faema prijkte. Ik geraakte niet tot bij de aankomst, waar Rik derde werd na Karel De Baere en Gentiel Saelens.

Van dan af ben je voor een hele tijd verkocht tot je erachter komt dat coryfeeën, zoals het hen betaamt, ook ranziger kantjes hebben om hun patrimonium en hun territorium af te schermen voor kapers.

Maar no hard feelings ook niet toen ik Rik in zijn nadagen vaker ontmoette en hij wel eens uitpakte met eigengereide standpunten die ook onszelf niet vreemd zijn.

Rik Van Looy werd al op maandag 16 mei 2016 ... dòòd verklaard!  

De onheilstijding kwam zowaar van de website van Sporza. Het al in 2013 opgestelde bericht (voor het geval dat) werd onzichtbaar bewaard maar door een menselijke fout online geplaatst. De mare verspreidde zich als een lopend vuurtje met voor gevolg dat er die sinksenmaandag her en der vòòr de start van een koers een minuut stilte werd gehouden.

Het weekte toen een tsunami van emoties los maar werd gauw door de feiten weerlegd wat ditmaal helaas niet het geval zijn want de Keizer van Herentals is niet meer maar leeft voort in de herinnering van velen.